Bæjarblaðið - 18.12.1954, Síða 3

Laugardagur 18. desember 1954
BÆJARBLAÐEÐ
3
- Ttleð ungu fólki
JAMES STEPHENS:
$t. Pdtrekur 09 st. Brigid
Framhald af x. síðu,
samkvæmt þeim hugsjónum. Gullið
er enn öllu öðru mikilsverðara í þess-
um heimi.
En þrátt fyrir þetta verður ekki
annað sagt með réttu, en að snauð
er sú æska, sem á sér ekkert takmark,
lítilsigldur sá æskumaður, sem ekki
á sér einhverja hugsjón, sem er æðri
brauðstritinu og hversdagsleikanum.
Það er ef til vill áhyggjuminna að
hugsa aldrei nema til næsta dags,
miða ekki við neinn aukinn þroska
né aukna menntun. Það er sjálfsagt
áhyggjuminna að miða afraksturinn
af vinnu sinni nær eingöngu við það,
hve miklu þarf að eyða í dansleik og
skemtanir um næstu helgi. Það er
auðvitað örðugra að setja langt mark,
miða eyðslu sína við langt nám, verja
tómstundum sínum til félagsskapar,
sem gerir kröfur til starfs og fórna.
Og þeir, sem það gera, mega alltaf
búast við aðkasti og óvild þeirra,
sem láta berast með straumnum. . . . “
„. . . . Ungt fólk þarf að setja sér
hátt takmark. Markmiðin geta verið
margs konar. Þau geta verið í trúmál-
um, siðgæðismálum, stjórnmálum, eða
beinlínis í sambandi við framtíð ein-
staklingsins og afkomu hans og ást-
vina hans. Unglingur, sem setur sér
það að markmiði að undirbúa sig
sem bezt hann getur undir mikið og
ákveðið lífsstarf, er vel á vegi stadd-
ur, jafnvel þótt erfiðleikarnir virðist
vera miklir á veginum. Ef hann ger-
ir sér ljóst, að hann verður að leggja
mikið á sig og vill vinna það til, ef
hann gerir sér það ljóst, að hann verð-
ur fyrst og fremst að treysta á sjálfan
sig en ekki aðra, þá „snýr hmdrun
sérhver aftur, sem mætir þér . . . .“
„. . . . Það er nauðsynlegt að þekkja
hæfileika sína, gáfur og mannkosti
til þess að geta ræktað það, sem bezt
býr með oss sjálfum. En það er eigi
siður nauðsynlegt að þekkja bresti
sína og veikleika, til að þekkja tak-
markanir sinar og geta hagað atferli
sinu i samræmi við það.
Og það er hættulegt að þora ekki
að horfast í augu við galla sína. öll
erum vér hinn brákaði reyr, háð
breiskleika og veikleika. Enginn
mannleg vera er fullkomin. Þess
vegna verðum vér að þekkja bresti
vora, til þess að geta lagt til glímu
við þá eins og tápmiklum og hraust-
um mönnum sómir. Vér megum aldr-
ei blekkja oss sjálf á sviknu gulli,
— Börnin dýrmætasta
eignin.
Framhald af 3. síðu.
á, hvað verður um það, sem því
á öðru fremur að vera annt um
og er auði dýrmætara.
★
Börnin eru dýrmætasta eign
foreldranna. Þau eru einnig
dýrmætasta eign þjóðarinnar.
Það mál, sem hér hefir verið
gjört að umtalsefni, er ekki ein-
göngu málefni einstaklinga,
heldur og allrar þjóðarinnar.
Framtið lands og þjóðar er
undir þjóðinni sjálfri komin á
hverjum tíma. Á næstu manns-
öldrum er þjóðargæfan komin
undir þeirri kynslóð, sem er
að alast upp, er að fæðast og
þeirri, sem er ófædd. Heill og
velgengni þjóðarinnar er kom-
in undir hæfileikum, en þó
einkum undir mannkostum
hennar sjálfrar. Allir sannir
ættjarðarvinir munu óska þess,
að núlifandi kynslóð takist að
búa sem bezt í haginn fyrir
farsæld komandi kynslóða í öll-
um efmnn.
imynduðum hæfileikum og grímu-
klæddum göllum. Skelfilegasta hætta
mannsævinnar er lífslygin, flóttinn
frá sjálfum sér:
Að ljúga að öðrum er ljótur vani,
að ljúga að sér sjálfum er hvers
manns bani.
