Morgunblaðið - 07.02.2018, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. FEBRÚAR 2018
Okkar yndislega móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN KRISTÍN SKÚLADÓTTIR,
Rauðhömrum 14,
lést á Gran Canaria þriðjudaginn
23. janúar.
Hún verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 9. febrúar klukkan 11.
Skúli Bergmann Soffía Traustadóttir
Guðmundur K. Bergmann Hugrún Davíðsdóttir
Helga Bergmann
Bryndís Bergmann Pétur Gísli Jónsson
Lilja M. Bergmann Ólafur Þór Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku pabbi okkar, tengdapabbi, afi og
langafi,
EYJÓLFUR NÍELS BJARNASON
rafvirkjameistari,
Frostafold 20,
lést laugardaginn 3. febrúar á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð.
Útför fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 9. febrúar
klukkan 11. Blóm og kransar vinsamlega afþakkað.
Konráð Eyjólfsson Helga Óladóttir
Herdís Eyjólfsdóttir Ægir K. Bjarnason
Unnar Eyjólfsson Hildur A. Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KARÓLÍNA ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Seyðisfirði,
lést þriðjudaginn 30. janúar á Heilbrigðis-
stofnun Austurlands á Seyðisfirði.
Útförin fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn 10. febrúar
klukkan 14.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
✝ Pálmi Ingólfs-son fæddist í
Reykjavík 19. júní
1948. Hann lést á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi 27.
janúar 2018.
Foreldrar hans
voru Ingólfur
Pálmason frá Gull-
brekku í Eyjafirði,
lektor við Kennara-
háskólann, f. 16.
janúar 1917, d. 4. nóvember
1987, og Hulda Gunnarsdóttir
frá Akurgerði í Garði, vaktmað-
ur á Kleppsspítala, f. 18. mars
1917, d. 22. janúar 2014. Syst-
kini hans eru: 1) Gunnar Ing-
ólfsson aðstoðarlyfjafræðingur
og örverufræðingur, f. 2. febr-
úar 1952, d. 7. apríl 1990, dóttir
hans er Marianne Ringström
Feka, gift Daniel Feka. Þeirra
synir eru Dennis og Edvin. 2)
Guðrún Ingólfsdóttir bók-
menntafræðingur, f. 1. maí
1959, gift Eiríki Rögnvaldssyni.
Þeirra sonur er Ingólfur Eiríks-
son. Pálmi lauk
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í
Reykjavík árið
1969. Hann lauk
próf frá Tækni-
skóla Íslands í raf-
magnstæknifræði
og hélt svo til
London til frekara
náms. Þar lauk
hann síðan prófi
frá Middlesex Poly-
technic og Aldermaston Col-
lege.
Pálmi hóf störf hjá Raunvís-
indastofnun Háskólans í ágúst
1978 og starfaði þar allt þar til
hann lést. Hann gaf út tvær
bækur, Ævi alþýðustúlku á
fyrri hluta 20. aldar sem er ævi-
saga móður hans og Finnlands-
stöðin. Ferðalag til Sovét-Rúss-
lands 12. júní til 1. júlí 1981.
Pálmi var ógiftur og barn-
laus.
Pálmi verður jarðsunginn frá
Neskirkju í dag, 7. febrúar
2018, klukkan 13.
Pálmi bróðir minn var farsæll
maður og átti gott líf. Þar með er
ekki sagt að það hafi ætíð verið
auðvelt. Hann var alla tíð mikill
bindindismaður og mataræði
hans var svolítið púritanskt. Vert
er þó að taka fram að hann var
fyrirtaksbakari og lambalærið í
anda mömmu brást aldrei. Hann
fékk sig hins vegar aldrei full-
saddan af grúski – saga, vísindi
og tónlist voru helstu áhuga-
málin.
Við ólumst upp á heimili þar
sem bækur og tónlist áttu ríkan
sess og sögur voru sagðar. Pálmi
hafði mikla ánægju af að rifja
upp atvik úr barnæskunni og
taldi að við hefðum verið lánsöm,
þrátt fyrir þungt áfall við fráfall
Gunnars bróður. Hann lagði ætíð
mikla áherslu á að við stæðum öll
saman og það gerðum við sann-
arlega. Við vorum vissulega ekki
alltaf sammála, einkum í pólitík.
Hlutskipti hans var andófs-
mannsins enda kaus hann sjálfur
að hengja hatt sinn á þau öfl sem
aðrir heimilismenn höfðu nokk-
urn ímugust á. Þó að við rifumst
alla tíð hástöfum um pólitík
skildum við alltaf vinir.
