Morgunblaðið - 07.02.2018, Side 20

20 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. FEBRÚAR 2018
✝ Jón Ágústssonfæddist í
Reykjavík 19. apríl
1944. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 28. janúar
2018 eftir erfið veik-
indi.
Foreldrar hans
voru Guðný Ara-
dóttir, f. 2. septem-
ber 1920, d. 15. sept-
ember 1995, og
Ágúst Þór Guðjónsson, f. 7. maí
1923, d. 22. apríl 1992. Systkini
Jóns eru Ágúst Ágústsson, f. 18.
ágúst 1945, hann á fjögur börn
með fyrrverandi eiginkonu sinni,
Hallveigu Guðnýju Kolsöe, þau
eiga fjögur barnabörn. Þorlákur
Ari Ágústsson, f. 12. júlí 1947,
kvæntur Gróu Eyjólfsdóttur og
eiga þau þrjú börn og 12 barna-
börn. Guðjón Ró-
bert Ágústsson, f.
11. september 1948,
d. 28. júlí 2017,
hann var kvæntur
Ingibjörgu Guð-
jónsdóttur og eiga
þau tvö börn og
átta barnabörn.
Þuríður Jana
Ágústsdóttir, f. 15.
mars 1958, gift
Arnlaugi Kristjáni
Samúelssyni, og þau eignuðust
þrjú börn og fjögur barnabörn.
Jón var einhleypur og barn-
laus, hann starfaði sem kennari í
Réttarholtsskóla í Reykjavík all-
an sinn starfsaldur.
Útför Jóns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 7. febrúar
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
Þakklæti, heiðarleiki og um-
hyggja kemur upp í hugann þegar
ég minnist elsta bróður míns, Jóns
Ágústssonar (Nonna), sem kvaddi
okkur 28. janúar sl. á líknardeild
Landspítalans eftir erfið veikindi.
Nonni var elstur af fimm systk-
inum. Hann flutti ungur að heim-
an og var fylginn sér. Vann á
sumrin til að fjármagna nám sitt,
tók landspróf, útskrifaðist stúdent
frá Menntaskólanum í Reykjavík,
lærði svo til kennara og kenndi í
Réttarholtsskóla í Reykjavík allt
til starfsloka.
Nonni ferðaðist mikið og naut
þess að upplifa menningu annarra
landa.
Hann fór mikið á bókasöfn, las
mikið og hafði gaman af að leysa
erfiðar sudoku-talnaþrautir. Mik-
ill Queen-aðdáandi og naut klass-
ískrar tónlistar, hafði unun af að
borða góðan mat og á jólunum var
besta stundin að opna konfekt-
kassana sagði hann, enda var mik-
il skemmtun að sjá hann setja
hvern bitann af öðrum upp í sig,
tágrannan manninn.
Hann var sjálfstæður og fór
sínar eigin leiðir, alltaf snyrtilegur
og fór vel með það sem hann átti.
Nonni var umhverfisvænn og
meðvitaður um sóun okkar jarð-
arbúa og ég setti ruslið ekki í
ranga tunnu þegar hann sá til.
Nonni þoldi illa óheiðarleika og
óstundvísi fannst honum virðing-
arleysi. Hafa nokkrir nemendur
hans sagt mér að hann hafi alltaf
mætt vel undirbúin og á réttum
tíma til kennslu. Kom inn ganginn
á miklum hraða, lokaði dyrunum
þegar tíminn byrjaði hógvær og
rólegur.
Matmaðurinn Nonni vildi alltaf
vita hvað var í matinn, kunni að
meta góðan félagsskap og fór
flesta daga fram í matsal heima á
Skúlagötunni og síðar á líknar-
deild LS. Og þó að máttvana væri
tókst það oftast fram á síðasta dag
með endalausum dugnaði hans og
ómetanlegri hjálpsemi starfsfólks
líknardeildar.
Þegar við vorum í alvarlegum
umræðum var auðvelt að koma að
spaugilegri hlið mála. Hann var
húmoristi og oft fljótur að koma
með eitthvert óvænt og skemmti-
legt innlegg. Við áttum margar
gleðistundir þrátt fyrir sorgina
sem undir bjó sem vissulega var
oft erfið fyrir hann og okkur.
