Morgunblaðið - 05.03.2019, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. MARS 2019
Nú er Ingveldur
Hjartardóttir fallin
frá, eða amma eins
og ég kallaði hana
alltaf þótt við værum óskyld.
Ég kynntist henni Ingu í Sig-
urðarhúsi þegar ég, skóla-
sveinninn, fékk sumarvinnu á
skrifstofu Hraðfrystihúss Pat-
reksfjarðar í nokkur sumur.
Þar kynntist ég mörgu góðu en
ekki síður óborganlega
skemmtilegu fólki, þar á meðal
hjónunum Ingu og Sigga í Sig-
urðarhúsi. Siggi á eilífum þeyt-
ingi út um allt að redda vél-
arbilunum, síbrosandi og
vinnandi, kvikur og kátur og
gleymdi áreiðanlega að skrifa
megnið hjá sér. Það sem hann
skráði á annað borð af verkum
eða vinnutímum var áreiðan-
lega rukkað seint og um síðir.
Amma var mögnuð kona.
Hún var afar félagslynd og
þurfti að ræða margt, eiginlega
alla skapaða hluti. Hún var
mjög pólitísk, glerhörð sjálf-
stæðiskona með miklar skoð-
anir hvort heldur þær sneru að
Vestfjörðum eða á landsvísu.
Viðhorfin voru skýr og byggð-
ust á gildum hennar um ein-
Ingveldur Ásta
Hjartardóttir
✝ Ingveldur ÁstaHjartardóttir
fæddist 7. júlí 1934.
Hún lést 23. febr-
úar 2019.
Útför Ingveldar
fór fram 2. mars
2019.
staklings- og at-
hafnafrelsi. Engin
skoðun eða ein-
staklingur var í
hennar huga svo
heilagur að ekki
mætti gera góðlát-
legt grín eða segja
skemmtilegri sögu.
Þar var hún á
heimavelli.
Skemmtisögur af
samherjum hennar
eða andstæðingum í pólitík, eða
bara hverjum sem var, flugu
um leið og tækifæri gafst í
góðra vina hópi. Þar var hún í
essinu sínu. En það voru ekki
bara sögur, heldur alvarlegar
umræður um hvaðeina sem hún
gat hleypt upp með skemmti-
legri athugasemd. Þetta er sú
mynd sem ég hef í huganum af
ömmu. Að hitta hana var and-
leg hressing og nýttist bæði við
að létta lundina og ekki síður
að skerpa hugann í rökræðum
við hana. Oftar en ekki vorum
við samt ekki skoðanasystkin.
Einhverju sinni fyrir fáein-
um árum hringdi ég í ömmu
vestur á Patró til að ræða póli-
tíkina þegar mér fannst vinstri-
mennskan komin út yfir allt
með skattlagningu, ríkisrekstri
og endalausum boðum og bönn-
um. Ekkert mátti gera nema
því væri stjórnað frá Reykja-
vík. Þá sagði ég við ömmu:
„Hvernig er það, getur fólk
ekki lært af reynslunni? Horfðu
bara til þeirra landa þar sem
sósíalisminn hefur náð að
stýra. Þar eru lífskjör ömur-
leg, fólkið múlbundið af rík-
isvaldinu og þjóðirnar sökkva í
fátækt. Hvernig má það vera
að hér á Íslandi, meðal vel
menntaðs og upplýsts fólks,
rísa upp boðberar sósíalisma
og ætla að sökkva okkur í
sama fen?“
„Já, Binni minn,“ svaraði
amma, „þetta er alltaf eins. Ef
þú ert kartöflubóndi og nennir
ekki á fætur á morgnana til að
reyta arfa í garðinum þínum,
þá mun arfinn kæfa kartöflu-
grösin og uppskeran verður lé-
leg um haustið. Þessu er alveg
eins farið með okkur hægri-
mennina. Við höfum lofað arf-
anum að kæfa umræðuna af
því við stöndum ekki upp á
hverjum degi til að færa fram
rök fyrir okkar máli og and-
mæla með málefnalegum
hætti.“
Vissulega var Inga amma
orðin fullorðin og ekki reiknaði
ég með að kveðja hana svo
fljótt sem nú er raunin. Símtöl-
in og spjallstundirnar yfir hvít-
víni voru vissulega alltof fá en
það áttu að vera mörg eftir.
Ég kveð ömmu Ingu með
miklum söknuði. Nú snýr hún
sér að því að leggja línurnar
hjá himnaföðurnum.
