Skessuhorn - 07.12.2000, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2000

Penninn________________________________
I Skessuhorni þ. 23. nóv. er frásögn af bænda-
fundi í Breiðabliki á Snæfellsnesi. Þar var eftirfar-
andi haft eftir Sveini Guðjónssyni á Stekkjarvöll-
um:
“Eg sagði það nú þegar mjólkurbúið var lagt af
í Borgarnesi þá yrðum við Snæfellingar einfald-
lega skornir af. Þessi aðgerð var byggðarglæpur.
Það er óþolandi þegar atvinnutækifæri eru með
þessum hætti flutt af landsbyggðinni til Reykja-
víkur.”
Sem betur fer hefur þessi spádómur Sveins (og
raunar fleiri Snæfellinga) ekki ræst, því þeim hef-
ur haldist betur á framleiðslurétti sínum en öðr-
um svæðum við Faxaflóa. Og, ef einhverjum þyk-
ir það skipta máli, þá fluttust störfin í Borgarnesi
ekki til Reykjavíkur. Flest lögðust þau af en fjölg-
að var á Selfossi um 1-2 störf en 2 - 3 í Búðar-
dal. Það er hins vegar lítil huggun því ágæta fólki,
sem starfaði í samlaginu. Þó mun fáum eða eng-
um hafa verið sagt upp fyrr en nokkrum árum
síðar.
Ég fullyrði að engum þótti gaman að komast
að þeirri niðurstöðu að rétt væri að úrelda sam-
lagið, þvert á móti. Það var alveg hundleiðinlegt.
En af hverju þá?
Rifjum upp ummæli Aðalsteins Hákonarsonar,
Tillam að umhmsunarefhi
lögg. endurskoðanda K.B. á opnum fundi þar
sem þetta var rætt. Hann sagði að félagið tæki
mikla áhættu með því að nota ekki þetta tækifæri
til að losa fjármagn og minntist um leið á ó-
skemmtilega reynslu sína af gjaldþroti kaupfé-
lags.
Einnig lágu fyrir sterkar vísbendingar um að
unnt yrði að greiða bændum um tveimur kr.
meira fyrir mjólkurlítrann ef vinnsla væri lögð af
í Borgamesi og þá ekki einungis bændum á þessu
svæði heldur á öllu Suður- og Vesturlandi og það
hefur fyllilega gengið eftir. Ætla má að sá ávinn-
ingur nemi um 200.000,- kr á meðalbú á ári.
Gemm nú ráð fyrir að Kaupfélagið hefði kom-
ist í þrot en samlagið verið starfrækt áfram. Mun
fleiri hefðu misst störf sín, lánardrottnar K.B.
(þ.m.t. bændur og aðrir eigendur innistæðna og
afurðainnleggs) hefðu tapað fé, bændur fengið
minna fyrir mjólkina til frambúðar og atvinnulíf
byggðarlagsins að drjúgum hluta verið í upp-
námi.
Auðvitað gemr enginn fullyrt neitt um þessa
atburðarás, en hættan blasti við og henni var af-
stýrt.
Það er svo önnur saga hvort þeir fjármunir,
sem runnu til K.B. í tengslum við úreldingu sam-
lagsins, hefðu getað nýst
betur en raunin varð, en
það snertir þetta um-
ræðuefni ekki nema ó-
beint.
Þá er ég kominn að
tillögu minni að um-
hugsunarefni fyrir þá,
sem láta sig atvinnu og
byggðamál varða og/eða
telja úreldingu samlags-
ins í Borgarnesi glæp-
samlega ofbeldisaðgerð.
* Hvers vegna er bætt afkoma kúabænda ekki tal-
in ávinningur fyrir atvinnulíf og byggðaþróun?
* Og hvers vegna telst það ekki líka ávinningur að
stærsti vinnuveitandi á svæðinu fái nokkur hund-
ruð milljónir króna til að endurskipuleggja ijár-
mál sín þegar í óefhi stefnir?
Að lokum, Sveini og öðrum til hugarhægðar
vegna breytinga á mjólkureftirlitinu: Neyðar-
þjónustufulltrúi vegna bilana í mjalta- og kæli-
kerfum verður staðsettur á þessu svæði og þjón-
ustan öll á að verða markvissari.
