Morgunblaðið - 15.02.2019, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2019
✝ Karólína Lár-usdóttir fædd-
ist í Reykjavík 12.
mars 1944. Hún lést
á Hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni 7.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Daisy Saga Jósefs-
son, f. í Lodz í Pól-
landi 25.10. 1912, d.
25.1. 1988, og Lár-
us Guðjón Lúðvígsson, kaup-
maður og iðnrekandi, f. í
Reykjavík 30.3. 1914, d. 22.8.
2003. Þau skildu. Foreldrar
Daisy voru Karólína Amalía
Guðlaugsdóttir, f. 14.12. 1882, d.
11.8. 1969, og Jóhannes Jósefs-
son, f. 28.7. 1883, d. 5.10. 1968,
eigandi Hótel Borgar. Foreldrar
Lárusar voru Lúðvíg Lárusson,
f. 11.1. 1881, d. 30.6. 1940, skó-
kaupmaður í Reykjavík, og Ingi-
gerður Ágústa Eyjólfsdóttir, f.
18.8. 1892, d. 9.9. 1977. Systkini
Karólínu: 1) Hildur Lárusdóttir
Boyd Clive Aynscomb, f. 2003,
b) Elis Frank, f. 2005, og Ida
Karólína, f. 2005. 2) Samantha
Iris, bókasafnsfræðingur í Cam-
bridge, f. 21.6. 1970, maki
Christophe Sohoueto Riera
framkvæmdastjóri, f. 20.5. 1974.
Börn: a) Abigail Yvette, f. 2006,
b) Owen Larus, f. 2008. Seinni
maður Karólínu var Fred Rob-
erts sálfræðingur, f. 15.8. 1922,
d. 2.6. 2002. Þau gengu í hjóna-
band 1983 og bjuggu í Cam-
bridge. Eftir að Karólína festi
kaup á íbúð í Reykjavík bjó hún
lengi jöfnum höndum í Cam-
bridge og Reykjavík, einkum
eftir lát seinni manns síns, og
frá árinu 2007 bjó hún alfarið í
Reykjavík.
Karólína lauk stúdentsprófi
frá MR 1964. Hún nam myndlist
í Englandi, í Sir John Cass Coll-
ege á árunum 1964 til 1965. Að
því loknu stundaði hún nám við
Ruskin School of Fine Art í Ox-
ford. Þaðan útskrifaðist hún ár-
ið 1967. Karólína bjó og starfaði
í Bretlandi um árabil og var
myndlist hennar mótuð af
meginstraumum breskrar
myndlistarhefðar, en mynd-
heimur hennar var íslenskur.
Myndefni sitt sótti hún ekki síst í
æskuminningar sínar m.a. af
mannlífinu á Hótel Borg og af
farþegum og starfsfólki um
borð í MS Gullfossi. Karólína
varð félagi í Hinu konunglega
félagi breskra vatnslitamálara,
The Royal Watercolor Society,
árið 1992. Hún var einnig félagi
í The New Art Club og Royal
Society of Painter Printmakers
frá árinu 1986.
Karólína vann til fjölda verð-
launa og má þar nefna The
Dicks and Greenbury 1989, The
4th Triennale Modiale
D’Estames Petit Format í
Frakklandi 1990 og bjartsýnis-
verðlaun Bröstes 1997.
Karólína hélt fjölda einkasýn-
inga, m.a. í Bretlandi, Dan-
mörku, Frakklandi, Íslandi, Ítal-
íu, Namibíu, Spáni og Suður-
Afríku. Auk þess tók hún þátt í
samsýningum úti um allan heim.
Æviminningar Karólínu, Karól-
ína – Líf og list Karólínu Lárus-
dóttur listmálara, skráð af Jón-
ínu Michaelsdóttur, kom út hjá
Forlaginu 1993 og bókin Karól-
ína Lárusdóttir, eftir Aðalstein
Ingólfsson listfræðing, kom út
hjá JPV útgáfu 2013.
Útför Karólínu fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 15. febr-
úar 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
von Schilling, f.
1942, d. 2012. Maki
Peter Ernst von
Schilling, f. 1943.
Barn: Henriette
Carolina, f. 1977. 2)
Lúðvíg Lárusson, f.
1947, maki Margrét
Guðmundsdóttir, f.
1954. Börn: a) Edda
Lára, f. 1984, maki
Sverrir Ingi Ár-
mannsson, f. 1981.
Börn: Ármann, f. 2012, Jóhann-
es, f. 2014, og Margrét Lára, f.
2018. b) Lárus Guðjón, f. 1986,
maki Katrín Ýr Magnúsdóttir, f.
