Stjarnan - 01.06.1922, Blaðsíða 8
88
STJARNAN
IV. KAPITULI.
Löng k'eSja.
Þrátt fyrir nístandi kulda þenna dag
í febrúarmánuöi var krökt af fólki á
strætunum í Salem. Á svona degi
mundu flestir ósjálfrátt hafa haldiö sig
nærri hinum notalega hita frá arineld-
inum og þó virtist fólk i þessu sjó-
plássi að dragast af einhverju ómót-
stæöilegu afli aö töfrabletti nokkrum,
aö hinu hvíta samkomuhúsi, sem þekt-
ist undir nafninu “Tjaldbúöarkirkjan.”
Frá hinum kringuimliggjandi bæjum
komu sleöar, fullir af uppdúöuöu fólki,
eftir hinum snæviþöktu brautum, sem
lágu inn til Salem. Frá Andover kom
hópur af stúdentum, drengjum og ung-
um mönnum, sem haföi feröast i þessu
napra frosti hins snemma morguns sex-
tán mílur fótgangandi, og ætlaði þessi
hópur svo aö fara heim á sama hátt að
áliönum degi. En þeir gleymdu þreytu
og kulda við aö sjá og heyra það, sem
fram fór í tjaldbúðarkirkjunni. Á hin-
um sétta degi febrúarmánaðar 1812
voru fimm ungir menn vigðir til prests-
embættisins, til þess að sendast út sem
hinir fyrstu kristniboðar hinnar amer-
isku kirkju til heiðingjanna. í ímynd-
un sinni gjörði fólkið sér í hugar-
Iund aðskilnaöinn frá hiemilinu, hina
löngu ferð yfir hiö kalda hyldjúpa haf,
óvináttu og ofsóknir þær, sem þeim
myndu mæta hjá heiðingjunum. Hvert
hjarta sló af hluttekningu við að sjá
þessa ungu menn, sem þegar voru bún-
ir að yfirgefa heimili sín og sem innan
skamms mundu yfirgefa ættjörðina, ef
til vill fyrir fult og alt.
Frammi fyrir hinum nafnkunnu
prestum frá Boston og öðrum bæjum
knékrupu hin fimm ungu kristniboðs-
efni, Adoniram Judson, Samuel New-
ell, Samuel Nott, Gordon Hall, og við
þessa fjóra bættist nýr maður, nefni-
lega Luther Rice. Föðurleg hönd var
með blessun lögð á höfuð sérhvers
hinna ungu manna, sem þar voru beygð