Morgunblaðið - 31.07.2018, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. JÚLÍ 2018
✝ Filippus Björg-vinsson fæddist
16. október 1931 á
Bólstað í Austur-
Landeyjum. Hann
lést á Landspít-
alanum 10. júlí
2018.
Foreldrar hans
voru Jarþrúður
Pétursdóttir f. 28.
mars 1897, d. 16.
mars 1971 og
Björgvin Filippusson f. 1. desem-
ber 1896, d. 6. nóvember 1987.
Systkini hans eru Aðalheiður f.
2. október 1917, d. 27. júní 2017,
Ingólfur f. 18. júní 1923, d. 30.
september 2006, Ingibjörg f. 30.
sept. 1924, Baldur f. 30. nóv-
ember 1925, d. 30. ágúst 1928,
Anna Steingerður f. 14. júní
1927, d. 27. maí 1944, Árný Vil-
borg f. 11. janúar 1929, d. 25.
mars 1984, Baldvin Aðils f. 18.
apríl 1930, d. 15. des. 2010, Mar-
grét Auður f. 16. ágúst 1934,
Helga f. 1. desember 1937, d. 13.
nóvember 1957.
Fram á unglingsár ólst Filipp-
us upp á Bólstað, árið 1949 flutti
fjölskyldan til Reykjavíkur. Fil-
ippus kvæntist Sjöfn Árnadóttur
f. 12. mars 1940, deildarstjóra á
Hellu og síðar sérfræðingi hjá
Ríkisskattstjóra, þann 25. des-
University of Belfast á Norður-
Írlandi 1959-1960.
Hann stundaði skrifstofustörf
í Reykjavík 1960-1962, var skip-
aður skattstjóri í Suðurlands-
skattumdæmi 1962-1968, kenn-
ari og síðar skólastjóri á Hellu
1969-1975, rak eigin bókhalds-
stofu 1968-1978 og var fram-
kvæmdastjóri Lífeyrissjóðs
Rangæinga 1973-2002.
Hann var með hrossarækt og
fjárbúskap í Hallgeirseyjar-
hjáleigu í Austur-Landeyjum
1965-2004 ásamt því að stunda
þar garðrækt um tíma. Nytjaði
hann Ölversholtshjáleigu, nú Öl-
ver, Rangárþingi ytra, til beitar
frá 1985. Það sama ár var hafist
handa við trjárækt. Árið 2006
var húsið Skurn reist. Filippus
sinnti ýmsum félags- og trún-
aðarstörfum. Hann sat meðal
annars í hreppsnefnd og bygg-
inganefnd Rangárvallahrepps,
var í skólanefnd Barna- og gagn-
fræðaskólans á Hellu, í kjör-
stjórn Rangárvallahrepps, í
stjórn Hestamannafélagsins
Geysis, var endurskoðandi
reikninga Veiðifélags Affalls frá
stofnun og síðar formaður þess
félags. Helstu áhugamál Filipp-
usar voru hrossarækt, kór-
söngur, brids og ritstörf. Hann
er höfundur tveggja bóka sem
innihalda sögur og ljóð. Þriðja
bók hans er tilbúin til prentunar.
Útför Filippusar fer fram í
dag, þriðjudaginn 31. júlí, kl. 13
frá Áskirkju í Reykjavík. Jarð-
sett verður í Odda á Rang-
árvöllum.
ember 1959. For-
eldrar hennar voru
Anna Sæmunds-
dóttir f. 27. ágúst
1914, d. 24. júlí
1974 og Árni Guð-
mundur Erlendsson
f. 20. febrúar 1910,
d. 17. september
1966.
