Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.06.2018, Síða 19

Pabbi Kristbjargar, Ingi Björn Albertsson, síðar
alþingismaður, var mikil markamaskína.
Morgunblaðið/Þorkell
Guðmundur Benediktsson var í atvinnumennsku
ytra og spilaði hérlendis með Þór, Val og KR.
þegar ég hugsa til baka sé ég að þessir leikir
hjálpa mér á lúmskan hátt í dag.“
Það hefur verið mikill skóli að vera úti og
öðruvísi fókus sem maður nær. Við æfum á
morgnana og eftir hádegismat og eftir æfingar
vill maður bara fara heim, borða og svo hvíla
sig. Hér heima væri ég að fara á æfingar
þreyttur eftir vinnu eða skóla. Ég er ekki að
segja að það sé ekkert sem trufli þarna úti, en
það er bara auðveldara að halda einbeiting-
unni, freistingarnar eru fleiri á Íslandi.“
Hvernig kanntu við Hollendinga?
Albert: „Hollendingar eru mjög opnir og til-
búnir að diskútera allt. Hingað til hef ég góða
reynslu af þeim, þeir eru mjög skemmtilegir
og hressir, stundum eiginlega of hressir. Þetta
er prinsippfólk, karakterinn einhvers staðar
milli Þjóðverja og Dana.“
Krissa: „Þeir eru mjög hjálpfúsir.“
Guðlaug: „Afar kurteisir, það segja allir
alltaf góðan daginn þótt þeir standi marga
kílómetra í burtu – þá bara öskra þeir yfir göt-
una: Góðan daginn!“
Bjóstu við að verða valinn í liðið fyrir HM?
Albert: „Ég var tilbúinn ef kallið myndi koma.
Ég hugsa þetta yfirleitt þannig að það er betra að
vera klár ef kallið kemur en að búast ekki við að
kallið komi og vera þá ekki klár. En ég held ég sé
ekki ennþá búinn að átta mig á því að ég sé að
fara út. Æfingar eru núna frekar stífar, mikið af
hlaupum og verið að koma mönnum aftur í form.“
Nú er mikið talað um að ástríðulýsandinn
pabbi þinn geti lent í því að þurfa að lýsa þér,
hvernig heldurðu að það gæti farið?
Albert: „Ég veit ekki alveg hvort það er
eitthvað kreisí við það. – Ég held að þetta geti
hvort sem er ekkert orðið svakalegra en lýs-
ingarnar á EM.“ Við springum úr hlátri.
En þér, Krissa – hvernig líst þér á það?
Krissa: „Ég get ekki einu sinni ímyndað mér
hvernig það verður ef Albert fær einhverjar
mínútur – ég veit það eru margir að bíða eftir
því hvort Gummi missir sig í tilfinningunum. En
Gummi er nú frekar faglegur þannig að ég
hugsa að hann muni halda sínu striki því hann
er, þótt sumum þyki ótrúlegt, pollrólegur að
eðlisfari. Við sem þekkjum hann vel rákum upp
stór augu yfir leiklýsingunni á EM. Ég man að
þegar ég sá þetta fyrst var ég bara eins og hálf-
hneyksluð: Gummi! Og hann á meira að segja
mjög erfitt með að horfa á þetta sjálfur. En ég
hugsa að allir Íslendingar hafi sýnt nákvæmlega
þessi viðbrögð og Gummi endurspeglaði þær til-
finningar. Það fóru allir út úr líkamanum, fólk
vissi ekki hvort það ætti að hlæja eða gráta.
Gummi segir sjálfur að hann muni stundum
ekkert hvað hann er að segja, ástríðan er bara
þannig og af því hann var leikmaður sjálfur á
hann svo auðvelt með að staðsetja sig og vera í
þessum sporum með liðinu.“
Eruð þið öll að fara út?
