Stjarnan - 01.02.1934, Qupperneq 10

2Ó
STJARNA N
Smásögur frá Filippaeyunum
Mr. Santiago Maata frá Campalanas
Lazi í Filippaeyjunum hefir notið svo
mikillar blessunar í sambandi viS trú-
mensku sína í því að gefa Guði hvað Guðs
er, að hann skrifaði oss um reynslu sína.
Eftirfylgjandi er stuttur útdráttur úr
bréfi hans:
“Afurðir landsins hafa stöðugt farið
vaxandi hjá mér, síðan eg fór að halda
hvíldlardaginn og borga tíund. i Þegar
engispretturnar komu inn á akurinn okk-
ar árið sem leið gátum við á engan hátt
rekið þær í burtu, en vér lögðum þetta
fram fyrir Guð, því hann er hinn sami
nú og á dögum Daníels. Hann lokaði
munni ljónanna svo þau gjörðu Daníel
ekkert mein, og hann sá um að engisprett-
urnar skemdu hvorki maísinn eða hrís-
grjónin fyrir okkur. Þrer eyðilögðu alveg
uppskeruna fyrir nágrönnum minum.
“1 þrjá mánuði var eg svo óheppinn að
hænurnar urpu ekki einu einasta eggi.
Eg hafði verið kærulaus með að borga tí-
und af eggjunum, en ásetti mér nú að
bæta úr því, sem eg hafði vanrækt, og
borga það sem eg skuldaði Drotni. Síðan
hefir mér lánast vel með hænsnin og hefi
líka getað selt eggin í Dumaguete.”
Bréf frá Antonio Somoso, skrifað i
nóv. 1932, segir frá hvernig Guð endur-
galt ungum hjónum, sem voru trúföst
með að borga tíund.
“Vikuna sem leið, meðan ráðstefnan
stóð yfir í Badas, kom aragrúi af engi-
sprettum inn á akra nágrannanna. Margir
bræðra vorra hikuðu vi5 að sækja sam-
komurnar, nema þeir gætu skilið eftir
einn eða tvo menn heima til að líta eftir
ökrum sínum. En hjón ein, sem trúlega
borguðu tíund, og áttu heima langt í burtu
frá samkomustaðnum, fóru frá húsi, ökr-
um og öllu saman til að vera á samkom-
unum. Þegar þau sneru heim um kvöld-
ið hlóu nágrannarnir og sögðu þeim að
fjögra þumlunga þykt lag af engisprett-
um hefði sezt á akur þeirra. Þau létu
þessar fréttir ekkert á sig iá, þau voru
svo glöð og þakklát fyrir þá blessun sem
þau höfðu ö'Slast á samkomunum, og þau
sungu lofsöngva saman um kvöldið. Næsta
rnorgun urðu þau sjálf, og nágrannarnir
einnig, alveg forviða að sjá akur þeirra
standa í bezta blóma, alveg óskemdan.”
Þegar eg nýlega fór til Malabang, sagði
einn af bræðrum vorum, Mr. Elauria, mér
frá reynslu sinni í viðureign við engi-
sprettur. Einn hvíldardagsmorgun sáu
þeir ákaflegan fjölda af engisprettum
vera að nálgast, og gripu skóflur til að
grafa skurð til varnar fyrir landeign eins
bræðranna, hugsuðu það væri reglulegt
trúboSsstarf, en svo ásakaði samvizkan
þá svo þeir hættu við áform sitt, fóru
heim, beiddu Guð að fyrirgefa sér þessa
synd og fólu honum alt. Guð svaraði
bæn þeirra svo akrar þeirra stóðu allir
óáreittir.
Hinir heiðnu voru ekki litið hissa er
þeir sáu að akrar Aðventistanna voru al-
veg óskemdir, svo einn þeirra sagði við
bróður Elauria: “Meðulin ykkar eru
betri en vor, gefið oss nokkuö af þeim.”
W. B. Riffel.
Þessar undanfarandi sögur eru langt
utan úr heimi, og sumum munu finnast