Morgunblaðið - 08.12.2017, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2017
✝ Trausti Ein-arsson fæddist
á Hellissandi 1.
september 1935.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 28.
nóvember 2017.
Foreldrar hans
voru Sigríður Sess-
elja Hafliðadóttir,
f. 17. júní 1908, d. 1.
ágúst 1984, og Ein-
ar Ögmundsson, f. 26. febrúar
1899, d. 3. mars 1974.
Einar og Sigríður eignuðust
átta börn: Þórveig Hrefna, f.
1931, d. 2004, Hafsteinn, f. 1932,
d. 1987, Jóhanna Margrét, f.
1934, d. 2016, Tryggvi (tvíbura-
bróðir Trausta), f. 1935, d. 1936,
Sólmundur Tryggvi, f. 1941,
Erna Sigríður, f. 1944, og Sæ-
mundur, f. 1945.
19. október 1955 kvæntist
Trausti Kristínu Erlu Jóns-
dóttur, f. 29. febrúar 1936, d. 2.
apríl 2016. Foreldrar hennar
voru Vigdís Helgadóttir, f. 1898,
d. 1975, og Jón Þorvarðsson, f.
1891, d. 1982.
Börn Trausta og Kristínar
Erlu eru:
1) Einar Tryggvi, f. 1955,
kvæntur Sigríði Margréti Þor-
kelsdóttur, og eiga þau þrjár
dætur: Sóley, f. 1999, Sunna, f.
börn: Tinna Rut, f. 1981, í sam-
búð með Stefáni Short og eiga
þau þrjú börn: Írena Rut, Lúkas
Aron og Baltasar Smári, Trausti
Geir, f. 1985, í sambúð með Láru
Ólafsdóttur en dætur þeirra eru
Elma Rún og Erla Fríða,
Tryggvi Freyr, f. 1988, í sambúð
með Árnýju S. Guðjónsdóttur.
4) Trausti Már Traustason, f.
1968, í sambúð með Elísabetu
Gallagher og börn þeirra eru
Magnús Már, f. 1996, Helena
Rut, f. 2000, og Bryndís Björk, f.
2002.
Trausti lærði múraraiðn á ár-
unum 1955-1959. Hann stundaði
nám við Byggingartækniskól-
ann í Kaupmannahöfn 1963-
1964 og lauk meistaraprófi frá
Iðnskólanum í Reykjavík 1967.
Hann var formaður Múrara-
félags Suðurnesja frá 1965-
1970. Var um tíma í Rótarý-
klúbbi Keflavíkur og sat í stjórn
1987. Trausti stundaði sjálf-
stæðan atvinnurekstur í
byggingariðnaði allt til dauða-
dags. Eftir hann standa mörg
mannvirki, s.s. fjölbýlishús, iðn-
aðarhús, einbýlishús, skólar,
kirkjur og sumarhús. Rak hann
byggingarfyrirtæki sitt til
margra ára.
Trausti og Kristín Erla
bjuggu allan sinn búskap í Ytri-
Njarðvík.
Útför Trausta verður gerð
frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag,
8. desember 2017, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
2001, og Líf, f.
2006. Með fyrri
konu sinni, Sigríði
Snorradóttur, á
Einar tvær dætur:
Soffía Erla, f. 1980,
gift Steinari Kaldal
og eiga þau tvo
syni: Kári og Krist-
inn, Vigdís Eygló, f.
1988, í sambúð með
Mark Nelmida Ax.
Fyrir á Einar son-
inn Helga Þór, f. 1976, barns-
móðir Sveinhildur Helgadóttir.
Helgi Þór er í sambúð með Mar-
gréti Blöndal og börn þeirra eru
Agnes Eir og Vilhjálmur Logi.
Fyrir á Helgi Þór soninn Bene-
dikt Jökul, barnsmóðir Kristín
Kristjánsdóttir.
2) Ástríður Vigdís Trausta-
dóttir, f. 1956, gift Guttormi B.
Þórarinssyni, og eiga þau þrjár
dætur: Vigdís Erla, f. 1992, unn-
usti Kristinn Kerr Wilson, Járn-
gerður Kristín, f. 1993, og Mar-
grét Katrín, f. 1995. Áður átti
Guttormur tvö börn: Hjörtur, f.
