Skessuhorn - 29.03.2001, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 29. MARS 2001

HAGYRÐINGAKVÖLD A BUÐARKLETTI
Eins og foli, átta
vetra, grabur
Bjarki Már Karlsson
Síðastliðið föstudagskvöld kváð-
ust á hagyrðingarnir Dagbjartur
Dagbjartsson frá Refsstöðum, Þór-
dís Sigurbjörnsdóttir frá Hrísum,
Helgi Björnsson frá Snartarstöðum
og Kristján Hreinsson frá Reykja-
víkurhreppi fyrir fullu húsi í veit-
ingastaðnum Búðarkletti í Borgar-
nesi. Stjórnandi var Bjarki tölvu-
karl ffá Hvanneyri.
Hagyrðingarnir og stjórnandinn
hófu leikinn með því að kynna hver
annan til leiks:
Bjarki kynnti Dagbjart svo:
Eins ogfoli, átta vetra, graður
ágætlega tenntur, lœrin stinn.
Dagbjartur er dásamlegur maður
dæmalaus er kveðskapurinn minn.
Dagbjartur tók við keflinu:
Þórdísi með pomp og pragt
menn pukrast við að lýsa.
Alltþað Ijóta er áður sagt
en sú rosa skvísa.
Þá kynnti Þórdís Helga til leiks:
Þama liti á endanum
með yftrlitið bjarta
drýgir hór t huganum
Helgi frændi á Snarta
Helgi kynnir Kristján Hreinsson:
Kristján Hreinsson kunnur er af
kveðskap sínum
það er orðið að hans vana
að yrkja mest í fjölmiðlana.
Loks kynnir Kristján stjómand-
ann:
A Hvanneyri hann Bjarki býr
bjástrar margt og stundar
á meðan aðrir kyssa kýr
hann ketfisfi'æði stundar
Upphaflega hafði Kristján
Snorrason Búnaðarbankajarl lofað
að stjórna dagskránni en gengið úr
skaftinu á elleftu stundu. I staðinn
sendi hann Bjarka sem komið hafði
í bankann að slá lán og gat því ekki
vikist undan. Þórdís lýsti atburða-
rásinni svo:
Margur þarf í lífsins leik
löku tré að veifa
Bankastjórabjálfinn sveik
Bjarki er varaskeifa
A golfvellinum að Hamri, rétt
utan Borgarness, hefur forljótum
tanki verið breytt í fagurmálaða
risavaxna kókdós, vegfarendum til
yndisauka. Nýverið var þess getið
í fréttum að eitthvert náttúruvernd-
arapparatið finni þessu allt til for-
áttu og vilji láta rífa dósina góðu.
Helgi lýsir þessu svo:
Náttuvei~nd kvataði yfir kókdósinni
úiTæði það eitt ég kenni
í endurvinnslu að koma henni
Dagbjartur hafði þetta að segja:
Umhverfið bannað er alveg að skreyta
annar í hemlana tók,
en auðvitað má þessu alls ekki neita
allt gengur betur með kók.
Þórdís tók við:
Ei má girða grettið hraun
né grafafyrir kamri
Rexinefndar kom við kaun
kókdollan á Hamri.
En þetta yrkisefni kallaði fram
oddhendu hjá Kristjáni:
Dós af kóki kreddwr jók
og kvönun tók að fieðast
er ríkisblók um bæinn ók
nú bændur klókir hæðast.
Fréttir af því hvort Goði flytji
höfuðstöðvar sínar í Borgarnes em
misvísandi. Þess em dæmi að einn
fjölmiðill upplýsi að Goði komi en
samdægurs segir næsti fjölmiðill frá
því að það sé með öllu borin von.
Næsta dag hafa svo báðir skipt um
skoðun. Um þetta segir Þórdís:
Uiræði nú eiga þrenn
um hvar setja höfuðvígið.
Gufuvilltir Goðamenn
geta í engan fótinn stigið.
Goðafræðin vefst lítt fyrir Helga:
Goði mórgum gáta er
hvort Goði kemiír enginn sér
Goði kemur, Goðifer
Goði verður kannski hér.