Allt frá því að pabbi dó studdi
hann mömmu með ráðum og dáð
og sá um hana í ellinni. Hann
skrifaði og sögu hennar fram að
þeim tíma að hann sjálfur leit
dagsins ljós. Fyrir allt þetta er
ég honum óendanlega þakklát,
þó ég viti jafnframt að undir lok-
in var umönnunarstarfið orðið
býsna erfitt.
Aldrei taldi hann það þó eftir
sér eða kvartaði. Það má hins
vegar ekki gleymast að þau
mamma voru sálufélagar, alltaf
með nefið ofan í bókum.
Annað gamalt fólk í fjölskyld-
unni naut einnig góðs af um-
hyggju hans og ferðagleði. Sömu
sögu er að segja af fuglunum við
heimili hans. Þeir horfa nú
hnípnir á mig og undrast af
hverju Pálmi kemur ekki út með
eitthvert góðgæti.
Hefði hann bróðir minn verið
annarrar gerðar og opnari hefði
hann verið draumafararstjóri í
menningarferðum. Hann var haf-
sjór af fróðleik um erlenda
myndlist, tónlist og bókmenntir.
Við þetta veisluborð hans feng-
um við Gunnar að sitja á ferða-
lögum með honum erlendis. Á
seinni árum opnaðist líka íslensk
náttúra og menning fyrir honum.
Og í sumar fór hann í drauma-
ferðina um landið með frændfólki
okkar.
Í ágúst árið 1978 steig Pálmi
mikið gæfuspor þegar hann réð
sig til vinnu hjá Þorsteini Sæ-
mundssyni á Raunvísindastofnun
Háskólans. Þeir Þorsteinn og
síðan eftirmaður hans, Gunn-
laugur Björnsson, hafa sannar-
lega reynst vinir í raun. Í Há-
skólanum eignaðist hann líka
góða vini og ferðafélaga, þá Run-
ólf og Inga Þorleif.
Að leiðarlokum þakka ég hon-
um fyrir menningaruppeldið en
einnig alla þá umhyggju og hlýju
sem hann sýndi Ingólfi syni mín-
um og bróðurdóttur sinni Mari-
önnu. Ég kveð hann Pálma bróð-
ur minn, góðan mann og gegnan.
Guðrún.
Elsku Pálmi.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig, alveg frá barnæsku
minni til fullorðinsaldurs. Frá því
að ég var tíu ára fór ég iðulega til
ykkar ömmu í sumarleyfum. Þú
varst natinn við börn og tókst
mig með í margar ferðir vítt og
breitt um Ísland. Þú sýndir mér
fjölda staða á landinu og fræddir
mig um það. Þótt við ættum ekki
heima í sama landi mundirðu
alltaf eftir afmælinu mínu allt frá
því að ég var barn. Þú sendir allt-
af afmælisgjafir, jólagjafir og
bréf. Þegar ég var lítil hringdir
þú á hverju afmæli. Þú sýndir
fjölskyldunni mikla ræktarsemi.
Þú gerðir alltaf allt til að halda
sambandi við mig. Páskaegg
sendir þú mér árlega frá því að
ég var barn og þar til ég varð
fullorðin. Eftir að synir mínir
fæddust sendir þú þeim einnig
afmælisgjafir og jólagjafir.
Ég minnist þín sem hlýs og
góðs frænda sem hafði góða
kímnigáfu. Ég man að þú spilaðir
oft sígilda tónlist og hafðir áhuga
á tónlist, ljósmyndun, kvikmynd-
un og að aka um landið og upplifa
fallega náttúru. Þú hefur sent
mér mikinn fjölda fallegra
mynda sem þú hefur tekið und-
anfarna áratugi. Þessar myndir,
og minningarnar frá því að við
vorum saman í sumarleyfum,
geymi ég til æviloka. Þú gættir
þess alltaf að mér liði vel þegar
við vorum saman. Þú varst ein-
staklega góð manneskja og barst
mikla umhyggju fyrir fjölskyld-
unni. Þú tókst mig með í margar
heimsóknir til ættingja þegar ég
heimsótti þig. Þér þótti mjög
vænt um systkinabörn þín og
varst umhyggjusamur við þau.
Ég mun alltaf muna þig og sam-
verustundir okkar. Ég er þakklát
fyrir þann tíma sem við fengum
saman. Þú varst mikilvægur í lífi
mínu.
