Morgunblaðið - 09.08.2018, Side 9

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2018 9VIÐTAL
kvæmastan og þægilegastan hátt og þjappa
þessu á þá fermetra sem við erum með og auka
söluna þar. Það gildir það sama um fatamerki,
við viljum gera þetta þegar við erum tilbúnir, því
það mun að öllum líkindum skila taprekstri í ein-
hvern tíma. Það er erfitt að búa til föt, þú þarft
mikið magn, það eru framleiðslulágmörk í verk-
smiðjum og mikið þarf að borga fyrirfram,“ held-
ur Sindri áfram.
Auglýsingar í lófum landsmanna
Aðspurðir hver þeirra helsti styrkleiki sé í
verslunarrekstri, segir Sindri að það sé bæði
auga fyrir smáatriðum en einna helst markaðs-
málin, sem þeir séu ákveðnir frumkvöðlar í hér á
landi.
„Það má segja að Húrra Reykjavík hafi verið
algjör frumkvöðull í markaðssetningu á sam-
félagsmiðlum, ég held að það sé óhætt að segja
það. Við erum alveg örugglega með stærsta fylgj-
endahópinn á Instagram af öllum fataverslunum
á Íslandi og sennilega eina stærstu Facebook-
síðuna líka. Frá degi eitt hefur það verið okkar
markmið að nota samfélagsmiðla til þess að miðla
upplýsingum til bæði núverandi og tilvonandi
viðskiptavina. Með því gefum við innsýn í rekst-
urinn, okkar hugarheim og vörumerkið sem við
erum með. Við erum stanslaust að segja frá. Það
er breytt landslag í markaðsmálum, sama hvort
fólki líkar það betur eða verr. Hvort viljum við
vera með auglýsingu í lófanum hjá fólki eða uppi á
einhverjum bíóskjá í Laugarásbíói? Fólk horfir á
símann sinn þegar það eru auglýsingahlé, ekki á
bíóskjáinn. Þetta er ný öld sem við erum að upp-
lifa sem hefur orðið til á fáránlegum hraða, bara á
nokkrum árum.“
Aðspurðir hvernig hugmyndin um að einblína á
samfélagsmiðlana hafi komið til, segir Jón Davíð
að sú þróun hafi verið að ryðja sér til rúms erlend-
is og að þetta hafi orðið raunhæfur kostur til þess
að að koma sér á framfæri.
„Það getur hver sem er stofnað Instagram-
reikning. Svo snýst þetta um að vera nógu hug-
myndaríkur til að finna leiðir til þess að fá fólk til
að fylgjast með sér. Þetta hefur gengið vel hjá
okkur og við erum komnir með mjög stóran og
dyggan fylgjendahóp.“
Sindri bætir við að það endurspeglist í því hve
mikil áhersla sé lögð á samfélagsmiðla, að þeir
eru með rúmlega eitt stöðugildi sem sinnir ein-
ungis því starfi. „Ég held að mörg fyrirtæki flaski
á þessu. Það er ekkert mál að stofna Instagram-
eða Facebook-reikning, en hvað þú gerir eftir
það, er ekki auðvelt. Þetta er mikil vinna sem
þarf að sinna á hverjum degi. Endalaust þarf að
byggja ofan á það sem þú hefur þegar gert á
samfélagsmiðlunum.“
Öðruvísi neyslumynstur kynjanna
Þegar talið berst að kvenfataverslun Húrra
Reykjavík og hvernig rekstur hennar er með
öðru sniði en herrabúðarinnar, segir Jón að þeir
standi ekki á gólfinu í þeirri verslun en séu þess í
stað með hæft starfsfólk sem sinni rekstrinum.
„Við stöndum mikið vaktina í herrabúðinni, en
eftir því sem þetta varð umsvifameira, þá er
meiri vinna sem á sér stað bak við tjöldin. Þegar
við erum ekki í samskiptum við birgja, að sinna
fjármálum og starfsmannamálum, þá erum við í
búðinni. Á sínum tíma réðum við Andreu Röfn,
þekktan bloggara, til þess að opna kvenfatabúð-
ina og reka hana sem verslunarstjóri. Svo fann
hún ástina og flutti utan og Irena, aðstoðarversl-
unarstjóri hennar, tók við. Við erum minna inni í
því nákvæmlega hvað er að gerast dags daglega á
gólfinu í kvenfatabúðinni en við höfum fengið frá-
bærar stelpur til þess að sjá um það.“
Sindri bætir því við að það sé ákveðinn munur
á verslununum. „Það er meira tekið frá í dömu-
búðinni. Stelpur vilja velta hlutum fyrir sér og
kíkja á fleiri staði. Strákar fara hins vegar bara í
eina búð og vilja helst bara kaupa af einhverjum
einum sérstökum starfsmanni sem þeir þekkja.
Þeir vilja hafa sinn gaur. Sölurnar eru einnig
fleiri, en smærri í kvennabúðinni á meðan strák-
ar kaupa yfirleitt meira í einu. Við seljum meira í
herrabúðinni en stelpurnar eru ekki langt undan.
Samkeppni á kvennamarkaðnum er mun meiri.