Börn Sjafnar og
Filippusar eru 1)
Selma f. 10. sept-
ember 1961, cand. oecon og
MBA. Börn hennar og Markúsar
G. Sveinbjarnarsonar f. 6. des-
ember 1956, kennara, eru a)
Fannar Freyr f. 21. ágúst 1985,
maki Rannveig Lára Sig-
urbjörnsdóttir f. 23. mars 1988,
b) Ísak f. 8. nóvember 1985, c) Ív-
ar f. 8. nóvember 1985. 2) Björg-
vin f. 4. janúar 1964, cand.oecon,
maki Kolbrún Jenný Gunn-
arsdóttir f. 30. des. 1964, M.Ed.
Börn þeirra eru a) Sjafnar f. 18.
nóvember 1993, b) Filippus
Darri f. 23. janúar 1997, c) Sigyn
Jara f. 8. október 1999.
Filippus lauk prófi frá Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar 1950,
stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1954 og
varð cand. oecon frá Háskóla Ís-
lands 1958. Hann stundaði fram-
haldsnám í hagfræði við Queen’s
Ég þekki ekkert annað en að
vera samferða pabba. Sem
skattstjóri keyrði pabbi reglu-
lega til Reykjavíkur. Þá tók
hann dömuna sína með til að
koma henni í Dansskóla Heið-
ars Ástvaldssonar, allt skyldi
gert á sem bestan hátt fyrir
hana. Pabbi hóf sinn kennara-
feril sama ár og ég hóf skóla-
göngu frá sláturhúskjallaranum
á Hellu og hætti sem skóla-
stjóri á mínu lokaári í Hellu-
skóla. Þennan tíma kenndi
pabbi mér margt, 11 ára gam-
alli kenndi hann mér að færa
bókhald hjá Lífeyrissjóði Rang-
æinga þá var hann áður búinn
að kenna mér hvernig ætti að
vera ritari dómara á hesta-
mannamótum, í Helluskóla
kenndi hann mér dönsku og
eðlisfræði og voru eðlisfræði-
tímarnir mikil upplifun og upp-
götvun hjá mér. Á þessum tíma
sungum við líka saman í kirkju-
kór Oddakirkju og brölluðum
margt saman í hesthúsinu.
Pabbi hafði metnað til mennta
fyrir börnin sín, enda sjálfur
vel menntaður, þegar ég þreytti
landspróf frá Skógaskóla og
einkunnin var komin í hús
dönsuðum við sigurdans á
Freyvangi 8 enda væntingar
um að ná prófi litlar. Hann
fylgdist líka grannt með námi
afabarnanna sinna og allri
framvindu hjá þeim. Hann
hvatti þau áfram og sýndi þeim
mikinn áhuga, meðal annars
með því að mæta á alla viðburði
sem hann hafði tækifæri til.
Hann spurði þau út í margs-
konar málefni og rúmum sólar-
hring fyrir andlátið spurði hann
Ísak hvað hann væri að lesa og
hvort hann læsi sér til gagns,
svarið fékk hann „Ég reyni að
lesa eina bók á viku og núna er
ég að lesa gríska heimspeki“ og
ekki stóð á spaugsömu svari
pabba: „Gæti ég fengið nýja
gesti?“ Pabbi var mikill rækt-
andi og skilur eftir sig fallegt
hrossastóð. Hann hafði einnig
áhuga á fiskeldi og sleppti áður
fyrr seiðum í Affallið og Ytri-
Rangá og var einn af frum-
kvöðlum að uppbyggingu ánna.
Minning um seiði í plastpoka,
eftir danstíma í Reykjavík, und-
ir dökkum jakka í aftursætinu á
bílnum kemur upp í hugann.
Pabbi var líka hugvitsmaður og
kunni vel til verka, hann útbjó
vatnsból fyrir hrossin sín í Öl-
veri á einstakan hátt með áveit-
um og yfirföllum. Þar gerði
hann líka vel útfært frumtamn-
ingargerði úr trjám sem féllu
til úr skógræktinni, voru því
margir staurarnir í gerðinu
blómgaðir.