1987, kvæntur Kaitlyn-Hua,
þeirra dóttir er Thea, og Guð-
björg, f. 1989, í sambúð með
Stefáni Ó. Stefánssyni og þeirra
sonur er Stefán Ólafur.
3) Torfi Smári Traustason, f.
1958, kvæntur Sigfríði Sigur-
geirsdóttur og eiga þau þrjú
Mig langar að skrifa nokkur
orð um hann pabba minn, hann
var góður maður í alla staði, vildi
allt fyrir alla gera og hjálpaði
fólki með ýmis góð ráð og hugs-
aði alltaf í lausnum. Það var alltaf
lausn á öllu, hann var víðlesinn
og voru ævisögur vinsælastar,
bjartsýni einkenndi hann og
horfði hann alltaf fram á veginn.
Vinnuþjarkur var hann með ein-
dæmum svo stundum þótti
manni nóg um, byggði stein-
steypt hús á áttræðisaldri og
einnig fjölda smáhýsa sem hann
hafði yndi af, þar sem hann gat
unað sér einn fram á síðasta dag.
Var reyndar enn að tala um
byggingar á dánarbeðinum, þær
áttu hug hans allan, er ábyggi-
lega búinn að fá lóðir þarna uppi.
Yfir vetrarmánuðina áttu Kanar-
íeyjar stóran sess í hans lífi og á
sumrin var það bústaðurinn á
Arnarhóli sem hann og mamma
byggðu.
Pabbi var ekki mikið að elda á
meðan mamma var á lífi, en þeg-
ar hún dó, tók hann til sinna ráða
og voru þær ófáar hringingarnar
yfir til mín, þar sem hann bauð
mér í mat og var hann ýmist með
kjötsúpu, baunasúpu, sigin fisk,
svið – já bara rammíslenskan
mat, sem hefur ábyggilega lengt
líf hans svo um munar – eldaði
hann bleikju þann 18. nóvember
og það var það síðasta sem hann
gerði í eldhúsinu og hún var svo
góð, alúð og hlýja lögð í elda-
mennskuna. Allt sem hann gerði
gerði hann vel, hversu lítið sem
það var. Sagði hann alltaf „það á
að gera hlutina vel“.
Faðir minn var engum líkur,
greindist með krabbamein fyrir
17 árum, en það sló hann ekki út
af laginu.
Hann barðist mikið við þennan
vágest og tók það mikið á hann,
en hann ætlaði sér að lifa sem
hann gerði vel og lengi. Hann
hefur marga fjöruna sopið í
þessu lífi og eitt það sárasta var
þegar viðskiptabanki hans sneri
baki við honum á örlagastundu.
Hann jafnaði sig eiginlega aldrei
á því.
Óréttlæti var eitthvað sem
pabbi þoldi illa, orðspor pabba er
demantur sálar hans. „Orð skulu
standa“ var mikið notað. Hann
var ættjarðarvinur mikill og
sagði alltaf að Ísland væri besta
land í heimi þrátt fyrir misvitra
bankamenn, en ekki verður á allt
kosið.
Takk fyrir allt, kæri faðir,
meistari, lærifaðir, vinur, afi
barna minna, takk fyrir að vera
ávallt til staðar. Takk fyrir allt.
Þinn elskandi sonur,
Trausti Már Traustason.
Trausti Einarsson tengdafaðir
minn er fallinn frá. Mér er það
ljúft að þakka fyrir vegferðina
með Trausta. Það fór vel á með
okkur frá fyrstu tíð. Trausti
kunni að meta það að ég hafði við
honum á göngu. Það var því mik-
ilvægt fyrir mig að koma vel bú-
inn „suður með sjó“ því ævinlega
fórum við karlarnir í langar
göngur um Njarðvíkur og Kefla-
vík, jafnvel upp á heiði í flugstöð-
ina eða í Helguvík. Verðandi kon-
an mín þakkaði mér ævinlega
fyrir þær næðisstundir sem hún
naut með móður sinni á meðan.
Trausti hafði frá mörgu að segja.
Hann þekkti landið og húsin og
síðan þekktu flestir Trausta.
