Morgunblaðið - 15.02.2019, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2019
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Baldur Jó-hannsson fædd-
ist á Þórshöfn á
Langanesi 18. júlí
1934. Hann lést á
blóðskilunardeild
Landspítalans við
Hringbraut 3. febr-
úar 2019.
Foreldrar hans
voru Jóhann S.
Snæbjörnsson húsa-
smíðameistari, f. 2.
september 1902, d. 2. september
1978, og Lára Lárusdóttir hús-
freyja, f. 12. desember 1908, d.
8. apríl 1997.
Systkini Baldurs voru Erla, f.
13. nóvember, 1930, d. 23. júní
2012, Bragi, f. 7. október 1931,
d. 18. júní 2010, Arnþrúður, f.
15. desember 1932, d. 21. mars
1990, Hörður, f. 18. júlí 1934, d.
25. október 2012, Birna, f. 26.
september 1938, d. 9. maí 2018,
Hermann, f. 25. september 1941,
Sigrún, f. 15. desember 1942,
Snorri, f. 22. mars 1947, Lárus,
f. 11. ágúst 1948, Trausti, f. 12.
maí 1951.
Eftirlifandi maki er Hanna
Hannesdóttir skrifstofukona, f.
1. júní 1940. Börn þeirra 1) Bogi
Baldursson, f. 23. mars 1960, d.
23. mars 1960. 2) Bogi Baldurs-
son, f. 2. september 1961, sölu-
maður, giftur Steinunni Jóns-
dóttur, börn þeirra María Erla
Bogadóttir, gift Hjalta Kolbeins-
syni og börn þeirra eru Alex-
ander Þór Hjaltason og Snædís
Ída Hjaltadóttir, Jón Baldur
Bogason og sambýlismaður
hans er Haukur Heiðar Stein-
grímsson, Ingi
Björn Bogason og
sambýliskona hans
Magdalena V.
Michelsen. 3) Arn-
þrúður Baldurs-
dóttir og börn
hennar Hanna
Lára Pálsdóttir og
dóttir hennar Hel-
ena Marý Óðins-
dóttir, Sigurður
Markús Harðarson
og sambýliskona hans Halldóra
Friðmey Guðmundsdóttir,
Baldur Þór Harðarson og sam-
býliskona Lilja Dögg Guð-
mundsdóttir.
Baldur fór 14 ára til sjós á
Eldborginni sem hélt til síldar-
leitar og veiða við Grænland
1949, var á hinum ýmsu skipum
og undir það síðasta á gömlu
Akraborginni sem hann meðal
annars sótti til Skotlands. Á
Akraborgartíma sínum kynntist
hann eftirlifandi eiginkonu
sinni. 1960 hóf hann störf hjá
Flugfélagi Íslands í hlaðdeild,
síðar færðist hann yfir í við-
haldsdeildina sem hann vann við
til loka starfsferil síns 70 ára.
Baldur kom að undirbúnings-
vinnu við stofnun Snarfara, fé-
lags sportbátaeigenda, 1975 og
var einnig í undirbúningi við að
koma á Sjóralli umhverfis Ís-
land árin 1978 til 1980 og tók
þátt í því fyrsta 1978 ásamt
bróður sínum Hermanni Jó-
hannssyni.
Útförin fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 15. febrúar
2019, klukkan 13.
Á þessum tímamótum víkur
hugurinn aftur og minningarnar
streyma fram, einnig sækir á
reiðin, að þú sért farinn án þess
að við næðum að kveðja þig en
efst stendur þó að þjáningum þín-
um er lokið á þessum stað.
Betri föður og -ímynd hef ég
ekki getað óskað mér, flug-
áhugann á ég þér að þakka sem
myndaðist út frá þínu áhugaverða
lífsstarfi hjá Flugfélagi Íslands
með síðari breytingum, eins þeg-
ar fyrsti tjaldvagninn var keyptur
1971 sem endaði með að ég seldi
tjaldvagna og fellihýsi til fjölda
ára svo ekki sé talað um þegar
skemmtibáturinn var keyptur
1973 og hinn ódauðlegi bátaáhugi
vaknaði og hefur ekki slokknað
heldur aukist með hverju árinu
sem líður.
Þátttakan í undirbúningi að
stofnun Snarfara, félagi sport-
bátaeigenda, 1975 kemur hátt
upp í hugann en þar var unnið
með skemmtilegu fólki svo ekki
sé talað um undirbúninginn að
fyrsta sjórallinu umhverfis landið
1978, sem þú kepptir í með Her-
manni bróður þínum á fyrsta
bátnum sem ég flutti inn Dateline
Hawaiian.