1986. Barn: Ylfa Margrét, f.
2019.
Karólína giftist 1967 Clive
William Percival, kaupsýslu-
manni í Kent á Englandi, f. 17.4.
1942. Þau skildu. Börn Karólínu
og Clive eru: 1) Stephen Lárus,
myndlistarmaður í Reykjavík, f.
26.3. 1968, maki Louise Hazell
Aynscomb Harris, kennari og
listamaður, f. 2.6. 1967. Börn: a)
Ég elskaði hana ömmu mína,
hana Karólínu. Hún var amman
eða afinn sem var langoftast til
staðar. Sem sonur innflytjanda er
það mjög gott að hafa og alls ekki
sjálfsagt.
Sem barn tók ég aðallega eftir
því að hún var alltaf mjög
skemmtileg og fyndin. Hún var
alltaf aðalgesturinn í öllum
veislum og matarboðum. Oft
gerði hún eitthvað sem flest ykk-
ar myndu lýsa sem óþekkt við
matarborðið og reyndi að fá okk-
ur krakkana til að vera með í
þessu. Þetta gerði foreldra okkar
frekar pirraða, en svona eru allar
bestu minningarnar um afa og
ömmur okkar.
Hún fór líka oft með okkur í
ferðir. Aðalstaðurinn sem við fór-
um með henni á var Ikea. Þar tók
hún að sér verkefnið að passa að
við krakkarnir fengjum alltaf nóg
af eftirréttum og gjafir úr dóta-
búðinni í Ikea. Við fórum oft að
heimsækja hana í íbúðina hennar
á Vatnsstíg. Þar leyfði hún okkur
að gera hvað sem við vildum. Við
vorum alltaf mjög hrifin af stóra
sjónvarpinu hennar og hún leyfði
okkur alltaf að taka með okkur
Andrésblað heim ef við vildum.
Snemma á ævi minni, örugglega
um 2006, kom hún meira að segja
með okkur til Spánar til að hjálpa
til. Þó að foreldrar mínir segi mér
að sú ferð hafi ekki gengið svaka-
lega vel, þá sýnir þetta vel hvað
hún var tilbúin að ganga langt til
að hjálpa fjölskyldunni okkar við
að gera ferðina skemmtilega.
Eftir að hún varð veik og fór á
Sóltún fórum við oft að heim-
sækja hana, þó að núna líði manni
eins og maður hafi aldrei heimsótt
hana nógu oft. Ólíkt mörgum
öðrum varð hún aldrei reið eða
vond eða gleymdi okkur á Sóltúni.
Við fórum alltaf einu sinni á ári
með hana á Hotel Hilton í jólamat
þar sem hún passaði alltaf upp á
að fá sér nóg af köku. Allt þetta
skapaði svo góða minningu um
ömmu mína að ég varð ótrúlega
hræddur þegar ég heyrði að
starfsfólkið á Sóltúni gæti ekki
vakið hana og svakalega sorg-
mæddur þegar mér var sagt frá
andláti hennar.
Næsta föstudag verður jarðar-
för hennar. Hún verður haldin í
Hallgrímskirkjunni og ég vona að
sem flestir komist. Foreldrar
mínir eru að vinna rosalega mik-
ið við að undirbúa jarðarförina
eins vel og hægt er. Jarðarför
sem hún amma mín, hún Karól-
ína Lárusdóttir, á skilið.
Boyd.
Við andlát Karólínu Lárus-
dóttur systur minnar er eins og
boðið hafi verið í völundarhús
minninganna þar sem rifjast upp
fyrir mér ótal samverustundir og
upplifanir af Karólínu og því sem
hún tók sér fyrir hendur. Karól-
ína var í senn forkur dugleg að
framkvæma og hugmyndaauðgi
hennar var með ólíkindum sem
kom látlaust fram á æskuárum
og í ævistarfi hennar. Þannig var
líf og fjör í kringum Karólínu alla
tíð. Samhæfing sjónar og handa
hennar var afar góð og minnist
ég myndar sem hún teiknaði
þriggja ára af sér í afmæli sínu
sitjandi til borðs með vinstri
hendi sem visna niður síðuna en
þá hægri fimm sinnum lengri að
teygja sig í kökurnar á borðinu.
Karólína vissi alltaf hvað hún
vildi og kom því til skila. Í átta
ára bekk teiknaði hún „past-
oral“-myndir úr sveitinni með
snævi þakta fjallstinda og sólina
stundum að setjast á milli með
burstabæinn og bæjarlækinn
sem liðaðist um túnin og lita-
dýrðin ósvikin.