Þessar göngur með Trausta voru
mikil heilsubót og einstök
fræðsla um menn og málefni í
bænum. Þeir sem við hittum á
gönguferðum okkar voru þakk-
látir Trausta fyrir íbúðirnar sem
þeir höfðu keypt af honum, og
reynst þeim vel. Trausti var
íþróttamannlega vaxinn og
hraustur. Hann var mikið karl-
menni, kurteis og þolinmóður.
Réttsýnn og ærlegur og vildi
standa við skuldbindingar sínar.
Trausti var flinkur með múr-
skeiðina og fljótur. Hann var
með afbrigðum vinnusamur og
féll sjaldan verk úr hendi, skipu-
lagður og framsýnn. Þá var sam-
vera okkar á Kanarí okkur báð-
um mikil heilsubót þegar við
tókumst á hendur að endurbæta
íbúð þar. Við flísalögðum öll gólf
og innréttuðum eldhús. Þá sann-
aði sig enn og aftur hvað Trausti
var úrræðagóður. Við þurftum
sand í múrblöndu og þá voru hæg
heimatökin að fara í fjörusand-
inn, en betra að gera það á kvöld-
in þegar sólbaðsgestir voru farn-
ir og sandburður okkar minna
áberandi. Meira og minna allt
hans ríkidæmi fast og laust fé,
fjölmörg hús og að lokum hans
eigið heimili féll í hendur Spari-
sjóðsins á árunum í kringum
1990. Þetta var skiljanlega mikið
högg, en engum vörnum var við
komið. En það er eitt að missa
frá sér nokkur hús, og annað að
missa heilsuna. Það var blóð-
krabbameinið sem setti strik í
reikninginn. Eitt sinn dreymir
Trausta sem hann standi við leg-
stein sinn. Þegar hann sagði okk-
ur þennan draum var hann afar
ánægður því ártalið endaði á 7
þannig að enn voru nokkur ár til
stefnu. Síðan liðu árin og árið
2007 og Trausti tekinn til við að
byggja hús bæði stór og smá. Í
nokkur skipti tókst mér að leggja
Trausta lið í byggingarvinnunni
og það var okkur báðum
skemmtun og lærdómur. Allt var
eins og maður var vanur frá fyrri
tíð, kaffiskúr, ketill, neskaffi og
kex og svo að spjalla saman, „það
er um að gera að halda áfram að
gera það sem er skemmtilegt og
lifa lífinu“. Í haust þvarr fjör
Trausta og meðferð við blóð-
krabbameini lauk. Það var viðbú-
ið hvert stefndi og tengdafaðir
minn tók þá stefnu markvisst.
Hann gaf upp andann sáttur og
saddur lífdaga.
Nú eru tengdaforeldrar mínir
báðir fallnir frá. Eftir situr góð
minning um hlýjar og myndar-
legar móttökur þeirra hjóna í
minn garð frá fyrstu kynnum.
Blessuð sé minning þeirra.
Guttormur Björn
Þórarinsson.
Elskulegur tengdapabbi minn
Trausti Einarsson hefur kvatt
þessa jarðvist. Í 40 ár hef ég
þekkt þennan sómamann. Það
var aldrei lognmolla í kringum
Trausta, hann var skoðanamikill
maður, góður húmoristi með
stórt hjarta. Heiðarlegri mann er
vart hægt að hugsa sér. Hann
taldi það skyldu hvers og eins að
standa við gefin loforð og bera
ábyrgð á því sem maður tæki að
sér. Hann var kraftmikill at-
hafnamaður sem gafst aldrei
upp. Eflaust hefur hann fengið
þennan aukakraft sem marga
vantar frá elskulega tvíbura-
bróður sínum sem lést aðeins
eins árs að aldri, en þeir voru ein-
eggja tvíburar.
Trausti var heimspekingur og
mannvinur sem gaman var að
spjalla við um lífsins gagn og
nauðsynjar. Hann var víðlesinn
og fróður og hafði góða frásagn-
arhæfileika.Hann hreif fólk með
sér og setti svip á umræðuna.
Hann var fastur fyrir og ekkert
fékk honum haggað. En þrátt
fyrir það var gaman að eiga við
hann skoðanaskipti og stjórn-
málaumræður voru sjaldan langt
undan. Aldrei heyrði ég hann
segja styggðaryrði um nokkurn
mann.
