Feykir - 01.04.2015, Qupperneq 6

6 13/2015
Anna María Oddsdóttir á Sauðárkróki skrifar
Á endanum snýst þetta allt um kaloríur
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN kristin@feykir.is
Þetta eru orð sem hafa
hljómað í eyrum mínum
síðustu vikuna og kveikt
hjá mér áhugaverðar
spurningar um lífsstíl
almennt. Ég geri mér grein
fyrir því að lýðheilsa er mjög
mikilvæg, sérstaklega í
nútíma samfélagi þar sem
lífstílssjúkdómar eru að
herja af miklum krafti á
ungu kynslóðina.
En hvar liggja mörkin? Hvenær
erum við sátt með okkur og
af hverjum þurfum við að fá
samþykki frá nærumhverfi
hvort við lítum vel út eða ekki?
Getur það ekki flokkast sem
heilbrigði að hreyfa sig til að
líða vel án þess að maður sé
að leggja ofuráherslu á að
telja ofan í sig kaloríur?
Líkamsímynd er eitt af því
sem breytist mjög hratt í dag.
Einn daginn er í tísku að vera
með stóran rass, hinn daginn
eru það vel formuð brjóst
og brúnka. Næsta dag þykir
flottara að hafa rassinn minni,
brjóstin lítil þannig að sem
minnst beri á þeim og þá þykir
ekki smart að vera sólbrúnn.
Þannig að stundum erum við í
tísku og stundum ekki!
Hvað er það sem veldur því
Anna María til vinstri á myndinni.
MYND: ÚR EINKASAFNI
„Fyrst og fremst
félagslegt áhugamál“
Kristrún Inga segir frá gæðastundum á Löngumýri
Á hverju vori og hausti
streyma konur hvaðanæva af
landinu að Löngumýri í
Skagafirði. Þá leggja
konurnar húsið undir sig,
þrjár til fimm helgar í senn,
sauma eða prjóna eftir því um
hvora árstíðina er að ræða,
slaka á og njóta líðandi
stundar. Blaðamaður Feykis
hitti á dögunum konuna á
bak við þessar helgar,
Kristrúnu Ingu Geirsdóttur
eiganda Quiltbúðarinnar á
Akureyri, þegar hún var að
undirbúa komu næsta hóps
að Löngumýri.
„Það er svo yndislegt að vera
hérna. Það er einhver andi í
þessu húsi og það kemur yfir
mann ró,“ segir Kristrún yfir
kaffibolla í eldhúsinu á
Löngumýri. Hún bíður komu
kvenna sem keyra allstaðar að af
landinu – allt frá Ísafirði til
Hafnar í Hornafirði og jafnvel
frá Vestmannaeyjum og var
þakklát þeirri einstöku veður-
blíðu sem ríkti á landinu þann
daginn. „Konurnar elska líka
starfsfólkið hérna, eldhúskon-
urnar og Gunnar Rögnvaldsson
[forstöðumann Löngumýrar].
Gunni syngur oft fyrir okkur á
laugardagskvöldum og stundum
eru Jóni Hallur Ingólfsson eða
Íris Olga Lúðvíksdóttir með
honum,“ segir Kristrún og bætir
við að þau flytji þá lög með texta
finna manneskju með mér.“
Kristrún fékk þá Svanhildi
Pálsdóttur á Hótel Varmahlíð til
liðs við sig og var hún henni til
halds og trausts fyrstu árin. Þá
hefur Sigríður Bjarkadóttir
(Sísa) frá Blönduósi verið
hennar hægri hönd undanfarin
tíu ár og segist Kristrún ekki geta
gert þetta án hennar. Þar að auki
hefur fylgt henni starfmaður úr
versluninni þessar helgar.
Hlusta ekki á útvarp og
hafa slökkt á símanum
„Í upphafi vorum við frá
föstudegi til sunnudags. Dag-
skráin hófst þá á föstudags-
kvöldum, svo var óskað eftir því
að við bættum við einum degi
þannig að konurnar kæmu á
fimmtudegi. Þeim finnst gott að
hafa tvo heila daga – þetta er svo
fljótt að líða og það munar svo
miklu, sérstaklega fyrir þær sem
koma lengra að.“
Helgarnar sem þær hittust að
hausti urðu sífellt fleiri og nú eru
þær orðnar fimm í röð. Fyrir
fimm árum síðan var svo
ákveðið að prófa að bjóða upp á
prjón og hekl að vori (í mars-
mánuði) en það vatt einnig
fljótlega upp á sig og nú eru þær
helgar orðnar þrjár talsins. „Það
liggur við að manni finnist
maður stundum eiga heima
hérna, maður er bara hér margar
helgar á ári, þetta eru orðnar átta
helgar yfir árið - og alltaf jafn
gott að vera hérna.“
Kristrún segist koma með
allt sem til þarf þarf úr versl-
uninni til sauma- eða prjóna-
skaparins fyrstu helgina og fær
svo að geyma það yfir tímabilið.
