Morgunblaðið - 27.10.2018, Qupperneq 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2018
✝ Bjarni Sím-onarson
Hákonarson fædd-
ist í Haga á Barða-
strönd 27. febrúar
1932. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestfjarða á Pat-
reksfirði 14. októ-
ber 2018.
Foreldar hans
voru Björg Jóns-
dóttir ljósmóðir, f.
21.12. 1900, d. 6.8. 1992, og Há-
kon Jóhannes Kristófersson,
bóndi og alþingismaður, f. 20.4.
1877, d. 10.11. 1967. Systkini
Bjarna samfeðra voru Knútur,
f. 1898, og Lára Fjeldsted, f.
1917. Þau eru látin. Bjarni ólst
upp í Haga ásamt uppeldis-
systkinum sínum Ásrúnu, f.
1923, og Þorgrími, f. 1925,
Kristmundsbörnum. Þau eru
bæði látin.
Bjarni kvæntist 11. sept.
1954 Kristínu Ingunni Haralds-
dóttur frá Fossá, f. 3.5. 1936.
Foreldrar hennar voru Guðrún
Össurardóttir, f. 20.1. 1902, d.
8.6. 1986, og Haraldur Sig-
urmundsson, f. 2.8. 1902, d.
15.8. 1988. Bjarni og Kristín
eignuðust sjö börn. Þau eru: 1)
Björg Guðrún, f. 1955. Maki Ei-
ríkur Jónsson. Börn Bjargar:
eru tvö. Afkomendur Bjarna
eru alls 61.
Bjarni var í farskóla sem
barn. Eftir skyldunám sótti
hann skóla á Bíldudal og í
Flatey og síðan í Mennta-
skólanum á Akureyri. Hann
útskrifaðist sem búfræðingur
frá Bændaskólanum á Hvann-
eyri 1951. Árið 1954 tók hann
við búi foreldra sinna í Haga
ásamt Kristínu eiginkonu sinni
og frá 1990 ráku þau búið með
Haraldi syni sínum og Maríu
konu hans.
Samhliða búskap gegndi
Bjarni fjölda trúnaðarstarfa.
Hann var hreppstjóri og sat í
sveitarstjórn og sýslunefnd ár-
um saman. Þá var hann í stjórn
Baldurs, stjórn mjólkursamlags
V-Barð. og Sögufélagi V-
Barðastrandarsýslu. Auk þess
var Bjarni virkur í starfi Sjálf-
stæðisflokksins og innan
Frímúrarareglunnar. Bjarni
var símstöðvarstjóri í Haga og
sinnti skólaakstri um árabil.
Hann sat í sóknarnefnd Haga-
kirkju og var meðhjálpari til
dauðadags. Hann var heiðurs-
borgari Vesturbyggðar.
Hann var áhugamaður um
spíritisma og trúmál, sam-
félagsmál og sögu, minja- og
náttúruvernd og ræktun. Hann
hafði gaman af ferðalögum og
tónlist og spilaði á harmóníku á
samkomum. Hann setti saman
vísur og var góður ræðumaður.
Útför Bjarna fer fram frá
Hagakirkju í dag, 27. október
2018, klukkan 13.
Edda Kristín, Rán,
Aðalsteinn og
Bjarni Símon,
barnabörnin eru
fimm. 2) Margrét
Ásdís, f. 1956.
Sambýlismaður
Kristján Finnsson.
Börn Margrétar:
Helga Sigurrós,
María Kristín og
Bjarni, barnabörn-
in eru sex. 3) Jó-
hanna Brynhildur, f. 1958.
Maki Árni Þórðarson. Barn
þeirra: Þórður Mar. Auk hans á
Jóhanna Helgu Rósu og Hákon
Örn, barnabörnin eru fjögur. 4)
Hákon, f. 1960. Maki Birna
Jónasdóttir. Börn þeirra: María
Katrín, Björg og Guðrún Anna,
barnabörnin eru fimm. 5) Jóna
Kristín, f. 1962. Börn hennar
eru Rakel Ósk, Elvar Már og
Arnheiður Björg, barnabörnin
eru þrjú. 6) Haraldur, f. 1963.
