Stjarnan - 01.01.1940, Qupperneq 3

STJARNAN
svo að raftmagniö eitt hafi áhrif á hann. Og
ekki getur heldur ljós Krists ljómað út frá
°ss fyr en vér leyfum honum að skilja oss
öllu öðru, svo að vér séum algerlega á
valdi hans sem leiðslutæki til að leiða út til
annara kærleika hans og kraft. Þegar ljósið
sloknar á rafmagnslampanum, þá veist þú, að
emhversstaðar er eitthvað í ólagi, annað hvort
snertir þráðurinn eitthvað annað eða sam-
ðandið er ófullkomið. Það þarf ef til vill
nakvæma rannsókn til að finna hvað að er,
en þú veizt að það er eitthvað. Þannig er
því og varið með oss, þegar samfélagið við
Guð fyrir Krist rofnar. Vér verðum að hafa
samband við hann, annars getur hann ekki
gert það sem hann vill gera fyrir oss.
Ekkert, alls ekkert annað en syndir vorar
geta skilið oss frá vorum himneska vini. Hann
yfirgefur aldrei þá, sem halda sér fast við
hann. Páll skrifar: “Eg er þess fullviss, að
hvorki dauði, né líf, né englar, né tignir, né
hið yfirstandandi, né hið ókomna, né, kraftar,
né hæð, né dýpt, né nokkur önnur skepna
3
muni geta gert oss viðskila við kærleika Guðs,
sem birtist í Kristi Jesú, Drotni vorum.”
Lítil stúlka kallaði föður sinn til sín þegar
hún lá fyrir dauðanum. Iiún lagði hendurnar
uai hálsinn á honum og spurði: “Pábbi, hvað
á eg að segja Jesú um það, hvers vegna þú
elskar hann ekki?” Faðirinn viknaði mjög,
og eftir augnabliks þögn svaraði hann; “Ást-
kæra barnið mitt! Segðu honum að eg elski
hann.” Elskar þú hann? Getur þú sagt í
dag: “Jesús og eg erum vinir?” Jesús vill
feginn að þú sért vinur hans. Hann reynir
ekki að forðast þig; nei, nei. Hann segir
ekki aðeins: “Þann sem til mín kemur, mun
eg ekki frá mér reka,” heldur leitast hann við
að ávinna 'hvern þann, sem ekki er ennþá
vinur hans. Hann stendur þolimóður við
hjartadyr hvers óafturhorfins manns, og knýr
á, beiðist inngöngu og segir: “Með eilífum
kærleika héfi eg elskað þig.” Hvað getur þú
tilfært sem ástæðu fyrir því að þú elskar
hann ekki ?
Úr öllum áttum
Þeir munu koma að austan og vestan.
^orðan og sunnan og sitja til borðs í Guðs
ríki.
Gíeðifréttir berast að úr öllum áttum urn
framgang fagnaðarerindisins, og hvernig ein-
lægar sálir leita Guðs og finna í honum frið
°g hvíld fyrír sálir sínar. Mr. O. Meyer segir
svo frá:
“Fyrir nokkrum áruim síðan fékk franska
prentsmiðjan að Melun bréf frá fólki, sem
a heima í héraðinu Vichy á Frakklandi. Þetta
fólk pantaði fleiri eintök af “Vegurinn til
Krists” á frönsku, og bað um lista yfir bækur
sem vér gefum út. Svo> kom önnur pöntun,
°g iitlu seinna sú þriðja. Mig langaði til að
kynnast þeim sem höfðu sent eftir bókunum
og skrifaði þeim að eg mundi verða staddur
þar á tilte'knum tíma. Eg hafði aðeins fáa
klukkutíma um eftirmiðdaginn þegar eg kom
þangað. En óðar en eg var kominn inn til
Þessarar fjölskyldu var mér sagt að eg biátt
áfram yrði að vera þar um kvöldið, því þegar
fólkið vissi hvaða dag eg kæmi, þá hafði það
boðið fjölda vina til sín, þeim semi pantað
höfðu bækurnar.
Eg hafði ásett mér að fara annað, en slpeti
því vegna þess mér fanst skylda mín að mæta
þessu fólki sem hafði verið kallað saman. Mér
til mestu undrunar komu nálægt 80 rnanns
þangað um kvöldið, og eg var beðinn að tala
til þeirra svo lengi sem eg gæti. Eg gjörði
það með ánægju, ætlaði mér aðeins nægan
tíma til að ná í lestina, svö samkoman stóð
yfir í tvo klukkutíma. Það virtist sem eng-
inn af tilheyrendunum væri orðinn þreyttur.
Að lokinni samkomunni voru um 12 manns
sem urðu eftir til að tala við mig. Þá var
(m:ér sagt að járnbrautarlest færi til París um
miðnæturleytið, og eg kæmist heim klukkan
sjö um morguninn ef eg tæki hana, og á þann
hátt gæti eg verið einum klukkutíma lengur
hjá þeim. Eg fylgdi þeirri uppástungu og við
höfðum blessunarríka stund saman.
Þegar húsbóndinn kynti mig, af því hann
vissi ekkert um titil eða stöðu, þá sagði hann
fólkinu að eg væri “forseti heilagar ritning-
ar.” Meðal þeirra, sem viðstaddir voru var
kona ein, sem sagði mér hvernig áhuginn fyrir
Guðsorði hefði váknað. Þegar hún var í
Lyon fyrir 18 árum síðan þá keypti hún bók,
sem hét “Vers Jesus.” Það er frönsk þýðing
á Vegurinn til Krists. Hún hafði lesið bók-
ina og líkað hún nokkuð vel, en svo lét hún
hana ofan í koffort og þar lá hún lengi.