Hinsta kærleikskveðja frá
Mariönnu.
Ég á ekki beinlínis fyrstu
minningu um Pálma, kannski
fremur röð minninga, þar sem
stólar og íbúðir hafa runnið
saman. Ég sit í kjöltu hans, sól-
skinsbros á móti mér, og ætla að
segja honum eitthvað sem mér
þykir stórmerkilegt. Ég minnist
þess að hafa átt í erfiðu sambandi
við samhljóðana, einhvern veginn
endaði nafnið „Pálti“ alltaf sem
„pabbi“. Mér þótti það eilítið
vandræðalegt í fyrstu, en varð
fljótt þeirrar skoðunar að þessi
mismæli skiptu í raun engu máli,
þar sem Pálmi væri ekki beinlín-
is móðurbróðir minn, heldur ein-
hvers konar sambræðingur að-
stoðarpabba og móðurafa sem
var löngu látinn.
Ég mun minnast Pálma fyrir
þá miklu hlýju sem hann sýndi
mér og öðrum fjölskyldumeðlim-
um. Hann gat vissulega verið
þrjóskur, en hann var öðru frem-
ur glaður og sérlega umhyggju-
samur maður. Hann sá um ömmu
allt fram til æviloka hennar og
gerði allt sem í hans valdi stóð til
að henni liði vel, jafnvel þegar
verkið var orðið honum ofviða.
Hann var aldrei kátari en þegar
allt var með besta móti hjá fjöl-
skyldunni og hafði mikla unun af
því að ræða fortíðina yfir kaffi-
bolla með mömmu.
Ég mun minnast með hlýju
nýmjólkurdrykkju hans og mal-
tflasknanna, blaðaúrklippna af
veðurfréttum og Pipp-stykkj-
anna sem hann geymdi jafnan í
ísskápnum (öðrum fjölskyldu-
meðlimum til mikillar undrunar),
óbilandi trúar hans á eigin fyndni
og þess þegar dyrabjallan
hringdi fyrir allar aldir á laugar-
dagsmorgnum, löngu áður en
fjölskyldan hafði haft tíma fyrir
fyrsta kaffibollann. Einkum mun
ég hinsvegar minnast hlýju
Pálma og þeirrar miklu góð-
mennsku sem hann sýndi sínum
nánustu.
Ingólfur.
Pálmi Ingólfsson var sam-
starfsmaður minn við hálofta-
deild Raunvísindastofnunar Há-
skólans í þrettán ár, hin síðustu í
hlutastarfi eftir farsælan nærri
fjögurra áratuga feril hjá stofn-
uninni. Aldrei vantaði hann í
vinnu, hvorki vegna veikinda né
annars. Ekki einn einasta dag.
Hann var nefnilega aldrei veikur
og kenndi sér aldrei meins svo
öruggt sé, a.m.k. lét hann það
ekki aftra sér frá því að mæta í
vinnuna.
Pálmi kom til starfa við stofn-
unina árið 1978 og vann alla tíð
við háloftadeild. Fyrstu árin og
áratugina sá hann um eftirlit og
vinnu í segulmælingastöð Raun-
vísindastofnunar við Leirvog,
norðan Mosfellsbæjar, sem
heimsækja þurfti daglega árið
um kring. Ekki taldi hann það
eftir sér. Undanfarna tvo áratugi
hefur bæði tækni og sjálfvirkni
við segulsviðsmælingarnar auk-
ist og daglegar heimsóknir því
ekki áríðandi. Auk annarra
starfa sinnti Pálmi áfram eftirliti
og vinnu við stöðina enda þekkti
hann hvern einasta blett og bún-
að hennar mjög vel og varð þess
strax var ef eitthvað var úr lagi
gengið. Það er ómetanlegt hverj-
um starfshópi að hafa slíkan
mann.
Pálmi var fremur fámáll ef
hann þekkti menn lítið, en þeim
mun ræðnari sem hann kynntist
mönnum betur. Hann fylgdist vel
með heimsmálum og var áskrif-
andi að bæði breskum og frönsk-
um blöðum og tímaritum. Aldrei
kom maður að tómum kofanum
þegar erlend málefni bar á góma
og ljóst hann hafði sína þekkingu
ekki úr heimamiðlum.
Hann hlustaði mikið á klass-
íska tónlist og óperur voru hon-
um sérstaklega kærar. Hann
hlustaði ekki bara á þær heldur
keypti líka og las þykka doðranta
um þær margar. Átti hann sumar
óperurnar í nokkrum útgáfum.
