Stjarnan - 01.03.1933, Blaðsíða 10

42
STJARNAN
Vér, sem erum fædd og alin upp í lút-
ersku kirkjunni höfum hátíSlega lofaÖ aÖ
afneita djöflinum, öllum hans verkum og
öllu hans athæfi, og a'Ö trúa á Gu'Ö Föður,
Son og Heilagan Anda, og að standa stöð-
ug í þessari trú til æfiloka.
Alt í trúarbrögðunum, sem er gagn-
stætt kenningu Krists, er frá djöflinum,
hvenær eða á hvern hátt sem það hefir
slæðst inn í kirkjuna og kenningar henn-
ar. Ein af villum þeim, sem óvinurinn
hefir smeygt inn x kirkjuna snemma á
öldum, er kenningin um eðli mannsins og
hegningu óguðlegra. Svo öldum skiftir
hefir því verið haldið fram í lútersku
kirkjunni að hegning óguðlegra sé eilíft
líf í helvítis kvölum, enda þótt Guðs orð
taki því skýrt fram að laun syndarinnar
sé dauði.
Eilífur dauði og eilíft líf í kvölum er
alveg gagnstætt hvort öðru. Guð meinar
það sem hann segir, vér getum reitt oss
á það, en hvernig getum vér þá samrýmt
þetta, að laun syndarinnar er dauði við
texta eins og þessa: “Þá mun hann (kon-
ungurinn) segja við þá til vinstri hand-
ar: farið frá mér þér bölvaðir í eilífa
eldinn, sem fyrirbúinn er djöflinum og
englum hans.” Matt. 25:41, og, “þannig
mun fara við enda veraldar, manns-son-
urinn mun senda engla sína, og þeir munu
samansafna úr ríki hans öllum hreyksl-
unarmönnum, og þeim, er lögmálsbrot
fremja og munu kasta þeim í eldsofninn.”
Matt. 14:31.
Það er víðar í Biblíunni talað um eilíf-
an eða óslökkvandi eld, og skulum vér at-
huga nokkra af þeim textum. í Júdasar
bréfi 7. versi er sagt að borgirnar Sódóma
og Gómorra, “liggja fyrir sem dæmi, líð-
andi hegningu eilífs elds.” Öllum er
kunnugt að þessar borgir eyðilögðust af
eldi, þær hafa aldrei verið og munu aldrei
verða bygðar upp aftur. Það er eilíf al-
gjör eyðilegging, en eldurinn kulnaði út
af sjálfu sér þegar ekkert eldsneyti var
eftir. Þetta er fyrirmyndin upp á hegn-
ingu óguðlegra. Pétur postuli segir:
“Hann brendi borgirnar Sódómu og Gó-
morru í eldi, og setti þær til viðvörunar
(ensample) þeim, er síðar lifðu óguð-
lega.” 2. Pét. 2:6.
“Því sjá, dagurinn kemur, brennandi
sem ofn, og allir hrokafullir, og allir þeir
er guðleysi fremja, skulu þá vera sem
hálmleggir, og dagurinn sem kemur mun
kveikja í þeim, segir Drottinn hersveit-
anna, svo að hvorki verði eftir af þeirn
rót né kvist . . . og þér munuð sundur
troða hina óguðlegu, því að þeir munu
verða aska undir iljum yðar, á þeim degi
er eg hefst handa, segir Drottinn her-
sveitanna.” Mal. 4:1,3.
í Matt. 3:12 og Eúk. 3:17, er hinum
óguðlegu einnig líkt við hismi, sem verð-
ur brent í óslökkvanda eldi.
Guð aðvaraði ísraelsmenn að ef þeir
ekki hlýddu honum, þá mundi hann leggja
eld í hlið Jerúsalemsborgar, sem ekki
mundi slöktur verða. Jer. 17127. Þeir
gáfu engan gaum að aðvörun Drottins,
svo borg þeirra var eyðilögð með eldi, en
sá eldur er útkulnaður fyrir mörgum öld-
um síðan.
Stundum þegar hús brennur er sagt að
eldurinn sé óslökkvandi, því hann sé bú-
inn að læsa sig um alt húsið, en húsið
heldur þó ekki áfram að loga endalaust,
jafnvel þótt með sönnti sé sagt að eldur-
inn haf i ekki orðið slöktur. Hann kulnaði
Út þegar eldsneytið var orðið að ösku.
Hvernig hefir þessi voðalega grimdar-
kenning um eilíft lif í helvíti komist inn
í kirkjuna?
Satan er slægur. Hann innleiddi fyrst
kenningu sem virtist vera ósköp meinlaus,