Morgunblaðið - 23.03.2019, Side 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. MARS 2019
✝ Friðrik BjörnGuðmundsson
fæddist á Sauðár-
króki 17. janúar
1933. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands á
Sauðárkróki 9.
mars 2019.
Foreldrar hans
voru Margrét Frið-
riksdóttir, f. 18.
febrúar 1909, d. 13.
apríl 1986, og Guðmundur
Kristinn Guðmundsson, f. 7.
október 1907, d. 14. október
1963, þau skildu.
Albræður Friðriks eru Axel
Guðmundur, f. 27. júní 1935, og
Reynir Sigursteinn, f. 18. júní
1938, d. 22. júní 1987. Hálfsystk-
ini Friðriks samfeðra eru Guð-
rún Birna, f. 1942, d. 2003,
Gunnþór, f. 1944, Rannveig
Erla, f. 1946, d. 1974, Elínrós
Kristín, f. 1947, Ingibjörg, f.
1948, d. 2009, og Erlendur, f.
1957.
Friðrik kvæntist 22. desem-
Einarsdóttur grunnskólakenn-
ara, f. 1961, þeirra dóttir er
Anna Margrét, flugfreyja og
viðskiptafræðingur, f. 1991, í
sambúð með Hilmari Þór Hilm-
arssyni, f. 1990, þeirra sonur er
Hilmar Rafn, f. 2014.
Friðrik ólst upp á Ingveldar-
stöðum á Reykjaströnd hjá
móðurforeldrum sínum til 14
ára aldurs en þá flutti hann til
móður sinnar á Sauðárkróki.
Friðrik lauk námi frá Iðnskól-
anum á Sauðárkróki. Hann vann
ýmis störf en lengst af vann
hann hjá Kaupfélagi Skagfirð-
inga sem skipaafgreiðslumaður,
á skrifstofu og við almenn versl-
unarstörf og var honum veitt
heiðursmerki Kaupfélagsins
fyrir langt og farsælt starf.
Friðrik var virkur í félags-
málum og var oft valinn til trún-
aðarstarfa. Hann sat m.a. í
stjórn Hestamannafélagsins
Léttfeta og í stjórn Vindheima-
mela, í stjórn Verslunarmanna-
félags Skagfirðinga og í stjórn
Félags skipaafgreiðslumanna.
Þá var Friðrik félagi í Rótarý-
klúbbi Sauðárkróks til margra
ára.
Útför Friðriks fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 23.
mars 2019, og hefst athöfnin
klukkan 14.
ber 1957 Frið-
björgu Vilhjálms-
dóttur, f. 29. júní
1938 frá Syðra-
Vallholti. Friðbjörg
var grunnskóla-
kennari á Sauðár-
króki. Þau bjuggu
allan sinn búskap á
Sauðárkróki en
dvöldu einnig í
sumarbústað sínum
í Hólkoti á Reykja-
strönd.
Börn þeirra eru: Margrét, f.
20. september 1957, skólameist-
ari Menntaskólans í Kópavogi,
gift Eyvindi Albertssyni endur-
skoðanda, f. 1955, þeirra sonur
er Bjarni Þór læknir, f. 1974, bú-
settur í Edinborg, en hann á
fjögur börn, Kolbrúnu Ósk, f.
1994, Eyvind Erni, f. 2001, Mar-
gréti Maríu, f. 2006, og Krist-
ófer Orra, f. 2008, með Lindu
Björk Hafþórsdóttur, f. 1975.
Steingrímur Rafn, f. 14. mars
1961, flugstjóri hjá Air Iceland
Connect, kvæntur Pálín Ósk
Komið er að kveðjustund.
Faðir minn, félagi og vinur,
Friðrik Björn Guðmundsson,
lést laugardaginn 9 mars sl.
eftir stutta sjúkralegu. Það
duldist okkur ekki, eftir að
pabbi var lagður inn á sjúkra-
hús um miðjan febrúar, að nú
væri stutt í endalokin og segja
má að hann hafi ekki síður gert
sér grein fyrir þeirri vegferð
sem framundan var og tók
hann þeirri áskorun eins og
honum var einum lagið. Með
æðruleysið að vopni. Það hjálp-
aði okkur heilmikið að sjá og
finna hve pabbi var sáttur við
þau málalok en þrátt fyrir að
líkamlegt þrek væri að þrotum
komið þá var hann enn með
skýra hugsun og hafði hana allt
til enda. Varð honum m.a. á
orði að nú væri „ellikelling far-
in að banka á dyrnar“ hjá sér
og að hann væri nú kominn
„þangað sem allir vildu verða
en enginn vill vera“. Nefnilega,
allir vildu verða gamlir en eng-
inn vildi vera gamall.
