Breiðfirðingur - 01.04.1990, Qupperneq 183

Jónas Jóhannsson
Leikföng og leikir
Jónas er einn þeirra mörgu sem í þrjá áratugi hafa svarað spurn-
ingaskrám frá þjóðháttadeild Þjóðminjasafns eða sent þangað
annan fróðleik og með því lagt drjúgan skerf í þann heimildabanka
sem nú er orðinn býsna mikill að vöxtum og eykst stöðugt að
ómetanlegu gildi. Aðföng deildarinnar frá Jónasi eru nú orðin nær
sjötíu talsins. Hér eru af handahófi birt brot úr svörum hans um
heimagerð leikföng og leiki frá 1976.
Ritstj.
Smábörn voru gjarnan látin hafa ílát, gullastokk, til að safna
eigum sínum í, þegar þau léku sér ekki. F>að var gert til að
venja þau á reglusemi og hafa reglu á helst öllu sem þau
handfæru. Flestum börnum þótti mjög vænt um leikföng sín
og geymdu þau fram á fullorðinsár.
Bein og horn sem leikföng
Úr kindum voru það helst leggir, völur, kjálkar Og horn.
Leggirnir voru hafðir fyrir kindur, stundum hesta, völurnar
fyrir lömb, kjálkarnir fyrir hesta. Annars var þetta breytilegt
eftir bæjum. Suntir boruðu gat á leggi við kastið, band var
dregið í og leggirnir teymdir sem hestar. Sum börn reyndu
að lita hestana en litir voru helst sót og af kaffibætisbréfum.
Þó fundu sumir rauða steina sem hægt var að lita með. Leggi
af hrossum og kálfum reyndu sumir að hafa fyrir skauta en
ég sá það aldrei.
Nokkuð var um að börn skreyttu sig og leikföng sín með
fjöðrum, þóttust vera herskáir indíánar og börðust svo með