En það er enginn leikur að krefja
sjálfan sig reikningsskapar. Það er
þung raun að þurfa að sjá það, að
maður sjálfur, dýrlingurinn í spegl-
inum, er flæktur mannlegum breisk-
leika eins og aðrir menn, e. t. v. veik-
geðja, latur, lyginn, hirðulaus, hneigð
ur til nautna og dáðlítill. En þótt vér
skjótum oss undan dómi vor sjálfra,
sleppum vér aldrei undan dómi lifs-
ins og reynslunnar.....“
„. . . . Minningar skólaáranna
fylgja okkur alla ævi. Þá tengjast oft
vináttubönd og félagsskapur, sem
aldrei í'ofnar. Skólasystkini sjá hvert
annað oftast í ljósi æsku og vors, þótt
árunum fjölgi og hárin gráni.
Tíminn vinnur aldrei á
elztu kynningunni.
ellin firmur ylinn frá
æskuminningunni.
Við kveðjum ykkur í þeirri von,
að samstarf okkar hafi orðið ykkur
til góðs, en einskis ills, að sú mennt-
un, sem þið hafið notið hér, þótt
lítil sé, geti orðið ykkur nokkur und-
irstaða í lífsbaráttunni, hjálpi ykkur
til að verða nýtir borgarar í þjóðfé-
laginu, góðir synir og góðar dætur.
Mér finnst eðlilegt, að hinir
mörgu nemendur Ragnars
skólastjóra eignist þessa bók til
minningar um skólann sinn og
samverustundirnar með hon-
um. Líka er hún tilvalin jóla-
gjöf foreldra til drengsins síns
eða dóttur. „Með ungu fólki“
er leiðarljós fyrir alla, bók skrif-
uð á tærara máli, en við eigum
oft að venjast. Hafðu kæra þökk
fyrir hana, Ragnar.
Bókin er seld í Bókabúðinni
og kostar aðeins 35 krónur. —
Prentuð í Prentverki Akraness.
öllum til sóma, sem lagt hafa
. á hana hönd.
J. M. GuSj.
— ÁLFADANS. .
Framhald af 1. síðu.
staklega óskað, að ekki sé verið
með sprengjur, þar sem álfa-
dansinn fer fram, því að það
getur orsakað slys, þar sem
mannmargt verður þarna og
þrengsli.
Ákveðið er, að hafa álfadans-
inn á Langasandsbökkunum
innan við húsin við Jaðars
brautina, og dansinn á að hefj-
ast kl. 8,30 og standa til kl.
9,30, — en vitanlega með þeim
fyrirvara, að veður verði sæmi-
lega gott.
Og að lokum, minnist þess,
að þetta verður gert í þeim til-
gangi að auka hátíðablæ kvölds-
ins, börnum og öðrum til á-
nægju, en engin ‘fjáröflun í því
sambandi, og ég óska eftir sam-
starfi sem flestra bæjarbúa til
að þessum tilgangi verði náð.
Hans Jörgensson.
Auglýsið í
BÆJARBLAÐINU
Eftir írsku tímatali, þá er 2.
febrúar fyrsti vordagur, og St.
Brigidar messa. Hefir aldrei sá
tími þekkst, að ekki hafi ein-
hver Brigid heitið á írlandi. Á
elztu öldum var hún skáldskap-
argyðjan. Svo breyttist hún,
fyrir kaldhæðni örlaganna, í
stríðs gyðju. fin árið 1, eftir
tímatali voru, verður hún hinn
mikli og göfugi verndari hinn-
ar nýju trúar, og hin elskaða
„María Irlendinga".
Skáld, hermenn og dýrling-
ar, sníða heiminn til. Þeir skapa
eyðileggja og frelsa. Og eins og
Siva annarra goðsagna virðist
Brigid hafa átt allar þessar
miklu eindir sameinaðar.
Hún var á ferð í Austur
heimi, og kom í smábæ einn,
sem var svo fullur af aðkomu
fólki, að hún fékk hvergi gist-
ingu. Ráfaði hún inn unz hún
kom að penings húsi og fór þar
inn. Voru þar fyrir maður ok
kona, og var konan að ala bam.
Hjálpaði Brigid henni, tók á
móti barninu og lagði það á yf-
irhöfn sína. Er hún síðan
nefnd Möttuls Brigid og Krists
fóstra, og elskaði hann hana
næst Maríu móður sinni.
Árin liðu og hún fór burt
frá þessum heimi. Og erm héldu
árin áfram að koma unz 430
voru fram hjá íarin, og St.
Patrekur kemur til Irlands. Og
árin komu og fóru, og St. Pat-
rekur dó, en trú hans stóð föst-
um fótum i landinu sem hann
elskaði.
Nú víkur sögu þessari upp í
sjálft himna ríki. Brigid og Pat-
rekur voru þar eitt sinn á gangi
saman. Voru þau (guð hjálpi
þeim) að tala um Irland, og
spurðu þau hvort annað, hvort
hitt héfði séð þennan og þennan
staðinn, sem því hafði þótt feg-
urstur í fyrra lífinu. Hældu
þau útsýninu á hvert reipi, og
þreyttust aldrei á að framkalla
dýrlegustu myndirnar og dá-
samlegustu sýnimar frá fr-
landi.
Auðvitað fullvissuðu þau
hvort annað um, að þrátt fyrir
allt og allt, þá vissi þó trúa sin,
að himna riki væri samt enn
þá snotrara en írland.
Þau höfðu gengið lengra en
þau grunaði. Sokkin niður í eft-
irlætis endurminningar sínar
(eins og Sean O’Casey mundi
orða það) höfðu þau labbað
— HLJÓMLEIKAR .
Fi-amhald af 1. slðu.
söngvarar John Peck og Phil-
ip Celia, einleikari á básúnu:
Neill Humfeld flugmaður.
Hljómsveitin er eflaust við
allra hæfi, ekki sízt unga fólks-
ins. Hljómsveitin er sögð mjög
góð.
Auk þess minnast menn þess,
að með tónleikunum -er verið að
styrkja gott málefni.
alla leið á stað þann, sem fæstiri
dýrlingar kæra sig um að heim-
sækja. Þau vom komin að dóm-
stólnum mikla.
Þar sat dómarinn, stærri en
stærðin, myrkari en myrkrið,
chreyfanlegur, óumflýjanleg-
ur, ógnarlegur.
St. Brigid fékk ekki óbeit á
Rhadamantbus, þvi það hefði
verið synd. En ekki var hann
að hennar skapi, því að hann
hafði aldrei verið á írlandi, og
hafði ekki heldur látið þá löng-
un í ljósi að fara þangað. Þeg-
ar hún leit á hann og af honum
aftirr, kom hræðileg hugsim
henni til að horfa aftur á hann
— á þetta óumræðilega ógur-
lega. Hún sá hina miklu hendi
hans hreyfast hér og þar, lík-
asta svartri eldingu, er hann
rannsakaði hina eða þessa ver-
una, sem skreið æpandi frammi
fyrir honum.
„Hanm væri jafnvel vís til að
senda Irlending til helvítis“,
mælti St. Brigid, sem var þó
alveg hissa á sjálfri sér að segja
svona stórt.
„Það væri hann vís til“, svar-
aði St. Patrekur, og það fór ís-
kaldur hrollur um bakið á hon-
um, því honum hafði aldrei
fyrri komið þetta til hugar.
Dómarinn leit í áttina til
þeirra.
„Ég get ekki liðið það“, sagði
Brigid, og hún tók í St. Patrek
og dró hann í burtu með sér,
frá hinu allt sjáandi, ósátt-
gjarna auga, sem á þau horfði.
Þau fóru til fósturbamsins
hennar, og frá honum, sem
elskaði hana, fékk hún þá til-
slökun, að allir, sem kæmu frá
írlandi, yrðu dæmdir af St.
Patreki en ekki af Rhadamant-
hus.
„Þú verður nú ósköp gæt-
inn“, sagði hún við St. Patrek.
„Auðvitað verð ég það“,
svaraði hinn mikli dýrlingur.
„En ef“, sagði St. Brigid, og
hjarta henmar titraði — „en ef
vondur Iri er færður fram fyr-
ir þig —“
„Þá sný ég honum til aftur-
hvarfs“, svaraði St. Patrekur.
Þetta er eina ástæðan fyrir
þvi að alhr Irar, hverja trvi
eða s tj ómmála s koðun, sem þeir
hafa, snúa sér til St. Patreks,
og halda dag hans hátiðlegan
á áiá hverju, og hvers vegna
þeir mega ganga ótta lausir
inn í annan heim.
En þótt St. Patrekur eigi ó-
éfað skilið alla þá dýrð, sem
honum er veitt, þá finnst mér
hálf vegis að St. Brigid njóti
ekki síns fulla hlutar af veg-
semdinni.
(Saga, VI. árg. 2. bók).
^ólavórurnar koma dagltgal
Svissnesk úr og klukkur með árs áb.
Skartgripir.
Pólskur og tékkneskur kristall.
Borðbúnaður úr silfri og pletti.
Kertastjakar, margar gerðir.
Cunit vörurnar ódýru.
Sænskur nýsilfur borðbúnaður
væntanlegur (Nils Johan).
Veðurhús.
Jóla-lampar (jólasveinarnir).
Jólaskraut og margt fleira.
* Bezta jólagjöfin fœst í
Úra- og skartgripaverzlun
HELGA JÚLÍUSSONAR l CO.
Skólabraut 30.
GLEÐILEG JÓL!
MuniS, aS ef bruna ber aS höndum, þá skal brjóta bruna-
böSa. En þeir eru á þessum stöSum:
Við innganginn í Bíóhöllinni. Bifreiðaverkstæði Daniels
Friðrikssonar og hjá Rafstöðimni.
— FARIÐ VARLEGA MEÐ ELDINN —