Hann var umhyggjusamur og
þakklátur. Vildi ekki láta hafa of
mikið fyrir sér og passaði vel að
biðja ekki um hjálp nema nauðsyn
væri.
Þegar komið var að leiðarlok-
um bað hann mig um að koma
kveðjum og þökkum til vina og
þeirra sem höfðu reynst honum
vel í veikindunum. „Ég er svo
þakklátur og mundu að skila
þakklæti“ voru orð sem hann
sagði oft og er því hér með komið
til ykkar, kæra fólk.
Læknar og starfsfólk líknar-
deildar, þið eigið mikið hrós skilið
og hann endurtók oft hvað hann
væri þakklátur fyrir þá umönnun
sem hann fékk hjá ykkur.
Við ræddum oft um lífið og
dauðann, við erum margbreytileg
og það skildi Nonni vel og þessi
lína úr lagi sem hann óskaði eftir
að væri flutt ef hægt væri í útför-
inni lýsir því vel „Ég er eins og ég
er, hvernig á ég að vera eitthvað
annað?“
Þetta ferðalag með þér var fullt
af góðri kennslu,
Takk, Nonni minn,
Þín systir
Jana.
Ég er það sem ég er, hvernig á
ég að vera eitthvað annað?
Þessar fyrstu línur í þýðingu
Veturliða Guðnasonar á lagi Jerry
Herman lýsa svo vel Jóni vini okk-
ar Ágústssyni sem nú hefur kvatt
tæpra 74 ára eftir erfiða glímu við
veikindi. Maðurinn sem bar viður-
nefnið Sprettur mátti síðustu árin
þola verulega skerta getu til
hreyfingar og að lokum bjargar-
leysi á líknardeild. Nú er hann
laus og án efa að koma sér fyrir á
einhverjum sólríkum stað og lík-
lega að skipuleggja næsta ferða-
lag því ferðalög voru honum lífs-
nauðsyn og jafnframt leið út í
stóran og litríkan heim tækifær-
anna.
Eftir 37 ára kynni spretta nú
minningarnar fram hver af ann-
arri, skemmtilegar, pínlegar og
allskonar. Jón í ærslafullum leik
við boxertíkurnar úti í garði. Jón
efst í stiga með pensil í annarri og
fötu í hinni að mála með okkur
húsið. Jón við kaffiborðið að miðla
okkur úthverfahommunum helstu
tíðindum af sollinum á 22 eða sól-
baðinu í Hlíðinni. Jón í eldhúsinu
að spreyta sig á uppskriftum frá
samstarfsfólkinu í Réttó. Jón að
leita að einu réttu íbúðinni, aftur
og aftur.
Einna vænst þykir mér um
minninguna þegar hann fylgdi
mér fyrstu skrefin í Samtökin 78,
á fund Guðna formanns sem glað-
ur í bragði skráði nýjan félaga.
Jón var tíður gestur hérna í Ak-
urgerðinu á heimili okkar Rúnars,
greiðvikinn og hjálpsamur og átti
meira að segja vinnugalla hér til
að bregða sér í. Betur fór á að
hann fengi sjálfur að ráða vinnu-
tilhögun, hann var jú kennari af
lífi og sál.
Misjafnlega bjart var yfir Jóni í
gegnum tíðina eins og gengur.
Hann blómstraði á sumrin eins og
gróðurinn og safnaði orku til vetr-
arins. Réttlætiskenndin var djúp
og þegar honum var misboðið áttu
nærstaddir gjarnan von á þrum-
andi ræðu um viðkomandi mál-
efni.
Aldurinn fór ekkert sérstak-
lega vel með hann, kroppurinn gaf
sig þrátt fyrir góða þjálfun alla tíð
og þegar ein aðgerð var í höfn tók
við bið eftir næstu. Lungnameinið
var hins vegar ekki hægt að ráða
við. Örlögunum tók hann af æðru-
leysi.
Hann var eins og hann var og
gat ekkert annað.
Far vel, vinur kær, og takk fyr-
ir samfylgdina.
