Stjarnan - 01.12.1951, Page 4

92
STJARNAN
er rangt, en finst þú getir ekki hrint slík-
um hugsunum frá þér. Meðalið við þessu
er, strax þegar hugsanir þínar fara í ranga
stefnu þá biður þú Guð einlæglega og al-
varlega í hjarta þínu: „Faðir hjálpaðu mér
að hrinda í burtu þessum hugsunum, en
festa hugann við það sem er rétt og gott“.
En þetta í sjálfu sér er ekki nóg, þú verð-
ur líka ákveðið og af ásetningi að snúa
huga þínum, jafnvel neyða hann til að
hugsa um eitthvað gott og gagnlegt.
Einhver getur álitið að hann ætti altaf
að hafa Biblíuvers í huganum. Jafnvel þó
þetta væri æskilegt þá getum við ekki
Varið hverri einustu mínútu til að hugsa
um Biblíutexta. Húsmóðirin verður að
hugsa fyrir næstu máltíð handa fjölskyld-
unni. Námsmaðurinn verður að hafa hug-
ann við bókstafareikningi'nn, ensku mál-
fræðina eða því um líkt. Verzlunarmaður-
inn verður að hugsa um verzlunina sína
og starf verkamanna sinna. En menn
verða að snúa huga sínum frá því sem
er ilt, óþarft eða gagnslaust. í sameining
við Drottinn þinn og her’ra getur þú unnið
sigur.
Ert þú ánægður, reglulega hamingju-
samur? Ert þú glaður að þú ert kristinn
og þekkir Guð? Er fögnuður þinn í Drotni
svo verulegur að hann kemur fram í lífi
þínu og hugsunarhætti svo aðrir geta séð
að hann er verulegur? Þú þjáist alls ekki
af órósemi né kvíða ef trú þín er veru-
leiki. Einhver bezta gjöfin sem Jesús veitti
oss stendur í Jóh. 15:11. „Þetta hef ég
talað til yðar til þess að fögnuður minn
sé hjá yður og fögnuður yðar fullkomnist“.
Rétt áður en Jesús sagði þetta hafði
hann verið að tala um vínviðinn og grein-
arnar til að benda þeim á.sambandið milli
hans og lærisveina hans. Til þess að stofna
þetta samband og halda því við sagði hann
að þú yrðir að halda hans boðorð. Ef þú
heldur boðorðin muntu standa stöðugur
í elsku hans, og fögnuður hans verður þinn
fögnuður.
Þessi fögnuður er ekki það sem heim-
urinn kallar skemtanir, sem svo margir
sækjast eftir nú á dögum. Það er ekki
hugsunarlaus hlátur veraldlegs samkvæm-
is,'eða skemtanir þeirra sem hringsnúast
í danssalnum á svo léttum fótum eins og
þeir varla snerti gólfið. Heldur er það
gleði sem ekki er bundin við ytri áhrif
eða félagsskap vissra einstaklinga. Það er
djúp, rótgróin, staðföst innri gleði, sem
byggist á fullvissunni um það að þú ert
á leiðinni til Guðs ríkis, og að hann sem
er kærleiksríkur, alvitur og og almáttug-
ur leiðir þig hver spor áfram. Þetta er
hús bygt á bjargi sem enginn stormur
getur kollvarpað.
Að njóta fagnaðar Krists meinar ekki
að vér aldrei fellum tár. Missir ástvina,
villuráfandi barn, sjúkdómur á heimilinu
eða syndir sem viðgangast í heiminum,
alt þetta getur pressað tár af augum vor-
um. Ef vér skiljum glötunarástand margra
í heiminum og skyldu vora að flytja þeim
fagnaðarerindið, þá vekur þetta sorglegar
og alvarlegar tilfinningar, sem menn álíta
að geti ekki samrýmst verulegri ham-
ingju, en þetta getur þó ekki raskað þeirri
rósemi né svift oss þeirri gleði sem Jesús
hefir lofað lærisveinum sínum. Á dimm-
ustu stundum sínum vissi Jesús að Faðir-
inn var stöðugt hjá honum. Hvorki líkam-
leg né andleg þjáning gat slitið sambandið
milli hans og Föðursins. Þetta er það sem
hann vill líka veita þér. „Og sjá, ég er
með yður alla daga alt til enda veraldar-
innar“. Hvílíkur fögnuður og gleði. Ó,
hvílíkan öruggleika þetta loforð veitir
þeim sem treysta Drotni. Og bak við alt
þetta er hið eilífa komandi líf.
Skortur, fátækt, þjáningar, heimilis-
leysi, fyrirlitning og allskonar erfiðleik-
ar — alt þetta sýnist svo lítils virði þegar
Guðs andi opinberar fyrir manninum nýj-
an himinn og nýja jörð, „því auga hefir
ekki séð né eyra heyrt hvað Guð hefir
þeim fyrirbúið sem hann elska, en oss
hefir Guð opinberað það fyrir sinn anda“
lKor. 2:9.—10. Þegar sameinast hjá þér
fögnuðurinn yfir að þekkja frelsarann hér
og að eiga von á að vera með honum í
eilífðinni, hvernig getur þá þunglyndi,
kvíði eða órósemi fest rætur í hjarta þínu?
Líf 1 samfélagi við frelsarann er í sann-
leika hamingjusamt líf — hið eina veru-
lega hamingjusama sem til er í þessum
heimi. Þegar trú þín verður veruleiki þá
nýtur þú þessarar hamingju.
—T. H.JEMISON
V