Stjarnan - 01.03.1936, Blaðsíða 2

i8
ST J ARN AN
sem þjófur, og þá munu himnarnir meS mikl-
um gný líSa undir lok . . . . þar eS’alt þetta
ferst þannig, hversu ber ySur þá aS framganga
í heilagri breytni og guSrækni, þannig aS þér
væntiS eftir og flýtiS fyrir tilkomu GuSs dags.
2. Pét. 3 :io, 12.
Páll postuli talar einnig um endurkomu
Krists. Hann skrifaSi til safnaSarins í Þessa-
loníku: “Því aS sjálfur Drottinn mun meS
kalli, meS höfuSengils raust og meS básúnu
GuSs stíga niSur af himni, og þeir sem dánir
eru í trú á Krist munu fyrst upprísa, síSan
rnunum vér, sem lifum, sem eftir erurn, verSa
ásamt þeim hrifnir burt í skýjum, til fundar
viS Drottinn í loftinu, og síSan munum vér
vera meS Drotni alla tíma.” II. Þess. 4:16, 17.
Mörg ritningarvers kenna þannig beinlínis,
og önnur benda óbeinlínis á endurkomu Ivrists.
“Þannig mun og Kristur, eitt sinn fórnfærSur
til aS bera syndir margra, í annaS sinn birtast
án syndar, til hjálpræSis þeim, sem hans bíSa.”
Heb. 9:28.
Sá, sem í einiægni les um þetta málefni,
hlýtur aS kannast viS aS menn geta ekki skliiS
GuSs orS án þess aS trúa á endurkomu Krists.
ÞaS er veruleiki sem skýrt er haldiS fram í
Bibliunni aS Jesús kemur aftur. Þú trúir aS
Jesús komi aftur og þaS innan skamms. Eg
trúi því líka. Endurkomu kenningin er miS-
punkturinn í kenningum og trú GuSs safnaSar.
Ef Jesús kæmi ekki aftur þá væri ekki aS tala
um neina upprisu frá dauSum. VoSaleg til-
'hugsun, þá væri vonlaust um þá, sem dánir
eru, og vér erum allir undirorpnir dauSa. En
hann mun koma aftur, hann hefir ekki látiS
oss vera í neinni óvissu um þetta efni. Ó, hve
dýrSlegt loforS hann hefir gefiS oss. “Eg kem
aftur og mun taka ySur til mín, til þess aS þér
séuS og þar sem eg er.”
Guð gefur ódauðleiJc.
Þegar Jesús kemur aftur munu allir, sem
dánir eru í trú á Krist rísa upp úr gröfum sín-
um í klæddir ódauSleika: “Sjá, eg segi ySur
leyndardóm. Vér munum ekki allir sofna, en
allir munum vér umbreytast í einni svipan, á
einu ■'augabragSi, viS hinn síSasta lúSur, því aS
lúSurinn mun gjalla og hinir dauSu munu upp.
rísa óforgengilegir, og vér munum umbreyt-
ast.” I. Kor. 15:51, 52.
Þetta verSur stund sem aldrei hefir slík
veriS 0g aldrei mun aftur verSa, stundin þegar
hinir réttlátu rísa upp úr gröfum sínum, þegar
hinir endurleystu íklæSast ódauSleika og verSa
hrifnir upp til aS mæta lausnara sínum í skýj-
unum. DauSinn hefir veriS harSur, grimmur
óvinur. Vald hans hefir brotiS mörg heimiii
vor á meSal. En á morgni upprisunnar munu
allir ástvinir GuSs koma fram, ekki vafSir lík-
blæjum, heldur íklæddir lífi og ódauSleika.
HeilbrigSi og gleSi mun ljóma af hverri ásjónu,
og fögnuSurinn lýsa sér í málróminum, ást-
vinir lengi aSskildir munu þá sameinast aftur.
Adam og Eva munu koma fram íklædd ódauS-
leika, Abraham og Sara, Jakob og Rakel. Ó,
hvílíkur fjöldi sem mun mætast á hinu hvíta
skýi, til aS syngja honum dýrS og heiSur, sem
endurleysti þá. MæSur munu faSma aS sér
börn sín og vegsama hann sem leiddi í ljós lífiS
og ódauSleikann, og gaf þeim aftur sína elsk-
uSu, sem dauSinn hreif úr faSmi þeirra.
Endurkoma Krists er nálceg.
Kemur Jesús bráSum ? Þessi spurning er á
margra vörum nú á þessum erfiSu tímum.
Hvenær mun hann koma? VerSur þess langt
aS bíSa aS sá dýrSlegi morgunn renni upp?
Þótt vér vitum ekki daginn né stundina, þá
vitum vér meS óyggjandi vissu aS koma hans
er nálæg. Mörg tákn hafa veriS gefin, sem
áttu aS sýna nálægS tilkomu hans. í Matteus
24. kap. og Eúkas 21. kap. lesum vér aS Jesús
sjálfur bendir á þessi tákn, og nær því öll þeirra
eru frarn komin á vorum tíma, eSa fyr. Sól og
tungl hafa mist birtu sinnar og stjörnurnar
hafa hrapaS á undraverSan hátt. Spádómur-
inn um aS þekkingin muni vaxa hefir sannar-
lega uppfylst á vorum tímum. ÁstandiS í
stjórnmálum, stríS og hernaSartíSindi er einnig
tákn sem vér sjáum fram komiS. Angist meSal
þjóSanna í ráSaleysi er meiri en nokkru sinni
fyr hefir veriS í heiminum. AuSur í höndum
einstaklinga hefir margfaldast á síSustu ára-
tugum, og menn eru angistar- og kvíSafullir
fyrir því sem yfir getur duniS hverja stund sem
er.
“NemiS líkinguna af fíkjutrénu,” sagSi
Jesús, “þegar greinin á því er orSin mjúk og
fer aS skjóta út laufum, þá vitiS þér aS sumar-
iS er í nánd, þannig skuluS þér vita aS þegar
þér sjáiS alt þetta, þá er hann í nánd, fyrir
dyrum. Sannlega segi eg ySur, þessi kynslóS
mun alls ekki líSa undir lok unz alt þetta kemur
fram. Himin og jörS munu líSa undir lok, en
mín orS munu alls ekki undir lok líSa. Matt.
24:32-35-