Magnús Þorgrímsson
og Rúnar Lund.
Mikilsvirtur samstarfsmaður
okkar við Réttarholtsskóla, Jón
Ágústsson kennari, er látinn.
Þegar Jón hafði lokið kennslu-
réttindanámi og BA-prófi frá Há-
skóla Íslands með ensku sem aðal-
grein, vorið 1968, hóf hann störf
við Réttarholtsskóla og þar
kenndi hann við góðan orðstír allt
til loka starfsævinnar vorið 2004.
Aðalkennslugrein hans var jafnan
enska en stærðfræðikennsla fórst
honum einnig mjög vel úr hendi.
Jón var óskakennari allra skóla-
stjóra, samviskusamur, nákvæm-
ur, áreiðanlegur og metnaðarfull-
ur fyrir hönd nemenda sinna og
gerði til þeirra miklar kröfur. En
umfram allt gerði Jón þó kröfur til
sjálfs sín. Hann var vanafastur og
reglufastur og stundvís svo af bar
og ævinlega allra kennara fyrstur
í tíma að loknum frímínútum. Í því
endurspeglaðist sú virðing sem
hann bar fyrir tíma nemenda
sinna. Fyrir þetta fékk hann
viðurnefnið sprettur frá nemend-
um. Það var lýsandi en ekki niðr-
andi. Nemendum þótti hann
strangur kennari en sanngjarn.
Eftir á hrósuðu þeir gjarnan happi
fyrir að fá hann sem kennara.
Sem samstarfsmaður gerði
hann líka kröfur, gat verið ósam-
mála stjórnendum og sagt þeim
það af hreinskilni en sýndi þeim
engu að síður fullan trúnað. Í hópi
samstarfsfólks var hann þægileg-
ur í allri umgengni, kurteis og um-
hyggjusamur.
Það er dæmi um hversu undar-
legt heimsins réttlæti getur verið
að hann, sem alla tíð lifði heilsu-
samlegu lífi og fór allra sinna
ferða gangandi, hjólandi eða í
strætó, skyldi að lokum fá lungna-
sjúkdóm sem nú hefur dregið
hann til ótímabærs dauða.
Við, fyrrverandi og núverandi
skólastjórar Réttarholtsskóla,
sendum aðstandendum Jóns inni-
legar samúðarkveðjur og erum
þakklátir fyrir langt og gefandi
samstarf við heilsteyptan og góð-
an mann.
Haraldur Finnsson
Hilmar Hilmarsson
Jón Pétur Zimsen.
Nú erum við að kveðja ákaflega
góðan félaga og vin, Jón Ágústs-
son, sem kom okkur fyrir sjónir
sem glaður og hress og ávallt
tilbúinn að hjálpa til og að taka
þátt í því jákvæða og skemmtilega
andrúmslofti sem ríkti á kennara-
stofunni í Réttó. Stundum var
hann kannski sá eini sem hélt
fullri reisn allan tímann þegar kát-
ínan fór fram úr hófi. Hann var
einnig einn af þeim sem tippuðu
alla föstudaga á enska boltann.
Ekki má gleyma fótboltaæfingun-
um sem við kennararnir stunduð-
um af miklum krafti. Var Jón þar
fremstur meðal jafningja. Þar tók-
um við verðandi landsliðsmenn úr
heimi nemenda í bakaríið. Jón var
frábær kennari, mjög nákvæmur,
stundum kannski um of, fannst
sumum, en hann var ávallt mjög
sanngjarn. Þá var hann mikill
göngugarpur, frár á fæti og
snöggur að mæta í kennslustund-
ir, enda fékk hann viðurnefnið Jón
sprettur og var afar stoltur af því.
Jón naut þessa að ferðast og þeg-
ar við heimsóttum hann nokkrir á
líknardeildina seint á síðastliðnu
ári sagði hann okkur að hann hefði
verið með ýmislegt á döfinni þeg-
ar hann veiktist. Ræddi hann um
þetta af miklu æðruleysi og virtist
hafa sætt sig við örlög sín. Jón var
kominn í hjólastól en var andlega
hress, tók mjög vel á móti okkur
og bauð okkur í kaffi frammi í
matsal. Þar ræddum við í léttum
dúr um allt milli himins og jarðar,
sérstaklega þó Réttó og árin okk-
ar þar. Þarna birtist okkur hinn
rétti Jón, hreinskiptinn og já-
kvæður út í allt og alla. Þannig
viljum minnast hans.