Pabbi var mesti rólyndis- og
öðlingsmaður. Ljúflingur hinn
mesti og hjálpsamur hverjum
þeim er leitaði til hans, bæði
innan fjölskyldunnar og langt
utan hennar. Ekki man ég til
þess að hann hafi skipt skapi
þótt honum væri nú kannski
ekki allt að skapi. Þá einfald-
lega lét hann það ekki í ljós.
Hann hafði jafnaðargeð og úr-
ræðagóður var hann svo eftir
var tekið. Hann valdist til ým-
issa trúnaðarstarfa tengdra
vinnu sinni hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga sem og hjá fé-
lögum er tengdust hans áhuga-
málum í gegnum tíðina. Hann
var til fjölda ára formaður kjör-
stjórnar fyrir forseta-, alþingis-
og sveitastjórnarkosningar.
Hann gegndi fjölmörgum trún-
aðarstörfum fyrir hestamanna-
félagið Léttfeta og sat um ára-
bil í framkvæmdastjórn fyrir
Landsmót hestamanna á Vind-
heimamelum. Hann var og fé-
lagi í Rótarýklúbbi Sauðár-
króks í mörg ár og þótti afar
vænt um þann félagsskap.
Þrátt fyrir annir í félagsmálum
þá gleymdi hann ekki hlutverki
sínu sem faðir og félagi. Við
höfum margt brallað saman í
gegnum tíðina, á Reykja-
ströndinni þar sem reistur var
sumarbústaður á sælureitnum,
í Hólkoti, er ég var á unglings-
aldri. Við fjölskyldan höfum svo
sannarlega notið verunnar á
Ströndinni með foreldrum
mínum. Girðingarvinna, smal-
anir, kartöflurækt og lögð sil-
ungsnet í fjöruborðinu.
Pabbi lét mig ávallt finna að
hann var til staðar fyrir mig og
fjölskyldu mína. Það var gott
að leita til hans varðandi hvers
kyns hugðarefni mín, studdi
mig í einu og öllu. Hann var
mikill náttúruunnandi og víð-
lesinn, hvort sem um var að
ræða byggðasögu Skagafjarðar
eða sögu lands og þjóðar, til
sjávar og sveita. Aldrei kom
maður að tómum kofanum hjá
honum. Hann hafði oft á orði
við mig, þegar ég var að
ferðbúast í lengri eða styttri
gönguferðir, að hann væri með
mér í anda enda hafði hann les-
ið sér vel til um alla staðhætti.
Hallgrímur Pétursson orti:
Lítillátur, ljúfur og kátur,
leik þér ei úr máta;
varast spjátur,
hæðni og hlátur,
heimskir menn sig státa.
Mér finnast þessi orð eiga
mjög vel við hann föður minn.
Svona man ég hann og svona
mun ég ætíð minnast hans. Far
þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Steingrímur R. Friðriksson.
Elsku Fiddi, tengdafaðir
minn. Það er með miklum trega
sem ég kveð þig hinsta sinni.
Þó er það huggun harmi gegn
að nú er þjáningum þínum lokið
en síðustu tvær vikurnar voru
þér og okkur fjölskyldunni erf-
iðar þar sem hvorki duldist þér
né okkur í hvað stefndi. Þú
tókst á við nýju áskorunina af
æðruleysi eins og þér einum
var lagið. Létta lundin þín var
með þér allt til enda og hjálp-
aði okkur sem stóðum hnuggin
við rúmgaflinn og gátum lítið
gert nema létta þér stundirnar
með sögum og móttaka góðlát-
legar athugasemdir þínar og
hnyttni. Þú kvaddir okkur af
þeirri hæversku er ávallt fylgdi
þér og við gátum séð hve létt
var yfir þér er þú fórst. Það
var ekki þinn vilji að þurfa að
dvelja nær því ósjálfbjarga á
stofnun lengur en þörf var og
þú kvaddir sáttur við Guð og
menn á Heilbrigðisstofnun
Skagafjarðar þann 9. mars
síðastliðinn.