Sigurgeir B. Kristgeirsson.
Í dag verður vinkona okkar,
Ingveldur Ásta Hjartardóttir,
jarðsungin frá Patreksfjarðar-
kirkju og eftirsjáin er mikil
enda sjónarsviptir að mætri
konu. Ingveldur Ásta var fjöl-
hæf atorkukona, eðlisgreind og
átti auðvelt með að greina
kjarnann frá hisminu. Hún var
fljúgandi mælsk og lét menn
heyra það ef henni þótti hallað
röngu máli.
Það voru sjaldnast haldnir
pólitískir fundir á Patreksfirði
án Ingveldar Ástu. Hún tók
iðulega til máls með skörug-
legum hætti og vakti athygli
ráðamanna á því misrétti sem
íbúar dreifðra byggða eru oft
og tíðum beittir. Stundum tók-
umst við á enda var Ingveldur
hörð í horn að taka en alltaf
vorum við þó vinir og á milli
okkar ríkti gagnkvæm virðing
og trúnaður. Ingveldur var
líka mikill húmoristi sem gat
gert grín að verstu aðstæðum
og gerði gott úr öllu.
Með okkur tókst náin vin-
átta þótt nokkrir tugir ára
skildu okkur að. Það var gott
að eiga Ingveldi Ástu að, bæði
sem vinkonu og ráðgjafa. Hún
lét umsvifalaust vita ef eitt-
hvað gekk á sem gæti farið
fram hjá bæjarstjóranum.
Ingveldur stóð með sínu fólki,
traust sem klettur.
Meðan ég var heima í
fæðingarorlofi vitjaði hún mín
oft og á meðgöngunni fékk ég
ófá símtölin um að ég yrði að
fara mér hægt.
Hún varð sjálfskipuð
„langamma“ dóttur okkar við
fæðingu enda fannst henni
ótækt að barnið ætti ekki
langömmu!
Okkar síðustu löngu fundir
voru á haustdögum. Það var
stuttu áður en við fjölskyldan
fluttumst búferlum frá Pat-
reksfirði. Við ræddum framtíð
þorpsins sem okkur báðum
þykir svo vænt um. Ingveldur
var heldur ósátt við að við
værum að fara en sagði mér
líka að hún væri stolt af mér.
Mér þótti vænt um það. Við
kvöddumst að morgni 14. sept-
ember og það var í síðasta
skipti sem við hittumst. Ingv-
eldur lofaði mér því að koma
norður og heimsækja okkur
fjölskylduna strax í vetur. Því
miður verður ekkert af því,
himnafaðirinn kallaði vinkonu
okkar til æðri verka.
Við Hafþór kveðjum Ingv-
eldi Ástu með mikilli hlýju og
sendum fjölskyldu hennar okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Ingv-
eldar Ástu Hjartardóttur.
Ásthildur Sturludóttir,
Hafþór Gylfi Jónsson.
Nú er gengin á vit forfeðr-
anna hún Ingveldur Ásta
Hjartardóttir, góð vinkona
okkar hjóna frá Patreksfirði.
Kynni okkar hófust árið 1994
þegar við Kristín fluttum til
Patreksfjarðar og ég tók við
embætti sýslumanns þar. Inga
vann hjá embættinu um skeið
sem tryggingafulltrúi, og
gegndi því starfi með miklum
ágætum, þar til hún lét af störf-
um fyrir aldurs sakir.
Inga var hnarreist kona og
myndarleg og eftir henni tekið
hvar sem hún fór. Sumir segja
eflaust að það hafi gustað af
henni, sem má alveg til sanns
vegar færa, því hún hafði sterk-
ar skoðanir á mönnum og mál-
efnum og var óhrædd við að
láta þær í ljós, en var þó jafnan
málefnaleg. Hún lagði mikla
áherslu á að ég áttaði mig á því
að Geirseyri og Vatneyri væru
hreint ekki einn og sami hlut-
urinn, og enn síður Geirseyr-
ingar og Vatneyringar! Ingv-
eldur lá svo sannarlega ekki á
liði sínu og var virk í fé-
lagsstörfum, s.s. í Slysavarna-
deildinni Unni og Sjálfstæðis-
félaginu Skildi á Patreksfirði.
Við Kristín færum börnum
Ingveldar og afkomendum öll-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Minning hennar lifir.
