Morgunblaðið - 03.07.2019, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. JÚLÍ 2019
✝ Emilía PetreaÁrnadóttir
fæddist á Akranesi
6. október 1943.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Vesturlands 7. júní
2019. Foreldrar
hennar voru Árni
Halldór Árnason,
vélstjóri, f. 1915,
d. 1991, og kona
hans Steinunn
Þórðardóttir frá Grund, Akra-
nesi, f. 1915, d. 2005. Fóstur-
foreldrar Emilíu voru Lárus
Bjarni Árnason, málarameist-
ari, f. 1910, d. 1986, og kona
hans Helena Halldórsdóttir, f.
1916, d. 2012. Systkini Emilíu
eru Bjarni, f. 1939, Sigríður, f.
1941, d. 2010, Þórður, f. 1942,
og Lárus Bjarna, f. 1966,
málarameistara. Helena á
drengina Axel Mána og Gutt-
orm Jón með Gísla Baldri Hen-
ryssyni. Kona Lárusar er Hild-
ur Jónína Þórisdóttir,
þroskaþjálfi og eiga þau Þóri
Hlyn, Halldór Kristin, Bárð
Bjarka, Aðalstein og Emilíu
Margréti. Emilía Petrea lauk
gagnfræðaprófi á Akranesi og
starfaði lengi sem for-
stöðukona dagdeildar Dval-
arheimilisins Höfða. Ásamt
fleirum var Emilía ein af
stofnendum Skagaleikflokksins
og tók virkan þátt í því starfi.
Þá var hún um árabil öflug í
skátastarfi í bænum. Emilía og
Guttormur hófu búskap á Mel-
teigi 7, en byggðu síðan hús á
Bjarkargrund 20 Akranesi þar
sem þau bjuggu allan sinn bú-
skap. Heimilið á Bjarkargrund
var rómað fyrir gestrisni og
stóð ávallt öllum opið.
Útförin fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 3. júlí 2019,
klukkan 13.
Ingibjörg, f. 1945,
Sigrún, f. 1946,
Árni Sigurður, f.
1949, d. 2000, Ól-
ína Elín, f. 1950,
Guðmundur, f. og
d. 1952, Steinunn,
f. 1954, og Guð-
mundur, f. 1956.
Þann 29. desember
1962 gekk Emilía
að eiga Guttorm
Jónsson, hús-
gagnasmið og myndlist-
armann, f. 1942, d. 2014. For-
eldrar hans voru Jón
Björnsson, málarameistari og
Greta Björnsson, listmálari.
Emilía Petrea og Guttormur
eiga börnin Helenu, f. 1963,
myndlistarkonu og lektor við
Landbúnaðarháskóla Íslands,
Ég hjóla og hjóla, hvass vind-
urinn virðist koma úr öllum átt-
um, hugurinn er líka á fleygiferð,
sé krabbameinið ólga í mömmu,
allt gerist svo hratt. Átta stund-
um síðar hjóla ég heim, allt er
kyrrt, einstök sumarnótt og sólin
leikur við Snæfellsjökul. Mamma
er búin að leysa landfestar, komin
í Sumarlandið til pabba. Eitt
augnablik stendur tíminn í stað,
ekkert verður sem fyrr.
Eftir greininguna í desember
tók við lyfjameðferð og síðan
brjóstnám. Mamma gerði allt
rétt, fylgdi öllum fyrirmælum,
varð aldrei veik, með bjartsýnina
að vopni, en við vissum að teg-
undin var illvíg og ólíkindatól. Allt
leit vel út og sumarið beið, en bak-
slagið kom og fór á leifturhraða.
Það var reyndar í mömmu anda
sem var aldrei að tvínóna við hlut-
ina og fór hratt um.
Mamma eða Milla Peta, eins og
hún var oftast kölluð, var fjórða í
röð tíu barna ömmu Steinu og afa
Árna á Suðurgötu 16 Akranesi.
Hún var einnig alin upp hjá fóst-
urforeldrunum, ömmu Helenu og
afa Lárusi. Má segja að hún hafi
tekið það besta frá báðum for-
eldrum, djúpstæða elsku á mönn-
um og dýrum en líka hæfileika til
að lyfta hugsuninni upp og sjá
hlutina í stóru samhengi með
djörfung og dug. Sambúð
mömmu og pabba stækkaði þau
bæði, með gagnkvæmu svigrúmi.