Pabbi fylgdist mjög vel með
íþróttum og þá sérstaklega
handbolta og fótbolta. Honum
var það því kært þegar við
horfðum saman á Ísland sigra
Argentínu 1-1 á HM núna
snemma í sumar. En áður höfð-
um við sammælst um að það
væri fólginn sigur í því einu að
strákarnir okkar fengju tæki-
færi til að spila á heimsmeist-
aramóti gegn Argentínu í
fyrsta leik.
Ekki var leiðinlegt að koma
með hans aðra bók á spítalann í
lok júní beint úr prentsmiðj-
unni og afhenda honum fyrsta
eintakið úr bókakassanum.
Það er komið að leiðarlokum
samferðar okkar pabba hér á
jörð og vil ég þakka af alhug
ferðina, betri ferðafélaga er
vart hægt að óska sér. Móður
minni, sem nú syrgir lífsföru-
nautinn sinn góða, votta ég
samúð. Blessuð sé minning Fil-
ippusar Björgvinssonar, hann
er kært kvaddur og Guði falinn.
Selma.
Ég minnist Filippusar móð-
urbróður míns með hlýhug og
þakklæti. Meðan báðir bjuggu á
Hellu svo áratugum skipti voru
samskipti okkar mikil og af
margvíslegum toga. Stutt var
milli heimila okkar og lengi
bjuggum við í húsum hlið við
hlið í Freyvangnum. Filippus
frændi og móðir mín voru sam-
rýnd systkini og á mínum
æsku- og ungdómsárum hittust
fjölskyldurnar oft, ferðuðust
saman og sinntu ýmsum hugð-
arefnum í sameiningu. Filippus
kenndi mér í Helluskóla, var
ávallt ráðhollur samferðamað-
ur, hjálpsamur og leiðbeinandi.
Um nokkurt skeið sinntum við
hvor sínu starfinu undir sama
þaki í Verkalýðshúsinu á Hellu
og gott var að leita til hans við
úrlausn ýmissa mála. Við áttum
ótal samverustundir sem tengd-
ust sameiginlegu áhugamáli,
hestamennskunni. Filippus var
ötull hestamaður og stundaði
hrossarækt, tamningar og út-
reiðar af kappi. Hann undi hag
sínum vel í sveitinni og vann
þar að bústörfum í tómstund-
um, lengi vel í Hallgeirseyj-
arhjáleigu og síðar í Ölvis-
holtshjáleigu, en þetta voru
eignajarðir hans á sínum tíma.
Hann var ósérhlífinn og dugleg-
ur, smiður góður og verklaginn
og þessir eiginleikar nýttust vel
við eigin húsbyggingar og við-
hald annarra mannvirkja.
Filippus var fjölhæfur,
grandvar og traustur maður
sem margt var til lista lagt.
Hann var ritfær vel, hagyrtur
og samviskusamur. Hann var
prúðmenni en flutti mál sitt af
festu og var afar fylginn sér ef
hann vildi það við hafa. Hann
var glaðbeittur, hláturmildur og
spaugsamur, velviljaður og
gerði ekki mannamun. Filippus
var myndarmaður á velli,
spengilegur, hraustur jafnan og
hélt sér vel alla tíð.
Eftir búferlaflutninga frá
Hellu fækkaði samverustundum
okkar en undir niðri bjó ná-
lægðin sem hlý minning um
liðna tíð. Nokkuð hafði dregið
af frænda mínum síðustu mán-
uði og illvígur sjúkdómur hafði
tekið sér bólfestu í líkamanum.
Andinn var þó óbugaður. Við
systkinin heimsóttum hann á
Landspítalann nokkru fyrir
andlátið. Hann var ótrúlega
hress og talaði við okkur um
liðnar stundir og af fullkomnu
æðruleysi um hið óhjákvæmi-
lega sem fyrir lá. Ég er afar
þakklátur fyrir þessa síðustu
samverustund með góðum
frænda og vini þar sem hann
kvaddi með þéttu handabandi,
horfði fast í augu mín og það
brá fyrir brosi.
