Feykir - 22.01.2015, Blaðsíða 5

3/2015 5
til sjóðsins, eins og um hafði
verið samið. Ef þetta verður
niðurstaðan, verður erfiðara að
stuðla að endurhæfingu fólks, til
að komast á nýjan leik út á
vinnumarkaðinn. Framlög
ríkisins til lífeyrissjóða vegna
jöfnunarbyrði hafa verið skert,
en það bitnar mest á sjóðum
almenns verkafólks og sjó-
manna. Þótt atvinnuleysi á
Norðurlandi vestra sé ekki
mikið, er stytting tímans til
atvinnuleysisbóta stórt skref
aftur á bak. Þessi atriði auðvelda
örugglega ekki komandi kjara-
viðræður.“
Ekki bjartsýn
í upphafi
kjaraviðræðna
Ásgerður segist ekki vera ýkja
bjartsýn í upphafi kjaraviðræðna.
„Nei, ég er það ekki, rétt eins og
aðrir kollegar mínir. Við heyrum
tóninn í talsmönnum Samtaka
atvinnulífsins, sem tala fyrir því
að semja á „hóflegum“ nótum.
Og við bætist að sjálfur
seðlabankastjóri virðist vera á
bandi vinnuveitenda, þótt hann
komi ekki til með að sitja samn-
ingafundina. Á undanförnum
vikum og mánuðum hafa
nokkrar starfsgreinar samið um
verulegar kjarabætur og al-
mennir launþegar geta ekki sætt
sig við að fá allt aðra með-
höndlun við samningaborðið.
Stéttarfélagið Samstaða og
fimmtán félög til viðbótar hafa
sent samningsumboð sín til
Starfsgreinasambands Íslands.
Samvinna þessara félaga er góð,
þannig að slagkrafturinn er
mikill. Við teljum að baklandið
sé traust og verkalýðshreyfingin
sest við samningaboðið með
það að leiðarljósi að ná fram
ásættanlegum samningum. Við
munum ekki sætta okkur við að
sitja eftir í launum eða kjörum,
miðað við aðra hópa. Sumir hafa
talað um að kaldur kjaravetur sé
í farvatninu og ég get tekið undir
þau orð.
Eins og staðan er núna gæti
jafnvel komið til einhverra
aðgerða af okkar hálfu, jafnvel
að grípa þurfi til verkfalls-
vopnsins. Ég er hins vegar
bjartsýn að eðlisfari og leyfi mér
að vona að almennir launþegar
fái réttlátar kjarabætur. Þeir hafa
sannarlega lagt sitt að mörkum
til þjóðfélagsins og eiga að njóta
þess. Við mætum vel undirbúin
til kjaraviðræðnanna,“ segir
Ásgerður Pálsdóttir formaður
Stéttarfélagsins Samstöðu.
Jón Ormar Ormsson á Sauðárkróki
Eftirlegukindur
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN kristin@feykir.is
Vinur skrifara, Sveinn
Magnús Sveinsson,
kirkjubóndi á Blönduósi
og +Film hringdi síðla
dags milli jóla og nýárs
og hafði að venju sögu
að segja. Hafði verið
áskorendapenni í Feyki og
skorað á konu á Blönduósi
að skrifa en hún tók ekki
áskorun. Og ekki í fyrsta
sinn sem kona tekur ekki
áskorun og áreiðanlega
ekki í síðasta sinn heldur
og hafa oft orðið mikil
eftirmál, svo sem sögur
greina, þó ólíklegt sé að
svo verði nú.
Sveinn Magnús ber nafn
langafa síns sem var merkur
klerkur á Snæfellsnesi og
kenndi piltum undir skóla
eins og þar var kallað og
varð einn þeirra ráðherra
í þá tíð þegar þjóðin hafði
aðeins einn ráðherra. Sá
gerði reyndar meira en að
læra á bókina því hann tók
heimasætuna með sér. Hún
sem sagt tók áskorun.