Hvert ævintýrið af öðru fórum
við í og svo þegar Steinunn kom
til sögunnar og barnabörnin þrjú
komu hvert af öðru varst þú tilbú-
inn hvenær sem var svo ekki sé
talað um barnabarnabörnin. Þeg-
ar veikindi þín ágerðust kom það
ekki í veg fyrir að þú varst boðinn
og búinn að leiðbeina þeim og
leika við þau fram á síðasta dag.
Það er sárt að kveðja þig í dag
en minning um góðan föður lifir
að eilífu. Hvíl í friði, elsku pabbi.
Bogi Baldursson.
Hæ afi. Hvað segirðu? Ég hef
það bara ágætt, nóg að gera í
vinnunni og veðrið bara gott á
meðan það er ekki rigning, en
það er nú gott fyrir gróðurinn.
Mig langaði bara að þakka þér
fyrir allt; að kenna mér á lífið,
rúnta með okkur niður á bryggju
til að skoða skipin sem eru inni,
að hafa dregið mig í að teppa-
leggja Fokker 50 þegar ég var 16,
hjálpað mér að láta allar kjána-
legu hugmyndirnar sem ég hef
fengið verða að veruleika, óbeint
reddað mér draumastarfinu mínu
og yfir höfuð tekið mér eins og ég
er.
Eitt svona í endann sem ég var
ekki viss hvort að ég ætti að segja
þér eða ekki, það var sagt við mig
í vinnunni að þú hefðir skilið eftir
svo stórt fótspor í vinnunni þegar
þú hættir að ég gæti aldrei fyllt
upp í það og að ég yrði aldrei jafn
góður og þú, en það skiptir ekki
máli, því ég mun setja mitt fót-
spor þarna við hliðina á þínu og
einhver annar mun ekki geta fyllt
upp í mín fótspor.
En, þar til næst.
Kveðja,
Jón Baldur Bogason.
Baldur Jóhannsson
 Fleiri minningargreinar
um Baldur Jóhannsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Anna MargrétÞorláksdóttir
fæddist í Eyjar-
hólum í Mýrdal 3.
maí 1938. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Fossheimum á
Selfossi 3. febrúar
2019.
Faðir Önnu Mar-
grétar var Þorlák-
ur Björnsson, f.
1899, d. 1987, bóndi
í Eyjarhólum. Móðir Önnu Mar-
grétar var Ingibjörg Emma Em-
ilía Indriðadóttir, f. 1910, d.
1995, frá Blönduósi. Systkini
Önnu Margrétar eru Gunnar
Sævar Gunnarsson, f. 1934, d.
1970, Björn Einar Þorláksson, f.
1939, d. 1994, Indriði Haukur
Þorláksson, f. 1940, Guðrún
Steina Þorláksdóttir, f. 1942, d.
búsett á Flúðum. Maki Þröstur
Jónsson, f. 1958. Þeirra börn eru
a) Anna Þóra, maki Sigurður
Rúnar Pálsson, þau eiga tvær
dætur. b) Elva Rut, unnusti Dav-
íð Stefánsson. c) Páll Orri, unn-
usta Sylvía Anna Davíðsdóttir.
3) Svala, f. 22. nóvember 1959,
búsett á Akranesi. Maki Þór
Reynisson, f. 1960. Þeirra börn
eru a) Auður Freydís, hún á tvö
börn. b) Alex Freyr. 4) Sandra, f.
7. ágúst 1964, búsett í Hafnar-
firði. Maki Magnús Öfjörð
Markússon, f. 1958. Þeirra börn
eru a) Anna Margrét, maki Ást-
þór Ingvi Ingvason, þau eiga tvö
börn. b) Hafþór. 5) Auðunn Örv-
ar, f. 25. júní 1971, búsettur á
Selfossi.
Anna Margrét stundaði ýmis
störf utan heimilis. Helstu vinnu-
staðir voru MBF, Sjúkrahús Suð-
urlands, Selós ehf. og Verslun
KÁ. Einnig var hún umboðs-
maður Hildu hf. um árabil og
forstöðumaður þvottahúss KÁ.
Útför Önnu Margrétar fer
fram frá Selfosskirkju í dag, 15.
febrúar 2019, klukkan 14.