Krissa: „Nei, bara við foreldrarnir og Guð-
laug. Ég fer á fyrsta leikinn og flýg svo til baka
til að fara á fótboltamót með stelpurnar.“
Albert: „Eins og ég sagði: ofurmamma.“
Krissa: „Ég kem heim eftir fyrsta leikinn í
Rússlandi, bruna norður á fótboltamót þar og
flýg svo aftur út. Þannig að ég sleppi einum
leik hjá Alberti.“
Albert hristir höfuðið af ímyndaðri
hneykslan: „Alveg ótrúlegt.“
Albert, hvað er mest spennandi við HM?
„Að fá að vera hluti af hópnum og skrifa
söguna með íslenska landsliðinu. Á EM í
fyrra mætti liðið Ronaldo í fyrsta leik, nú er
það Messi á fyrsta leik á HM, það er ekki
hægt að skrifa söguna betur. Nú er fókus
liðsins á að gera betur en á EM.“
Í hverju liggja styrkleikar þínir, Albert?
Albert: „Útsjónarsemi, hraða og tækni.
Svo hef ég líka markanef, sem gagnast vel.“
Krissa: „Albert hefur ofurtrú á sjálfum sér
og það hefur komið honum ótrúlega langt. Hann
hefur alltaf vitað hvert hann stefnir en kann líka
að vera gagnrýninn á sjálfan sig. Þegar hann
var yngri og var eitt sinn valinn sóknarmaður
N1-mótsins rétti hann mér bikarinn og sagðist
ekki viss um að eiga hann skilið, aðrir strákar
hefðu verið betri! Það er ekta hann, þótt ég hafi
vissulega getað sagt honum að hann ætti þetta
skilið þótt aðrir hefðu líka staðið sig vel.“
Hvað er það sem fótboltinn gefur lífinu og
hvað gerið þið þegar það er ekki fótbolti?
Krissa: „Þegar það er ekki fótbolti?! Jú, við
hljótum að geta fundið eitthvað. Við spilum,
förum á skíði en Gummi er með aum hné svo
hann á svolítið erfitt með að elta okkur stelp-
urnar. Best finnst okkur held ég að vera heima
og taka því rólega.“
Guðlaug: „Ég verð að skjóta því inn að það
sem þau kalla rólegt; þá eru þau samt að spila
fótbolta í stofunni!“
Albert: „Þó að ýmislegt breytist þegar fót-
bolti hættir að vera leikur, og maður fer að fá
borgað fyrir hann, finn ég alltaf hvað mér þyk-
ir hann skemmtilegur þegar ég fer út að spila
með vinunum. Það er ekki verra að nú spilar
maður á svona stóru sviði þar sem þú veist að
öll fjölskyldan og allir vinir þínir eru að horfa á
þig, gefur auka kraft og gleði.“
Krissa: „Í hópíþróttum lærir maður ákveðin
gildi sem er gott að taka með sér út í lífið; sam-
vinnu, að gagnrýna og að hrósa. Allt þarf að
virka í samskiptum inni á vellinum, alveg eins
og í lífinu, þú kannski fílar ekkert alla í kring-
um þig en þið verðið samt að læra að vinna
saman. Ég sé íþróttir sem gulls ígildi.“
„Mamma er ofurmamma. Ég á þrjár
yngri systur sem allar spila fótbolta og
hún er mætt á öll fótboltamót, þótt þau
séu öll á sama tíma. Þá er hún bara ein-
hvern veginn á þremur stöðum í einu.“
Morgunblaðið/Eggert
Margir telja langafa Alberts og nafna hafa
verið einn besta knattspyrnumann Ís-
lendinga fyrr og síðar, en hann lék meðal
annars með AC Milan og Arsenal.
Fjölskylda Alberts hefur öll leikið með landslið-
inu. Kristbjörg er hér í essinu sínu með Val.
Morgunblaðið/Þorkell
FJÖLSKYLDAN SPILAÐI ÖLL Í LANDSLIÐINU
3.6. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19