Karólína var líka mjög hjálp-
söm og gjafmild og naut hún
góðs af tíðri samveru við ömmu
okkar og nöfnu. Karólína eldri
lifði sannarlega tímana tvenna á
Íslandi og síðar í stórborgum
Bandaríkjanna en ferðaðist líka
um í Evrópu í ýmsum erinda-
gjörðum. Hafði Karólína eldri
því hafsjó af fróðleik og sögum
að segja okkur barnabörnunum.
Hefur þessi reynsla og víðsýni
án efa skilað sér yfir kynslóð-
irnar.
Karólína varð líka leiðtogi í víð-
um skilningi þar sem sköpunar-
gáfa hennar var fáum takmörkum
sett og þegar kom að leik okkar
barnanna var hún eins og fæddur
leikstjóri, dró að sér efnivið, svið-
setti og þjálfaði okkur í hlutverka-
leikjum.
Karólína var líka óþreytandi í
því mikilvæga hlutverki að reyna
með okkur eins og sagt er enda er
mun betra að þjálfa það heima
fyrir en úti á skólalóðinni þar sem
engir foreldrar eru. Kann ég Kar-
ólínu mikla þökk fyrir það en bið
hana jafnframt fyrirgefningar
þegar, og ef, ég fór yfir strikið áð-
ur en foreldrarnir gripu inn í.
Karólína var oft ófeimin að
hafa mig, unglinginn, með þegar
hún var að setja upp myndirnar
sínar í skólanum hérlendis á
námsárunum. Eftir að Karólína
fór til náms á Bretlandi fór ég
nokkrum sinnum að heimsækja
hana og var þar sama gestrisnin
við höfð. Síðar heimsóttum við
Margrét Karólínu frá Danmörku
nokkrum sinnum og dvöldum hjá
henni og fjölskyldu hennar m.a
um jól og áramót.
Karólína var oftast glöð í skapi
og kom kímnigáfa hennar oft í ljós
þegar minnst varði enda kom hún
endalaust auga á skoplegu hlið-
arnar á lífinu. Því ber að þakka
það sem Karólína bauð upp á og
lýsti upp og yljaði samveruna með
áhugverðri sýn á tilveruna og
samskiptin okkar þannig að lengi
var hægt að læra af því.
Kann ég Karólínu beztu þakkir
fyrir samfylgdina og mun minn-
ingin um hana lengi lifa og geri ég
ráð fyrir einnig hjá mörgum öðr-
um sem þekktu hana. Karólína
var góð gjöf fyrir samfélagið með
eljusemi sinni og hæfileikum. Ég
votta börnum hennar og barna-
börnum djúpa samúð á þessum
erfiðu tímum.
Lúðvíg Lárusson.
Karólína
Lárusdóttir
✝ SigurhelgaStefánsdóttir
(Helga) var fædd
4. nóvember 1936 í
Miðbæ, Ólafsfirði.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Norðurlands á
Siglufirði 31. jan-
úar 2019.
Foreldrar Helgu
voru Stefán Hafliði
Steingrímsson, f. 9.
maí 1892, d. 19. febrúar 1972,
og Kristín Jónína Gísladóttir, f.
24. ágúst 1895, d. 3. desember
1979. Helga var yngst tíu
systkina, Sigþór Magnús er
einn eftirlifandi en látin eru
Gíslína Kristín, Kristinn Eirík-
ur, Ólafur Steingrímur, Jón-
mundur, Guðlaug Kristbjörg,
Sigurjón Þór, Sigurveig Anna
f. 1994, fyrir átti Kristján þau
Örnu og Björn. Barnabörn
þeirra eru orðin ellefu. 2) Sig-
urbjörn, f. 1964, kvæntur Krist-
rúnu Snjólfsdóttur. Þeirra börn
eru Tinna Rut, f. 1988, Alex
Már, f. 1992, og Bogi, f. 2004.
Helga var fædd og uppalin í
Miðbæ í Ólafsfirði, þar sem hún
ólst upp hjá foreldrum sínum. .
Sem unglingur starfaði Helga
sem sendill á pósthúsinu í
Ólafsfirði og einnig vann hún
við heimilishjálp með Þorfinnu
systur sinni, hjá þeim sem áttu
við veikindi að stríða. Síðar fór
hún í síld á Raufarhöfn og á
vertíð til Vestmannaeyja.
Helga vann einnig á Hótel
Tindastóli á Sauðárkróki. Eftir
að þau Bogi stofnuðu heimili
sitt á Siglufirði helgaði hún sig
húsmóðurstörfunum. Þegar
börnin uxu úr grasi hóf hún
störf í Sigló síld og síðar í
þvottahúsi Sjúkrahúss Siglu-
fjarðar.