Maki María Úlfarsdóttir. Börn
þeirra eru Kristín Ingunn,
Freyja Rós og Kristófer Þorri,
barnabörnin eru fimm. 7)
Gunnar Ingvi, f. 1965. Maki
Regína Haraldsdóttir. Börn
þeirra eru Kara og Elmar
Gauti. Gunnar á auk þeirra
Andra Geir, Ásteyju Gyðu og
Margréti Ástrós, barnabörnin
Elsku vinurinn minn.
Ég lít í anda liðna tíð,
er leynt í hjarta geymi.
Sú ljúfa minning – létt og hljótt
hún læðist til mín dag og nótt,
svo aldrei, aldrei gleymi
(Halla Eyjólfsdóttir)
Þín
Kristín Ingunn (Kiddý).
Í dag erum við sorgmædd yfir
því að missa en um leið þakklát
fyrir að hafa átt.
Elsku pabbi, nú ertu farinn frá
okkur en við munum hittast aft-
ur, því trúum við. Þú varst oft bú-
inn að segja að þú værir tilbúinn
að fara í Sumarlandið, þar yrði
tekið á móti þér, þú varst þess
fullviss. Sem betur fer var stríðið
stutt og þú sáttur við Guð og
menn.
Líf þitt var stórbrotið á marga
vegu, það vita þeir sem hafa verið
þér samferða í lífinu. Að fá að
alast upp í Haga á fallegasta stað
í heimi, eins og þú sagðir, í
stórum systkinahóp í ástríki ykk-
ar mömmu hefur verið okkur
ómetanleg reynsla í gegnum lífið.
Við eigum svo margar minningar
úr sveitinni okkar. Sem börn unn-
um við öll störf með þér, vöktum í
fjárhúsunum í sauðburði, mjólk-
uðum kýr, fórum á grásleppu-
veiðar, vitjuðum selaneta, fórum í
Sauðeyjaferðir að ná í dún og egg
og veiða skarf, púluðum í hey-
skap, hossuðumst á traktorum
frá unga aldri, fórum um fjöll og
firnindi í smalamennskur og svo
má lengi telja. Á þeim tíma voru
störfin í sveitinni margvísleg og
allir tóku þátt í þeim. Sum verk
kenndir þú okkur eins og t.d. að
marka og bólusetja lömb, enda
hættuleg verkfæri notuð. Margt
áttum við nú að kunna, helst að
vera skyggn og vita hvernig hlut-
irnir væru gerðir og hvað þú
varst að hugsa. Þú varst ekki allt-
af þolinmóður, það var ekki þín
sterka hlið, en af því lærðum við
engu að síður.
Fyrst og fremst minnumst við
þín sem ástríks föður sem var
ákaflega annt um velferð okkar
allra. Þú vildir alltaf vera við-
staddur ef eitthvað var að gerast í
stórfjölskyldunni sem telur nú yf-
ir 80 manns og þar hélst þú
ógleymanlegar ræður við öll til-
efni. Ást ykkar mömmu var ein-
stök. Það var gott að alast upp við
að sjá ykkur kyssast hvort sem
var á kollinum í eldhúsinu þar
sem þú sast oft undir mömmu eða
í fjósinu við mjaltir. Það var líka
unun að fylgjast með hvernig þið
varðveittuð neistann á milli ykkar
allt til hinsta dags.
Við minnumst þín líka fyrir ást
þína á bændastarfinu og sveit-
inni. Þú hafðir endalaust áhuga á
jarðarbótum og skógrækt og
vannst baki brotnu við að yrkja
landið. Þú varðir miklum tíma í
félagsstörf, mest til að vinna að
bættum hag sveitarinnar okkar
og samferðafólks þíns. Þú varst
framsýnn og tókst tæknina í þín-
ar hendur, allt nema tölvur, þar
léstu þrjóskuna ráða.
Fróðari maður er vandfund-
inn, enda lastu ógrynni af bókum
og horfðir á alla fræðsluþætti
sem í boði voru. Þið mamma vor-
uð dugleg að ferðast á ókunnar
slóðir og þegar heim var komið
fræddir þú okkur með mynda-
sýningum og frásögum. Harmon-
ikkan var aldrei langt undan og
við minnumst ógleymanlegra
stunda fjölskyldunnar við undir-
leik þinn.
