Skessuhorn - 24.02.2000, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 24. FEBRUAR 2000
SSESSIíHÖBKI
Astar fífan
fauk af stað
Oí&nahorniíS
í næstsíðasta þætti varð mér það á
að eigna Böðvari frá Flnífsdal vísu
eftir Isleif Gíslason, lítilsháttar af-
bakaða. Umrædd vísa er úr vísna-
flokki eftir Isleif þar sem hann
leikur sér að búa til nýtísku kenn-
ingar og birtist hún því aftur
ásamt öðru sem ég hef undir
höndum af þeirri framleiðslu.
Þessar vísur eru birtar á nokkrum
stöðum, mismargar og ekki alltaf
þær sömu en ég hef hvergi séð þær
allar saman:
Astar fífan fauk af stað
fyr' legghlífa - njerði.
Bónorðshrífu ýtti hann að
undirlífa gerði.
Undirlífasólin sœt
sveiflaði hrífuskafti.
Raka þýfi mundi mæt
með legghlífa rafti.
Kærleiksamboð upp hann tók,
ástargambri hreyfði.
En hárkamba eyjan klók
engin sambónd leyfði.
Sé ég vappa á síðkvöldum,
sístþó happ að verði,
í ástarpappa umbúðum
iljatappa gerði.
Labbar ettir lágfættur
laus, að prettum hniginn,
sígarettusoghólkur
sem hérfléttar stiginn.
Rýmdi klókur vonavöll
viður smoking spjara,
þegar brókar blúnduþöll
brosin tók að spara.
Hlynur kvarða kostarýr
komst í skarðið vona,
en andlitsfarða eikin hýr
aldrei varð hans kona.
Höfuðskuplu hrundin smá
hélt af leynifundum.
Pokabuxna baldri hjá
bjó hún mörgum stundum.
Nú er nýliðinn konudagurinn og
af því tílefni væri ekki úr vegi að
rifja upp nokkrar ástarvísur. Þór-
arinn Sveinsson í Kílakotí yrkir
um æskuástina:
Minningar um œskuást
ævi langa geymast,
einkanlega ef hún brást.
- En æskubrekin gleymast.
Pétur Beinteinsson velti fyrir sér
misskiptingu mannanna gæða:
Einum lífið ástir gaf
óðrum Ijóð á munni.
Báðir njótaylsins af
endurminningunni.
Friðrik Hansen á Sauðárkróki orti
um konu sem varð honum minn-
isstæð:
Horfi ég á hárið greitt
háls ogfagurt enni.
Ég verð orðinn ekki neitt
efég gleymi henni.
Jón Magnússon sem gaf út ljóða-
bókina Bláskógar minntist liðinna
stunda á þennan hátt:
Ennþá man ég augun þín
öllum demant skærri.
Heilög varð hver hugsmi mín
heimurinn fegri ogstærri.
Og Sveinbjörn Beinteinsson gaf
vinkonu sinni þennan vitnisburð:
Sortnar flest því sigin er
sól að vesturfjóllum,
ég á mest að þakka þér
þú ert best aföllum.
Nokkur skjalfest og óyggjandi
dæmi eru þess að fólk dreyrni
væntanlega maka sína og vafalaust
mörg fleiri sem aldrei hafa verið
skráð og jafhvel ekki sögð en eitt-
hvað slíkt gæti legið á bak við vísu
Halldóru B. Björnsson:
Þótt ég leiti heiminn hálfan
hvergi ber þigfyrir mig.
Leggi ég bara augmi aftur
engan sé ég nema þig.
Og Guðrún Auðunsdóttir frá
Dalsseli hugsar til þess sem helst
verður til huggunar í andstreymi
lífsins:
Hetji angur huga minn
og hryggð migfangi vefur,
undir vangann þekka þinn
þá mig langað hefur.
Ellinni var einhverntíma lýst á
þennan hátt. “Þú veist að þú ert að
verða gamall þegar allt er sárt og
það sem ekki er sárt virkar ekki”.
Auðbergur Jónsson læknir á Eski-
firði hafði þó eftirfarandi huggun-
arorð ffarn að færa:
Fjölgar árum, bliknar brá,
bágt er við að una.
Samt er ennþá séns aðfá
seinni náttúruna.
Eftirfarandi mun vera brot úr
minningarljóði eftir Einar H.
Kvaran en getur prýðilega staðið
eitt sér og verið okkur áminning
um að njóta lífsins meðan við get-
um:
Ein ersú listsem allra dýpsta ég veit
og öUum hkctum mundi kjósa frnmtr,
þau endalok á okkar gæfukit
að eiga emi voriðþegar haustið kemur
Samkvæmt upplýsingum sem ég
hef nýlega fengið mun vísan
“Mærin keypti meðalið” sem ég
var að spyrja um höfund að og var
talin efrir Hjörleif Jónsson á Gils-
bakka, vera eftír Pál Vatnsdal og
prentuð í vísnakveri eftir hann og
verð ég að telja það örugga heim-
ild nema sönnur verði færðar á
annað.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1361
*
Ur heita pottinum fyrir vestan
Upphaf þúsaldar?
Penninn
Spáin fyrir gamlársdag var þan-
nig að hroll setti að skotglöðum
brennumönnum, en rokspáin gekk
ekki eftír þar sem æðri máttarvöld
tóku í tauma fyrir okkur réttláta
hér á Vesturlandi og settu lægðina
sunnar en reiknað var með, þannig
að á gamlárskvöld birti til og gerði
hið besta veður. Því gátu Vestlend-
ingar skotíð og skotið, meira en
nokkru sinni fyrr og allir skemmtu
sér hið besta á friðsamlegan hátt.
Tvöþúsund vandinn varð ekki til
staðar sem betur fer. Mér kom
hinsvegar verulega á óvart að
“vandaleysið” var sem reiðarslag
fyrir ýmsa þá aðila sem voru að
mála skrattann á vegginn á síðasta
ári. Já góðar fréttir geta verið
slæmar. Tvöþúsund vandi okkar
hér á Snæfellsnesi var hinsvegar Sif
Friðleifsdóttir með úrskurð sinn
um vegagerð um fjallgarðinn. Ur-
skurður hennar að fjarlægja skuli
veg, brýr og ræsi á Kerlingar-
skarðsvegi ef vegur verður lagður
um Vatnaheiði er hneyksli að mínu
mati og af sömu ætt og úrskurður
Guðmundar Bjarnasonar um sorp-
urðunaraðstöðuna í Fíflholtum á
sínum tíma. Guðmundur var að
skora stig hjá náttúruelskendum
vegna óvinsældar út af Hvalfjarðar-
málunum. Sif telur sjáanlega þörf
á bættu andrými efrir Eyjabakka.
Jeltsín sagði af sér og fól forsætis-
ráðherra að sinna embætti forseta
fram að kosningum að sumri. Þetta
var eins og annað hjá Jeltsín hörku
taflmennska. Eg held að sagan
muni gera hlut hans meiri en við
samtímamenn ætlum. Það var mik-
ið afrek hjá Jeltsín að hafa haldið
hernum frá stjórnarbyltingu, sem
menn óttuðust allan valdatíma hans
og óttast enn. Mannfjöldaskýrsla
Hagstofunnar frá fýrsta desember
var birt rétt fyrir jól og var ekki
gleðiefni fyrir landsbyggðarfólk.
Margir segja að þenslan á höfuð-
borgarsvæðinu geti ekki verið
endalaus. Maðurinn leitar alltaf
jafnvægis við uppruna sinn, segja
menn. Þetta gerðist 1968 þegar
kynslóð eftirstríðsáranna var orðin
of rík og vildi til baka til náttúrunn-
ar. Það bendir margt til þess að
umsveiflan sé nær en okkur getur
grunað. Rektor Verslunarháskóla
sagði á hugarflugsfundi í Dagblað-
inu að margt benti til að sú allt sjá-
andi og heyrandi upplýsingatækni
Ertíng Garðar Jónasson
sem snertir hvert mannsbarn nú á
dögum fái manninn til krefjast ffið-
ar og vilji aðstæður þar sem áreiti
umhverfisins er innan ákveðinna
marka. Þessi lífssýn er auðvitað
grundvöllur þess að liðins árs mun
verða minnst í Stykkishólmi vegna
mikilla framkvæmda. Fjárfest var
fyrir 495 þúsund krónur á hvert
mannsbarn. Þessar framkvæmdir
munu hafa meiri áhrif til hagsbóta
fyrir íbúa Stykkishólms en okkur
getur til hugar komið nú. Þetta
upphafsár nýrrar aldar verður án
efa árið sem straumhvörf verða í
íbúafækkun í Stykkishólmi. Eg er
sannfærður um að svo verður.
Byggð þar sem til staðar er einset-
inn góður skóli, hitaveita og
íþróttamannvirki af fullkomnustu
gerð, ríkulegt félagslíf, barnvæn-
legt umhverfi með framhaldsskóla
á næsta leiti og mikil náttúrufeg-
urð, hlýtur að vera markaðsvæn í
samkeppni sveitarfélaganna um
fólkið í landinu. Vilji maður finna
frið í sálu og hvíla sig á manngerðri
náttúru, tekur bara augnablik að
hverfa til fallegra fjalla eða sjávar-
stranda þar sem maður gemr verið
einn í heiminum um stund, alltaf
mitt í náttúruauðlegð Breiðafjarð-
ar. Hin sanna auðlegð, sagði bisk-
upinn um áramót, er ekki í því fólg-
in að eiga mikið heldur í því að
þurfa lítið. En ég vil segja á móti,
þetta er speki þess sem allt á og þarf
lítið, en ekki sá raunveruleiki sem
landsbyggðin sér við þá kjaraskerð-
ingu sem samfélögin þar hafa orðið
fyrir vegna búsetubreytinga. Vegna
þeirrar öfugu byggðastefhu sem
hér hefur ríkt um áratugi er lands-
byggðin sífellt að verða fyrir skerð-
ingu á auðlegð sinni í fólki og at-
vinnukvótum, en sömu auðlegð og
áður þarf til framfærslu þeirra sem
eftir sitja. Það verður að vera verk-
efni fyrstu ára þúsaldar að sveigja af
þessari gjaldþrotaleið.
Gerum góðar byggðir betri.
Erling Garðar Jónasson
Málþing um norskar kýr
Föstudaginn 25. febrúar n.k.
verður haldið málþing um inn-
flutning á nýju mjólkurkúakyni í
Landbúnaðarháskólanum á
Hvanneyri. Þingið verður sett kl.
10 árdegis og lýkur með kaffi á
milli kl. 15 og 16.
Markmið með þinginu er að
draga ffam sem flesta af þeim þátt-
um sem huga þarf að við ákvörðun
um slíkan innflutning og styrkja
með því umræðugrundvöll málsins.
Ræðumenn verða Birgir Oli Ein-
arsson hagfræðingur við Hagþjón-
ustu landbúnaðarins, Vilhjálmur
Svansson dýralæknir á Keldum, Jó-
hannes Hauksson ostameistari
Mjólkurbúsins í Búðardal, Inga
Þórsdóttir prófessor í næringar-
fræði við Háskóla Islands, Emma
Eyþórsdóttir erfðafræðingur á
Rannsóknarstofnun landbúnaðar-
ins, Pétur Diðriksson bóndi á
Helgavatni, Sigríður Jónsdóttir
bóndi í Gígjarhólskoti, Drífa Sig-
fúsdóttir námsmaður og Vðar
Hreinsson bókmenntafræðingur.
Góður tími verður ætlaður fyrir
umræður þar sem öllum er ffjálst
að koma á framfæri sínum sjónar-
miðum. Vonast er til að sem flestir
sjái sér fært að mæta og hlýða á og
taka þátt í umræðum, bæði bændur
og aðrir áhugamenn um þessi mál.
Einnig verða erindi send með fjar-
fundabúnaði til nokkurra staða á
landinu og getur fólk mætt á þá
staði til að fýlgjast með.
(Fréttatilkynning)
Fastagestir kráar nokkurrar
voru alveg handvissir um að bar-
þjónninn þeirra væri hand-
sterkasti maður í hænum svo þeir
fóru af stað tneð veðmál. Bar-
þjónninn átti að kreista sítrónu í
glas með annarri hendi þannig að
ekki yrði einn dropi eftir í sítrón-
unni. Hver sá sem gæti kreist
meira útúr henni myndi vinna 10
þúsund krónur. Ef ekkert kæmi
hinsvegar þyrffi viðkomandi að
Ieggja jafhháa upphæð í sameig-
inlegan drykkjupott. Nokkrir
urðu til að reyna og var upphæð-
in komin í 80 þúsund þegar einn
daginn lítill og væskilslegur mað-
ur, með þykk gleraugu og í pól-
íester fötum kemur gangandi inn
á barinn.
Þessi litli maður var alveg til í að
reyna fyrir sér í kraffakeppni og
þegar viðstaddir höfðu hlegið sig
máttlausa í 5 mínútur kreisti bar-
þjónninn sítrónu og rétti síðan htla
manninum með bros á vör.
Sá litli rembist nokkra stund en
fær síðan 6 dropa til að falla úr
sítrónunni.
Vðstadda setur hljóða en loks
er litli maðurinn spurður: “Vnn-
ur þú sem skógarhöggsmaður,
lyftingamaður, eða hvað gerir þu
eiginlega?”
Nei, svarar sá litli; “ég vinn hjá
skattinum”.
Huglægur grunnur
Styrr eigi alllítill hefur undan-
farið staðið um svokallaða hug-
lækna. Mish'kar öðram læknum
stórlega þjónusta þessara ný-
fengnu keppínauta sinna. Segja
þeir skottulækna aldrei hafa á
læknaskóla gengið og litla stoð
vera í því að þeir hafi aðeins
milligöngu um læknisþjónustu
nafgreindra manna dauðra, þar
eð engum sögum fer af því að
hinir dauðu hafi neitt frekar
fengist við læknislistir á hérvist-
ardögum sínum fremur en þeir
ódauðu.
Huglæknar hreykja sér óspart
af því að enn hafi enginn dáið í
þeirra félagsskap en læknar hug-
lausir undrast mjög þau sannindi
þar eð yfirlæknar hugverja eru
alhr með tölu löngu látnir.
Gremst hínum lærðu þó hvað
verst hve fast þeir era krafhir um
trúnaðargögn í miðlægan gagna-
grunn meðan keppinautar þeirra
í hópi seiðskratta sleppa við slíkt
eftirht. Nú hefur Heygarði borist
til eýrna að hugíæknar hyggist slá
þetta vopn úr hondum lærðra
með því að senda allar sínar
skýrsltir í huglægan gagnagrunn á
Astralsviði hjá Sálarrannsóknar-
félaginu.
Hræðir bömin
Bjarki kom dag einn óvenju
snemma heím tir vinnunni. Hann
fer upp í svefnherbergi og bregð-
ur heldur í brún því kona hans
liggur nakin í rúmi þeirra hjóna.
Bjarki spyr hvað sé eiginlega að
ffúnni? “Ég held elskan að ég sé
að fá hjartaáfall”, segir hún.
Bjarki verður logandi hræddur,
ríkur niður í símann til að hring-
ja á sjúkrabíl. Þar mætir hann
syui sínum sem er alveg hvímr af
hræðslu og segir skelfingu lostinn
við föður sinn: “Pabbi, það er
nakinn maður inni í baðher-
bergi”. Bjarki ríkur þangað og sér
þá besta vin sinn hann Magga
nakinn bak við hurð. “Hvað er
þetta Maggi, að þú getir ekki
skammást þín. Konan mín hggur
inni í rúmi með hjartaáfall á með-
an þú hleypur nakinn um og
hræðir börnin”.