2001, Þórólfur Þor-
láksson, f. 1943, d.
1973, Ingólfur
Helgi Þorláksson, f.
1947, Nanna Þor-
láksdóttir, f. 1951,
og Þórarinn Þor-
láksson, f. 1953.
Anna ólst upp í
Eyjarhólum en hóf
ung búskap á Sel-
fossi og bjó þar alla
tíð. Anna Margrét
giftist 17. apríl 1960 Páli
Auðunssyni, f. 12.10. 1934, frá
Nikulásarhúsum í Fljótshlíð.
Foreldrar hans voru Auðunn
Pálsson og Soffía Gísladóttir.
Anna Margrét og Páll eignust
fimm börn. Þau eru 1) Stúlka, f.
21. september 1956, d. 14.
nóvember 1956. 2) Sigrún
Hrafnhildur, f. 15. apríl 1958,
Um undra-geim, í himinveldi háu,
nú hverfur sól og kveður jarðarglaum;
á fegra landi gróa blómin bláu
í bjartri dögg við lífsins helgan straum.
(Benedikt Gröndal)
Að leiðarlokum langar mig að
minnast systur minnar í örfáum
orðum. Anna Magga var næstelst
í níu systkina hópi. Þar sem ald-
ursmunur á okkur var töluverður
man ég ekki eftir henni á barns-
aldri. Við yngri systkinin heyrð-
um þó stundum skemmtilegar
sögur af þeim eldri. Anna Magga
var dugnaðarforkur og hafði oft
forgöngu fyrir þá bræður sem á
eftir henni komu í aldri. Hún
lærði ung að kveða að og svo að
lesa. Því lá beinast við að hún
væri kennarinn, sex ára gömul,
og kenndi þeim yngri, Birni og
Indriða Hauki að lesa. Í sveitinni
var í nógu að snúast. Hestar og
handafl var notað við heyskap á
þeim tíma.
Anna Magga mun hafa verið
mjög ung þegar hún sótti hesta
út í haga og brá sér á bak. Í hey-
skapnum þegar fólk tók sér
matarhlé var kjörið tækifæri til
að kenna yngri bróður að sitja
hest þótt sá stutti væri aðeins
fjögurra ára. Bjössi sagði þannig
frá að Magga hefði slegið í klár-
inn og hann dottið af baki. Anna
Magga var rösk og dugleg og
hefur mömmu áreiðanlega mun-
að um hennar hjálp með þennan
barnafjölda.
Ung hóf Anna búskap á Sel-
fossi með öðlingspilti, Páli
Auðunssyni. Þau urðu kornung
fyrir þeim sára harmi að missa
nokkurra vikna dóttur. Á þeim
tíma þótti ekki við hæfi að bera
sorg sína á torg – en kannski
svíða þau sár enn sárar sem ekki
er um rætt. Eins og gengur í líf-
inu skiptast á skin og skúrir. Þau
eignuðust fjögur börn til viðbótar
og eiga myndarlegan hóp afkom-
enda.
Anna Magga var mjög verk-
lagin og margar flíkurnar saum-
aði hún og prjónaði á börnin.
Man ég eftir mjög fallegum jóla-
kjólum sem stelpurnar fengu og
fermingarkjólinn saumaði hún á
mig af miklum myndarskap. Ég
dvaldi langdvölum á heimilinu
bæði vegna barnapössunar og
skólagöngu enda finnst mér eins
og dæturnar hennar séu nokkurs
konar systur mínar. Anna hafði
gaman af kveðskap og átti til að
setja saman vísur ef tilefni gafst.
Á Kirkjuveginum var lítið sam-
félag fólks á svipuðum aldri og
barnaskarinn lék sér á götunni
og í görðunum. Skotist var á milli
húsa til að fá lánað eins og eitt
egg og konurnar þáðu kaffisopa
hver hjá annarri. Þetta var góður
tími enda veröldin ekki komin á
yfirsnúning þá. Anna og Palli
ferðuðust mikið um landið og
höfðu yndi af.
Anna Magga átti við vanheilsu
að stríða mörg seinustu ár. Síð-
ustu árin dvaldi hún á Hjúkr-
unarheimilinu Fossheimum þrot-
in kröftum. Ég held að segja
megi að lífslán hennar hafi verið
góður og traustur lífsförunautur.
Palli hefur staðið við hennar hlið
gegnum súrt og sætt langa ævi
og sinnt henni af einstakri natni
og hlýju í veikindum hennar.