Trausti elskaði lífið og var með
framkvæmdaglampa í augum al-
veg fram á síðasta dag. Hann sat
aldrei auðum höndum og var
skapandi og skemmtilegur. Þá
talaði Trausti alltaf um að fólk
ætti að eiga sér drauma og fram-
kvæma þá. Það gerði hann svo
sannarlega. Hann gladdist yfir
velgengni afkomenda sinna og
fylgdist vel með hverjum og
einum.
Lífsgildi Trausta voru heiðar-
leiki, traust og vinnusemi. Þau
gildi kenndi hann afkomendum
sínum og lagði ríka áherslu á að
allir nýttu tímann sinn vel og létu
gott af sér leiða.
Ófáar voru ferðirnar hjá Erlu
og Trausta til Kanarí og nutu þau
lífsins þar. Þá skipulagði hann
sælureit ættarinnar og kom því í
kring að systkini hans byggðu
sér sumarhús í landi Syðri-
Reykja í Biskupstungum. Þarna
sýndi Trausti og sannaði hversu
mikill frumkvöðull og stórhugi
hann var.
Trausti barðist við illvígan
sjúkdóm í 17 ár, sem hann tókst á
við af æðruleysi og bjartsýni.
Aldrei heyrði maður hann kvarta
og uppgjöf var ekki til í hans
orðabók. Erla tengdamamma
mín var honum mikil stoð og
stytta í þessum veikindum.
Missir hans var því mikill þegar
hún féll frá á síðasta ári.
Trausti var frumkvöðull með
mikinn sköpunarkraft og hann
fór ekki troðnar slóðir. Hann var
félagslyndur og góður ræðumað-
ur. Það var gaman að hlusta á
hann segja frá og er mér í fersku
minni síðasti afmælisdagurinn
hans 1. september síðastliðinn.
En þá bauð hann afkomendum
sínum, eftirlifandi systkinum og
afkomendum þeirra til ferða-
veislu á Snæfellsnesið á æsku-
slóðirnar. Þessi dagur var í alla
staði yndislegur og einstakur al-
veg eins og tengdapabbi minn
var sjálfur. Það var mannbæt-
andi að þekkja Trausta og for-
réttindi að hafa verið tengda-
dóttir hans. Fyrir það verð ég
ævinlega þakklát.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið,
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram,
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði elsku Trausti minn
og Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir
Sigfríður.
Það er skrítið að kveðja
Trausta afa. Jafnvel þó svo að við
vitum hvernig lífið gengur fyrir
sig og að allir deyja að lokum var
afi einhvern veginn ódauðlegur
fyrir okkur systrum. Sama
hversu veikur hann varð var
hann alltaf með jákvætt hugarfar
og leið best þegar hann hafði eitt-
hvað fyrir stafni. Það leið ekki sá
dagur sem afi var ekki með
spennandi verkefni í gangi, enda
handlaginn.
Hann var mikill fjölskyldu-
maður og var stoltur af sinni
stórri fjölskyldu og sýndi hann
það með bestu knúsum í heimi.
Við munum helst eftir afa á
yngri árum í vinnufötunum, með
steypu á höndunum og bros á
vör, já, hann var alltaf brosandi.
Það er líka fast í minningunni
þegar hann og amma komu heim
frá Kanaríeyjum þar sem þau
dvöldu oft heilu veturna í senn,
það var alltaf svo gott að fá þau
heim og þau bæði svo ótrúlega
hamingjusöm.
Það er sárt að sjá afa fara en
við vitum að Erla amma tekur vel
á móti honum.
Guðbjörg, Vigdís Erla,
Járngerður Kristín og
Margrét Katrín.
Mikið er sárt að kveðja þig,
elsku afi minn. Enn sárara er að
hugsa til þess að elsku Erla
amma og Trausti afi eru farin og
koma aldrei aftur. Það er tómlegt
að koma að Steinási í Njarðvík
þessa dagana. Einungis eru 19
mánuðir síðan Erla amma kvaddi
okkur í hinsta sinn. Loks ertu
kominn aftur til hennar og þið
sameinuð á ný. Þú varst alltaf svo
stoltur af öllum afkomendum
þínum, stórum sem smáum. Það
var alltaf gaman að koma í heim-
sókn til þín, þú varst svo gestris-
inn, smurðir brauð handa okkur
og leyfðir hugmyndafluginu að
ráða varðandi samsetningu á
áleggi. Sem við brostum oft yfir.
