Stjarnan - 01.01.1940, Qupperneq 4

4
STJARNAN
Einu sinni var hún á samkomu, sem þessi
maÖur hélt, sem vér nú vorum hjá, og hann
talaÖi til þeirra um Jesúm, þetta minti hana á
litlu bókina, svo hún tók hana upp úr koffort-
inu og lánaÖi þessum manni hana. Honum
geÖjaðist svo vel að bókinni, aÖ hann mælti
með henni til vina sinna. Hann áleit hún væri
alveg ómissandi til eflingar og þroska þeirra
andlega lífs.
Þannig er því varið að hann hefir pantað
yfir 250 eintök af henni fyrir sig og aðra og
auk, þess nærri því hundrað af stærri bókum.
Einn af bræðrum vorum starfar i Lyon, nú er
hann einnig farinn að prédika i Vichy og
Roanne og hefir mikla aðsókn. Vér treyst-
um fyrir Guðs náð að sjá mikinn árangur af
starfinu í þessum bæjum.
R. H.
Heiðursverð álaða
Fyrir nnörgum árurn síðan kom ung vinnu-
stúlka reglubundið til kirkjunnar í Norður-
Lundúnum. Með henni voru þrjár litlar
stúlkur, sem höfðu mist móður sína rétt um
það leyti sem unga stúlkan sneri sér alvarlega
til Guðs, og nú var það hlutverk hennar að
annast litlu stúlkurnar.
Vinnustúlka þessi viar lítil vexti og ómann-
blendin, en hún var staðföst og lifandi trúuð,
vér gáturn ekki annað en veitt henni eftirtekt.
Eg held enginn af þekn, sem þá voru í söfn-
uðinum hafi nokkurn tíma getað gleymt Mary
Chew og litlu stúlkunum; sem komu með henni
stöðugt á hverjum hvíldardegi ár eftir ár,
þangað til litlu stúlkurnar voru orðnar stórar.
Rétt nýlega var eg aftur staddur í kirkj-
unni í norður Lundúnum. Mary Chew var
dáin fyrir fleiri árum síðan. Tvær af systr-
unum höfðu gifst kristniboðum og starfað
með mönnum sínum í Afríku. Önnur þeirra
starfar þar ennþá. En elzta systirin er skóla-
stjóri á almennum barnaskóla í Lundúnum.
Auk þess er hún mjög starfsöm; í safnaðar-
málum. Hún er sannarlega starfsmaður Guðs
rikis.
Hve dásamlegur ávöxtur af starfi Miss
Chew, hugsaði eg. Hún var aðeins þjónustu-
stúlka, en hún var áreiðanieg og trúföst í
starfi sínu fyrir Guð og menn. Hún glataði
engri af þeim þremur er hún átti að annast.
Kenslukonan, elzta systirin, Miss Morgan
sagði við mig:
“Það var ekki fyrir það, sem Mary sagði
okkur, þvi hún var mjög fátöluð, heldur fyrir
það að hún leiddi okkur með sér, að við tók-
um á móti fagnaðarerindinu.”
Það er sannarlega heiðursverð staða er
hinir trúuðu hafa er þeir vinna fyrir aðra og
með heilögu líferni vitna um kraft sannleik-
ans til að endurnýja hjarta mannsins.
Siagan hefir langan lista af þjónum, sem
með framkomu sinni báru vitni um sannleik-
ann síðan á Biiblíutímunum, þegar unga stúlk-
an, sem var hertekin til Sýrlands kotm; því til
leiðar að Naman var sendur til Elísa spámanns
til að fá lækning við holdsveikinni. (2. Kon.
5. kap.). Eftir tíma Nýja Testamentisins
kvörtuðu heiðingjar um að kristindómurinn
útbreiddist til rómverskra heimila gegnuim á-
hrif vinnufólksins sem, var kristið.
Það væri of löng saga að segja frá þvi
hér, hvernig menn og konur í heiminuimi hafa
orðið fyrir áhrifum gegnum trúmensku og
guðrækni trúsystkina vorra, sem unnið hafa
hjá þeim.
í hvaða stöðu sem vér erum, getum vér
lifað guðrækilegu lífi í viðkynningu vorri og
viðskiftum við aðra, og þá höfum vér heið-
-urssverða stöðu.
W. A. Spicer.
Til að halda friði
Mrs, Tom'kins hafði lent í bílslysi og imeitt
sig á öklanum meðan maður hennar var í
burtu heiman að. Myndarleg ung kona hafði
verið fengin til að líta eftir Tomkins börnun-
um fjórum þar til móðir þeirra kæmist á
fætur. Kona þessi var í ætt við Tómkins og
var kenslukona. Einn dag kom móðir Mrs.
Tomikins að heimsækja hana, og var hún mjög
forviða er hún fann dóttur sína grátandi, því
hún hafði mjög litlar þjáningar.
“Það er ekki öklinn, sem þjáir mig svo
rnjög,” sagði Mrs. Tomkins, “það eru börnin.”
“Börnin, hversvegna, Elenor, þau eru vel
frísk, og eg hefi aldrei séð þau vera þægri eða
hegða sér betur.”
“Það er nú einmitt þetta, mamma, Rut