Kveð ég systur mína með
fyrirbæn um góða heimkomu í
sumarlandið og þökk fyrir allt og
allt.
Nanna Þorláksdóttir.
Ein fyrsta minning, sem
geymst hefur með mér, er að
Anna Magga, eins og við kölluð-
um hana, sat sex eða sjö ára að
aldri við borðstofuborðið með
Bjössa bróður, henni ári yngri en
ári eldri mér, og kenndi honum
að lesa. Yfir öxl hans fylgdist ég
með og lærði samtímis honum.
Það var hlutverk hennar sem
elstu systur í hópi níu systkina að
verða sú sem sinnti okkur og við
leituðum til þegar mamma var
önnum kafin við störf á 10 til 12
manna heimili án rafmagns og
rennandi vatns til matseldar,
þvotta og hreingerninga.
Að loknum fullum vinnudegi
beið prjónaskapur og fatasaumur
fyrir börnin og kvöldin urðu oft
löng. Aðstoðin var henni dýr-
mæt.
Anna Magga bar þessa ábyrgð
með sóma og var okkur stoð og
stytta og fyrirmynd sem við lit-
um upp til. Auk þess að sinna
uppeldi yngri systkina og heim-
ilisstörfum gekk hún að útiverk-
um sem fullorðin væri hvort sem
það voru gegningar að vetri, vor-
verk, heyskapur eða smala-
mennska að hausti.
Skólahald til sveita var fá-
breytt á þessum tíma. Við sóttum
skóla frá níu ára aldri að Eystri-
Sólheimum þar sem skóli sveit-
arinnar stóð, um klukkutíma
gang að heiman hvora leið. Hér-
aðsskólinn í Skógum hóf starf-
semi 1949 og lá leið Önnu Möggu
og okkar eldri systkinanna þang-
að eftir fullnaðarpróf. Að því
námi loknu hófst skóli lífsins hjá
henni. Árið 1955 kynntist hún
Páli Auðunssyni, glæsilegum
sómamanni, sem auk þess var
skurðgröfustjóri og bíleigandi
sem lyfti honum á stall í augum
okkar unglinganna á tíma þegar
bílamenningin var rétt að hefjast
í sveitinni með Willy’s-jeppa á
stöku bæ.
Anna og Páll stofnuðu heimili
á Selfossi þar sem Páll átti lang-
an og farsælan starfsferil hjá
MBF. Þar reistu þau í bókstaf-
legri merkingu hús eða öllu held-
ur tvö þar sem flest handtök við
bygginguna voru unnin af hús-
eigendum sjálfum og vinum í
skiptivinnu.
Þannig var hið félagslega hús-
næðiskerfi þess tíma. Þaðan
sinntu þau fjölskyldu sinni og
áhugamálum, m.a. ferðalögum
um landið í húsbílum.
Afskiptum Önnu Möggu af
okkur systkinunum var þó ekki
lokið. Flest dvöldum við á Sel-
fossi í lengri eða skemmri tíma
við sumarstörf eða nám. Var
jafnan auðsótt að fá húsaskjól og
uppihald hjá þeim Páli. Ábyrgðin
sem hún hafði tamið sér gagn-
vart okkur í bernsku var enn til
staðar og lögðu þau ætíð mikla
rækt við okkur og síðar við maka
okkar og börn. Sömu alúðar nutu
foreldrar okkar og þau systkini,
sem settust að á Selfossi.
Dvölin hjá Önnu Möggu og
Palla á þessum árum var góð.
Lærðist í henni sitt hvað sem að
gagni kom síðar á lífsleiðinni
hvort sem það var í aðstoð við
húsbyggingu eða uppeldi og um-
hirðu barna svo sem bleyjuskipti
en á þessum árum eignuðust þau
og ólu upp börn sín.
Í öllum samskiptum við börn
sín og afkomendur, ættingja og
tengdafólk sýndi Anna Magga
umhyggju og alúð, eiginleika sem
hún átti í ríkum mæli og hafði
þroskað með sér allt frá barns-
aldri í Eyjarhólum þar sem hún
hélt verndarhendi yfir yngri
systkinum sínum forðum daga.
Að leiðarlokum eigum við
henni þökk að gjalda og færi ég
og fjölskylda mín manni hennar
og börnum innilegar samúðar-
kveðjur.
Indriði H. Þorláksson.