Útför Helgu fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 15.
febrúar 2019, klukkan 14.
og Þorfinna. Þann
26. desember 1960
giftist Helga Boga
Sigurbjörnssyni, f.
24. nóvember 1937
að Nefsstöðum í
Fljótum, d. 9. des-
ember 2013 á
Heilbrigðisstofnun
Siglufjarðar. For-
eldrar hans voru
Sigurbjörn Boga-
son, f. 3. sept-
ember 1906, d. 8. nóvember
1983, og Jóhanna Antonsdóttir,
f. 9. desember 1913, d. 1. nóv-
ember 2004.
Helga og Bogi eignuðust tvö
börn: 1) Kristínu, f. 1959, eigin-
maður hennar er Kristján
Björnsson. Þeirra börn eru:
Bogi Sigurbjörn, f. 1984, Helga
Sigurveig, f. 1988, og Elfa Sif,
Æskumyndir ótal leita
oss í hug á sorgarstund
þar sem mamma varstu að veita
vernda og styðja, hrygga lund.
Minningin um mildi þína
megnar að þerra sorgartár
hún mun oss í hjarta skína
hrinda trega, græða sár
Elsku mamma guð þig geymi
geislabrautum himins á
svo við aftur hans í heimi
hittumst þegar lokast brá
(Sighvatur F. Torfason)
Elsku mamma, ég sendi
þessa kveðju um leið og ég
þakka þér allt það sem þú hef-
ur gefið mér og fjölskyldu
minni.
Kristín.
Mamma.
Fimmtudagurinn 31. janúar
rann upp, hér á Sauðárkróki
var eins og það væru að koma
jól, kyngdi niður jólasnjó og
lognið var algert. En skjótt
skipast veður í lofti. Um hádegi
hringir Elfa hennar Stínu syst-
ur í mig og biður mig að koma
strax þar sem mamma sé mikið
veik. Ég og fjölskyldan mín
lögðum strax af stað út á Siglu-
fjörð. Þegar við komum á
sjúkrahúsið til mömmu var
ljóst hvert stefndi og hún lést í
faðmi fjölskyldunnar þá um
kvöldið.
Æskuheimili mitt var Há-
vegur 34 á Sigló og þar var
gott að alast upp. Á æsku-
árunum var það alltaf tilhlökk-
unarefni að fara til Ólafsfjarðar
með mömmu en þangað fór hún
með okkur Stínu í heimsókn til
Sigurveigar frænku. Ferðalagið
hófst fljótlega eftir að sumarfrí
var komið í skólanum og var þá
ýmist ferðast með Drangi eða
þá að pabbi skutlaði okkur.
Þetta voru ferðir sem aldrei
gleymast og voru bæði henni
og okkur afar mikilvægar.
Ólafsfjörður var mömmu alla
tíð mjög kær. Fátt sárnaði
henni meira en illt tal um
Ólafsfjörð. Mamma var mikil
húsmóðir. Hún var útivinnandi
hálfan daginn þ.e. fyrir hádegi
en hinn hluti dagsins fór í það
að sinna heimilinu. Á þessum
árum í kringum 12 til 13 ára
aldurinn byrjaði ég að vinna
hjá bænum og vann þar í mörg
sumur. Mættur til vinnu kl. 7,
þegar ég kom heim í hádegis-
mat var mamma komin heim og
búin að taka til snarl, að vinnu-
degi loknum kom ég heim og þá
beið kaffihlaðborð eftir manni.
Þegar ég var búinn að gera
kaffiborðinu góð skil, hljóp ég
út á fótboltaæfingu. Heim um
kl. 18 og þá var búið að láta
renna í bað og síðan var heitur
kvöldmatur, Hótel mamma.
Árin liðu og ég stofnaði mitt
heimili á Sauðárkróki samt sem
áður var ég alltaf að fara heim
þegar ég fór á Sigló til mömmu
og pabba. Þangað fórum við
eins oft og aðstæður leyfðu en
þess á milli var gripið í símann.
Upp úr 1990 fór heilsan að
gefa sig hjá mömmu og eftir að
hafa veikst alvarlega í tvígang
varð heilsan aldrei söm og áð-
ur. Í framhaldinu hætti hún að
vinna úti. Pabbi hugsaði vel um
mömmu eftir að hún veiktist og
gerð það alveg þar til hann
veiktist árið 2011. Hún tók
hann þá að sér og var hans stoð
og stytta þar til hann lést í des-
ember 2013. Þegar hann dó þá
dó eitthvað innra með mömmu,
varð aldrei söm á eftir. Hún
ætlaði að reyna að búa ein en
það gat hún ekki. Bæði ég og
Stína buðum henni að búa hjá
okkur en það vildi hún ekki,
vildi ekki vera baggi á okkur
sagði hún. Hún fór inn á hjúkr-
unardeild á HSN á Siglufirði í
janúar 2014 og bjó þar til ævi-
loka við gott atlæti og góða
umönnun og fyrir það vil ég
þakka.