Dagbjartur kveður við svipaðan
tón:
Það er best að betja sér
þá batnar lífsins kraftur.
Goði kemur, Goðifer,
Goði kemur aftur.
Dagbjartur Dagbjansson
Og Kristján kemur með enn eitt
tilbrigði við sama stefið:
A ferðum Goði alltaf er
aldrei staðar nemur
Goði kemur Goðifer
Goðifer og kemur.
Úr því farið er að ræða ketfram-
leiðslu hvarflar hugurinn óneitan-
lega að gin- og klaufaveikinni sem
nú herjar á bændur handan hafsins.
Helgi hefúr áhyggjur af framgöngu
landbúnaðarráðherra í þeim mál-
um:
Svo að ekki sýkist dýr
sérstaklega varast ber
Guðna, því hann kyssir kýr
og kynni að bera smit í sér.
Kristján tekur undir þetta með
Helga og segir:
Bejur eru bestu dýr
afbændtim landsins studdar
en þeir sem vilja kyssa kýr
kallast jafnan tuddar
Helgi Bjömsson
Dagbjartur sér þó ljós í myrkrinu
fyrir það að nú er engum hleypt til
landsins nema sá hinn sami hafi
áður dýft sínum sullskóm í sótt-
hreinsipoll:
I flugstóðinni er komið ker
keytuborinn vegut;
nú getur enginn gengið hér
gin- og klaufalegur.
Umræðan um heimkomu ferða-
manna minnti Kristján á vísu sem
stökk alsköpuð úr höfði hans um
leið og honuin bárust fréttir af því
að sprenglærður dósent væri snúinn
heim úr lagri reisu:
Herrum sínum hælandi
Hannes kom í bæinn
teymdur heimjrá Tælandi
á typpinu um daginn.
Nú þótti sumum sem umræðan
væri hætt að snúast um skepnusjúk-
dóma og því tilvalið að ræða heilsu-
far mannskepnunnar í staðinn.
Einkum hafa hagyrðingarnir á-
hyggjur af því hve illa læknar tolla í
Borgarnesi. Þórdís sá fulla ástæðu
til að tengja umræðuefnin tvö sam-
an:
Þó læknum fækki logar týra
leggjum fráleitt ár í skut
fórum bara beint til dýra
það býttar ekki nokkrum hlut.
Þótt Kristján búi f Skerjafirði og
hafi haft sama heimilislækninn frá
rennblautu barnsbeini þá skilur
hann vanda Borgfirðinga vel:
Slæmt erþetta læknalið
og lélegt þeirra gengi
þeir hérna stundum staldra við
en stoppa aldrei lengi.
Dagbjarti þótti hér nóg komið af
volæði og sá ástæðu til að benda á
jákvæðan punkt:
Borgnesinga brestur vöm
basla í mörgu sporti
fyrst það getafæðst hér bórn
fyrir læknaskorti.
En þótt læknarnir endist illa
stendur apótekið alltaf fyrir sínu og
er nú komið í nýtt og rúmgott hús-
næði á besta stað. Dagbjartur ber
lof á það:
Apótekið heillar hal
hér er margt sem lokkar
geysimikið vöruval
viagra og smokkar.
Helgi vildi einnig benda á góða
þjónustu apóteksins:
Hér í bænum vandi var
vegna lima síslakra
Apótekið átti svar
og ódýrt seldi Viagra
Þetta kallaði þegar á nánari skýr-
ingu hjá Þórdísi:
Lyfsalinn með bros á brá
birgðir sínar flutti um daginn
síðan Helgi aldrei á
erindi í neðri bæinn
Ekki veitir af því að eiga nóg af
viagra nú þegar súludans tröllríður
skemmtanalífinu. Hagyrðingun-
um þykir einsýnt að miðstöð þeirr-
ar listgreinar færi vel í Búðarkletti
enda er þar stöpull mikill á miðju
gólfi, kantaður reyndar og úr grófu
timbri, en súla samt sem áður eins
og Dagbjartur bendir á:
Þeir sem byggðu Búðarklett
bjuggust við því arna
að yrðifljóð á súlu sett
og súlan stendur þarna.