Ástríkt uppeldi og ljúfar minn-
ingar hafa gert rætur okkar til
sveitarinnar mjög sterkar. Þar
hafa alltaf allir verið velkomnir
og þeim sem fylgdu okkur var
tekið opnum örmum, þú gerðir
ekki mannamun. Í sveitinni eig-
um við öll griðastað og sælureiti.
Elsku pabbi, takk fyrir allt
sem þú hefur í gengum tíðina
gert fyrir okkur og okkar fólk, í
blíðu og stríðu. Æskustöðvarnar
verða ekki samar án þín, missir
okkar allra er mikill en minning-
arnar ylja svo sannarlega. Við
söknum þíns trygga og hlýja
faðms og munum halda utan um
hvert annað og gæta mömmu.
Guð geymi þig.
Þín börn,
Björg, Margrét, Jóhanna,
Hákon, Kristín, Haraldur og
Gunnar.
„Það er sárt að sakna – lífið
heldur áfram.“ Tengdapabbi
minn hann Bjarni í Haga yfirgaf
þennan heim fyrir nokkrum dög-
um, 86 ára gamall og flutti sig um
set yfir í Sumarlandið. Hann var
ferðbúinn eftir langt og viðburða-
ríkt ferðalag hér á jörð og kvaddi
sáttur við menn og málleysingja.
Ég kynntist tengdaforeldrum
mínum fyrir tæplega aldarfjórð-
ungi þegar ég varð hluti af þeirra
stóru fjölskyldu. Það er óhætt að
segja að mér hafi verið vel tekið
frá fyrsta degi. Það hjálpaði til að
ég var sveitastrákur, en Bjarni í
Haga taldi það ótvíræðan kost að
fólk hefði alist upp við störf til
sjávar eða sveita. Þær eru ófáar
stundirnar sem ég hef spjallað við
hann um lífið og tilveruna og
fræðst af honum um allt mögu-
legt og ómögulegt, hann var
sannkallaður viskubrunnur. Við
áttum líka margar góðar stundir
saman á Eyrunum við Hagaána,
hann með nikkuna og ég með
gítarinn, fjölskyldan öll saman
komin í leik og söng við varðeld á
stað sem hann unni. Meiri mann-
og dýravinur en hann er vand-
fundinn. Hann unni fjölskyldu
sinni og sveitinni sinni umfram
allt.
Gott dæmi um áhuga hans á
því sem var að gerast í fjölskyld-
unni er þegar ákveðið var að við
hjónin tækjum við og gerðum upp
gamla bæinn á Grænhól. Meðan
framkvæmdir stóðu yfir utan-
húss fylgdist hann með þeim í
kíki að heiman ásamt því að rölta
reglulega í kaffi til að fylgjast
með hvað væri að gerast innan-
húss. Það mátti ekki á milli sjá
hvor var stoltari af breytingun-
um, hann eða við Bagga.
Hagakirkja átti líka sérstakan
sess í hjarta hans og tók ég
nokkrum sinnum þátt í að dytta
að kirkjunni og snyrta þar í kring
með honum. Allt slíkt leit hann á
sem mikinn persónulegan greiða
við sig. Mér er minnisstætt þegar
ég tók að mér að mála kirkjuna
fyrir rúmum 10 árum. Ég átti
erfitt með að finna leið til að mála
turninn að framan vegna þess að
erfitt var að reisa stiga vegna
festinganna undir krossinum. Ég
nefndi þetta við hann. Ekki leið á
löngu þar til ég sá hann, þá 75 ára
gamlan kominn hálfan út um lúg-
una á turninum, hangandi á fest-
ingunum með pensil í hendinni
og þannig málaði hann framhlið-
ina á turninum. Þetta er lýsandi
dæmi um hve lipur, hraustur og
ósérhlífinn karlinn var alla tíð. Ef
fjölskyldan, búskapurinn, kirkj-
an eða sveitin hans var annars
vegar var ekkert sem stoppaði
hann.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir að hafa feng-
ið að kynnast þessum einstaka
manni og verða samferða honum
um stund og njóta gæsku hans og
velvildar. Ég bið algóðan Guð að
vaka yfir henni Kiddý tengda-
móður minni sem nú sér á eftir
kærum lífsförunaut sínum til 66
ára. Guð blessi minningu Bjarna í
Haga.