En nú er þessi góða mamma
komin við hlið pabba í blóma-
brekkunni.
Guð veri með þér.
Nú ertu horfinn í himnanna borg
og hlýðir á englanna tal.
Burtu er kvíði, sjúkdómur, sorg
í sólbjörtum himnanna sal.
Þeim öllum sem trúa og treysta á
Krist
þar tilbúið föðurland er.
Þar ástvinir mætast í unaðarvist
um eilífð, ó, Jesú, hjá þér.
(Ingibjörg Jónsdóttir)
Kveðja,
Sigurbjörn (Bubbi).
Verslunarmannahelgin 1985
er mér alltaf minnisstæð en þá
hitti ég tengdaforeldra mína,
Helgu og Boga, í fyrsta sinn.
Við Bubbi vorum þá farin að
slá okkur upp og hann bauð
mér með sér og fjölskyldunni í
sumarbústað á Laugarvatni.
Ég man enn hnútinn í mag-
anum þegar ég hitti þau en það
var engin ástæða til þess því
þau tóku mér opnum örmum og
þessi helgi varð upphafið að
mörgum ómetanlegum sam-
verustundum. Það var spjallað,
hlegið og auðvitað spilað. Helga
settist ekki oft við spilaborðið
en hún var alltaf á hliðarlínunni
og fylgdist vel með því sem
fram fór. Þegar verið var að
spila spurningaspil var ósjaldan
sem hún sagði svarið við mis-
mikla hrifningu þeirra sem áttu
að svara. Helga bar fram kök-
ur, eldaði matinn og vaskaði
upp, aldrei mátti nokkur að-
stoða hana við þetta enda var
það eiginlega þannig að þetta
bara gerðist án þess að maður
tæki eftir því. Samband okkar
Helgu styrktist eftir því sem
árin liðu og við lærðum hvor á
aðra, báðar fæddar í sporð-
drekamerkinu og því nokkuð
ákveðnar og vildum hafa stjórn
á hlutunum. Við áttum margar
góðar stundir saman og meðal
annars minnist ég þess þegar
hún fór með mér suður, þegar
ég var að fara með Tinnu Rut
til eftirlits aðeins nokkurra
mánaða gamla. Það var góður
stuðningur að hafa hana með
og hún lagði það á sig að fljúga
með okkur suður þrátt fyrir
sína miklu flughræðslu. Helga
hafði gaman af að segja frá og
fram á síðasta dag var minni
hennar gott og ef eitthvað vafð-
ist fyrir okkur var alltaf hægt
að spyrja hana.
Helga og Bogi voru samheld-
in hjón og samband þeirra afar
gott og alltaf notalegt að koma
á heimili þeirra. Börnin okkar
eiga góðar minningar um góða
ömmu sem alltaf var gott að
koma til.
Elsku Helga, þakka þér fyrir
allt, ég veit að Bogi hefur tekið
vel á móti þér, minning þín lifir
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Kristrún.
Elsku amma, hugurinn reik-
ar og minningarnar koma fram.
Hvað er það sem upp kemur
í hugann þegar við hugsum um
þig?
Góð húsmóðir af gamla skól-
anum, sem varst alltaf með
kökur og kleinur á borðinu þeg-
ar mætt var í kaffi. Aldrei vant-
aði hjá þér þrista, fíla-
karamellur og græna frost-
pinna. Þú sást um að aldrei
færi nokkur frá borðinu nema
hann væri troðfullur af mat. Þú
varst ákveðin kona og góð, þú
hugsaðir vel um alla í kringum
sig. Þú horfðir á fótbolta með
afa og þekktir alla United-leik-
mennina með nafni. Þú horfðir
líka mikið á Nágranna.
Þetta eru minningarnar sem
koma upp ásamt mörgum
Sigurhelga
Stefánsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Minning þína munum geyma
og mynd í huga hverja stund
aldrei elsku þinni gleyma
en trúum öll á endurfund
Elsku amma allir sakna
engin faðmlög lengur fá
huggun samt þig vita vakna
vafða hlýju afa hjá
(Gurra)
Kveðja frá ömmu- og
langömmubörnum,
Bogi Sigurbörn,
Helga Sigurveig,
Tinna Rut, Alex Már,
Elva Sif, Bogi og
langömmubörn.