Fréttablaðið - 06.10.2018, Qupperneq 84

Það er sannarlega
gott að gefa af sér
og sérstaklega gaman að
geta gert eitthvað fyrir
gamalt fólk. Það kann
mjög vel að meta það.
Helsta markmiðið
er að rjúfa félags-
lega einangrun fólks með
því að hringja í það en
verkefnið er hugsað sem
viðbótarúrræði við
heimsóknavini sem lengi
hafa verið við lýði.
Verkefnið Símavinir hófst haustið 2016 en þá hringja sjálfboðaliðar Rauða
krossins til þeirra sem þess óska.
Yfirleitt er þetta um hálftíma spjall
sem er tekið tvisvar í viku en verk-
efnið er byggt upp á svipaðan hátt
og heimsóknavinir Rauða krossins.
Ágúst Ó. Georgsson hefur starfað
sem símavinur frá upphafi og segir
hann verkefnið hafa gengið afar
vel. „Helsta markmiðið er að rjúfa
félagslega einangrun fólks með
því að hringja í það en verkefnið
er hugsað sem viðbótarúrræði
við heimsóknavini sem lengi hafa
verið við lýði. Viðmælendur eru oft
í mikilli neyð, t.d. aldraðir, fatlaðir,
fólk á stofnunum eða aðrir sem eru
mjög einmana af öðrum ástæðum.
Það getur hentað sumum betur að
hringt sé í þá en að sjálfboðaliði
komi í heimsókn og þá getur síma-
vinur verið góður valkostur.“
Ágúst er enn að hringja í sama
einstaklinginn og í upphafi sem
segist bíða eftir símtali frá honum
og að hann sakni hans þess á milli.
„Dæmigert símtal byrjar á því að
við heilsumst með virktum og
gerum svolítið að gamni okkar. Svo
spjöllum við um hvort eitthvað
hafi gerst frá því að við töluðum
saman síðast. Símavinurinn fær
tækifæri til að ræða um sína hagi
eða annað sem hann hefur áhuga
á og þá er það mitt hlutverk að
hlusta. Honum finnst gaman að
tala um veðrið og matur og elda-
mennska er uppspretta endalausra
umræðna. Í lok samtals þakkar
símavinurinn mér hástöfum og
segir elskan mín í öðru hverju
orði. Það sem helst hefur komið
mér á óvart er hvað þessi símtöl
hafa gengið vel og að aldrei hefur
komið neitt upp á, sem er alls ekki
sjálfgefið.“
Hann mælir með þátttöku í
verkefninu enda sé þörfin mikil og
um leið er svo lítið sem sjálfboða-
liðar þurfa að leggja á sig. „Tvö
símtöl á viku heiman frá okkur
geta skipt sköpum fyrir einmana
sálir og þær eru allt of margar í
velferðarsamfélagi okkar. Það er
mjög gefandi að geta orðið öðru
fólki að liði sem virkilega þarf á
því að halda. Og ef þetta er að skila
einhverju jákvæðu til símavinarins
er það bæði uppbyggilegt og
hvetjandi í senn fyrir mig og upp-
spretta gleði.“
Gefandi að hjálpa
,,Það er mjög gefandi að geta orðið öðru fólki að liði,“ segir Ágúst Ó. Georgsson símavinur. MYND/ERNIR
Ökuvinaverkefni Rauða krossins hófst í nóvember 2017 og er þannig sett upp
að annan hvern laugardag, ef veður
leyfir, fá sjálfboðaliðar á Héraði
bílaleigubíla lánaða hjá Bíla-
leigu Akureyrar og bjóða íbúum
af Hjúkrunarheimilinu Dyngju á
Egilsstöðum í bíltúr um nærliggj-
andi sveitir. Hópur sjálfboðaliða
samanstendur af átta bílstjórum
og er Sigríður Ingvadóttir einn
þeirra. „Við tökum yfirleitt um
um klukkutíma bíltúra og endum
yfirleitt á kaffihúsi sem vekur alltaf
jafn mikla gleði hjá hópnum. Þar
fáum við alltaf mjög fínar mót-
tökur og boðið er upp á flott köku-
hlaðborð með kaffinu. Það eru
þrír farþegar í bíl og oft nokkrir
bílar. Þá er svo sannarlega mikið
spjallað. Margir íbúa Dyngju eru
mjög fróðir um staðhætti hér og
nöfn á stöðum, fjöllum og hólum.
Það er því óhætt að segja að það
myndist skemmtilegar og fræðandi
umræður í bílnum og sjálf fræðist
ég heilmikið í þessum bíltúrum.“
Sjálf varð Sigríður öryrki um
þrítugt en er komin yfir fimmtugt í
dag. „Ég tek þátt í tveimur verk-
efnum hjá Rauða krossinum þar
sem ég tekst á við ýmis verkefni til
að hjálpa öðrum, án þess að það
taki of mikið líkamlega á mig. Það
er sannarlega gott að gefa af sér og
sérstaklega gaman að geta gert eitt-
hvað fyrir gamalt fólk. Það kann
mjög vel að meta það.“
Skemmtilegar
samræður
Sigríður Ingvadóttir er sjálfboðaliði í ökuvinaverkefni Rauða krossins.
