Stjarnan - 01.06.1936, Síða 7
STJARNAN
47
Brosið
Á eyðistaÖ nokkrum í Arkansas-ríkinu
margar mílur frá mannabygÖum, en örskamt
frá járnbrautarlínunni, stóð lítið hús i dálitlum
skógarrunni, umkringt af stórum furutrjám.
Á hverjum degi stóðu kona og drengur á
pallinum fyrir framan ómálaða litla húsið seinni
part dagsins meðan eimlestin “Fjögur fjörutíu
og fimrn” blés er hún brunaði fram hjá. Einv
lestin stöðvaðist ekki hjá litla húsinu, en kastaði
ávalt kveðju á íbúa þess með því að blása, þeg-
ar það fór fram hjá.
Svo einn dag sázt hvorki konan né drengur.
inn á pallinum, þau sem alt af höfðu heilsað
lestinni með kærkomnu’brosi. Næsta dag var
enginn heldur sýnilegur á pallinum. Eestar-
menn sendu skeyti til brautarformannsins og
báðu hann að grenslast um hvað væri að. Þeir
fengu þær fréttir til baka að konan væri veik í
rúminu og drengurinn sæti við hlið hennar.
Daginn eftir kom nokkuð óvænt fyrir. Eim_
lestin, sem ætíð hafði brunað fram hjá, stað-
næmdist við litla húsið, og einn járnbrautar-
manna stökk af vagninum og hljóp inn i litla
húsið. Að vörmu spori kom hann aftur með
svo hýrt bros á andlitinu, að það gladdi alla fé-
laga hans.
Næsta daginn skildu þeir þar eftir bækur
og blöð. f meir en tvær vikur staðnæmdist eim-
lestin á hverjum degi við litla húsið, og járn-
brautarmennirnir skildu þar eftir fórn sína.
Eftir það komu mæðginin aftur brosandi út á
pallinn og eimlestin “Fjögur fjörutíu og fimm”
brunaði fram hjá.
Atvik þetta sýnir lyndiseinkunn manna.
Langt frá stórborgunum og hinum himinháu
turnum og bænahúsum, þar fanst samhygð með
náunganum, veikum var hjúkrað, hungruðum
gefinn matur, og þeir hryggu gladdir. Þetta
sýndu mennirnir á eimlestinni með því að
stöðva lestina þar til þeim yrði aftur heilsað
með brosi.
R.H.
Eg er alveg óhrœdd
Ung kona, sem býr úti á landi hafði alist
upp í heiðni og tekið þátt í allri hjátrú og hjá-
guðadýrkun heiðingjanna. Svo varð hún ákaf_
lega veik, þótt hún trúlega fylgdi öllum reglum
og ráðum prestanna og lækna þeirra, sem stóðu
í sambandi við Búddamusterið, þá batnaði henni
ekki heldur versnaði æ meir. Eoks lét hún til-
leiðast fyrir áeggjan einhvers úr söfnuði vor-
um, að senda eftir trúboða vorum og samverka-
mönnum lians til þess að biðja fyrir henni í
Jesú nafni.
Guð svaraði bænum þeirra og læknaði kon_
una. Rétt á eftir fór hún að halda hvíldardag
Drottins. Ættingjar hennar og vinir undu því
illa að hún skyldi hallast að kristnu trúnni og
halda hvíldardaginn. Þeir sögðu að hún mundi
fyrir það missa bæði fé og vini.
Hún sagði oss frá þessu einu sinni á vitnis-
burðasamkomu, og bætti svo við: “Alt frá
barnæsku hefi eg verið hrædd við guðina, eg
hefi gert margt til að forðast reiði þeirra og
mýkja hana. En eg er ekki hrædd við Jesú,
hann læknaði niig, fyrirgaf syndir mínar og
gefur mér von um eilíft líf. Hvað sem eg læri
um vilja hans í Biblíunni vil eg með gleði
reyna að gjöra, og eg er alveg óhrædd um af-
leiðingarnar.
R. H.
Einkennilegt náttúrulögmal
Hefir þú nokkurn tíma athugað þetta ein-
kennilega náttúrulögmál, sem hér er nefnt:
“Öllum hlutum fer aftur ef þeir eru vanræktir.”
Ef til vill er þessi regla ekki undantekning-
arlaus, að minsta kosti er hún í beinni mótsögn
við framþróunarkenninguna, sem heldur því
fram að alt sé að ná meiri þroska og fullkomn-
un. Framþróunarkennendur mundu rísa önd-
verðir gegn slíkri staðhæfingu, en—
Jurtagarðurinn þinn þrífst þó ekki betur ef
þú vanrækir hann, þú óskar eflaust að hann
gjörði það.
Hugsið yður ef blómreiturinn framleiddi
stærri blóm og fegri rósir, og jurtagarðurinn
betri ávexti og ljúffengara grænmeti af öllum
tegundum ef hann væri vanræktur, væri það
ekki dásamlegt?
Jú, en það gjörir það ekki, það vitum vér
öll af reynslunni. Vér höfum ákveðnar sann-
anir fyrir því gagnstæða.
Hugarfar mannsins og sálargáfur taka ekki
framförum ef þær eru vanræktar, heldur ekki
heilsan, hárið eða siðferðið, ekki heldur hin
kristilega reynsla mannsins.
Sunnudagaskólabekkurinn tekur ekki meiri
framförum fyrir að vera vanræktur, heldur
ekki bænasamkoman eða safnaðarlífið, ekki
heldur kristindómsstarfið í heild sinni.
Nei, enginn hlutur tekur meiri þroska fyrir