Þá fórstu iðulega út í bakarí og
keyptir gúmmelaði með kaffinu,
fórst með krakkana í bíltúr til að
kaupa ís eða nammi og labbaðir
með þau út að tjörninni. Þú varst
dugnaðarforkur alla tíð, enda
múrarameistari með meiru, þú
byggðir fullt af húsum í Njarð-
vík, Hveragerði og víðar. Það er
ekki langt síðan við kíktum í kaffi
til þín og þú sýndir okkur möppu
með öllum þeim húsum sem þú
hafðir byggt. Þú sast aldrei auð-
um höndum, varst alltaf með ein-
hver verkefni í gangi, alveg fram
á þinn síðasta dag. Þú talaðir allt-
af um að þig langaði til þess að
flytja í íbúðina á efri hæðinni hjá
þér því þar væri betra útsýni, en
því miður varð ekki úr því. Von-
andi ertu nú á betri stað með fal-
legt útsýni. Við fjölskyldan erum
þakklát fyrir það að hafa öll
heimsótt þig á sjúkrahúsið í
Keflavík tveimur dögum áður en
þú kvaddir okkur. Þú varst uppi í
rúmi fárveikur en ætlaðir að fara
fram úr rúminu til að taka á móti
okkur, en við sögðum þér að
liggja fyrir, þetta varst þú elsku
afi, svo gestrisinn, alltaf.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Jóhannes úr Kötlum)
Takk fyrir allt, elsku afi minn.
Sofðu rótt.
Þín,
Tinna Rut.
Í dag er bróðir minn Trausti
til moldar borinn eftir margra
ára baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Trausti var strax á unga aldri
ákveðinn og framtakssamur
drengur og alla tíð síðan. Hann
var vel gefinn, stjórnsamur,
stundum þrjóskur, fróður um
ýmis málefni, vel lesinn, með
ákveðnar skoðanir, hlustaði á
aðra, ræddi gjarnan um starfið,
samfélagið og lífið almennt.
Sinnti vel þeim verkefnum sem
hann tók að sér, vandvirkur og
stóð við sitt. Trausti nam við Iðn-
skóla Keflavíkur, gerðist múrari
og vann sem byggingarmeistari.
Flest verkefni Trausta vann
hann á Suðurnesjum og einnig
víðar. Bræðurnir Trausti og Haf-
steinn unnu saman um stund og
fyrsta fjölskylduhús þeirra
byggðu þeir saman. Trausti
reyndist bróður sínum vel og að-
stoðaði þegar þess var þörf.
Trausti komst yfir jarðhitatengt
svæði í Biskupstungum er Arn-
arhóll heitir og lét skipuleggja
þar vinsæla sumarhúsabyggð.
Erla og Trausti áttu litla íbúð á
Kanarí sem reyndist þeim vel í
alla staði. Við systkinin vorum
alls átta og þrjú þau yngstu lifa.
Við áttum frábæra foreldra og
höfum sannarlega notið þess,
höfum eignast góðar fjölskyldur
sem stækka óðum. Samband
okkar Trausta var ætíð mjög ná-
ið og hann reyndist mér vel hér
heima og þegar ég var í námi er-
lendis. Við hittumst oft einir eða
með fjölskyldum okkar og gátum
rætt um hin ótrúlegustu málefni
og nutum þess. Lífið og aðstæður
breytast á langri ævi en oftast
tókst Trausta að rétta við hag
sinn og sagði að erfitt væri að
varast erfiðleika lífsins og því
mikilvægt að leita skynsamlegra
lausna hverju sinni. Trausti hlaut
aðdáun og virðingu þeirra sem til
þekktu. Fyrir 17 árum veiktist
Trausti alvarlega en með aðstoð
góðra lækna og frábærrar fjöl-
skyldu sinnar tókst að halda við-
ráðanlegri heilsu þinni öll þessi
ár. Trausti hefur sýnt ótrúlegan
styrk og innri kraft gegn þessum
sjúkdómi og erfiðleikum í þessu
lífi, algjör hetja. 1. september
ákvað Trausti að fara til Snæ-
fellsness með nánum ættingjum
og vandmönnum. Ekið var um
suðurhluta Snæfellsness á ættar-
svæði móður okkar til Ingjalds-
hólskirkju. Þar er Tryggvi tví-
burabróðir Trausta grafinn
ásamt mörgum af ættingjum
okkar og hélt Trausti hjartnæmt
erindi yfir gröf hans. Þá var
gengið til kirkju og sögð saga
staðarins og síðan haldið til
Hellissands að Hraunprýði,
fyrsta heimili foreldra okkar, en
þar fæddist Hrefna systir. Sæ-
mundur og Haraldur frændur
okkar leiðbeindu okkur. Klepps-
búð var nefnd þar sem Haf-
steinn, Jóhanna og tvíburarnir
Trausti og Tryggvi fæddust.