Guðmundur Þorsteinsson
Opið bréftil Bæjarráðs Akraness:
■Penninn__________________________Sérleyfisakstur Akranes - Reykiavík
í D.V! þriðjudaginn 21. nóv. s.l. og í Skessuhorni
2 3. nóv. s.l. eru fréttir um að bæjarráð Akraness hafi
samþykkt tillögu frá Gunnari Sigurðssyni bæjar-
fulltrúa um að fela bæjarstjóra að óska nú þegar eft-
ir viðræðum við S.VR. um hugsanlegt samstarf um
fólksflutninga milli Akraness og Reykjavíkur.
Þessi tillöguflumingur og samþykkt bæjarráðs
kemur mér mjög á óvart, vægast sagt.
Eg hóf sérleyfisakstur milli Akraness og Reykja-
víkur fyrir tæpum 30 árum síðan. Þá og allt þar til
Akraborgin hætti siglingum stundaði ég þennan
akstur í samkeppni við ríkisstyrkta flutninga Akra-
borgarinnar. Þegar Hvalfjarðargöngin voru opn-
uð, var gerð tilraun til að ná sérleyfinu af mér sem
tókst ekki og hefi ég rekið sérleyfið til þessa án
nokkurra styrkja ffá Akraneskaupstað.
Almenningssamgöngur í þéttbýli njóta víðast
hvar styrkja viðkomandi bæjarfélaga svo mun og
vera um S.VR. Ég hlýt því að spyrja, er mein-
ing bæjarráðs að Reykvíkingar eigi að fara að
greiða niður almenningssamgöngur til Akraness
og/eða ætla Akurnesingar að fara að greiða nið-
ur fólksfluminga milli Akraness og Reykjavíkur.
Ef það er ætlun bæjarráðs að fá aukna þjónusm á
þessari leið og greiða fyrir það úr bæjarsjóði, þá
lýsi ég því hér með yfir að ég er tilbúinn að fjölga
ferðum og auka þjónusm og óska hér með eftir
viðræðum við bæjarráð þar uin.
I greinargerð með tillögu Gunnars mun koma
ffam að verð fargjalda og ferðatíðni þjóni ekki
hagsmunum bæjarbúa.
Hér skal til upplýsinga gerður svolítill saman-
burður á verðurn.
Rvk.-Akranes
Sérl.bifr. H.P. 1.000.-
Norðurleið 1.000,-
Sæm. Sigmundss. 900,-
Rvk.-Borgarnes
1.300,-
1.300,-
1.200.-
BÓRGARP JfiRÖUR'
Norðurleið og H.P. aka ekki niður á Akranes,
svo þeirra gjald er að Hvalfjarðargöngum að norð-
an, samanborið við mitt gjald niður á Akranes.
Einnig er hægt að kaupa 20 fargjalda kort hjá mér
og er fargjald þá kr. 700,- Ferðatíðni á Akranes er
nú 5 ferðir á dag alla virka daga. Fyrsta ferð af
Akranesi er kl. 07:00 og síðasta ferð úr Reykjavík
kl. 21:30. Könnun sem gerð var á nýtingu þess-
ara ferða fyrr á þessu ári og stóð í einn mánuð
leiddi í ljós að meðalljöldi farþega var 7 farþegar í
ferð. Þannig má ljóst vera að þó fargjald þyki hátt
þá gefur þessi akstur ekki mikið og fjölgun ferða og
lægra fargjald gengur engan veginn upp að öðru
óbreyttu. Ég átti fund með bæjarráði Akraness
snemma á þessu ári. Þar kynnti ég hugmyndir að
breytingum á áætlun sem fólust í því að tengja sam-
an ferðir til Akraness og Borgamess. Það varð
niðurstaðan að bæjarráð gerði ekki athugasemdir
við áform mín. Frá því að þessi fúndur var hald-
inn hefi ég ekkert heyrt frá bæjarráðsmönnum um
þessi mál. Sá fréttaflutningur sem vísað er til í
upphafi þessarar greinar kemur því mjög á óvart.
Það er vægást sagt einkennilegt að ábyrgir og
reyndir sveitarstjómarmenn eins og Gunnar Sig-
urðsson skuli rjúka til með tillöguflutning af þessu
tagi án þess að hugað sé að viðræðum við þann sem
annast þessa flutninga nú. Ferðatíðni á milli Akra-
ness og Reykjavíkur er sambærileg eða betri en til
staða af líkri stærð og líkri fjarlægð frá Reykjavík.