„Það munar svo miklu að þurfa
ekki að dröslast með þetta heim
eftir hvert skipti. Við leggjum
undir okkur húsið og gistum
langflestar. Stemningin er að
vera hér og þurfa ekkert að fara.
Hlusta ekkert á útvarp, hafa
slökkt á símanum og svo er bara
kallað á okkur í mat. Það er
algjört næði - þetta er svona
húsmæðraorlof.“
Kristrún segir sérstaklega
skemmtilegt að fylgjast með því
hvernig konurnar miðla
þekkingu sín á milli. „Það eru
svo mikið af klúbbum í gangi,
sérstaklega í bútasaum, og þær
læra svo mikið nýtt þegar þær
hittast hér. Þetta er fyrst og
fremst félagslegt áhugamál, bæði
prjón og bútasaumur.“
Stemninguna í hópunum
segir Kristrún vera einstaklega
góða og að konurnar hlakki
mikið til þessara helga. „Þetta
verður svo heimilislegt - konur
geta bara verið á náttbuxunum,
svo fíflumst við og höfum
gaman. Einu karlarnir sem fá að
koma eru Gunni og Jón Hallur
þegar þeir syngja fyrir okkur.
Svo er Gunni stundum að
sniglast hérna en að öðru leyti
eru alltaf bara konur og við
viljum ekkert fá neina karla,“
segir hún kímin. „Stundum er
ég spurð hvað ég myndi gera ef
karl myndi vilja koma. Ég held
ég myndi bara segja að það væri
uppselt,“ segir hún og hlær.
VIÐTAL
Berglind Þorsteinsdóttir
Glatt á hjalla. MYND: GUNNAR RÖGNVALDSSON
Lillý Víkum til hægri, Sísa á Blönduósi snýr baki í vélina, Kristrún í Quiltbúðinni.
Gilla á Hrauni, Elísa og Ingibjörg. MYND: GUNNAR RÖGNVALDSSON
að við getum ekki bara verið
sátt og fín eins og við erum?
Það kemur nefnilega aldrei
fram hvort það sé í tísku að
vera hamingjusöm og glöð
sál í hraustum líkama, efast
hreinlega um að það hafi
einhvern tímann verið „inn“.
Mörgum kann nefnilega
að þykja það sjálfsagður
hlutur að ef maður lítur vel
út líkamlega, þá sé allt í
toppstandi. En þannig er þetta
ekki í raunveruleikanum, við
getum litið líkamlega rosalega
hraustlega út en andleg líðan
algjörlega verið ómöguleg.
Og hvort er nú betra? Ef ég
mætti velja þá myndi ég
klárlega velja það að líða vel
í eigin skinni en það að líta
út eins og einhver annar telur
að sé æskilegt til að tolla nú
í tískunni.
Ef þetta snýst á endanum
allt um kaloríur, hversu langt
erum við þá komin frá því að
lifa lífinu á heilbrigðan hátt og
njóta þess að vera til? Hreyfa
sig reglulega og borða hollt.
Ef við tökum þetta saman, þá
langar mig að hvetja fólk til
að huga vel að og rækta bæði
líkama og sál. Mjög mikilvægt
er að þetta tvennt fari saman
til að við getum notið lífsins og
náð þeim markmiðum sem við
stefnum lang flest að, það að
líða vel og njóta lífsins til fulls!
- - - -
Ég skora á Matthildi
Birgisdóttur, hjúkrunar-
fræðing á HSN á Blönduósi.
sem Gunnar hefur samið við
tilefnið, um hekl, prjón eða
bútasaum. „Svo bætist eitthvað
við hjá honum á hverju ári
þannig að þetta fer að verða efni
í heila bók held ég,“ segir hún og
hlær.
Kristrún segir frá því hvernig
það kom til að Quiltbúðin fór að
standa fyrir þessum helgum
fyrir tólf árum, sem hófust með
einni helgi helgaðri bútasaum og
hefur síðan þá aldeilis undið upp
á sig. „Ég byrjaði að vinna í
Quiltbúðinni skömmu eftir að
hún opnaði á Akureyri árið
2002. Eigandinn ákvað fljótlega
að flytja til Bandaríkjanna og
bauð mér að kaupa verslunina.
Ég og Ómar, eiginmaður minn,
ákváðum að skella okkur í það,“
útskýrir Kristrún en þá var
þegar búið að bóka helgi haustið
2003 á Löngumýri undir
bútasaums-námskeið. „Ég var
svolítið stressuð yfir þessu en
fyrri eigandinn sagði að þetta
væri ekkert mál – ég skyldi bara
Kristrún Inga Geirsdóttir. MYND: BÞ