Grímshús var nefnt er faðir okk-
ar og Karvel bróðir hans áttu og
veitti foreldrum þeirra og systk-
inum skjól og sögur sagðar sem
tengdust ættinni. Að lokum var
haldið að Hellu í Beruvík þar sem
föðurforeldrar okkur bjuggu,
svæðið skoðað úr fjarlægð og
haldið heim í frábæru veðri. Ég
held að Trausti hafi fundið á sér
að líf hans væri senn á enda og
því viljað fara þessa ferð.
Kæru börn Trausta, systkini-
,fjölskyldur þeirra, ættingjar og
vinir. Sendi ykkur hjartnæmar
samúðarkveðjur vegna fráfalls
míns kæra bróður. Lengi lifi
minning hans.
Sólmundur Tryggvi
og Astrid.
Láttu hug þinn aldrei eldast eða
hjartað.
Vinur aftansólar sértu,
sonur morgunroðans vertu.
(Stephan G. Stephansson)
Þetta fallega ljóð minnir mig á
föðurbróður minn, sem var sí-
ungur og nýtti tímann vel.
Trausti hafði allt sem prýðir
góðan og heiðarlegan mann og
bar nafn með rentu. Þeir sem
þekktu hann virtu og elskuðu
sökum mannkosta hans. Hann
var vandaður og hreinskilinn í
hegðun sinni, ljúfur og góður
fjölskyldumaður. Hann var víð-
lesinn og fróður. Trausti vissi að
skokk og sund væri mikil heilsu-
bót og hélt sér í formi löngu áður
en almenningur fór að stunda
slíka heilsurækt.
Maður kom ekki að tómum
kofanum hjá frænda mínum. Það
var hægt að ræða við hann um
allt milli himins og jarðar. Þrátt
fyrir að vera önnum kafinn fylgd-
ist hann með því sem unga fólkið
í fjölskyldunni var að stússast,
hvort sem það var á íþróttasviði
eða öðru.
Trausti átti tvíburabróður,
Tryggva, sem lést þegar þeir
voru níu mánaða. Trausti hóaði
fjölskyldunni saman til að fara
vestur á Snæfellsnes að leiði
Tryggva á 82. fæðingardegi
þeirra 1. september síðastliðinn
Það var vel heppnuð ferð í alla
staði og táknræn kveðjustund
gamla mannsins.
Trausti hafði mikil áhrif á líf
okkar fjölskyldunnar. Þegar for-
eldrar mínir voru að byrja bú-
skap fyrir tæpum 50 árum hvatti
hann þau til að kaupa lóð, því að í
Njarðvíkunum voru allir að
byggja og ekki menn með mönn-
um nema að eiga lóð. Úr varð að
lóðin var keypt og hafist handa
við húsbyggingu sem er síðan
æskuheimilið okkar. Pabbi, sem
er tíu árum yngri en Trausti,
keypti sumarbústaðalóð þrátt
fyrir að vera að byggja einbýlis-
hús á sama tíma. Trausti hafði
tröllatrú á pabba og úr varð að
lóðin var keypt og tvær aðrar
lóðir fóru einnig innan fjölskyld-
unnar ásamt lóð Trausta. Hvatn-
ing frá stóra bróður var mikil og
sumarbústaðareign var málið.
Stórfjölskyldan úr Njarðvík naut
þess næstu áratugina að svamla í
heitum pottum, veiða í lækjum og
að vera til. Ævintýrin í Arnarhól
í Biskupstungunum veittu okkur
Trausti Einarsson