- Hangir hér eitthvað annað á spýtunni.? -
Þeir Akurnesingar sem þessa þjónustu nota nú
hafa sýnt mér og bifreiðastjórum mínum þakk-
læti og skilning nær undantekningalaust. Síð-
ustu ár hefir sérleyfisakstur dregist verulega sam-
an ffá því sem áður var. Kemur þar margt til, en
aukin bifreiðaeign fólks ásamt betri vegum ræður
sennilega mestu í þessari þróun. Þessi þróun
hefir svo leitt til þess að sérleyfishöfum hefir
fækkað, t. d. má nefna að þegar ég hóf sérleyf-
isakstur þá voru 5 sérleyfi á svæði því sem ég
þjóna til Reykjavíkur. Á Snæfellsnesi og í Dölum
vom 4 sérleyfi en er nú eitt. Þessu lík er staðan
víða um land. Það hefir fleira verið sameinað en
sérleyfi, sameining sveitarfélaga o.s.frv. Nýverið
var Gunnar Sigurðsson í viðtali í útvarpi og kom
þar m.a. ffam hjá honum að sameina þjTÍti sveit-
arfélög á Vesturlandi mun meira en nú er.
Er þessi tillöguflutningur hans í takt við þau á-
form ?
Borgamesi 3. desember 2000
Sæmundur Sigmundsson sérleyfishafi
Penninn_____________________________
Sunnudaginn 2. desember voru árlegir að-
ventutónleikar Tónlistarfélags Borgarfjarðar og
Borgarfyarðarprófastsdæmis haldnir í Reykholts-
kirkju.
Kammerkór Vesturlands sem stofnaður var
fyrir rúmu ári kom þar fram í fyrsta sinn á sjálf-
stæðum tónleikum. Á dagskránni voru jólasöngv-
ar og valin verk úr trúarlegum tónbókmenntum,
sumt verk sem flestir þekkja eða kannast við,
en önnur sem fáheyrðari eru í lifandi flutningi
hér í héraði. Meðal annars voru fagurlega fluttar
fjórar lofgjörðir til Maríu Guðsmóður, sem án
efa hafa snortið viðkvæma strengi í hjörtum allra
er geyma í huga sér minningu um góða og ást-
ríka móður.
Sérstakt var það við tónleikana, að inn á milli
þeirra verka er kórinn flutti fengu einstakir kór-
félagar tækifæri til að flytja einsöngsverk, dúetta
og kvartetta , ýmist með eða án stuðnings kórs-
ins. Allir skiluðu þeir þessum hlutverkum vel og
sumir með miklum ágætum, enda eru í kórnum
margar mjög fallegar og vel þjálfaðar raddir,
sem þarna fengu tækifæri til að njóta sín og gleðja
áheyrendur með fjölbreyttri dagskrá.
Flutningur kórsins var í heild samstilltur og
hljómaði vel, tónninn hlýr og glaðlegur, enda var
auðvelt að sjá hversu kórfélagar nutu þess að
syngja saman og leyfa áheyrendum að njóta dá-
Aðventutónleikar í Reykholtskirkju
Kammerkór Vesturlands
sémda tónlistarinnar með sér. Sérstaldega
þótti mér mikið koma til flutnings kórsins
á mótettunni „Warum“ eftir Brahms, en
hæst reis hann þó að mínu mati í „Hall-
elujakór" úr Messíasi eftir Hándel, sem á-
heyrendur þökkuðu með því að rísa úr
sætum og kalla eftir endurtekningu.
Kórinn naut góðs stuðnings fjögurra
hljóðfæraleikara, Jacek Tosik Warszawiak
lék á orgel, Eva Tosik Warszawiak og Z-
bigniew Dubik á fiðlur og Asgeir H.
Steingrfmsson á trompet. Framlag þeirra
gaf flumingnum styrk og þrótt, en einnig
innileika og yl þar sem það átti við og jók þannig
á áhrifamátt flutningsins sem náði með því sterk-
ar til tilfinninga áheyrenda.
Dagrún Hjartardóttir stjórnaði kórnum af lát-
leysi og mildri festu og hefur tekist að ná miklum
og glæsilegum árangri á skömmum tíma. Er á-
stæða til að óska henni og kórnum til hamingju
með góða upphafstónleika og það var glaður
hópur áheyrenda sem gekk út úr Reykholtskirkju
því að sú helga tilfinning sem fylgir jólum hafði
srmgið sig inn í hjörtu þeirra og hugi. Því héldu
menn brosandi heim.
