Stjarnan - 01.05.1923, Qupperneq 12

76
STJARNAN
var ekki frekar tízka aS fylgja sann-
leikanum þá, en það er núna. Frá þeim
degi — þegar h'iinir fyrstu Joreldrar
vorir, fyrir trú á lýgi og smjaður, af-
klæddust Guös dýrS og festu saman
visnandi fíkjuviðarblöö og gjöröu sér
mittisskýlur, sem táknuöu sjálfsréttlæti
og hræsni, og til þessa dags hefir ekki
veriö tízka aö fylgja sannleikanum.
Þaö hefir veriö erfitt verk, aö greiða
honum götu. Þess vegna segir gamalt
mátæki: “Lýgin fer hnöttinn í kring fyr
en sannleikurinn er búinn að setja upp
skóna.”
Einsamall var Nói og hans hús um
að smíða örkina. Landar hans gjörðu
gys að þessari skrítnu hugmynd hans,
þvi þannig nefndu þeir sannleikann, er
Guð sendi heiminum á undan flóðinu.
Fyrir vantrú gagnvart hinum himin-
senda boðskap fórust þeir allir í flóðinu.
Einsamall var Abraham um að kunn-
gjöra sannleikann á hans dögum. Hinir
“vitru” Sodómítar hafa vafalaust oft-
ar en einu sinni brost að hinum forn-
eskjulega hirði. Fyrir vantrú vanræktu
þeir að gefa boðskap hans gaum og urðu
allir bráð logans.
í staðinn fyrir að lifa á kræsingum
konungsins eins og aðrir stúdentar við
skólann í Babel, borðuðu Daníel og bræð-
ur hans einsamlir þann mat, sem mundi
styrkja þá bæði til sálar og likama.
Daníel bað einnig einsamall og sigraði
alla óvini sína.
Jeremía spáði og grét einsamall.
Laun hans munu mikil verða á þeim
degi, þegar Kristur kemur til að út-
býta þeim.
Jesús elskaði einsamall allan heim-
inn og dó einsamall fyrir þann heim
sem hann elskaði. Og eftir þeirri sann-
leiksbraut, sem hann visaði fylgjendum
sínum á, munu þeir ganga einsamlir í
þessum heimi, því þessu viðvíkjandi
komst hann þannig að orði: “Gangið
inn um þrönga hliðið; því að vítt er
hliðið og breiður vegurinn, er liggur til
glötunar, og margir eru þeir, sem ganga
inn um það, þvi að þöngt er hliðið og
mjór vegurinn, er liggur til lífsins, og
fáir eru þeir, sem finna hann.” Matt.
7:i3.i4-
Um þá viðtöku, sem heimurinn mundi
veita sannleikanum og boðendum hans,
segir hann: “Ef heimurinn hatar yður,
þá vitið, að hann hefir hatað mig fyrri
en yður. Ef þér heyrðuð heiminum til,
þá mundi heimurinn láta sér þykja vænt
um sitt eigið; en af því að þér heyrið
ekki heiminum til, en eg hefi útvalið yð-
ur af heiminum, vegna þess hatar heim-
urinn yður.”—Jóh. 15: 18. 19.
Fáir menn og þjóðir þekkja sinn vitj-
unartíma. Þegar Guð sendir þeim boð-
skap fyrir munn sinna þjóna, ber það
oftast nær við, að heimurinn lokar aug-
um sínum fyrir honum og segist ekki
sjá neinn sannleika í honum. Menn
gjöra veglega hina fornu sendiboða
Drottins og prísa þá, en hata þá, sem eru
þeirra samtíðarmenn.
Þegar ísraelsmenn voru í eyðimörk-
inni, prísuðu þeir Abraham en mögluðu
gegn Móse. Á dögum ísrael konunga
héldu þeir Móse í hávegum en ofsóttu
spámennina. Á dögum Kaifasar æðsta-
prests töluðu ísraelsmenn vel um spá-
mennina og reistu bautasteina á gröfum
þeirra, en krossfestu höfðingja lífsins,
frelsara vorn. Á miðöldunum, þegar
páfavaldið var í blóma sínum, vegsamaði
það frelsarann, en kúgaði á sama tíma
og myrti miljónir af hans sönnu fylgjend-
um. Hinn sami andi er ríkjandi í heim-
inum þann dag í dag. Hinn mikli f jöldi
heiðrar og gjörir vegsamlega með munn-
inum, spámenn, postula og píslarvotta,
en ef hann finnur trúa og hreinskilna
sannleikans þjóna meðal samtíðarmanna
sinna, — Guð hefir sem sé alla tíð sanna
og trúa þjóna í heiminum — þá vill hann
ekki kannast við þá. Menn feta í fót-
spor feðra sinna. Heimurinn skoðar þá,
sem öllu fórna á sannleikans altari, sem
heimskingja og villutrúarmenn. Heim-