Þórólfur Halldórsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐNÝ RAGNARSDÓTTIR,
Fífuseli 16,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans
fimmtudaginn 28. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju föstudaginn 8. mars
klukkan 13.
Sigurrós Gísladóttir
Vilborg Gísladóttir Mohamed Adem Yusuf
barnabörn og barnabarnabarn
Ég ber laust að
dyrum á skrifstofu
sr. Sigurðar:
„Komdu sæll,
nafni.“ „Sæll vertu
sjálfur, nafni minn,“ svarar
hann. „Hvernig hefirðu það?“
„Ég hef það og læt ekki,“ segir
hann prakkarakíminn. Þannig
heilsuðumst við iðulega, nafn-
arnir.
Hann var „presturinn okk-
ar“. Vinur minn og fjölskyldu
allrar, vinur í gleði og sorg,
ætíð til staðar ef mögulegt var
og lét sig miklu varða velferð
okkar.
Við leiðarlok er efst í huga
þakklæti fyrir: heilræðin, að-
stoð, samstarf, samveru, vin-
áttu, tryggð.
Sofðu rótt, sofðu rótt,
hina síðustu nótt.
Burt úr þjáning og þraut
þú ert svifinn á braut.
Vakir vinur þér hjá,
hann mun vel fyrir sjá.
Sofðu vært, sofðu rótt
hina síðustu nótt.
(Sr. Sigurður Helgi
Guðmundsson)
Kæru Brynhildur, Sigurður,
Margrét, Vilborg og fjölskyld-
ur:
Okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Við kveðjum góðan vin með
virðingu og þökk fyrir allt og
allt.
Sigurður Skagfjörð,
Björg og fjölskylda.
Sigurður Helgi Guðmunds-
son, fyrrverandi forstjóri
Sigurður Helgi
Guðmundsson
✝ Sigurður HelgiGuðmundsson
fæddist 27. apríl
1941. Hann lést 20.
febrúar 2019.
Útför hans fór
fram 4. mars 2019.
hjúkrunarheimil-
anna Eirar og
Skjóls, er fallinn
frá.
Sigurður hafði
mikil áhrif á öldr-
unarmál. Hann
var frumkvöðull í
byggingu hjúkr-
unarheimila,
öryggisíbúða og
dagþjálfunar með
áherslu á fjöl-
þætta þjónustu fyrir aldraða.
Honum var umhugað um
velferð skjólstæðinga sinna
og er honum þakkað allt það
uppbyggingarstarf fyrir Eir
og Skjól.
Starfsfólk Eirar og Skjóls
þakkar samfylgdina og sam-
starfið.
Brynhildi eiginkonu hans
og fjölskyldu vottum við inni-
lega samúð.
Fyrir hönd starfsfólks,
Sigurður Rúnar
Sigurjónsson, forstjóri
Eirar og Skjóls.
Ég minnist fyrrverandi
tengdaföður míns með sorg í
hjarta. Betri afa fyrir börnin
mín er vart hægt að hugsa
sér. Þegar þessi stóri og
stæðilegi maður frétti af fæð-
ingu sonar míns og fyrsta
barnabarns hans og nafna
felldi hann gleðitár.
Ég minnist fyrsta skiptis-
ins sem ég hitti séra Sigurð
og Brynhildi konuna hans.
Það var um páskana 1993 sem
ég var kynnt inn í fjölskyld-
una, sem ég var síðan hluti af
í 17 ár. Ég man hve kvíðin ég
var að hitta þau, með hnút í
maganum og bankandi hjarta.
En ég hefði að sjálfsögðu
engu þurft að kvíða. Þau
hjónin stóðu í hlaði á sum-
arbústaðnum sínum og buðu
mig velkomna með opnum
örmum. Ávallt hefur haldist
gott samband okkar í milli,
enda einstaklega yndisleg
hjón.
Minningarnar streyma að.
Sigurði var margt til lista lagt.
Hann var einstaklega handlag-
inn og góður smiður. Hann
smíðaði til að mynda komm-
óður handa barnabörnunum,
sem þau munu ávallt varðveita
til minningar um afa sinn. Sig-
urður var afar laginn við að út-
búa hinar ýmsu blómaskreyt-
ingar og ávallt kom hann
færandi hendi með fallega út-
búna borðskreytingu um jól og
páska. Hann fékk síðan ílátin
til baka til að fylla í að ári
liðnu. Hann var óþreytandi að
gefa af sínum viskubrunni og
ávallt leituðu börnin til afa ef
þau þurftu hjálp við að leysa
erfið stærðfræðiverkefni. Allt-
af veitti hann sína aðstoð með
ánægju.