En eins og endranær þarf í upphafi endinn að
skoða. Til þess að fylgja þessum árangri eftir þarf
að halda á, setja markið hátt og kanna nýjar slóð-
ir og nema fleiri lönd í veröld tónlistarinnar.
Meðal íslenskra tónverka er margan fjársjóð að
finna, sem vert er að draga fram. Léttleiki og
gleði kórsins mun án efa geta notið sfn í flutningi
léttrar klassískrar tónlistar og því má búa til lang-
an óskalista yfir það sem gaman væri að heyra
kórinn flytja okkur íbúum Vesturlands. Við get-
um strax farið að hlakka til.
Með þessum tónleikum má segja að Tónlistar-
félag Borgarfjarðar sé að uppskera árangur langs
og farsæls starfs og forystu og frumkvæðis að
stofnun tónlistarskóla, því að stærstur hluti kór-
félaga hefur notið söngkennslu og þjálfunar í
skólanum.
Snorri Þorsteinsson
ffieyqqrðshorniC
Yrkingar
Stefan Jóhannesson færði Hey-
garðshorninu þessar snjöllu vísur.
Ráðherrakoss
Hann Guðni hjá kúnni í kerktkum var
Þau kysstust, ég veit ekkifleira.
Það jylgdi ei sögti hvort frömdu þtm þerr
forleik að einhvaju meira.
Fullkominn piparsveinn
Haukur glaður ávallt er
endafátt til baga.
Kynlíf hann í hendi sér
hefur flesta daga.
Vetur sumar vor og haust
vart hann sást með konum.
Og þvt veldur efalaust
úilitið á honum.
Málþvottahúsið
Á netinu rekur maður nokkur, Jef
Braekmans að nafhi, málþvottahús
fyrir íslenska tungu. Þar er meðal
annars að ftnna þessi snjallyrði.
Aikido: snúðvígi (Tækni aikido
byggist á n^ítingu hringhreyfingar)
alcohol: andlögur, andvatn
altar: fórnarborð, véborð
ballet: fimdans
Barcelona: B-arsalir
hikini: tvípjödur
Sjónauki: fjaraugu, firðaugu (a
combination of Dutch: ‘verreki-
jker’ (far-watcher) and Icelandic
‘gleraugu’
Boxhanski: slagvetdingur
Capuchino: frauðkragakaffi,
kragakaffi, freyðikaffi
Kathólskur: Páfahlýðinn
Gasgríma: andarsáld
Bensín: vélsmeti
BenSínstöð: fydlistöð
Gíraffi: úlbarði (ULfaldi + hlé-
BARÐI), kranahind, tröllhind
Golf: kylfufimi
Golfari: fimkylfungur
Górilla: rauinapi
Grúppía: baksviðshóra
Gúllas: smalaspað
Sígauni: Flakkindverji
Synir
Nokkrir menn voru saman komnir
til að spila póker. Meðal þeirra var
maður að nafni Guðmundur. Þeg-
ar líða tekur á kvöldið fara þeir að
tala iihi syni sína og em flestir
þeirra afar stoltir af sonurn síntiin.
Þegar Guðmundur þarf að skreppa
á klósettið byrja félagar hans að
pískra: “Aumingja Guðmundur,”
segir Halli. “Sonur hans er hár-
greiðslumaður og hommi. Engin
franníð í því. Sonur minn er efni-
legur á tjármálamarkaðnum. Hann
er ekki nema 29 ára og þegar hann
fór í afinæli til yinar síns um dag-
inn gaf hann honum glænýjan
BMW.” Þá segir Siggi: “Það er ná
ekkert, sonur minn er orðinn mjög
uðjiuikill á fasteignamarkaðnum,
aðeins 27 ára, og þegar hann fór í
afrnæli hjá félaga súium um daginn
gaf hann honum nýja ibúð í
Skerjafirðinum.” I þessu kemur
Guðmundur af klósettinu: “Missti
ég af einhverju ?” “Nei,” segja
pókerfélagarnir. “Við héldum á-
fram að tala um strákana okkar.”
“Já,” segir Guðmundur. “Eg verð
nú að viðurkenna að ég varð ftTÍr
vonbrigðum þegar strákurinn
minn kom út úr skápnum, en hann
plumar sig vei. Hann er ineð tvo í
takinu núna. Annar gaf honum
glænýjan BMW og hinn gaf hon-
um íbúð í Skerjafirðimnn.”