Pálmi var líka ötull frímerkja-
safnari og ekki bara íslenskra
merkja. Hann er líklega einn af
sárafáum Íslendingum ef ekki sá
eini, sem á líklega öll útgefin
ensk fyrstadagsumslög síðustu
þriggja til fjögurra áratuga.
Einn hafði Pálmi sið sem mér
þótti mjög skemmtilegur. Í hvert
sinn sem einhver atburður varð í
þjóðfélaginu, prentaði hann
framan á umslag viðeigandi
áletrun, t.d. „Ríkisstjórn Jó-
hönnu Sigurðardóttur fer frá
völdum“ eða „Guðni Th. Jóhann-
esson settur í embætti forseta“,
merkti með viðeigandi frímerki
eða frímerkjum og lét póst-
stimpla á þeim degi. Í gegnum
tíðina hefur þetta safn vaxið og
spannar nú flesta atburði sem
orðið hafa á landinu síðustu ára-
tugi. Ekki veit ég um aðra sem
skráð hafa samtímasöguna með
sambærilegum hætti.
Ég þakka Pálma fyrir ánægju-
legt samstarf í gegnum árin. Ég
sakna skoðanaskiptanna við
hann, einkum þegar við vorum
ekki sammála, en sérstaklega
þess að hafa hann ekki lengur
sem traustan og áreiðanlegan
samstarfsmann.
Ég og aðrir samstarfsmenn
Pálma við Raunvísindastofnun
þökkum honum dyggan stuðning
og einstaka ræktarsemi við
stofnunina. Ættingjum hans
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Gunnlaugur Björnsson,
forstöðumaður hálofta-
deildar RH.
Pálmi Ingólfsson var ráðinn til
Raunvísindastofnunar Háskól-
ans í ágúst 1978 og var starfs-
maður háloftadeildar eðlisfræði-
stofu stofnunarinnar til hinsta
dags. Hann sinnti meðal annars
eftirliti með hinni merku segul-
mælingastöð í Leirvogi og rækti
hana af mikilli samviskusemi.
Pálmi var ekki mannblendinn en
þeir sem komust inn fyrir skráp-
inn hittu fyrir áhugaverðan gáfu-
mann sem hugsaði sitt. Ævisaga
móður Pálma sem hann ritaði ný-
lega er fallegt dæmi um pælingar
hans.
Raunvísindastofnun Háskól-
ans þakkar Pálma Ingólfssyni
starf hans og trúnað við tilgang
hennar.
Blessuð sé minning Pálma
Ingólfssonar.
Hafliði Pétur Gíslason,
formaður stjórnar.
Kynni okkar Pálma hófust í
ágúst 1978 þegar hann sótti um
stöðu aðstoðarmanns við hálofta-
deild Raunvísindastofnunar Há-
skólans sem ég þá veitti forstöðu.
Í fyrstu snerist starf hans aðal-
lega um eftirlit og umsjón með
segulmælingastöðinni í Leirvogi,
sem hann rækti með ágætum.
Minnist ég vikulegra ferða með
Pálma í stöðina árið um kring í
misjöfnum veðrum. Síðar varð
starf Pálma fjölbreytilegra. Þeg-
ar Háskóli Íslands tók við útgáfu
Almanaks Háskólans, sem Bóka-
útgáfa Menningarsjóðs og Þjóð-
vinafélagsins hafði áður haft með
höndum, var ákveðið að hálofta-
deild sæi um sölu þess og dreif-
ingu til bóksala. Reyndist Pálmi
liðtækur við það starf svo að um
munaði. Pálmi var heilsuhraust-
ur alla tíð og lét sig aldrei vanta
dag í vinnu, jafnvel þótt honum
yrði stöku sinnum misdægurt. Í
þau fjörutíu ár sem ég þekkti
hann leitaði hann aldrei til lækn-
is. Það var því mikið og óvænt
áfall þegar ég frétti að hann hefði
orðið bráðkvaddur, fáeinum dög-
um eftir síðasta fund okkar, en
þá hafði ekki borið á neinu.
Pálmi hafði stundað nám við
tækniskóla í Englandi (Middle-
sex Polytechnic) og lokið prófi
þaðan, en ég hygg að hann hafi
ekki verið sérlega áhugasamur
um það nám. Hæfileikar hans
voru á öðrum sviðum og flestum
duldir, því að hann var ekki fé-
lagslyndur.
