Þórr - 01.12.1910, Blaðsíða 2

2
Þau áður lifað höfðu hér
og höfðu unnast þá;
þau skilið hafði synd og sorg
og sverð er dauðinn á.
Þau hinumegin fengu flug;
í för þeim skipað var,
en sinu’ á hvora stjörnu stefnt
og staður búinn þar.
En hvort til annars hugðu þó
í hæð, þar ljósið skein
um djúp, sem ei fær auga mælt
og ekki hugsun nein;
•því faðir tíma, falls og rúms
þeim fjai’lægð slíka bjó
með ótal sólna undramergð,
sem enginn vængur fló.
En Súlamit um aflan einn
— liann eilíf kvaldi þrá —
úr ljósi tók að byggja brú,
svo brúði mætti ná;
og Salamí hið sama kvöld
tók sama ráð og vann
að brúgerð frá sinni sól
úr sama efni’ og hann.
Svo unnu þau í þúsund ár
með þrek og sterka trú,
og vetrarbrautin var þá bygð.
Sjá, vegleg stjörnubrú,
sem liggur hátt of himindjúp
er hiininguða braut