Mosfellingur - 11.01.2008, Blaðsíða 8

Ég mun hafa ver ið lið tæk ur í söng strax á ung lings ár un um og fl aut því oft inn í gleð skap“
seg ir Er ling ur Krist jáns son er ég tók
hann tal i og spurði hann um upp haf-
ið á því hvers vegna hann hefði orð-
ið álfa kóng ur en þau eru orð in all
mörg ár in síð an hann tók það að sér
í fyrsta sinn.
„Ég var orð inn þrí tug ur þeg ar ég
tók þátt í því að end ur reisa Karla kór-
inn Stefni“ heldur Er ling ur áfram.
„Við lögð um marg ir mikla vinnu í
það allt sam an og ekki má gleyma
eig in kon un um sem studdu við allt
með ráð um og dáð. Svo var það
þriðja janú ar 1988 að vin ur minn
og kór fé lagi, Dav íð Guð munds son
oft ast kennd ur við Belta smiðj una,
hringdi til mín og sagð ist vera að
end ur vekja gamla hefð Mos fell inga
með úti skemmt un á þrett ánd an um.
Hann vildi fá mig til að leiða fjölda-
söng í gervi álfa kóngs, ég varð mjög
undr andi en lof aði að hugsa mál ið.
Dav íð var bú inn að virkja til þátt-
töku á ann an tug fé laga sam taka í
sveit inni og það var bú ið að fi nna til
drottn ingu, Huldu Geirs dótt ur, sem
einn ig bjó hér í sveit. Dav íð var þann-
ig mað ur að fólk sagði ógjarn an nei
við hann svo ég hætti við frek ari um-
hugs un og sló til. Við átt um að koma
út úr myrkr inu á hvít um hest um und-
ir lúðra blæstri og log andi kyndl um,
þetta er orð ið fast ur líð ur í sveit inni
og í ár tek ég þetta að mér í tutt ug-
asta og fyrsta sinn en mér hef ur hald-
ist illa á drottn ing um“ seg ir hann
bros andi með sitt mikla skegg.
Drakk mjólk ina volga
En hver er mað ur inn? Mér lék for-
vitni á að vita að eins um æsku ár in
hans og hvað á daga hans hafi drifi ð í
gegn um tíð ina.
„Ég fædd ist ár ið 1945 í Brand hús-
um í Ár nes sýslu og er næstelst ur sex
systk ina,“ segir Erlingur. „For eldr ar
mín ir eru þau Guð ný Magn ús dótt ir
Öf jörð sem lést ár ið 2001 og Krist ján
Eld járn Þor geirs son sem býr enn í
sveit inni fyr ir aust an með nokkr ar
rollu skját ur og hef ur mest gam an af
að hlusta á geisla diska með Meg asi.
Mér hef ur ver ið sagt að ég hafi
veikst strax eft ir fæð ingu, ekki var bú-
ið að kalla á lækni þeg ar göm ul kona
frá næsta bæ, Krist ín Jóns dótt ir, kom
eins og himna send ing með lyf handa
mér. Hún hafði sjálf átt þrett án börn
og þekkti það af reynslu for mæðr-
anna að ein hver efni gat vant að í
móð ur mjólk ina fyrstu dag ana sem
gerðu það að verk um að börn sýndu
ein mitt þessi ein kenni sem ég sýndi.
Hún gekk því út í haga og mjólk aði
hryssu og lét mig drekka kapla mjólk-
ina volga. Hvort sem þetta eru ein-
hverj ar kerl inga bæk ur eða hé gilju-
vís indi þá batn aði mér og ég varð
mjög heilsu hraust ur. Ekki hef ur mér
enn hug kvæmst að spyrja raun vís-
inda fólk um svona lækn ing ar en það
merki lega kannski í þessu öllu sam-
an er að þetta gerði mig ekki að hesta-
manni“ seg ir Er ling ur og hlær.
Man tím ana tvenna
„Ég get ekki sagt að mér hafi fund-
ist vera mik il birta yfi r æsku ár un um.
Þetta var bara hin venju lega ís lenska
sveita fá tækt og þræl dóm ur, þó kann-
ast ég ekki við mat ar skort.