Heimsóknavinir Rauða kross-ins eru sjálfboðaliðar sem heimsækja fólk á heimili
þess, stofnanir sem það dvelur á,
sambýli eða dvalar- og hjúkrunar-
heimili. Helsta hlutverk þeirra er
að veita félagsskap, nærveru og
hlýju en oft er um að ræða fólk sem
er félagslega einangrað og hefur
ekki mikið bakland, segir Sylvía
Ólafsdóttir sem hefur starfað sem
heimsóknavinur í um eitt og hálft
ár. „Gestgjafinn fær þá heimsókn
vikulega en þarf ekki að undirbúa
hana á nokkurn hátt. Hún snýst
einfaldlega um félagsskap og spjall
en svo má líka fara í göngutúr, bíó
eða eitthvað annað.“
Tíminn mikilvægur
Sylvía sá auglýsingu frá Rauða
krossinum fyrir einu og hálfu ári
og fannst þetta sniðugt verkefni.
Hún hafði styrkt ýmis málefni með
fjárframlögum í mörg ár en hugsaði
með sér að sennilega væri meiri
vöntun á því að fólk styrkti starf-
semina með tíma sínum. „Að auki
stefndi í að yngsti sonur minn og
sá eini sem er eftir í hreiðrinu færi
í Menntaskólann á Laugarvatni í
nám og yrði því á heimavist næstu
þrjá veturna. Ég sá þetta þannig
líka sem eitthvað fyrir mig að gera
ef svo ólíklega vildi til að ég myndi
sakna úrills unglingspilts.“
Fjölbreytt umræðuefni
Heimsóknirnar hafa gengið mjög
vel en þær taka um klukkutíma.
„Oftast spjöllum við saman en
við eigum margt sameiginlegt.
Hlæja og tala
út í eitt
Sylvía Ólafsdóttir er einn heimsókna-
vina Rauða krossins en þeir heim-
sækja fólk og veita því félagsskap
með ýmsum hætti. Hún segir sjálf-
boðaliðastarf sitt sem heimsókna-
vinur gefa báðum aðilum mikið.
Sylvía, sonur hennar Valdimar og Helga gestgjafi. MYND/EYÞÓR
Stundum förum við í bíó, eða að
hluti heimsóknarinnar fer í smá
göngutúr til að fá súrefni og koma
blóðinu á hreyfingu. Í síðustu viku
fórum við í Bíó Paradís á RIFF-kvik-
myndahátíðina og röltum á eftir
upp á Laugaveg og kíktum á smá
djasstónlist á Dillon. Við smellum
mjög vel saman, hlæjum mikið og
tölum endalaust. Ég hef líka getað
leitað til hennar eftir ráðum varð-
andi lögfræði þar sem hún starfaði
áður til áratuga sem lögmaður en
sjálf er ég lögfræðingur.“
Sonurinn hjálpar til
Sonur Sylvíu, Valdimar Gunnars-
son, kemur með óbeinum hætti
að verkefninu en hann fór út með
hundinn hennar Helgu nær dag-
lega síðustu tvö sumur. „Sumarið
2017 sagði Helga mér hvað hún
væri með mikið samviskubit yfir að
geta ekki sinnt hundinum sínum
sem skyldi varðandi hreyfingu.
Ég nefndi við hana að ég ætti
tvítugan son á einhverfurófi sem
væri aðgerðalaus á sumrin og ég
gæti beðið hann um að koma inn
í þetta.“
Valdimar segist vera mikill dýra-
vinur og að honum og hundinum
komi afar vel saman. „Hann þekkir
mig nú orðið og veit hvenær ég er
kominn. Ég hrósa honum á göng-
unum og klappa honum, þannig að
ég held nú að ég sé svolítið í uppá-
haldi hjá honum. Yfirleitt tökum
við um 40 mínútna göngutúra sem
er líka góð rútína fyrir mig því það
er gott að hafa eitthvað að gera yfir
sumarið auk þess sem ég fæ líka
eitthvað greitt fyrir þetta. Ég hugsa
að ég haldi áfram næsta sumar ef
hana vantar aðstoð.“
Samhliða göngutúrunum hefur
Valdimar aðstoðað Helgu lítillega
varðandi ýmis tölvutengd verkefni
og eru þau tvö orðin ágætis vinir að
sögn Sylvíu.
Skemmtilegur félagsskapur
Sylvía mælir algjörlega með því að
fólk gefi sér smá tíma til að sinna
sjálfboðastörfum á borð við heim-
sóknavini. „Maður finnur vel hvað
gestgjafinn kann að meta þetta
og hvers virði þetta er fyrir hann.
Það er líka hollt að kynnast fólki í
öðrum aðstæðum en maður sjálfur
og fara aðeins út fyrir þæginda-
hringinn. Svo getur líka gerst að
þátttakendur lendi í því sama og ég,
að passa ágætlega við gestgjafann
og fá skemmtilegan félagsskap út
úr þessu, í stað þess að hanga alltaf
með sömu gömlu vinunum.“
6 HJÁLPIN FRÉTTABLAÐ RAUÐA KROSSINS 6 . O K TÓ B E R 2 0 1 8 L AU G A R DAG U R
0
6
-1
0
-2
0
1
8
0
4
:1
2
F
B
1
2
0
s
_
P
0
8
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
7
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
3
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
4
4
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
1
0
3
-2
7
3
C
2
1
0
3
-2
6
0
0
2
1
0
3
-2
4
C
4
2
1
0
3
-2
3
8
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
5
A

F
B
1
2
0
s
_
5
_
1
0
_
2
0
1
8
C
M
Y
K