Feykir - 08.06.2016, Blaðsíða 6

6 22/2016
Um helgina fyrir bolludag
vorum við nokkrir vinir heima
hjá Þolla (Þorleifi Páls) á
Suðurgötunni að rabba saman.
Við höfum nýlega séð kvikmynd
sem fjallaði um hættuför á
Mount Everest eða öðru álíka
fjalli. Við gátum ekki verið minni
menn svo við ákváðum að fara
FRÁSÖGN
Gunnar Þ. Guðjónsson
upp á Tindastól þar sem enginn
hafði áður farið og var ákveðið
að fara á öskudag þar sem frí var
í skólanum. Þeir sem voru í
ferðinni voru; Einar Guðmunds-
son, Erling Pétursson, Eiríkur
Hansen (Eigó), Lárus Fjelsted
(Lalli), Þorleifur Pálsson og
undirritaður, Gunnar Þ. Guð-
jónsson.
Við hittumst klukkan níu við
bakaríið, allir á hjólum nema
Eigó sem var með bilað hjól. Því
ákváðum við að fara á bakarís-
hjólinu sem var með grind að
framan og þar sat Eigó. Við
vorum vel útbúnir, allir með
skíðastafi og í góðum skóm, með
nesti. Þolli og Erling með ísaxir
og einnig vorum við með 30
metra kaðal. Við hjóluðum út að
Innstalandi, kíktum á gluggana á
skólanum og fannst okkur hann
vera í minna lagi. Þar voru einnig
Fyrrverandi nemendur í Barnaskóla Sauðárkróks, fæddir árið 1945, áttu
saman bekkjarmót á Sauðárkróki á dögunum. Þar rifjaði Gunnar Þ.
Guðjónsson upp endurminningar sínar af ævintýralegri ferð á Tindastól
þegar nokkrir félagar skelltu sér í fjallgöngu á öskudegi, 11. febrúar 1959.
Feykir fékk leyfi til að birta þessa skemmtilegu frásögn.
rödd sem við heyrðum væri úr
barka Guðmundar á Veðramóti,
pabba Einars sem hafði farið
upp á Skarðsbunguna og sá
okkur bera við himinn og
kallaði: „Í guðanna bænum farið
ekki fram af brúninni.“
Bundu Eigó í endann
á reipinu og svinguðu
honum í áttina að
Erling
Við fikruðum okkur niður en
síðan gerðist það að Erling
ætlaði að sýna einhverjar hetju-
dáðir og renndi sér út á hjarnið
og rann svo á fullri ferð en hjó
sig síðan niður og kallaði að við
yrðum að bjarga honum. Við
reyndum að kasta reipinu til
hans en það gekk ekki.
Við fórum þá um það bil 60
metra upp aftur, bundum Eigó í
endann á reipinu og svinguð-
um honum í áttina að Erling og
hittum eftir nokkrar tilraunir.
Eigó tók Erling með sér í átt að
grjótinu á ógurlegri ferð og
Erling hjó sig niður rétt áður en
hann kom að stórgrýtinu en
Eigó var með skíðastaf til að
stoppa sig en stafurinn möl-
brotnaði og Eigó fór á rassinum
á fullri ferð út í grjótið. Hann var
óbrotinn og en mjög aumur í
bakhlutanum. Við fikruðum
okkur síðan niður og gekk
nokkuð vel og þar beið Lalli og
var hann mjög glaður að sjá
okkur og að hafa sloppið frá
tröllunum.
Þegar við komum að hjól-
unum voru einhverjir karlar þar
sem ætluðu að fara að leita að
okkur. Við hjóluðum síðan heim
á leið og þegar við vorum
komnir að Gönguskarðsár-
brúnni vorum við á ógurlegri
ferð þegar við lentum í stóru
holunni sem var rétt við brúna
og Eigó, sem var á grindinni á
bakaríshjólinu, hentist um það
bil fimm metra í loft upp og var
heppinn að hann skyldi ekki
hafna út í ánni og ekki batnaði
afturendinn við þetta.
Við hjóluðum síðan að bak-
aríinu og ræddum ferðina og
vorum allir mjög ánægðir með
að hafa sigrast á fjallinu og síðan
fóru allir til síns heima. Eigó gat
ekki setið í marga daga en
eftirmál urðu engin, en sumir
segja að Björgunar- og slysa-
varnarfélag hafi verið stofnað
eftir þessa ferð.
Svona man ég þessa ferð.
Ritað í Kópavogi
20. maí 2016
Lítil ferðasaga frá árinu 1959
„Í guðanna bænum farið
ekki fram af brúninni“
Tindastóll hár og tignarlegur. Myndin tengist frásögninni ekki beint. MYND: FEYKIR
haldin böll og áætluðum við að
það hefði verið þröngt á þingi,
lítið danspláss og bekkir í kring.
Tröllin komin
að sækja okkur
Síðan var haldið af stað, við
sáum einn karl vera að bjástra úti
við, það hefur annað hvort verið
Stebbi á Innstalandi eða Skafti á
Meyjarlandi. Ferðin gekk vel, við
komum að fyrsta klettabeltinu
og fyrstur kleif Lalli með kað-
alinn og síðan við hinir. Lalli var
sterkur og veittist okkur auðvelt
að klífa með hann haldandi í
kaðalinn. Allt gekk vel og við
komum á efstu brún og gengum
að stórum steini og fengum
okkur nesti, skrifuðum nöfnin
okkar á miða í kókflösku og
skorðuðum vel. Það var stór-
kostlegt útsýnið og við Eigó
ákváðum að labba svolítið vestar
til að vita hvort við sæjum ekki
niður í Laxárdal, en það var allt
svo hvítt svo við snérum við til
hinna.
Veðrið var gott en svo fór að
smá mugga og við ákváðum að
halda af stað niður. Þegar við
vorum komnir á fremstu brún
var hríðin öll fyrir neðan okkur
og okkur fannst það vera
furðulegt. Við fikruðum okkur
niður en þá heyrðust rosaleg
köll einhversstaðar fyrir neðan
okkur og vestar. Okkur brá
öllum en einkum Lalla sem
hljóðaði og sagði að tröllin væru
komin að sækja okkur. Lalli varð
svo hræddur að hann hljóp
niður þrátt fyrir að við reyndum
að sannfæra hann um að þessi
Gunni söguritari. Þolli. Eigó. MYNDIR: ÚR EINKASAFNI
SIGURBJARGAR GUÐJÓNSDÓTTUR