Við sendum ættingjum hans
innilegar samúðarkveðjur en eftir
lifir minning um góðan dreng sem
alltaf kom með birtu inn í til-
veruna.
Fyrir hönd gamalla starfs-
félaga,
Páll V. Sigurðsson.
Jón Ágústsson
Í nýrri könn-
un eins virtasta
markaðs-
fyrirtækis
landsins mælist
íslensk verslun
með 67% traust
íslensku þjóð-
arinnar. Til
hamingju versl-
unarmenn, til
hamingju Ís-
lendingar.
Sjálfstæðisbaráttan
tengdist verslun
Það er mikilvægt hverri at-
vinnugrein að starfa í sátt og
samlyndi við samfélag sitt. Ís-
lensk verslun hefur um aldir
verið nátengd hagsmunum
þjóðarinnar, enda var það eitt
af stóru hagsmunamálunum í
sjálfstæðisbaráttu okkar, að
verslunin kæmist í okkar eig-
in hendur. Sú barátta stóð
lengi og var að lokum farsæl-
lega til lykta leidd af sjálf-
stæðishetjum okkar, eins og
svo vel er lýst í því stórkost-
lega ritverki „ Líftaug lands-
ins – saga íslenskrar utanrík-
isverslunar 900 – 2010“, sem
nýlega kom út.
Samfélagsmiðlar gefa
rödd
Fullyrða má að fáar ef
nokkrar at-
vinnugreinar
hafa búið við
jafn óvægna
gagnrýni og
verslunin hefur
mátt sæta, og
hefur verslunin
margoft verið
skotspónn
þeirra sem hafa
séð sér hag í því
að tortryggja
hana. Nú í seinni
tíð hefur al-
menningur
fengið rödd í gegnum sam-
félagsmiðlana. Virðist sú um-
ræða vera að ná jafnvægi og
snúast meira um neyt-
endavernd, þjónustu og upp-
lýsta umræðu sem verslunin
fagnar. Það vita allir sem
reynt hafa hversu erfitt getur
verið að rísa undir gagnrýni
sem þessari. Íslensk verslun
hefur hingað til staðið allt
slíkt af sér og það er engin
ástæða til að ætla annað en
svo verði áfram.
Tæplega 70% traust
Það er sérstakt ánægjuefni
að finna hversu mikillar vel-
vildar íslensk verslun nýtur
núna meðal þjóðarinnar, sér-
staklega í ljósi umræðunnar.
Í fyrrgreindri könnun kemur
fram að um 67% þjóðarinnar
bera traust til verslunar á Ís-
landi. Þessi niðurstaða er
mjög ánægjuleg, ekki síst í
því ljósi þess að opinber um-
ræða um atvinnugreinina var
óneitanlega fremur neikvæð á
sl. ári. Að finna að verslunin
nýtur svo mikils trausts og
velvildar hjá þjóðinni er
greininni mikil hvatning til
þess að gera enn betur.
Sóknarhugur á tíma
breytinga
Íslensk verslun er í sóknar-
hug. Fram undan eru miklar
áskoranir í síbreytilegu um-
hverfi, umhverfi sem tekur
meiri og hraðari breytingum
en nokkru sinni fyrr. Íslensk
verslun er staðráðin í því að
laga sig að þessum breyt-
ingum, vera áfram öflugur
þátttakandi í íslensku at-
vinnulífi og halda áfram að
þjóna vel kröfuhörðum neyt-
endum. Þannig gerum við
betur, þannig eflist íslensk
verslun og þannig höldum við
þessu öfluga trausti Íslend-
inga – okkur öllum til hags-
bóta.
Íslensk verslun
nýtur trausts
Eftir Margréti
Sanders
Margréti
Sanders
»Um 67% þjóð-
arinnar bera
traust til verslunar
á Íslandi.