Þinn tengdasonur
Eiríkur Jónsson.
Það verður tómlegt að koma
vestur nú þegar elskulegur
tengdafaðir og vinur, Bjarni í
Haga, er allur. Þegar ég kom í
fyrsta skipti í Haga fyrir 28 árum
mætti mér hlýtt og blítt faðmlag,
þannig var það alla tíð. Þú varst
einstaklega fróður og vel lesinn,
ef mig vantaði einhverjar upplýs-
ingar um sveitir landsins eða ábú-
endur þá varst þú minn Google.
Það var gaman að ræða við þig
hugmyndir um einhverjar fram-
kvæmdir á landareigninni ykkar,
sama hvaða vitleysu mér datt í
hug, þá kom alltaf glampi í augun
þín. Þú varst ákaflega stoltur og
ánægður með framkvæmdir
barna og barnabarna við að koma
sér fyrir á sínum sælureitum í
kringum ykkur hjónin. Það eru
margar og góðar minningar sem
fara um hugann, einu atviki man
ég sérstaklega eftir, það var þeg-
ar þú komst með yngri son okkar
í fanginu neðan frá Vikuverkinu í
miðjum slætti þar sem hann hafði
sofnað í traktornum hjá þér. Það
var eins og þú værir með sjálft
Jesúbarnið í fanginu. Þú varst
ákaflega stoltur og þakklátur fyr-
ir allan barnahópinn ykkar, öll
fæðst heilbrigð og ekkert hafðir
þú þurft að leggja til hinstu hvílu.
Þú kvaddir sáttur og stoltur, vel
undirbúinn. Elskulegri tengda-
móður minni, konunni með stóra
hjartað, og stórfjölskyldu votta
ég samúð mína. Minningin um
góðan dreng mun lifa um langan
aldur.
Þinn tengdasonur
Árni V. Þórðarson.
Bjarni tengdapabbi minn,
bóndi í Haga, var maður ekki há-
vaxinn, en faðmur hans var gífur-
lega stór og hlýr. Hann notaði
hann til að faðma ástina í lífinu
sínu, fjölskylduna og marga fleiri.
Við sem fengum faðmlag fundum
hvað honum þótti innilega vænt
um okkur. Hann hafði svo mikið
að gefa og á svo mörgum sviðum.
Hann var maður visku og fullur
forvitni. Hann var maður ákveð-
inna skoðana og algjörlega for-
dómalaus. Hann var maður verka
og dugnaðar og stöðugt nýrra
hugmynda. Hann var maður nátt-
úrunnar og vildi bæta ásýnd
hennar. Hann var maður sam-
félagins sem hann unni og vann
störf í þess þágu. Hann var mað-
ur sem ólst upp á Íslandi, mundi
tímana tvenna, kunni sögu lands
og þjóðar, þekkti örnefni lands-
ins, hafði ferðast vítt og breitt og
unni því.
Ég spurði hann fyrir nokkrum
árum hvort honum hefði fundist
hann hafa valið rétt þegar hann
tók þá ákvörðun að verða bóndi
en ekki leita sér frekari mennt-
unar. Hann var fljótur að svara og
svaraði stutt og laggott: Já auð-
vitað, enda var hann ekki maður
margra orða. En fyrst og fremst
var hann maður Haga, yndislega
bóndabýlisins á Barðaströnd þar
sem hann bjó alla tíð. Það byggði
hann upp ásamt elsku bestu
tengdamömmu, sem á eftir að
sakna hans svo sárt. Það eru svo
margar minningar sem fjölskyld-
an á frá þeim stað, ekki síst öll jól-
in sem við eyddum með þeim,
okkur til svo mikillar ánægju og
gleði og móttökurnar maður
minn. Fyrir nokkrum vikum sagði
hann mér og Hákoni að hann væri
farinn að hlakka til að komast til
Sumarlandsins. Það var trega-
blandin stund hjá okkur hjónum.