Það var mitt gæfuspor að
rata inn í fjölskylduna hans
Steina fyrir hart nær fjörutíu
árum síðan. Það var ekki síst
þér og Bíbí að þakka. Þið tók-
uð mér opnum örmum og þú
umvafðir mig þeirri hlýju og
ástríki er ávallt fylgdi þér.
Fyrir það vil ég nú þakka þér.
Ég bið þig Guðs blessunar og
sendi þér þessar ljóðlínur Ingi-
bjargar Sigurðardóttur:
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir,
Pálín Ósk.
Það eru margar og góðar
minningar sem fara í gegn um
kollinn á mér, þegar ég sest
niður og skrifa nokkur minn-
ingarorð um kæran tengda-
föður minn, Friðrik Björn
Guðmundsson, sem lést á
Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki 9.
mars sl. í faðmi fjölskyldunnar.
Það eru að nálgast fimmtíu
ár frá því að ég kynntist Frið-
riki, eða Fidda eins og hann
var alltaf kallaður, þegar ég
fór að gera hosur mínar græn-
ar fyrir dóttur hans. Allt frá
fyrsta degi tók hann mér mjög
vel og hefur reynst mér sann-
ur vinur í raun alla tíð. Það var
alltaf gott að leita til hans með
hvað sem var og hann hefur
stutt okkur Maggý, dóttur
sína, með ráð og dáð, t.d. þeg-
ar við réðumst í okkar fyrstu
fasteignakaup.
Honum þótti heldur ekki
verra að hestamennska var
stunduð í minni fjölskyldu og
náðu þeir mjög vel saman
hann og pabbi minn. Þeir gátu
eytt löngum stundum í að
ræða hesta og hestamennsku.
– Því var það þeim báðum mik-
il gleði þegar við Maggý hófum
okkar hestamennsku og Bjarni
Þór sonur okkar átti þá báða
sem fyrirmynd í sinni hesta-
mennsku. Flestir þeir hestar
sem við höfum átt, voru komn-
ir úr þeirra ræktun.
Alla tíð var Fiddi tengda-
faðir minn einstaklega ljúfur
og geðgóður maður og í raun
kletturinn í fjölskyldunni þó
hann færi fínt með það.
Hann var ekki að æsa sig
yfir hlutunum heldur ræddi
málin af yfirvegun og um-
hyggju. Hann var einstaklega
fróður um alla hluti og ætt-
fræði var honum í blóð borin.
Fiddi var vel lesinn og hafði
yfirsýn yfir fjölmargt þannig
að alltaf var hægt að leita upp-
lýsinga hjá honum um hvað
sem var.
Fljótlega eftir að við Maggý
byrjuðum að búa, fóru þau
Bíbí og Fiddi að koma suður til
okkar þar sem við eyddum jól-
unum saman. Við sögðum oft að
jólin væru komin þegar þau
voru mætt til okkar. Það fór
reyndar svo um síðustu jól að
Fiddi treysti sér ekki suður til
að halda jólin með okkur og
voru það fyrstu jólin sem við
höfum ekki verið saman um
áratuga skeið.
Við höfum líka verið dugleg
að ferðast saman, bæði innan-
lands og erlendis. Síðustu ferð-
ina okkar saman fórum við í
september sl. til Spánar, þar
sem við Maggý höfum komið
okkur upp afdrepi. Fiddi var
ekki viss hvort hann gæti kom-
ið með okkur en þegar styttist í
ferðina, þá var hann tilbúinn.
Hann naut lífsins í hitanum á
Spáni og hafði orð á því í lok
ferðar að við hefðum átt að
vera lengur en í eina viku.
Ég vil að lokum þakka hon-
um Fidda tengdaföður mínum
kærlega fyrir allt það sem hann
hefur gert fyrir mig og fyrir að
hafa reynst mér svo vel. Bíbí,
tengdamóður minni og fjöl-
skyldunni allri, sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur við frá-
fall tengdaföður míns.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stíð.
(V. Briem)
Eyvindur Albertsson.