Það skýr asta í æsku minn ing unni
er að ég var oft ast blaut ur í lapp irn-
ar. Þar sem ég bjó var mik ið vot lendi
og varla nokk ur þúfa ann arri hærri.
Hús ið var kalt og gi sið, ekk ert raf-
magn eða sjálf renn andi vatn með an
ég átti heima þarna og í upp hafi veru
minn ar gat varla heit ið að um vega-
sam band væri að ræða. Gamli sveita-
sím inn kom ekki fyrr en ég varð ell-
efu ára.
Þó ég sé fædd ur eft ir stríð ið er ég
þó tveggja tíma mað ur á þann hátt
að ég náði nokkru í gamla tím an um
hvað varð ar starfs hætti til sjáv ar og
sveita til dæm is öll vor verk og hey-
skap ar vinnu.“
Lærði ung ur að lesa
„Við krakk arn ir í sveit inni fór um
ekki í skóla fyrr en um tíu ára ald ur-
inn en átt um að læra heima fram
að þeim tíma og taka próf á vor in.
Það var því snemma far ið að sýna
Magn úsi elsta bróð ur mín um Gagn
og gam an, en þá brá svo við að við
þrjú elstu systk in in sem vor um sitt
á hverju ár inu lærð um að lesa nær
sam tím is og það mjög ung.
Ég fór á sjó inn þeg ar haust verk-
um lauk, þá var ég sex tán ára og var
nokk uð sam fellt á sjón um fram á tutt-
ug asta ár ið. Ég losn aði aldr ei við sjó-
veiki en fi nnst þó margt áhuga vert
við starfi ð eins og til dæm is sigl inga-
fræði og nátt úru læsi á landi og sjó
sem fá ir hafa núna.“
Hver er sinn ar gæfu smið ur
„Það var tvennt sem mig lang aði að
læra, ég vildi verða smið ur og kynn ast
tón list. Ég lét æsku draum inn ræt ast
og fór að læra til fræða Jós eps frá Gal-
il eu og er mjög ánægð ur með starfs-
val ið og ævi starfi ð í heild sinni.
Ég fór í Iðn skól an n í Reykja vík og
síð an í meist ara skól ann og út skrif að-
ist sem húsa smíða meist ari. Ég hafði
líka snemma áhuga á vís um og öllu
bundnu máli og reynd ar öll um góð-
um skáld skap.
Ég á fjög ur börn og syn ir mín ir
þrír eru all ir smið ir, þeir eru nú í Há-
skól an um í Reykja vík í bygg inga iðn-
fræði, dótt ir mín á held ur ekki í vand-
ræð um með að taka til hend inni í
smíð inni þeg ar við á en hún starf ar
ann ars sem leik skóla kenn ari.
Móð ir þeirra er Ing unn Hjör dís
Björns dótt ir en okk ar sam band ent-
ist í þrjá tíu og þrjú ár, við ákváð um
að skilja að skipt um, börn in okk ar
voru þá öll kom in með maka og nú
er ég stolt ur tíu barna afi “ seg ir Er-
ling ur og bros ir út í bæði.
„Síð ustu fjög ur ár hef ég ver ið í
sam búð með Dóru Hlín Ing ólfs dótt-
ur rann sókn ar lög reglu konu, hún á
tvær dæt ur og fjög ur ömmu börn svo
fjöl skyld an hef ur stækk að, það er
mik ið lán að eiga svona marga góða
að“ seg ir Álfa kóng ur inn að lok um er
við kveðj umst.
Erlingur Kristjánsson stjórnar Álfheimum hinstu nótt um heilög jól og hefur gert á þriðja áratug.
MOSFELLINGUR
- Mosfellingurinn / Umsjón: Ruth Örnólfsdóttir8
Helst illa á drottningum
Fjölskyldan, árið 1986. Talið efst frá vinstri:
Egill, Margrét, Daníel, Erlingur, Atli og Ingunn.
Mynd ir: Ruth Örn ólfs og úr einka safni
Með barnabarni sínu. Sjómaðurinn að störfum. Dóra Hlín og Erlingur.