Núna finnst mér notalegt að
hugsa til þess hvað hann var tilbú-
inn í síðasta ferðalagið sitt.
Ég þakka þér, elsku tengda-
pabbi minn fyrir samfylgdina í
þessi fjörutíu ár og þegar sökn-
uðurinn eftir þér gerir vart við
sig þakka ég fyrir það hvað ég á
margar góðar minningar til að
ylja mér við.
Birna.
Nú hefur elsku afi kvatt okkur.
Þó það sé sárt veit ég að hann var
tilbúinn og það hjálpar okkur sem
eftir stöndum. Sorgin og söknuð-
urinn er sár en á sama tíma er
þakklæti mér ofarlega í huga.
Þakklæti fyrir öll árin með
honum, fyrir allar stundirnar í
sveitinni fögru, fyrir það að börn-
in mín fengu notið ástúðar hans
og visku, fyrir allt sem hann
kenndi mér um lífið og tilveruna
og svo margt annað. Hann og
amma hafa verið mér miklar
fyrirmyndir í lífinu, samband
þeirra var einstakt alveg fram á
síðasta dag.
Það var unun að horfa á ástina
og virðinguna sem þau báru hvort
fyrir öðru, já og öllum í kringum
sig. Elsku amma situr eftir og
hugur minn leitar stöðugt til
hennar.
Mikið sem ég á eftir að sakna
hlýja faðmsins og hnýttu hand-
anna hans afa en ég veit hann er á
góðum stað í Sumarlandinu og
vakir yfir okkur öllum.
Elsku afi, hvíldu í friði og takk
fyrir alla þína ást og visku. Ég
elska þig og mun alltaf gera. Ég
kveð þig með bæninni sem ég veit
okkur þótti báðum vænt um:
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr)
Þín afastelpa,
Helga Rósa.
Elsku afi er fallinn frá. Því-
líkur maður, grjótharður og full-
ur af ást og fróðleik. Afi var allt-
af töffari, sama hvort hann var
að fara á samkomu í hvítu jakka-
fötunum sínum eða haugskítug-
ur í fjósinu að taka ofan derhúf-
una.
Það er gæfa að hafa fengið að
alast upp í næsta húsi við ömmu
og afa og geta hoppað yfir þegar
við vildum. Óspör á brosið, hlýja
hendi, falleg orð og faðminn. Allt-
af koss og knús þegar maður kom
og svo settist afi iðulega við hlið
manns í sófanum eftir drekkutím-
ann, tók um hönd manns með sín-
um grófu höndum og spjallaði um
lífið og tilveruna. Afi var mikill
þátttakandi í lífinu, fróðleiksfús
og framtakssamur. Hann var svo
dæmi séu tekin í ýmsum félögum,
spilaði á harmonikku, elskaði,
dansaði, ferðaðist, undraðist, las
og ræktaði skóg. Það var yndis-
legt að fylgjast með ástinni og
virðingunni milli ömmu og afa,
þvílíkar fyrirmyndir út í lífið.
Afi var tilbúinn að fara og það
hjálpar okkur að hugsa til þess.
Nú liggur leiðin „heim í garð“.
Takk fyrir allt og allt sem þú
kenndir okkur. Takk fyrir um-
hyggjuna og ótal góðar samveru-
stundir. Hvíldu í friði, elsku afi.
Kristín Ingunn Haraldsdóttir
Freyja Rós Haraldsdóttir
Kristófer Þorri Haraldsson.
Afi var mikilmenni og stór-
kostlegur maður. Mér finnst svo
ótrúlegt til þess að hugsa hvað
ævin hans var stór, allir þessir af-
komendur og öll þessi viska. Ég
eyddi öllum stundum sem ég fann
sem krakki og unglingur í sveit-
inni hjá ömmu og afa. Mér fannst
gott að vera hjá þeim, hef gaman
af sveitastörfum og upplifði mikla
ást frá þeim. Afi sá til þess að ég
upplifði mig mikilvæga svæðinu
og búinu og mig langaði alltaf
„heim í Haga“.