Filippus var kærleiksríkur
fjölskyldufaðir og gæfumaður í
einkalífi. Við Hrafnhildur og
fjölskylda sendum Sjöfn,
Selmu, Björgvin og allri fjöl-
skyldu þeirra innilegar samúð-
arkveðjur. Missir þeirra er
mikill en minningin um góðan
dreng lifir.
Fannar Jónasson.
Filippus Björgvinsson móð-
urbróðir minn er allur. Í mínum
huga, alla tíð, yndislegi Hibbi
frændi. Hann var mér og mínu
fólki einstaklega góður og kær-
leiksríkur. Ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að hann réð
mig sem ungling í vinnu hjá sér
við kartöflurækt, húsbyggingar
og fleira. Á þessum tíma
styrktist enn frekar vinasam-
band okkar frændanna. Þarna
varð mér ljóst að ef einhvern
mætti kalla gull af manni, þá
væri það Hibbi. Hann talaði við
unglinginn sem jafningja,
treysti til flestra verka og ef
eitthvað út af bar var áminn-
ingin uppbyggjandi. Hibbi þoldi
ekki órétt, var sannur og heill í
gegn og alltaf var maður glað-
ari eftir samvistir með honum.
Hann treysti mér ungum til að
keyra bíla og traktora, leyfði
mér að ráða nafni á fyrstu mer-
inni sinni, Shady Owens, stjan-
aði við Bjarna minn lítinn þegar
sá stutti fékk hestadellu og var
alltaf til í skemmtilega vitleysu,
svo fremi sem enginn væri sár
eftir.
Það var alltaf tilhlökkun eftir
jólakortunum frá honum og
Sjöfn. Þar var ekkert til sparað
í rími, stuðlum og höfuðstöfum
og kveðskapurinn speglaði
mannvininn og náttúrubarnið
Hibba. Góð kona líkti mér eitt
sinn í spjalli við Hibba frænda,
sem henni fannst svo skemmti-
legur og hress. Og svo væri
hann líka svo fallegur. Þetta
gladdi mig mjög, þó ég vissi að
ég stæðist ekki samjöfnuðinn.
Hibbi var mér alltaf sönn fyrir-
mynd. Fallega brosið hans og
hláturinn mun ég geyma í
minningunni. Þegar við hitt-
umst í síðasta skipti í lok júní,
þá áttum við hlýja stund sam-
an. Hann kvaddi mig og sagði:
„Ég átti nú alltaf dálítið í þér,
Helgi minn.“ Það átti hann svo
sannarlega. Hibbi minn gat
kvatt, sáttur við sig og allt sitt
góða fólk. Hafi hann hjartans
þökk fyrir allt.
Við Olla og börn biðjum
Sjöfn, Selmu, Björgvin og fjöl-
skyldum blessunar. Þeirra er
missirinn mestur.
Helgi.
„Sæll meistari“ þannig heils-
aði ég þér og faðmaði þig að
mér þegar við hittumst. Ávallt
var það unun að koma í heim-
sókn til þín eða fá þig sem gest,
því eftirvæntingin að sjá þig
hefur alltaf verið mér kærkom-
in vegna nærveru þinnar og
þeim einstaka persónuleika sem
þú hafðir. Það sem einkenndi
þig var þitt fallega bros, þegar
þú tókst á móti manni. Einlægt
bros sem vakti upp hlýju í
hjörtum vorum og svo virtist
sem andinn í umhverfinu lyftist
upp þegar þú varst nálægur.
Þú hefur ávallt verið mér
mikil fyrirmynd og sjálfsagt
margra annarra sem hefur
hlotnast heiðurinn af að kynn-
ast þér. Þó svo þú hafir starfað
sem kennari og skólastjóri
varstu líka kennari og lærifaðir
á hinum ýmsu hlutum lífsins.
Hinn mesti lífskúnstner af Guðs
náð og húmoristi í þokkabót.