Anna mágkona mín er fallin
frá áttræð að aldri. Hún og Páll
bróðir minn kynntust um miðjan
sjötta áratug síðustu aldar. Hún
var þá 17 ára og hann 21. Og ári
síðar fóru þau að búa saman. Þau
settust að á Selfossi og hafa lifað
þar og starfað alla tíð síðan.
Fyrstu árin voru þau í leiguhús-
næði en fljótlega hófust þau
handa við að byggja þó að lítið
væri milli handa. Unga fólkið á
þeirri tíð var fullt af bjartsýni og
kjarki og dreif í hlutunum, sá um
byggingarvinnuna meira og
minna sjálft. Það hjálpaðist að,
margir í sömu sporum. Oft sáust
hópar við einn húsgrunninn og
síðan við annan uns fokheld hús
spruttu upp eitt af öðru. Og þá
var flutt inn. Fyrstu árin voru
ekki áfallalaus, enda gleymir
sorgin engum eins og skáldið
sagði.
Anna og Palli eignuðust fyrsta
barnið, gullfallega stúlku, í
september 1956 og tæpum tveim
mánuðum síðar var hún látin. Og
ekki annað í boði en halda áfram
og bíta á jaxlinn. Þannig var lífið.
Ég dáðist að því hvað þau tóku
sorginni með miklu æðruleysi.
Og lífið hélt áfram og skömmu
síðar fæddust dæturnar Sigrún
og Svala og síðan Sandra 1964 og
loks Auðunn Örvar 1971.
Anna var fyrst og fremst hús-
móðir og hugsaði vel um heimilið
og fjölskylduna. Hún var mikil
hannyrðakona, prjónaði og
saumaði öllum stundum. Ég held
að hún hafi prjónað og saumaði
flestar flíkur á börnin fram undir
fermingu. Mín fjölskylda eins og
margar aðrar nutu handverka
hennar. Á tímabili prjónaði hún
lopapeysur í stórum stíl til sölu
þegar íslenska lopapeysan var
mest í tísku á sjötta og sjöunda
áratugnum. Hún prjónaði þá fyr-
ir verslunina Hildu og einnig var
hún ráðin til að meta peysur frá
öðrum sem áttu að fara í sölu hjá
Hildu.
Anna greip oft í ýmis önnur
störf, einkum á sumrin. Vann t.d.
í Mjólkurbúinu, við verslunar-
störf hjá Kaupfélagi Árnesinga
og í nokkur ár var hún gang-
astúlka á sjúkrahúsinu. Að síð-
ustu vann hún í Þvottahúsi KÁ,
þar sem hún var forstöðukona
þar til það var selt.
Anna átti við gigtarsjúkdóm
að stríða þegar hér var komið
sögu og hætti að starfa utan
heimilis. Heilsuleysið jókst seinni
hluta ævinnar, eitt sjúkdómsferl-
ið tók við af öðru, þar á meðal
krabbamein. Síðustu þrjú æviár-
in dvaldi hún á hjúkrunardeild-
inni Fossheimum á Selfossi. Í öll-
um þessum veikindum annaðist
Páll bróðir minn Önnu af mikilli
natni og sat hjá henni daglega og
stytti henni stundir eftir að hún
vistaðist á Fossheimum.
Anna var greind og glettin og
iðulega hrókur alls fagnaðar á
góðri stund á sínum yngri árum.
Það var því alltaf tilhlökkunar-
efni að heimsækja þau Palla enda
lagði Anna sig fram um að taka
vel á móti gestum. Hún var hag-
mælt, en flíkaði því ekki.
Þau Palli höfðu yndi af að
ferðast um landið í góðra vina
hópi, jafnt um troðnar sem
ótroðnar slóðir. Einu sinni slóg-
umst við Kata með í hópinn. Þá
var m.a. farið á Grænafjall, afrétt
forfeðranna.
Ógleymanleg ferð. Seinna
eignuðust þau húsbíl og fóru þá í
langar útilegur með Félagi hús-
bílaeigenda, enda var Palli for-
maður ferðanefndar félagsins í
nokkur ár. Ég er ekki frá því að
þar hafi þau átt sínar bestu
stundir.
Að lokum þökkum við Kata
fyrir langa samfylgd sem aldrei
bar skugga á. Við sendum Palla
og öllum börnum þeirra og öðr-
um aðstandendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Gísli G. Auðunsson.
Anna Margrét
Þorláksdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Annu Margréti Þorláks-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Minningargreinar