Hann var einnig mjög hag-
mæltur og var ekki lengi að
henda í vísu eða ljóð við hin
ýmsu tækifæri, eins og brúð-
kaup og afmæli. Eftir hann
liggja bæði ljóðabækur og
smásögusafn.
Sigurður hafði einnig unun
af laxveiði og voru ófáar fjöl-
skylduferðir farnar í laxveiði
yfir sumartímann. Hans uppá-
hald var Miðá í Dölum, en
einnig fórum við oft í Álftá,
Norðurá, og í Elliðaárnar. Son-
ur minn og nafni Sigurðar var
enn ungbarn þegar afi skráði
hann í Stangveiðifélag Reykja-
víkur. Hann vildi vera viss um
að nafni sinn fengi nú gott
veiðinúmer.
Góðar minningar tengjast
líka heimsóknum þeirra hjóna
þegar við fjölskyldan bjuggum
í Bandaríkjunum, þar sem við
vorum í 7 ár. Þau komu reglu-
lega í heimsókn og var alltaf
mikil tilhlökkun yfir komu
þeirra. Oft var tíminn nýttur
til ferðalaga og ferðuðumst við
m.a. til Kanada á Íslendinga-
slóðir. Einnig er minnisstætt
þegar Sigurður varð sextugur
og þau hjónin komu út til að
halda upp á afmælið hans. Við
fórum í ferð á slóðir Marks
Twain og Jesse James og að
sjálfsögðu var farið á gourmet-
veitingastaði, en Sigurður
kunni góð skil á góðum mat.
Fjölskylduferðirnar til Ma-
deira eru einnig minnisstæðar
en þær voru ævintýri líkastar.
Það er margs að minnast og
einungis stiklað á stóru hér.
Það er með þakklæti og sorg
í hjarta sem ég kveð fyrrver-
andi tengdaföður minn. Ég
mun ávallt geyma ljúfar minn-
ingar um yndislegan mann.
Hvíl þú í friði, elsku Sigurður.
Fjölskyldunni sendi ég alúð-
legar samúðarkveðjur.
Auður Harðardóttir.
Sjómannadag 5. júní 1977
setti séra Garðar Þorsteinsson
prófastur okkur séra Sigurð
Helga Guðmundsson inn í emb-
ætti sóknarpresta í Hafnarfirði
í kveðjumessu sinni í Hafnar-
fjarðarkirkju sem hann hafði
þjónað í 45 ár, Sigurð í nýrri
Víðistaðasókn en mig í Hafn-
arfjarðarsókn. Sigurður hafði
áður þjónað bæði Reykhóla- og
Eskifjarðarprestaköllum.
Messur beggja safnaða voru í
fyrstu í Hafnarfjarðarkirkju.
Fljótt fékk þó söfnuðurinn nýi
athvarf í nýreistri Hrafnistu í
Hafnarfirði. Sigurður beitti sér
fyrir hag aldraðra, varð for-
maður Öldrunarráðs Íslands
og í forystu við undirbúning að
ári aldraðra samhliða því sem
hann vann að víðtækri upp-
byggingu safnaðarins. Bjart
var yfir Víðistaðatúni er fyrsta
skóflustungan var tekin þar að
kirkju safnaðarins fyrsta
sumardag 1981. Smíðin var
mikið verk enda vel til hennar
vandað. Á vígsludegi 1989 gat
að líta fagra kirkju sem eng-
ilsvængi á háu kirkjustæði, og
áhrifamikið var að sjá kirkju-
skipið sem hækkaði frá kór og
stórar freskumyndir Baltasars
Samper við altarið. Þær túlka
sæluboð Frelsarans og færa
áhrif og áskoranir þeirra inn í
samtíðina. Afburða hljómburð-
ur kirkjunnar hreif og hefur
laðað til hennar fjölda tónlist-
ar- og listafólks. Ánægjulegt
var að sjá draumsýnir séra
Sigurðar rætast með kirkju-
smíðinni og vaxandi safnaðar-
starfi, og gleðjast með honum
og söfnuði hans á hátíðarstund-
um.
