Breiðfirðingur - 01.04.1990, Qupperneq 186

184
BREIÐFIRÐINGUR
Sögunarkarlar voru nokkuð algeng leikföng. Sumstaðar
voru ýmsar gestaþrautir búnar til fyrir börn. Ég get ekki lýst
þeim en held að lýsing á þeim hafi verið í Unga íslandi eða
Æskunni ásamt mörgu fleiru sem lýst var í þeim blöðum og
handlagnir menn smíðuðu fyrir börn í gamla daga. Peyti-
spjöld voru gerð úr þunnum fjölum og sterkum pappa ef
hægt var að eignast slíkt.
Líkön allra ferfætlinga hér á landi, menn, konur, börn og
jólasveinar ásamt hverskonar fuglum sem börnin þekktu
voru smíðuð úr spýtum, birki, ýsuklumbum og hornum bæði
kinda, kúa og kálfa. Sumir smíðuðu báta af ýmsri gerð með
rá og reiða fyrir börn sín, stundum bara eintrjáninga. Mörg
börn lærðu að búa til báta úr bréfum, líka kramarhús og
körfur úr mislitum bréfum t.d. undir góðgæti á jólatré.
Búskaparleikir
Aðalleiksvæði úti hjá okkur í Skógum var klettur með
mörgum grónum stöllum. Þar var raðað hornum og skeljum,
hverri tegund á sína syllu, t.d. geitum á tæpustu sylluna, en
nautgripum og hestum fyrir neðan klettinn. Þegar líða tók á
sumar var byggt úr smáspýtum yfir hverja tegund fyrir sig.
Stundum var mest af gimburskeljum borið heim fyrir vetur
en hornin voru ekki flutt í bæinn.
Aðrir útileikir
Á sumrum voru það einkum stórfiskaleikur, útilegumanna-
leikur, höfrungshlaup, skessuleikur, hlaupa í skarðið, eitt
par fram fyrir ekkjumann.
Útileikir barna á vetrum voru fyrst og fremst að renna sér
fótskriðu á svellum og renna sér á sköflum. Pá var oftast not-
ast við fjalir, smásleða og bara renna sér á rassinum. Svo var
notast við tunnustafi þannig að gerð var hönk úr ólum á
miðjan stafinn og endarnir negldir á hliðarnar á stafnum
báðum megin. Ekki þekktist að hafa nema einn staf sem þá