Höfundur er formaður Sam-
taka verslunar og þjónustu.
Á hverjum
virkum degi ek-
ur fjölskylda
mín af stað, all-
ir hver á sínum
bílnum, hver í
sína áttina, á
mismunandi
tímum. Sá
yngsti tekur
strætó ef ég
keyri hann
ekki, sjálf gæti
ég auðveldlega hjólað í
vinnuna en hef kosið að
gera það ekki. Ástæðan er
að mér finnst ég ekki kom-
ast á milli staða án þess að
dragast inn í akandi umferð
sem mér finnst ekki eiga
samleið með hjólandi eða
gangandi. Við sem búum á
þéttbyggðasta svæði lands-
ins þurfum á því að halda
að sett sé fram heildstæð
stefna varðandi umferðina.
Í upphafi voru það gang-
andi, ríðandi og síðar ak-
andi sem mótuðu gatnakerf-
ið eins og við þekkjum það í
dag en kerfið hefur þróast
frá götuslóðum liðinna kyn-
slóða til mal-
bikaðra stræta.
Það má þakka
þeim sem voru
ekki eins
heimasætnir og
persónan Björn
í Brekkukoti að
götuslóðum
fjölgaði og
kerfið varð að
æ stærra sam-
göngukerfi. Í
dag dugar
þessi leið til
framþróunar
skammt og nú er svo komið
að kerfið er sprungið. Ak-
andi eru óánægðir, hjólandi
eru óánægðir og sömuleiðis
þeir sem treysta á gang-
stéttir. Hjólandi skáskjóta
sér og taka áhættu í nánast
hverri ferð. Daglega sitja
ökumenn fastir í umferð-
arteppu, sumir grípa til
þess ráðs að pota sér áfram
á stærri gatnamótum vit-
andi að röðin fyrir framan
situr föst. Óæskilegir fylgi-
fiskar þess að sitja kyrr í
bílaumferð eru m.a. stress
og vanlíðan. Slíkt ástand
getur haft slæmar afleið-
ingar í för með sér. Öku-
menn leita inn í íbúðahverfi
til að forðast helstu flösku-
hálsa en það skapar hættu
fyrir börn og aðra gangandi
eða hjólandi. Sú umferð-
arómenning sem viðgengst
innan borgarinnar í dag er
afleiðing bútaskipulags sem
virðist endurspegla pólitísk-
an rétttrúnað þeirra sem
þar ráða för. Að þróa um-
ferð samhliða byggð er
ábyrgðarhlutur sem ber að
vanda til. Þéttbýli krefst
þess að gert sé ráð fyrir
svæði fyrir flæði svo hægt
sé að þróa umferð í átt að
öryggi.
Nú þegar sífellt þrengir
að umferð er sem hugarfar
Brekkukotsbónda ráði ríkj-
um. Hvernig sem fólk ætlar
sér á milli staða þarf heild-
stætt kerfi sem veitir öllum
sem mest öryggi. Til að svo
megi verða þarf að draga að
borðinu sérfræðinga sem
horfa til framtíðar og sjá
fyrir sér hvernig brúa megi
bilið á milli nútíðar og fram-
tíðar. Í komandi sveit-
arstjórnarkosningum verða
samgöngumál eitt af stóru
málunum. Nú reynir á að
borgarbúar leggi vel við
hlustir og kjósi þá til for-
ystu er horfa til framtíðar
varðandi málaflokkinn.
Hugarfar Brekku-
kotsbónda
Eftir Láru
Óskarsdóttur
Lára
Óskarsdóttir
»Nú þegar sífellt
þrengir að um-
ferð er sem hug-
arfar Brekkukots-
bónda ráði ríkjum.
Höfundur er varaborgar-
fulltrúi Sjálfstæðisflokksins.
lara@oska.is
Margt þurfa Vinstri grænir að láta sér lynda
leiðir þá Bláa höndin
djúpt út í fen
þar sem Katrín Jakobs
sátt virðist synda
með Sigríði dómsmálaráðherra Andersen.
Indriði á Skjaldfönn.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvak-
andi@mbl.is
Bláa höndin