Hratt fer nú fækkandi því
fólki, sem starfaði hjá Kaup-
félagi Skagfirðinga síðari hluta
tuttugustu aldar og maður átti
samleið með, sumum í tugi ára.
Friðrik Guðmundsson var
starfsfélagi minn í áratugi og
góður vinur þess utan.
Allan þann tíma sem við
þekktumst áttu þau hjónin,
hann og Friðbjörg Vilhjálms-
dóttir, heima við Hólmagrund-
ina á Sauðárkróki, í húsi númer
10 við þá götu. Friðbjörg, sem
flestir þekkja sem Bíbí, starfaði
lengi sem handmenntakennari
við Grunnskólann á Sauðár-
króki, lifir mann sinn og þau
hjónin voru alla tíð afar sam-
rýnd og heimili þeirra einstakt
á alla vegu, gestrisni mikil og
við brugðið. Snyrtimennsku
þeirra hjóna beggja var einstök
og viðmótsgóð voru þau bæði
og samhent í því sem öðru. Þau
hafa í mörg ár átt frístundahús
á Reykjaströnd á landi eyði-
jarðarinnar Hólkots og eytt þar
mörgum, góðum stundum, bæði
tvö ein og með fjölskyldu sinni
og gestum.
Þeim hjónum varð tveggja
barna auðið, þeirra Margrétar
skólameistara og Steingríms
Rafns, flugstjóra sem eiga bæði
maka, börn og barnabörn.
Friðrik og Friðbjörg voru bæði
mikið hestafólk og áttu margar
ánægjustundir við að ríða út og
sinna um hrossin sín meðan
það stóð.
Einnig voru þau bæði mjög
virkir þátttakendur í félags-
málum hestamanna, en þeim
þætti veit ég að félagar þeirra í
hestamannafélögunum í Skaga-
firði muni gera skil.
Friðrik var eins og komið
hefur fram þegar, einstaklega
umgengnisgóður og vænn fé-
lagi á vinnustað.
Hann bjó yfir mikilli skap-
stillingu, þótt ég hafi grun um
að hann hafi ekki haft minna
skap en aðrir en kunni hins-
vegar að stýra því. Samvisku-
semi hans og snyrtimennska
var einstök og öllu sem hann
átti að sinna sinnti hann vel og
skilaði jafnan vel unnu dags-
verki.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Friðriki langa vináttu og sam-
vinnu í starfi og leik sem aldrei
brá skugga á. Megi hann hvíla í
þeim friði sem hann hefur til
unnið. Eiginkonu hans og börn-
um vottum við hjón okkar inni-
legustu samúð.
G. Þorkell Guðbrandsson.
Nú þegar sólin er farin að
hækka á lofti og lyfta sér vel
yfir fjallahringinn hér í Skaga-
firði, þá kvaddi vinur okkar
Friðrik Guðmundsson, eða
Fiddi eins og hann var alltaf
kallaður, þetta jarðlíf og hélt til
sumarlandsins og vorkomunnar
á hinum grænu grundum.
Kynni okkar hófust fyrir
meira en fjörutíu árum, þar
sem konur okkar unnu saman í
skólanum og úr varð góður vin-
skapur, sem við þökkum af
heilum hug.
Það var alltaf gaman að
koma í heimsókn á Hólma-
grundina í kaffi og gott spjall
um málefni líðandi stundar eða
heyra hann segja sögur frá lið-
inni tíð um sjómennsku og
skemmtilega trillukarla á
Króknum eða eitthvað annað á
sinn gamansama hátt. Á heimili
þeirra hjóna Bíbíar og Fidda
ríkti glaðværð og góð nærvera
og þar voru samhent hjón sem
stigu saman lífsdansinn.
Við kveðjum nú góðan vin
okkar með virðingu og þökk
fyrir alla samveruna og vinátt-
una á liðnum áratugum.
Á kveðjustund er þungt um tungutak
og tilfinning vill ráða hugans ferðum.
Því kærum vini er sárt að sjá bak
og sættir bjóða Drottins vilja og
gjörðum.
En Guðs er líka gleði og ævintýr
og góð hver stund er minningarnar
geyma.
Farðu vel, þér fylgir hugur hlýr
á ferð um ljóssins stig, og þagnar-
heima.
