Stjarnan - 01.01.1928, Side 1

Gleðilegt nýtt ár!
Klukkurnar gjalla. ÞaS er útför hins liðna árs.
Menn veröa hugsi. Þeir fara að líta inn á við, ganga
í sjálfan sig og spyrja: “Hvernig hefi eg notað hinn
dýrmæta tíma? Hvernig hefi eg leyst skvlduverk
mín af hendi gagnvart Guði mínum, heimilisfólkinu,
nágrönnunum. viðskiftavinum og ókunnugum? Hefi
eg verið dyggur, sannur og trúr i öllu? Hefir lcær-
leikurinn verið hið ríkjandi afl í lífi mínu eða hefir
sjálfselskan haft betur?” Þegar fariö er að leita i
afkimum hjartans, finnum vér svo margt ábótavant,
svo marga galla og ýmislegt, sem e'kki er nýjrvegið.
Brýn þörf er á hreinsun. Maður verður dapur i bragði
og nuenir til hins alvalda malmhrseðslumanns, sem einn
getur náð soranum úr silfrinu.
Hn hvað er það? Hraðinn á kólfunum verður sí
og pp meiri. Klukknahljómurinn verður sterkari og
sterkari. Það er innreið hins nýja árs í heiminn.
Menn fagna komu þess og gjöra heit um bót og betrun
á öllu. Stjarnan œtlar að hvísla að þér, ka?ri vinur,
að nema þú felir alt á hendur honum, sem er Frelsari
hinn. kemur alt fvrir ekki. Réttu honum höndina og
h'ttu hann 'eiða lúg yfir torfærur og ókannaða stigu
ruin iqaB verða þér gleðile.gt ár. D. G.
v *"’*"*< * ]
121874