Á sífelldum þeytingi nútíma-
mannsins þá var yfir þér stóísk
ró. Því þú þurftir ekkert að
flýta þér. Þú hafðir hreinlega
ekki tíma fyrir að hafa áhyggj-
ur, eftirsjá eða vera þungur í
lund, heldur einblíndir þú á
gleði og það sem var fallegt í
lífinu. Þú hafðir einstakt lag á
andlegu heilbrigði.
Það er ákveðin andhverfa að
sjá fegurðina í dauðanum og er
eitthvað sem ekki allir sjá. Þú
þekktir það reyndar eftir að
hafa lifað í sveitinni og af nátt-
úrunni sem er umhverfi og
hringrás lífs og dauða. Fegurð-
in er sú sem finnst í friðsælu
hjarta, sáttri og ánægðri mann-
eskju.
Ég minnist orða þinna, sem
þú mæltir fyrir löngu, að ég
ætti ekki að gráta dauða þinn.
Tárin koma af sjálfu sér, ekki
vegna sorgar heldur vegna
saknaðar, kærleiks og þakklæt-
is. Ég mun ekki lifa í sorg,
heldur minnast þín af gleði og
lifa eftir þínum kærleik eins og
þú sýndir öðrum.
Takk fyrir elsku afi, við mun-
um minnast þín.
Sjafnar Björgvinsson.
Filippus
Björgvinsson
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÞORLEIFSSON,
lést á heimili sínu 22. júlí síðastliðinn.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þökkum ættingjum og vinum hlýhug á þessum erfiða tíma.
Sigríður R. Oddsteinsdóttir
Stefán Þór Sigurðsson Kristín Frímannsdóttir
Sigurður Maríus Sigurðsson Elisa Dagmar Andersen
Þorleifur Geir Sigurðsson Ásthildur L. Benediktsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar,
ERLINGUR HALLSSON,
lést á Landspítalanum föstudaginn 27. júlí.
Útför hans verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Einar, Guðrún, Tryggvi og Erlingur Erlingsbörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR JÓN JÓNSSON
bóndi á Teygingalæk,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
laugardaginn 28. júlí s.l.
Útförin verður auglýst síðar.
Sveinbjörg G. Ingimundardóttir
Valgeir Ingi Ólafsson Kristín Anný Jónsdóttir
Margrét Ólafsdóttir Ingi Kristinn Magnússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN BALDVINA JÓNSDÓTTIR,
lést á Hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð,
föstudaginn 27 júlí.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 3. ágúst klukkan 13.30.
Margrét Vala Grétarsdóttir Jón Gunnar Guðmundsson
Baldvin Þór Grétarsson Jóhanna S. Sigurðardóttir
Kristín Sigrún Grétarsdóttir Hörður Már Guðmundsson
Anna María Grétarsdóttir Erlendur Níels Hermannsson
Anna Kristín Guðjónsdóttir
ömmu-, langömmu- og langalangömmubörn.
Ástkær móðir okkar,
AÐALBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 20,
sem lést mánudaginn 16. júlí, verður
jarðsungin frá Langholtskirkju föstudaginn
3. ágúst klukkan 13.
Jón Hermannsson og fjölskylda
Ragnhildur Hermannsdóttir og fjölskylda
Guðmundur Hermannsson Klara Njálsdóttir
Aðalsteinn Hermannsson Jóhanna Þórarinsdóttir
Sigurborg Ágústa Jónsdóttir og fjölskylda
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn
Frændi okkar,
SIGURÐUR BJÖRGVINSSON
bóndi,
Stóru Borg,
Austur-Eyjafjöllum,
lést á Kirkjuhvoli, heimili aldraðra á
Hvolsvelli, miðvikudaginn 25. júlí.
Útförin fer fram frá Eyvindarhólakirkju fimmtudaginn 2. ágúst
klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vilborg Ólafsdóttir Gestur Þór Sigurðsson
Jóhann Ólafsson Hjördís Hjaltadóttir
Elín Rut Ólafsdóttir Brynjólfur Guðmundsson