Stjarnan - 01.04.1920, Side 2

50
STJARNAN
“Hann er upprisinn”
Mennirmr gættu grafarinnar eins vel
og þeir höfðn vit á, og stórunx steini var
velt, fyrii' dyrnar. Steinninn var inn-
siglaðnr með hinu rómverska innsigli,
og það var því ekkki hægt að flytja
hann nema brjóta innsiglið. Rómversk-
ir hermenn liéldu vörð yfir gröfinni.
þeir áttu að gæta þess stranglega að
énginn gæti komið og tekið líkama
Jesúj .það voru því ávalt nokkrir sem
gengu óaflátanlega fram og aftur kring-
um ‘gröfina meðan hinir livíldu sig.
En þaði voru líka aðrir verðir við •
þessa gröf. það voru voldugir englar
frá himnum. Ilefðu þer viljað beita
mætti sínum, hefði ekki þurft enma einn
einasta þeirra til þess að eyðileggja all-
an hiim rómverska her-
Aðfaranótt hins fyrsta dags vikunn-
ar var næstum liðin, og hinn dimmasti
tími rétt fyrir birtinguna var kominn.
þá var einn af hinum voldugustu engl
um himinsins sendur til jarðarinnar.
Útlit hans var sem leiftur og klæði hans
hvít sem sujór. Hann hrekur myrkrið
burt af leið sinni og liimininn ljómar af
feigurð iians. Hinir sofandi hermenn
vakna og stökkva á fætur í skyndi.
Undrandi og óttáslegnir stara þeir upp
it.il hins upplýsta himins og horfa á hina
dýrðlegu sjón. Jörðin skelfur og titrar
meir og meir eftir því sem þessi volduga
vera kemur nær.
þessi engill kemur í gleðilegum er-
indagerðum.
Hann fer með geysilegum hraða gegn
um loftið og máttur hans er svo mikill
að jörðin hristist sem í ákafasta jarð-
skjálfta- Yarðmennimir féllu til jarðar
sem dauðir væru.
Við gröf frelsarans höfðu verið enn
aðrir verðir. það voru hinir vondu
euiglar. Sonur guðs var nú dáinn, og
þeim fanst þeir eiga ftilkall til hans sem
löglegs herfangs fyrir þann, sem hefir
vald dauðans, sem er djöfullinn. Engl-
iar 'Satans- voru viðstaddir til þess fið
gæta þess, lað Jesú gengi þeim ekki úr
greipum. En þegar hin volduga vera,
sem var send frá hásæti guðs, nálgað-
ist, flýðu þeir burt með miklum ótta.
Engillinn velti hinum stóra steini frá
dyrum grafarinnar, og hrópaði með
þrumanji rödd: “Jesús, þú sonur Guðis,
ris upp og kom, faðir þinn kallar á
þig!” þá kom hann, er liafði unnið sig-
ur yfir gröf og dauða, fram úr sínu
dimma fylgsni. Og við hina opnu gröf
vitnaði hann: “Eg er upprismn tii lífk-
ins”. Og englaskárinn beygði kné sín og
tilbað með auðmýkt frelsaraun og bauð
hann velkominn með dýrðlegum lof-
söngum. Jesús gekk fram með valdi sig-
urvegarans. Jörðin bærðist undir fót.um
hans, eldingarnar leiftruðu og háar
þi'umur heyrðust. þegár Jesús dó, varð
jiarðskjálfti. .Satan varð reiður af því
að englar hans flýðu þogar hinn himn-
eski sendiboði kom. Hann hafði vonað
að Jesú risi ekki upp frá dauðum, og að
endurlausnaráformið vteri orðið að
engu. En þegar bann sá að frelsarinn
reis upp, misti hann alla von. Satan
vissi nú að ríki hans mundi þrotna, og
harin sjálfur að síðustu verða afmáður.
E. G. White-