(Sig Hansen)
Elsku Bíbí og fjölskylda.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Sigurbjörg og Jón.
Friðrik Björn
Guðmundsson
Hinsta kveðja til
Ingu.
Þann 10. mars sl.
var Inga, æskuvin-
kona mín til 73 ára, borin til
grafar.
Við vorum tveggja og þriggja
ára er við kynntumst, aldar upp í
húsum hlið við hlið á Urðarstígn-
um. Þau voru björt, bernskuárin,
og ótal minningar vakna.
Guðfinna Inga
Guðmundsdóttir
✝ Guðfinna IngaGuðmunds-
dóttir fæddist 13.
maí 1943. Hún lést
26. febrúar 2019.
Útför Guðfinnu
Ingu fór fram 8.
mars 2019.
Inga var afar
vönduð og góð, og
fyrirmynd mín. Ég
minnist orða eitt-
hvað á þessa leið:
„Þú átt að vera stillt
og prúð eins og hún
Inga í Kambi.“
Inga, með rauða
þykka fallega hárið
sitt niður á bak, mig
langaði mikið að
hafa hár eins og
hún.
Örlögin höguðu því svo að
yndisleg dóttir hennar, Ninna,
tengdist fjölskyldu minni í mörg
ár. Enn man ég gleði móður
minnar er hún vissi hverra manna
Ninna var, vissi sem var að það
var sómafólk sem að henni stóð.
Samverustundum okkar vin-
kvennanna fækkaði nokkuð er
leið á árin, en alltaf var tryggðin
og væntumþykjan til staðar, fyrir
það er ég af hjarta þakklát.
Inga átti sterka trú, og ég veit
að það var henni styrkur í þeim
erfiðleikum sem veikindi Ninnu
og andlát, og veikindi hennar
sjálfrar voru fjölskyldunni. Guð
gefi þeim styrk.
Í gamla minningabók skrifaði
Inga mín fyrir margt löngu, með
sinni flottu rithönd, „ þín vinkona
að eilífu, Inga“. Ég geri þessi orð
að mínum og kveð Ingu með mikl-
um söknuði, þín vinkona að eilífu,
Kolla.
Guð blessi minningu hennar.
Geng ég um gamla stíginn,
geymd eru okkar spor.
Til viðar þín sól er sigin,
en senn kemur aftur vor.
(ke)
Kolbrún Eiríksdóttir.
Það er alltaf sárt að kveðja
samferðamenn hinstu kveðju,
ekki síst þegar þeir hafa gert
stundirnar gleðilegri og kærari
með nærveru sinni og hæfi-
leikum.
Við kveðjum nú Guðfinnu Ingu
Guðmundsdóttur kennara. Hún
var ein af þeim sem gera góðar
stundir betri.
Þau sem störfuðu með og
þekktu kennaraferil Ingu ljúka
upp einum munni um að kennsla
hafi farist henni sérstaklega vel
úr hendi og hún verið afar um-
hyggjusöm um nemendur og holl
samstarfsfólki.
Við hin þekktum hana vegna
kynna innan vébanda Félags
kennara á eftirlaunum þar sem
hún starfaði heils hugar ásamt
Kristjáni eiginmanni sínum. Það
er raunar erfitt að geta um annað
þeirra án þess að nefna hitt eins
samhuga og þau voru alltaf, „voru
eitt“ í bestu merkingu þess orð-
taks.
Á vegum Félags kennara á
eftirlaunum starfar blandaður
kór eldri kennara, sem við köllum
EKKÓ kórinn. Inga og Kristján
voru þar bæði öflugir liðsmenn.
Inga var formaður kórsins um
nokkurt skeið. Formennska
hennar var örugg og hógvær eins
og hún sjálf.
Nú er Inga horfin okkur í bili.
Við söknum hennar og kveðjum
með versi í þýðingu Bjarna Kon-
ráðssonar sem við sungum svo oft
saman og nú síðast að henni lát-
inni í hennar minningu
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig Guð í hendi sér.
Kæri vinur Kristján og fjöl-
skylda. Innilegar samúðar-
kveðjur frá kórfélögum.
Fyrir hönd EKKÓ kórsins,
Emil Ragnar Hjartarson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum.
Einnig er hægt að slá inn slóð-
ina www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningargreinar