Skessuhorn - 27.01.2000, Side 10

10
FIMMTUDAGUR 27. JANUAR 2000
^&usunu^.
I byrjun Þorra
Ýmsar lífsnautnir manna era
iðkaðar á Þorrablótum og slíkum
samkomum meira en í annan tíma
og margt virðist mér benda til að
sá sem Böðvar frá Hnífsdal yrkir
um hafi verið liðtækur á því sviði:
Labbar stéttir lágfœttur
lífs er prettum hniginn.
Sígarettu soghólkur
sem hérfléttar stiginn.
Einar hefur maður heitið sem
ég veit því miður ekki frekari deili
á en fékk eftirfarandi sendingu frá
stúlku einni í nágrenni sínu:
Einar lifir eins og svín,
ekkert honum fróar,
hann vill tóbak, hann vill vín,
hann vill stúlkur nógar.
Einari þótti vísan góð og sendi
svar til baka:
Ég þakka fyrir þetta prent
sem þessum stóð á seðli,
enflest afþví sem þar er nefnt
þykir mannlegt eðli.
Fréttaflutningur er eitt af því
sem telst nauðsynlegur hluti hvers
þorrablóts og þó árin séu vissulega
misviðburðarík eru menn líka
verulega misglöggir að sjá
fréttnæmu hliðina á því sem er að
gerast. Lúðvík Kemp orti eftir-
farandi fréttapistla, fyrst góðar
fféttir:
Margt er ífréttum, mikið ort,
messar séra Pétur,
engan hefur ennþá skort
áfengi í vetur.
Síðan slæmar fféttir:
Ljótar fréttir, lítið ort,
lifi ég eins og Pétur.
Enda hefur alltaf skort
áfengi í vetur.
Steingrímur Baldvinsson í Nesi
kvað á þorrablóti:
Mjöður er hér afmörgurn sortum
mœtur eins og gimist hver.
Eg hefsjaldan áður ort um
efni sem er kærra mér.
Á þorrablótum eru jafnan
matföng öll hin gimilegustu og
ljóst að hagyrðingurinn Búi hefur
ekki ort eftirfarandi við þær
aðstæður (nema kannske aðra
hendinguna):
Mörg er tíðin mæðufull,
mig ogfleiri vantar gull.
Einafæðið súpusull
og soðinn fiskur. Þetta er - Bull!
Sveinbjörn heitinn Beinteinsson
skemmti oft á þorrablótum á
Hlöðum á Hvalfjarðarströnd á
vegum kvenfélagsins og era eftir-
farandi vísur upphaf og endir frá
árinu 1967:
Þá skal hejja þennan brag
þorstalaus og mettur
raula ég við rammfornt lag
rímnastefjaglettur.
Þegar ég kem á þennan fund
þakinn störfum bragsins
þjóna ég eina þorrastund
þórfum kvenfélagsins.
Verður hver að sjá um sig
svona störfum hlaðinn
eitthvað fallegt fyrir mig
frúmar gera í staðinn.
A þvíflesta furðar mest
hvað frúmar gátu étið,
einni þykja eistun best,
annarri hangiketið.
Þó égyrki ekki snjallt
eða kveði stundum Ijótt
kvenfélagið á þó allt
undir mér í kvöld og nótt
Einstöku sinnum hendir
það menn, svo á þorrablótum
sem annars staðár, að ganga
fullgeyst um gleðinnar dyr og
getur þá heimkoman orðið erfið
eins og má sjá á stökum Rósbergs
G. Snædal:
Herðalotinn, haldinn geig,
heim í kotiðfer ég.
Nú erþrotin nautnaveig,
niðurbrotinn er ég.
Varð mér heldur dropinn dýr,
dómsins hrelldur bíð ég,
eftir kveldsins ævintýr
undirfeldinn skríð ég.
Nokkur undanfarin ár hefur Rás
tvö gengist fyrir kjöri á kynþokka-
fyllsta karlmanni landsins á
bóndadaginn sem er að sjálfsögðu
lofsvert ffamtak en hvers eigum
við að gjalda aumingjarnir sem
aldrei fáum atkvæði! Eysteinn G.
Gíslason í Skáleyjum orti á bónda-
dag:
Engin erþörf að því að gá,
-þjóðlegt er skrefið stigið-
íslenskir karlar komnir á
kynþokkafylleríið.
Kjammetið gamla, ket og svið,
kraft veitir sveinum ungum,
kynþokkinn eykst og eflist við
átið á súrum - lundaböggum!
Bæði kraftur og kynþokki era þó
til lítdls ef enginn fæst mótpartur-
irm og þetta var K.N. gamla að
fullu ljóst, enda orti hann:
Að láta skáldin lúra ein,
Ijótur er það siður!
Þetta er gamalt þjóðarmein
því er ver og miður.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjanur Dagbjartsson
Refsstöðum, 320 Reykholt
S 435 1361.
í tindátaleik
meðhagstnuni
almennings
Rökþrota menn, sem hafa vond-
an málstað að verja, bregða jafnan á
tvö ráð: I fyrsta lagi að kasta ryki í
augu lesenda sinna með því að
beina sjónum þeirra ffá aðalatrið-
um málsins og í öðra lagi að gera
umræðuna persónulega. Formaður
bæjarráðs Akraness, Sveinn Krist-
insson, gerir sig sekan um hvort
tveggja í grein hér í blaðinu í síð-
ustu viku, þar sem hann bregst við
gagnrýni undirritaðs á þá ákvörðun
meirihluta bæjarstjórnar Akraness,
að segja bæjarfélagið úr samtökum
sveitarfélaga á Vesturlandi.
I þessu alvarlegasta máli í bæjar-
málapólitík Akraness
á síðari tímum vekur
það óneitanlega
furðu, að formaður
bæjarráðs skuli bregða
á það ráð, að gera
gagnrýnendur sína
tortryggilega með vís-
un í ungan aldur þeir-
Penninn
ekki stóru orðin í grein sinni:
„valdníðsla“, „pólitískt ofbeldi“,
„valdastreitumenn" og „valdarán“.
Er nema von að lesendur spyrji:
Hvað í ósköpunum gerðist eigin-
lega á aðalfundi SSV? Það sem
gerðist var þetta: Lýðræðislega
kjörnir fulltrúar allra sveitarfélaga
kusu stjórn samtakana. Stjórnar-
menn greiddu síðan atkvæði um
hver skyldi gegna formennsku og
var Gunnari Sig-
urðssyni fremur
treyst til starfans
en Sigríðu Gróu
Kristjánsdóttur.
En þolendur í
þessu einkastríði
Sveins Kristínssonar
og félaga, segir Pétur
Ottesen, eru ekki
þeir sem vopnunum
er beint að.
ra og með kostulegum myndlíking-
um úr hemaði. Að mati undirritaðs
er það mál sem hér er til umræðu
mun miklu mikilvægara en svo, að
um það sé hægt að heyja einhvern
tindátaleik. En það er kannski fyrst
við lestur greinar Sveins sem hægt
er að skilja hvaða hvatir lágu að
baki ákvörðun meirihluta bæjar-
stjórnar. Sú ákvörðun að kljúfa
Akranes úr samstarfi við önnur
sveitarfélög á Vesturlandi, var
greinilega ekkert annað en mót-
leikur í tindátaleik Sveins Kristins-
sonar og félaga í bæjarstjóm Akra-
ness; krókur á móti bragði - sjálf-
stæðismenn skyldu fá að finna til
tevatnsins.
Hverjir bera skaðann?
En þolendur í þessu einkastríði
Sveins Kristinssonar og félaga era
ekki þeir sem vopnunum er beint
að. Þegar æði ræður för er kannski
ekki við öðru að búast en að
þolendur verði þeir sem síst skyldi,
í þessu tdlviki almenningur á Vest-
urlandi, og ekki síst umbjóðendur
Sveins Kristinssonar á Akranesi. Er
nema von að ákvörðun meirhluta
bæjarstjórnar Akraness veki undran
og reiði hvarvema í kjördæminu?
Skoðanabróðir Sveins Kristins-
sonar, Guðbrandur Brynjólfsson,
bæjarstjórnarmaður í Borgarbyggð,
lét efrirfarandi ummæli falla á bæj-
arstjórnarfundi skömmu efrir aðal-
fund SSV: „Annað hvort er hér um
að ræða tylliástæðu að hluta til, eða
þá að reiði og fljótfærni hefur bor-
ið mannlega skynsemi ofurliði um
stund. Eg er sannfærður tun að Ak-
urnesingar hafa margvíslegan hag
af aðild að SSV, ekki síður en önn-
ur sveitarfélög á Vesturlandi, og
hvet þá því eindregið til að endur-
skoða þessa ákvörðun sína, sem
augljóslega setur framtíð SSV í
mikla óvissu. Klofhi SSV mun það
veikja Vesturland, bæði innávið og
útávið.”
Hvað gerðíst í Reykholtí?
Og hver skyldi þessi tylliástæða
vera? Sveinn Kristinsson sparar
Er formaður
bæjarráðs Akra-
ness í alvöru að
halda því ffarn að þetta sé „valda-
rán“ eða er hann einungis að kasta
ryki í augu lesenda, svo sem áður
var minnst á? Það lýsir ekki ein-
ungis hroka og lítilsvirðingu í garð
lesenda að setja mál sitt fram með
slíkum hætti, heldur einnig ákaf-
legri málefnafátækt og óöryggi um
eigin málstað.