Sigurður lét sig einnig varða
það sem gerðist í Hafnarfjarð-
arkirkju. Í 70 ára afmælisfagn-
aði kirkjunnar flutti hann frum-
samið ljóð og lýsti henni m.a.
svo: „Hún var gleðinnar hásal-
ur, heilagur staður helgaður
Drottni í bænum og söng.“
Hann var vel hagmæltur og gaf
út ljóðabækur og glettið smá-
sagnasafn.
Sigurður fylgdist af áhuga
með byggingu safnaðarheimilis-
ins sem fékk nafnið Strandberg
og fyrir kom að við stæðum
saman að vandasömum prests-
verkum. Helgihald kristnihátíð-
arársins, 2000, í Hafnarfirði
hófst með sameiginlegri messu
kirknanna þar í Víðistaðakirkju
við messusöng Gunnars Þórð-
arsonar sem Sigurður samdi
textann við. Um sumarið stóð-
um við prestarnir svo saman
við úhlutun kærleiksmáltíðar
Frelsarans á sólbjartri
kristnihátíð á Þingvöllum. Sig-
urður var orðinn forstjóri
hjúkrunarheimilanna Skjóls og
Eirar áður en hann lét af störf-
um eftir aldamótin sem sókn-
arprestur og gat þá gefið sig
allan að þeirri köllun að sinna
öldruðum. Reksturinn gekk vel
fram að efnahagshruni er stoðir
brustu. Sigurður tók áfallið
nærri sér sem dró mjög úr lífs-
þreki hans síðustu æviárin. Við
höfðum ekki hist lengi er ég leit
til Sigurðar á Hrafnistu á lið-
inni aðventu. Við rifjuðum upp
fyrri tíð og samskipti og báðum
saman. Brynhildur eiginkona
Sigurður var með okkur á
helgri stundu. Hún var lífsak-
keri hans í blíðu og stríðu og
umvafði hann elsku sinni. „Yfir
jörð, gegnum tíðina, yfir sorg,
gegnum orrahríðina nær veldi
hans af kærleika gjört“ hafði
Sigurður ort um Frelsarann í
ljóði sínu, Aðventu. Sá kirkju-
árstími minnti á komu kær-
leiksríkis hans. Við Þórhildur
þökkum samleið séra Sigurðar
Helga í helgri þjónustu og biðj-
um góðan Guð að gefa góðan
ávöxt af vitnisburði hans og
verkum og leiða og blessa ást-
vini hans.
Gunnþór Ingason.
Með Sigurði Helga Guð-
mundssyni er genginn forystu-
maður og mikill frumkvöðull.
Kynni okkar hófust á fyrstu
dögum rekstrar hjúkrunar-
heimilisins Skjóls fyrir þremur
áratugum. Þá hafði hann af
miklu harðfylgi haft forystu um
þjóðarátak og leitt saman aðila
til uppbyggingar og reksturs
þessa fyrsta hjúkrunarheimilis
hér á landi sem hannað var sem
slíkt og reist og rekið sem
sjálfseignarstofnum. Fáeinum
árum síðar undirbjó hann og
kom í framkvæmd öðru stór-
átaki með uppbyggingu hjúkr-
unarheimilisins Eirar og síðar
öryggisíbúðum því tengdum. Á
þessum árum veitti Sigurður
Öldrunarráði Íslands forystu og
kom að ýmsum framfaramálum
í samstarfi við félagasamtök og
opinbera aðila, meðal annars að
lagagerð um málefni aldraðra
og reglugerðarsmíði um vistun-
armat aldraðra.
Okkur var snemma ljóst að
hann var hugsjónamaður sem
lét sig varða hag aldraðra, sér í
lagi þeirra sem bjuggu við
heilsubrest. Hann lét sig bága
stöðu þeirra í samfélaginu
miklu skipta og það sem meira
var; leitaði lausna og kom þeim
bestu í framkvæmd. Þannig for-
ystumaður var Sigurður Helgi.
Verka þeirra sem hann með
stuðningi annarra innan félaga-
samtaka og sveitarfélaga kom
til leiðar hafa þúsundir eldri
borgara notið á síðustu áratug-
um. Með þakklæti í huga kveðj-
um við, fyrrverandi samstarfs-
menn hans á þessum
hjúkrunarheimilum, eldhugann
sem ekki lét hindranir stöðva
mikilvæga uppbyggingu öldrun-
arþjónustu og kom stórum
framfaramálum til leiðar.
Við vottum Brynhildi og fjöl-
skyldunni samúð.
Sigurbjörn Björnsson,
Guðný Guðmundsdóttir.