Kynni þeirra Sveins
Magnúsar og skrifara
hófust 1990 í því húsi við
Ægissíðu í Reykjavík sem
lengi var kallað Fiskhöllin.
Þar hafði Steingrímur lengi
selt mönnum soðningu en
var hættur því fyrir löngu. Á
neðri hæðinni hafði Sveinn
Magnús eða +Film hreiðrað
um sig. Á efri hæðinni voru
þeir Þráinn Bertelsson og
skrifari að gefa út blað sem
hét Hesturinn okkar, ásamt
ýmsu öðru. Voru þó báðir
hestlausir men. Þar var
einnig Valdimar Leifsson,
með sína kvikmyndagerð
og var ekki farinn að
vinna með Ara Trausta
eða leggjast í langdvalir í
Vatnajökulsþjóðgarði. Árum
fyrr höfðu þeir Valdimar
og skrifari verið á ferð í
Mývatnssveit og til varð
það sem sýnt var í fjórum
þáttum í sjónvarpi og hét Á
fálkaslóð. Og er önnur saga.
Síðar áttu þeir samstarf
Sveinn Magnús og skrifari
þegar Sauðárkrókskirkja
varð 100 ára og +Film tók
myndina Kirkjan okkar.
Sveinn Magnús skrifar um
kynni sín af Gandhi og ferð
um Indland og er að vonum
ævintýraleg frásögn. Skrifari
hefur ekki á þær slóðir komið
þótt hann geti tekið undir
með þeim ágæta manni sem
forðum skrifaði í útbreitt blað
að hann hefði víða farið og
margt séð, meira að segja
komið til Grindavíkur. Hér
verður heldur ekki skrifað
um ástandið almennt sem
auðvitað er ekki gott að
venju. Um það ástand hefur
verið skrifað svo lengi sem
skrifari man til og eitt mál
varla til lykta leitt þegar
annað hefur litið dagsins
ljós. Skrifari hefur því fyrir
löngu gert að sínum þau orð
sem ein persóna segir í góðri
bók að það gleymist oft að
þetta fer allt einhvern veginn
þó margur efist um það á
tímabili.
Hér áður fyrr var þáttur í
útvarpi sem var um daginn
og veginn og þar ræddu
menn ástandið í þjóðfélaginu
eða þeir hófu sig til flugs og
fóru með himinskautum þótt
oft enduðu þær loftferðir
með hálfgerðri brotlendingu
ef svo má að orði kveða. En
þarna var vettvangur fyrir
menn að tappa af eins og
stundum er tekið til orða.
Ástandi mundi að mati
skrifara ekki skána þótt
þessi þáttur yrði tekinn upp
í útvarpi að nýju og það
eitt segir vel til um hvað
ástandið er í raun alvarlegt.
Hér áður höfðu menn aðeins
eina rás og dugði til, en nú
eru þær að því er virðist
stundum óteljandi margar.
Kannski væri ráð að slökkva
á öllum rásum og hafa þögn
um stund og vita hvort menn
næðu þá ekki að kasta
mæðinni. Þannig er nú það.
Gluggin hjá skáldinu Stefáni
Herði Grímssyni snéri í
norður eins og sú einstaka
ljóðabók Glugginn snýr í
norður, ber með sér. Hér
snýr glugginn í austur, það
er að segja þegar setið er
við tölvuna. Sér í Hegranesið
og fram Hjaltadalinn og
þetta útsýni er aldrei eins,
er alltaf að breytast eins og
mannlífið sjálft. En stundum
rifjast upp brot af ljóði eftir
Stefán Hörð; Á kvöldin
þegar sólin bræðir/ á eggjar
fjallanna/ og dimmgrænn
skugginn leggst til hvíldar/
við fætur bergsins. Það eru
forréttindi að hafa tíma til að
horfa á þessa fegurð. Þá eru
góðar stundir hér við austur
gluggann þótt ekki hafi orðið
til ljóða.