Þórdís sér þó vissa annmarka á
notkun súlunnar:
Efvið staurinn iðar sér
utan hlífðmfata
listdansarinn eflaust er
eins og gaddaskata.
Hér þótti Helga nóg komið af
blautlegum kveðskap í bili og
mælti:
Við Buðarkett er stór og mikill staður
standajói og Pálmi í dyrum þar
ogfylgjast nwð hvort álpist einhva~ maðw~
í athugunarleysi á Dússabar.
Hér verða ekki tekin fleiri dæmi
af kveðskap hagyrðinganna, og er
þó að nógu að taka. Við látum
Kristján eiga síðasta orðið. Eitt-
hvert olíufélagið er nú með ein-
hverskonar átak þar sem málvillur
eru áberandi. Kristján er ekki viss
um það hvort Bubbi Morthens sé
þar að auglýsa dóp eða vara við því
og þykir við hæfi að koma sléttu-
böndum á kappan.
Skáldið texta semur sátt
sjaldan Ijóðum stelur
dáldið hefuryndi átt
aldrei fljóðin kvelttr
BMK
jfieYgqrðshornið
Ný kærasta
Kalli litli kolkrabbi er kom-
inn með nýja kærustu. Þau
eru ósköp ung og saklaus og
ekki farin að gera neitt dóna-
legt. Haldast bara hönd í
hönd í hönd í hönd í hönd í
hönd í hönd í hönd.
Gamlir tuddar
Björn bóndi kemur dag
nokkurn með líflegan ungan
tarf heim í fjós. Gömlu tudd-
arnir hans tveir eru löngu
hættir að sýna kúnum
minnsta áhuga. Þeir hafa þó
gert það gott um dagana og
Björn bóndi kann ekki við að
fella þá. Þegar nýi bolinn
mætir vindur hann sér beint í
að sinna kúnum.
Þegar hann er kominn upp á
þá fjórðu byrjar annar gam-
altarfurinn að krafsa í gólfið
og haga sér ffiðilslega. “Eg
hélt við værum löngu hættir
að nenna þessu,” segir hinn
gamli tarfurinn. “Vfst er
það,” svarar sá fyrri, “ég vil
bara ekki að þessi nýi haldi
að ég sé líka belja”.
Heyrt í miðj-
um klíðum:
Hún: Ertu nokkuð með
Alnæmi?
Hann: Nei, það er sko alveg á
hreinu
Hún: Eins gott, þann ófögn-
uð vil ég sko ekki fá aftur!
Þegar stórt er spurt
Strákurinn: Af hverju eru
stelpur svona sætar?
Guð: Svo þú getir elskað þær!
Strákurinn: Af hverju eru
stelpur svona hlýjar og mjúk-
ar?
Guð: Svo þú getir elskað þær!
Strákurinn: Af hverju eru
stelpur svona vitlausar?
Guð: Svo þær geti elskað þig!
Sjúkur
Skagamaður
Skagamaður kemur heim úr
vinnunni og sér þá hundinn
sinn með dauða kanínu,
gæludýr nágrannans, í kjaftin-
um. Maðurinn fyllist ör-
væntingu og óttast að nú
muni nágranninn aldrei yrða
á sig aftur. Hann tekur illa út-
leikna kanínuna af hundinum,
þvær hana, greiðir henni og
setur hana aftur í búrið sitt í
von um að nágranninn haldi
að hún hafi dáið eðlilegum
dauðdaga.
Nokkrum dögum síðar taka
þeir grannar tal saman og
kanínueigandinn segir: „Viss-
irðu að Snúlli dó um dag-
inn?“. Hinum bregður við
en nær að halda andlitinu og
spyrja hvað hafi komið fyrir.
„Við fundum hann dauðan í
búrinu sínu og grófum hann.
Og haltu þér nú: Ðaginn eftir
að við grófum hann ætluðum
við að taka búrið inn, en þá
hafði einhver grafið hann
upp, baðað hann og sett hann
aftur í búrið. Það eru greini-
lega þokkalega sjúkir einstak-
lingar sem ganga lausir hérna
á Skaganum!“