Undarlegur samstarfevilji
Það er í raun jafh skiljanlegt og
það er aumkunarvert, að talsmaður
meirihluta bæjarstjórnar í þessu
máli grípi til slíkra gífuryrða - hann
hefur afar vondan málstað að verja.
Kjarni málsins er nefnilega sá, að
meirihlutinn fór gróflega yfir strik-
ið í tilraun til að ná sér niður á póli-
tískum andstæðingum og gerðist
þar með sekur um brot á fram-
skyldu sinni; að setja hagsmuni al-
mennings í öndvegi en ekki sína
eigin - tindátaleikurinn var of
ffeistandi.
Nokkur yfirbót birtist greinilega
í niðurlagi greinar Sveins Kristins-
sonar, þar sem hann segir orðrétt:
„Meirihluti bæjarstjórnar Akraness
horfir tíl ffamtíðar í samstarfi að
sveitarstjórnarmálum. Hagsmunir
Akurnesinga sem annarra sveitarfé-
laga á Vesmrlandi felast í því að
unnið sé að samstarfi um sameigin-
leg verkefhi." Einmitt það já! Svo
mælir maður sem átti síst minnstan
þátt í því að Akurnesingar slitu
samstarfi við önnur sveitarfélög á
Vesturlandi. Er formaður bæjar-
ráðs Akraness, Sveinn Kristinsson,
að henda gaman að lesendum sín-
um?
En Sveinn og félagar hans í
meirihluta bæjarstjórnar Akraness
hafa enn tækifæri til að bæta ráð
sitt. Með því að taka til baka
ákvörðun sína um úrsögn úr sam-
tökum sveitarfélaga á Vesturlandi,
myndi meirihlutinn hugsanlega
endurheimta æra sína og öragglega
þjóna hagsmunum umbjóðenda
sinna betur en með framgöngu
sinni í málinu til þessa.
Pe'tur Ottesen, bœjarfulltrúi á
Akranesi ogjyrrv. formaður SSV.
f/eygar&shornið
Minningar-
grein
I minningu íslenskra
handbyltínga:
I taumlausri gleði og glýju
við gerðum út meira en tíu
helvíti slynga
handbyltinga
í krossferð til Króatíu.
Menn jjárfestu t freyðinvínspytlum
ogflugeldum eigi litlum
svofagna vel mætti
með fullgildum hætti
íslenskum Evróputitlum.
Já, hetjumar riðu um hémð
en hollari Svtum er Guð
og Portúgal dróþá
og Danir - á kjöl já!
Eytndin var opinbentð.
Þeim hældu merm á hverjimt reipttm
-hetjunum vorum sleipum-
en svofór fyrir pilturn
að falla með byltum
og snúa til Fróns með sneipum.
BMK
Heimskar
konur
Þrír menn vora að ræða saman
og umræðumar leiddust út á þá
braut hvað konur væra nú óskyn-
samlegar. Sá fyrsti sagði að þetta
væri með ólíkindum. Konan hans
hetði í gær farið og keypt sér
saumavél með öllum fídusum,
rosa fullkomna - og hún sem
kann ekki einu sinni að sauma!
Þá sagði annar: Þetta -er nú
ekkert. Mín kona fór út í gær og
keypti sér nýjan fullkominn Toy-
ota jeppa, breyttan með öllu sem
nöfhum tjáir að nefha - og hún
sem kann ekki einu sinni að
keyra.
Þá sagði sá þriðji: Hvað má ég
þá segja um mfna konu. Hún er
að fara til Spánar í ffí og hún
keypti sér 50 smokka fyrir ferðina
- og hún sem er ekki einu sinni
með tippi!
Liðagigt
Maður sem lyktaði eins og
bruggverksmiðja kom inn á
Dússabar og settist við hliðina á
presti. Bindið á manninum var
drallugt, andlitið allt út í rauðum
varalit og hálffull ginflaska stóð
út úr vasanum á rifha jakkanum
hans. Hann opnaði dagblað og
byrjaði að lesa. Effir nokkrar
mínútur snýr maðurinn sér að
prestinum og spyr, heyrðu faðir,
hvað veldur liðagigt?
Herra minn, henni veldur of
mikið næturlíf, að vera með ódýr-
um og rugluðum konum, of mik-
ið alkóhól og fyrirlitning á ná-
unganum.
Eg er svo hissa, sagði hálffulli
maðurinn, og hélt áfram að lesa
daglaðið. Presturinn fór að hugsa
um hvað hann hefði sagt við
manninn og ákvað að biðjast fyr-
irgefningar. Eg biðst afsökunar,
ég ætlaði ekki að vera svona
ruddalegur, hvað hefurðu haft
liðagigt lengi spurði presturinn.
Eg er ekki með liðagigt, ég var að
lesa að páfinn hefði hana!