Það er einnig suðurgluggi
og norðurgluggi á þessu
herbergi en þeir eru hærra
á vegg og þarf að standa
upp til horfa þar út. Á
björtum sumardegi má sjá
á kollinn á Hofsjökli út um
suðurgluggann. Sé horft út
um norðurgluggann þá sér
í Þórðarhöfðann sem heitir
eftir Þórði sem kallaður var
hesthaus og hefur verið
einkennilegur maður útlits.
En út um norðurgluggann
sér einnig til þess lífs
sem er við höfnina. Þar
er alltaf að verða til nýtt
land. Og byggingum þar
fjölgar og starfsemin þar
verður fjölbreyttari. Það
er gaman að fylgjast með
lífinu á hafnarsvæðinu.
Og undanfarið hefur Perla
verið að dæla sandi upp úr
höfninni og stundum dælir
hún sandinum á land en
stundum fer hún með hann
út á fjörð svo hann geti
aftur lagst í ferðalag. Þessi
eilífa hirngrás. Og út um
norðurgluggann má einnig
horfa á Kjarnann, og þangað
er leitað um næsta penna, til
hans Gunnars Valgarðssonar
sem í hjáverkum er einnig
fjallskilastjóri Lýtinga.
Fjallskilastjórar skila ekki
fjöllum svo sem orðið
gefur til kynna heldur því
sauðfé sem dvelur heiðar
sumarlangt. Og menn þurfa
ekki náttúrupassa í göngur.
Og sumar kindur finnast
ekki og eru kallaðar
eftirlegukindur og það
orð má einnig hafa um
mannlífið og spyrja hver er
eftirlegukind og hver er ekki
eftirlegukind? Og hvar felast
eftirlegukindur?
- - - - -
Jón Ormar skorar á Gunnar
Valgarðsson að taka við
pennanum.
Eimskip hefur ákveðið að styrkja
útbreiðslu Vinaliðaverkefnisins en
Árskóli á Sauðárkróki gerði á dögunum
samning við norska eigendur
verkefnisins um útbreiðslu þess á
Íslandi. Samningurinn var handsalaður í
síðustu viku. Greint er frá þessu á vef
Árskóla.
Verkefnið er í senn bæði forvarnarverk-
efni gegn einelti en stuðlar einnig að aukinni
hreyfingu nemenda í frímínútum. „Þessi
styrkur er ómetanlegur fyrir forvarnaverkefni
eins og þetta, enda eru forvarnaverkefni ekki
rekin með hagnaðarsjónarmiðum. Það kostar
mikið að ferðast um landið, kynna verkefnið
og innleiða það hjá skólum. Þegar skólar verða
Árskóli Sauðárkróki
Eimskip leggur Vinaliðaverkefninu lið
þátttakendur eru þeir þjónustaðir vel með
mörgum heimsóknum þar sem við Gestur
þjálfum upp starfsfólk og nemendur til að
takast á við verkefnið,“ segir Guðjón.
Guðjón segir verkefnið nú unnið í 20
skólum hér á landi með mjög góðri reynslu.
„Þeir skólar sem taka verkefnið inn og sinna
því af metnaði finna strax aukna virkni
nemenda í jákvæðum leikjum í frímínútum,
minni togstreitu milli nemenda og bættan
skólaanda. Það hlýtur að vera eftirsóknarvert
að ná þessu fram í starfi allra skóla og
jafnframt að minnka verulega líkur á því að
einelti nái að grassera á skólalóðinni í
frímínútum.“
Styrkurinn kemur sér afar vel fyrir
verkefnið, að sögn Guðjóns, honum verði
ráðstafað beint til fimm næstu skóla sem skrá
sig í verkefnið sem afsláttur af fyrsta árgjaldi.
/BÞ
Ólafur William Hand, markaðsstjóri Eimskips, Guðjón
Örn Jóhannsson og Gestur Sigurjónsson, verkefna-
stjórar Vinaliðaverkefnisins handsala samninginn.
MYND: ÁRSKÓLI.IS