Það leið því talsverður tími
þar til ég gerði mér grein fyrir
því hve fróður Pálmi var um
margvísleg efni: sögu, bók-
menntir, og hljómlist. Hann var
víðlesinn og átti fjölda góðra
bóka, mikið safn sígildra tón-
verka og einstakt frímerkjasafn.
Hann átti mjög góða myndavél,
var natinn við ljósmyndun og tók
prýðilegar landslags- og fugla-
myndir. Utanferðir fór hann
nokkrar, þar af eina til Ráð-
stjórnarríkjanna árið 1981. Um
þá för ritaði hann bók („Finn-
landsstöðin“) sem kom út á síð-
asta ári.
Faðir Pálma, Ingólfur Pálma-
son magister, féll frá árið 1987.
Eftir það bjó Pálmi hjá móður
sinni, Huldu Gunnarsdóttur, og
var henni til styrktar og aðstoðar
þar til hún andaðist í hárri elli ár-
ið 2014. Árið eftir gaf Pálmi út
ævisögu hennar undir heitinu
„Ævi alþýðustúlku“.
Pálma verður saknað af öllum
sem kynntust honum. Ég og fjöl-
skylda mín mátum vináttu hans
mikils. Aðstandendum hans votta
ég einlæga samúð.
Þorsteinn Sæmundsson.
Menntaskólabekkurinn okkar,
6-R, var samsafn nemenda af
höfuðborgarsvæðinu og utan af
landi. Fæstir okkar þekktu fleiri
en einn eða tvo bekkjarbræður
áður en til bekkjarins var stofn-
að. Við vissum lítið sem ekkert
um bakgrunn hver annars. Hver
og einn hafði því tækifæri til að
skapa sér ímynd og stöðu innan
hópsins á þann hátt sem honum
hugnaðist.
Sumir létu vaða á súðum, voru
háværir, létu fá tækifæri ónotuð
til að láta í sér heyra. Sumir urðu
öflugir í félags- og listalífi skól-
ans, en ýmsir lögðu mesta
áherslu á námið og gáfu skólalíf-
inu minna vægi.
Pálmi Ingólfsson var bekkjar-
bróðir okkar í þrjú ár eftir að í
stærðfræðideild var komið
haustið 1966. Hann var fámáll,
oftast þögull, lét lítið fyrir sér
fara í tímum og frímínútum og
tók lítinn ef nokkurn þátt í fé-
lagslífi. Hann sinnti náminu og
skilaði sínu án málalenginga.
Samt var hann engin hornreka
eða sætti neikvæðu viðmóti af
hálfu okkar hinna. Við fundum að
hann valdi sjálfur að hafa þennan
háttinn á og það virtum við.
Við fundum að þarna fór góður
drengur, kurteis og vingjarnleg-
ur í samskiptum, en ólíkur okkur
í hátterni – og raunar var ekki
allt í fari bekkjarbræðranna
verðugt til eftirbreytni, ef út í þá
sálma er farið.
Eftir stúdentsútskriftina úr
Menntaskólanum í Reykjavík í
júní 1969 skildi leiðir og við
bekkjarbræður héldum ekki hóp-
inn um langt skeið. Sumir sóttu
árgangsafmælin á fimm ára
fresti, ef tök voru á, en Pálmi
sást þar aldrei. Í seinni tíð köll-
uðum við þó bekkinn saman
nokkrum sinnum – stundum til
undirbúnings þessara afmæla –
og það gladdi okkur að Pálmi fór
að mæta og taka þátt í spjallinu
um eftirminnileg atvik og sam-
eiginlegar stundir í skólastofun-
um.
Það kom okkur sannarlega á
óvart þegar Pálmi steig fram á
ritvöllinn og gaf út tvær bækur,
fyrst æviminningar móður sinnar
og síðan ferðasögu úr Rússlands-
för forðum daga. Margir okkar
keyptu bækur af honum og með
lestri þeirra bættust ýmsir
drættir í þá fábrotnu mynd sem
við höfðum af Pálma sem per-
sónu. Hugarfarið, hvernig hann
ritaði bækurnar og kom þeim á
framfæri, var einstaklega hlý-
legt. Við hefðum sannarlega vilj-
að ræða við hann um ritstörfin á
næsta spjallfundi í aðdraganda
50 ára stúdentsafmælisins á
næsta ári.
Nú, þegar Pálmi er óvænt
horfinn úr hópnum eftir skyndi-
leg veikindi kveðjum við hann
með söknuði og virðingu.
Fyrir hönd 6-R,
Stefán Halldórsson.
Pálmi
Ingólfsson