Þessar stóru keðjur, HM, Zara, Lindex og hvað
sem þetta heitir, eru meiri samkeppni fyrir kven-
kyns kúnnann heldur en nokkurn tímann strák-
ana. Þeir eru ekki að spá í þetta, heldur finna
bara búð sem þeir fíla og fara í hana.“
Vinskapur fram yfir viðskipti
Þegar strákarnir eru spurðir út í það hvort
þeir fái ekki nóg af hvor öðrum, segja þeir að það
komi fyrir en þá kúpli þeir sig út í nokkra daga
og komi endurnærðir til baka.
„Það hafa komið dagar þar sem okkur lendir
saman og menn hafa látið ýmis orð falla. Ég held
að það sé gott og heilbrigt. Við höfum það sterka
tengingu, alveg aftur í æsku og ég finn að við
treystum hvor öðrum það vel að engin orð eða
neitt sem við gerum gæti spillt því á nokkurn
hátt,“ segir Sindri.
„Við vegum hvor annan rosalega vel upp. Við
erum góðir í að stappa stálinu hvor í annan og
mana hvor annan upp í að láta verða af hlut-
unum. Við erum náttúrlega saman á hverjum
degi, en mörg okkar bestu augnablik eru þegar
við sitjum til dæmis í flugvél saman og engin ut-
anaðkomandi truflun er. Þá fáum við lausan
tauminn til þess að kasta hugmyndum á milli.
Fullt af góðum hugmyndum hefur sprottið upp
þar sem gætu orðið að veruleika í náinni fram-
tíð,“ segir Jón Davíð að lokum.
Morgunblaðið/Valli
ip á miðbæ Reykjavíkur
”
„Það getur hver sem er
stofnað Instagram-reikning.
Svo snýst þetta um að vera
nógu hugmyndaríkur til að
finna leiðir til þess að fá fólk
til að fylgjast með sér.“
mörg ár og vorum ágætlega langt komnir í að
Gestsson og Brynjar Guðjónsson, komu til
m þessar pítsur, Neopolitan pítsur, sem er hin
i er vernduð af sérstöku sambandi sem segir
svæði, deigið úr ákveðnum hráefnum og hef-
m var að einhverju leyti staðnaður,“ heldur
meiri skyndibiti og það er amerískur kúltúr í
einhverju leyti. Við komum síðan með þessa
agar okkar eru algjörir pítsunördar. Þeir elska
ma fyrir öðrum tegundum. Þegar við fórum í
r einu sinni í viku saman, þá var magnað að sjá
ví að við náðum að sprengja bakarofninn heima
m hita, því þessar napólsku pítsur eru bakaðar
n heima upp í þrjá tíma og náðum honum upp í
ar svakalegt augnablik,“ segir Sindri og hlær.
hinni fullkomnu pítsu
Strigaskór geta verið stöðutákn
Aðspurðir hvort það komi þeim á óvart þegar
ungdómur landsins tjaldi fyrir utan búðina hjá
þeim til þess að komast yfir nýjustu skó úr
línu Kanye West og Adidas, segja þeir að það
sé ekkert skrýtið.
„Þetta er spurning um framboð og eftir-
spurn,“ segir Jón Davíð. „Adidas og Kanye
hafa búið til frábæra vöru og sinntu góðu
markaðsstarfi í kringum það. Þeir halda fram-
boðinu mjög takmörkuðu og það er erfitt að
eignast þessa skó. Þeir sem ná að kaupa þá
út í búð á 20 til 30 þúsund krónur, geta selt þá
á 100 þúsund eða meira á endursölumarkaði.
Síðan hefur það gerst á undanförnum árum
að skór eru að verða eins konar stöðutákn,
alveg eins og bílar, húsgögn eða hvað sem er.
Það er virði í því að vera í skóm sem enginn
getur fengið, það sýnir ákveðna stöðu. Þetta
er bara eins og hver önnur söfnun, fólk getur
haft áhuga á því að safna úrum eða frímerkj-
um á árum áður. Þetta er í raun alveg eins.“
Húrra Reykjavík er viðurkenndur sam-
starfsaðili Adidas og Nike hér á landi, sem
gerir þeim kleift að selja skótegundir sem
framleiddar eru í afar takmörkuðu upplagi.
„Já við erum samþykktir á ákveðið stig hjá
bæði Adidas og Nike, ásamt fleiri merkjum,“
segir Sindri.
„Við sóttumst eftir því frá fyrsta degi. Við
þurftum að fylla út mjög ítarlegar skýrslur um
okkar hugarheim og heildarhugmynd. Svo
sendum við þeim vörumerkjalista, sem er eitt
það mikilvægasta fyrir svona verslun eins og
okkar. Þú mátt ekki vera með nein slök vöru-
merki eða eitthvað sem þykir ekki nógu gott í
samanburði við þessar vörur. Þeir setja þess-
ar vörur ekki í hendurnar á hverjum sem er.
Þetta er einstakt fyrir okkur að búa að þessu.
Þetta gerir það að verkum að við getum sóst
eftir að komast á enn hærra stig, sem er að
gerast núna. Við erum að taka inn vörumerki
eins og Heron Preston og Palm Angels, sem
margir sem vel þekkja til innan bransans
hefðu talið að væri ómögulegt fyrir nokkrum
árum á Íslandi.“