Feykir - 16.10.2014, Blaðsíða 7

39/2014 7
fyrr en árið 2009, þegar hún hóf
doktorsnám í skapandi skrifum
og gat ráðist í eigin rannsóknir,
sem hún vissi að voru nauð-
synlegar til að af sögunni gæti
orðið. Hún hafði þá hugsað um
morðin á Illugastöðum síðan
hún heyrði fyrst um þau árið
2003. Hún segir mikið af þeim
heimildum sem hún las hafa
verið langorðar um líf Natans
Ketilssonar, en í fæstum þeirra
hafi verið minnst á Agnesi og
líf hennar, ef undan er skilin
hlutdeild hennar í glæpnum.
Þess vegna hafi sér oft fundist
Agnes vera kynnt sem einhvers
konar „steríótýpa“ og sig hafi
langað að vita meira um persónu
hennar.
Hannah hefur ekki yfirsýn
yfir það hversu mörg eintök af
bókinni hennar hafa selst um
víða veröld, þó hún viti að salan
hafi gengið vel. „Ég vil helst ekki
vita sölutölurnar. Mér finnst þær
dálítið truflandi og ekki hafa góð
áhrif á þá skap-andi hugsun sem
ég vil tileinka mér. En útgefendur
mínir eru ánægðir og það gerir
mig ánægða.“ Hannah staðfestir
að áform séu uppi um að kvik-
mynda bókina þó þau séu ennþá
á frumstigi. Lionsgate hefur
keypt kvikmyndaréttinn og
Jennifer Lawrence hefur sam-
þykkt að leika Agnesi. „Ég veit
ekki hvenær það verður byrjað á
undirbúningi myndarinnar, en
um leið og ég veit það mun ég
láta ykkur vita,“ segir hún.
Hannah vill að lokum koma
á framfæri þakklæti sínu til
samfélagsins á Sauðárkróki og í
Skagafirði, sem hún kallar
„heimili sitt að heiman.“
„Takk fyrir gestrisni ykkar;
fyrir að taka mig með og leyfa
mér að verða partur af sam-
félaginu ykkar sem ung stúlka.
Takk fyrir að deila sögunum
ykkar með mér. Takk fyrir að
leyfa mér að deila minni sögu
með ykkur. Ég vona að ég geti
heimsótt ykkur aftur sem fyrst.“
Hannah áritar Náðarstund. MYNDIR ÚR EINKASAFNI PIB
Hannah Kent les úr Náðarstund.
Frá vinstri: Pétur Ingi, Hannah Kent, Birgitta Björt, Regína Jóna með Sigurbjörn Darra
og fremstur Fannar Orri.
Laufskálarétt fyrir
fimmtán árum
Albest sér una á heiðunum hross
hryssur með folöld sem þjón-eiga oss,
en sum í bara bið.
Þar er mest frelsið í friðsælum dal
fjölbreitt er yndi við gróðursins val
og ljúfan lækjar nið.
En þegar ég heyri í fjölmiðlum frétt
fjálglega talað um Laufskálarétt,
þá vaknar vitund hlý.
Svo stefni ég huga á frjálslegan fund
að fólki svo mörgu sem átti með stund
haustsins helgi í.
Í réttinni sýndi það manndóm og mátt
metnað og hreysti, við hrossin þó sátt,
svo góð varð gleði stund.
Og aðrir þar stóðu nær stöðugt við söng.
Já stundin var notuð sem best voru á föng,
því létt var allra lund.
Og gestirnir ókunnu áttu að sjá
átök og leikni við hrossum að ná
gaman margt fallslaust fá.
Síst má í frásögnum mæla gegn því
að mörgum var skemmt þarna réttinni í,
svo brosið lék um brá.
En frelsi var lokið í fjallanna sal
með fangbrögðum hrossunum stýra því skal
öllum á ákveðinn stað.
Átökin voru ekki gróflega grimm
þó gengju til verka ei færri en fimm,
sem fóru faglega að.
Í faxinu hafði sá fyrsti oft tak
og fljótlega annar fór klofvega á bak,
næst kom svo kona ein,
sem aftan við stimpaðist tröllslega stór
í stertinum hangandi hvert sem allt fór
með öskur óp og vein.
Með hlátrum og sköllum svo skellt var á lær,
þá skalf margur hnjáliður ofaní tær
hver getur gert að því.
Svo allt þá var komið á fljúgandi ferð
fólkið og hrossin, öll þessi mergð
kraumaði körlum í.
Þá kom þar eitt tryppi á tölti rétt hjá
einn tók í faxið og henti sér á
og hugðist hanga ná.
En folinn var sprækur og spyrnti við fót
og splundraði gengi sem lenti á mót
það var sko sjón að sjá.
En hratt og svo fumlaust, kom mergðin á mót
margir sem hreyfðu sig alls ekki hót,
nú allt þó fannst á ferð.
Og það mátti ætla var manni ei létt
meðan hann tolldi á logandi sprett
á hvassri hryggbeins gerð.
Og áður en varði, það veit ég er satt
að vesalings tryppið í réttina datt
þrönginni allri í.
Aðrir sem reyndu að handfesta hross
höfðu þá farið á leið þeirra í kross.
Allt brasið fyrir bí.
Mörg voru afrekin óvenju kná
aldrei mun gleymast sumt þarna frá
en geymast gleði í.
Afrekin verða ekki mögnuð á mynd
í minni þó alls ekki snjáð eða fyrnd,
alltaf sem nánast ný.
Kerling ein afgömul óvenju full
ótemjur studdu, er söng eitthvað bull
klám og svo kunnug ljóð.
En hún kunni að umgangast allt þetta stóð
afslöppuð eins og hún marvaðann tróð,
orti hún lífsins óð.
Strák sá ég æða í réttina inn
ölvaður hristi hann rauðhausinn sinn
og brá sér svo á bak.
Fiman loks óvenju, mann einn ég sá
aðeins brá hendinni makka næst á
annað varð traust hans tak.
Áfram hélt starf meðan stóði í rétt
stefnt var í dilka og heim á leið sett
þar lýsing ljúka verð.
Svo verður gæðingum gefið á stall
sem göldnum var stýrt eftir átök og svall
á flug í réttar ferð.
Og hross verða aftur á öræfi sett
aftur þeim smalað á rjúkandi sprett
af stoltri bænda stétt.
Þá lofar þú vinur í Laufskálarétt
látbragðið hrossanna háreist og nett
sannleik og sælu frétt.
AÐSENT HÖFUNDUR KÝS NAFNLEYND
Sunnlenskur bóndi sem brá sér í Laufskálarétt fyrir um það bil fimmtán árum, en
vildi ekki láta nafns síns getið, sendi Feyki þessar vísur sem hann orti eftir
heimsóknina.