Við áttum samt ekki alltaf skap
saman. Enda bæði nokkuð skap-
stór. Ég á ófáar minningarnar af
okkur nánast gargandi hvort á
annað við ýmis störf. Ég gat líka
verið óskaplega vitlaus. Hann var
heldur ekki alltaf góður í að segja
til; úteftir, suðurmeð, niðurúr (ég
veit ekki ennþá hvað er hvert) og
svo: „Af hverju í ósköpunum
fórstu hingað þegar ég sagði þér
að fara þangað?“ heyrðist oftar
okkar á milli en ég kæri mig um
að rifja upp. Við vorum samt allt-
af perluvinir og þakklát hvort
öðru í verklok. Afi hrósaði mér
líka óspart fyrir vel unnin verk,
það dýrmætasta sem hann
kenndi mér eru almennileg
vinnubrögð og dugnaður, fyrir
það er ég honum ævinlega þakk-
lát. Við vorum ekki alltaf að ríf-
ast: Rósa litla, þótt ég væri komin
vel á fertugsaldurinn, var alltaf
ávarpið, alltaf svo hlýtt að fá orð
frá afa. Eða elsku vinurinn minn,
eins og hann ávarpaði okkur
barnabörnin svo gjarnan.
Það er svo margt sem ég fékk
með mér af öllum tímanum sem
ég hef eytt í Haga. Hjónaband
þeirra ömmu hefur verið mér
mikil fyrirmynd. Ást og um-
hyggja alla leið. Kossar og kelerí
hvar sem því varð við komið og
ekki í neinum felum. Það er ómet-
anlegt veganesti að hafa upplifað
með þeim alla þá ást sem á milli
þeirra var og taka með sér þá
hugmynd að samlíf hjóna skuli
vera ástríkt og hlýtt.
Ég hafði alltaf séð afa fyrir
mér deyja við bústörfin eða eitt-
hvað álíka. Það var mér erfitt
þegar hann fór að reskjast fyrir
einhverju síðan að átta mig á að
svo yrði ekki. Ég er þó svo þakk-
lát fyrir það að síðustu árin fékk
hann að lifa með reisn og að hafa
átt hann að og náð að reifa með
honum málin. Á síðastliðnu ári
hef ég verið að takast á við veik-
indi og afi hringdi alltaf með
sama millibili að vitja mín. Dýr-
mæt samtöl svo tímunum skipti.
Fórum vel yfir verðmiða lífsins
og hvað skiptir máli og það var
svo gott og hvetjandi að fá allar
lífslexíurnar hans. Fara yfir
hvernig best væri að beita æðru-
leysinu og brýna hvort annað,
hann vissi alveg hvaða samtal ég
þurfti í hvert sinn. Heyra hvað öll
ferðalögin með ömmu skiptu
hann miklu máli. Hann sagði að
fyrir margt væri hann þakklátur,
en tvennt þó helst: Að guð hefði
fært honum þessa frábæru konu
og að guð hefði hjálpað honum að
hætta að drekka, þetta tvennt
hefði leitt af sér lykilinn að hans
lífshamingju.
Fáa hef ég þekkt trúaðri á
æðri mátt og aðrar víddir en afa.
Ég veit að hann trúði einlægt á að
vera að leggja af stað í næstu ferð
til fyrri samferðamanna og að
hann var tilbúinn. Ég get því ekki
annað, um leið ég syrgi stórkost-
legan afa, hugsað með hlýju og
gleði til þess að sú vegferð sé haf-
in. Góða ferð elsku vinurinn
minn.
Helga Sigurrós Valgeirs-
dóttir (Rósa).
Bjarni Símonarson
Hákonarson
 Fleiri minningargreinar
um Bjarnia Símonarson
Hákonarson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim
sem sýndu okkur hlýhug og samúð
vegna andláts og jarðarfarar elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
HARALDAR SIGURÐSSONAR
fyrrv. bankafulltrúa á Akureyri.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Elísabet Kemp Guðmundsdóttir