Hún gaf pabba hvatningu og
frelsi til listsköpunar og sumar-
vinnu í Kerlingarfjöllum, en á
hinn bóginn var pabbi alfa og
ómega í verklegri uppbyggingu
heimilisins og hélt sinni stóísku
ró, þó heimilið væri eins og fé-
lagsmiðstöð. Samvera við fólk,
lestur góðra bóka, prjónaskapur
og danska sjónvarpið var kjarni
tilverunnar.
Sú gjöf sem mamma gaf með
tilvist sinni er svo stór að henni
verða ekki gerð skil í einni minn-
ingargrein. Svo algjörlega sverð
mitt og skjöldur í tilverunni,
ávallt tilbúin að leggja lið, styðja,
hvetja, stappa í mann stálinu, efla
trúna á að allt færi vel. Áhrif
hennar á uppeldi sona minna eru
með öllu ómetanleg. Kannski var
hún mesti jóginn án þess að hafa
farið í einn jógatíma eða indjána-
höfðingi án þess að hafa komið á
indjánaslóðir. Að minnsta kosti
var mamma algjörlega búin að
greina kjarna tilverunnar, hjóm
og tildur snertu hana ekki. Henn-
ar orka fór í að gefa af sér ást,
kærleik, húmor og umhyggju til
fjölskyldu og stórs vinahóps. For-
dómalaus og þakklát. Ást hennar
á börnum, hvaðan sem þau komu
og hvernig sem þau voru, var
mögnuð, þannig eiga margir sína
ömmu Millu og góðar minningar.
Við skyndilegt andlát pabba
fyrir fimm árum sýndi mamma
ótrúlegan styrk, takast á við
breytt kjör, bjarga sér í að laga
hluti og halda áfram að hlúa að
fólki og rækta vini sína. En við
stóðum líka saman, ég gat hjálpað
til, gefið til baka, Gutti minn hefur
búið hjá mömmu í veikindunum
og staðið eins og klettur við hlið
ömmu. Það er góð tilfinning og
mikil sátt sem fylgir því að hafa
verið til staðar. Mamma var stór
kona, snerti líf svo ótal margra.
Hún dvaldi ekki í eigin vorkunn-
semi heldur flutti orkuna yfir í
þakklæti.
Á dánarbeðinum sagði ég við
mömmu: „Þú ert ekki að fara frá
okkur núna, þú lofar því.“ Hún
strauk enni mitt blíðlega, sendi
mér fingurkoss og sagði: „Það fer
eftir því hversu góð tilboð eru á
ferðum þarna yfir.“ Þetta hefur
greinilega verið gott tilboð,
mamma, kærkomið að hitta
pabba og fara með hundinn Kófi í
fanginu. Elsku mamma mín, takk
fyrir allt, nú tek ég við kyndlinum.
Þín elskandi dóttir,
Helena (Hella).
Þessi orð sem ég fékk að heyra
í símann að nú væri farið að stytt-
ast í að amma færi að fara og
stuttu seinna að amma væri dáin,
voru erfið að meðtaka. Öll sorgin
og söknuðurinn. En á sama tíma
gat ég ekki annað gert en sam-
glaðst henni að fá að fara, því við
töluðum bæði um það að það
værir ekkert líf að þurfa að liggja
uppi á spítala og geta ekkert
gert. Amma Milla hjálpaði mér í
gegnum svo margt alveg frá
barnæsku og til síðasta dags.
Síðustu 2 ár í lífi mínu hafa verið
frábær fyrir það eitt að fá að búa
hjá henni á Bjarkó. Ég gat hjálp-
að henni og hún kenndi mér að
keyra, allt um heimilisstörf og að
verða að fullorðnum einstaklingi.
Amma Milla æsti sig aldrei þrátt
fyrir að vinnustofan og bílskúr-
inn væru eins og það hefði orðið
kjarnorkusprenging og bílaplan-
ið fullt af druslum. En amma sá
það ekki, hún stóð með mér í því
sem ég vildi læra og sagðist oft
vera stolt af því að ég hefði farið í
iðnmenntun, eins og afi Gutti.
Amma elskaði Elvis Presley og
hafði alltaf „ It is now or never“
sem hringitón í símanum. Núna
þegar þú ert farin á betri stað þá
er eitt markmið sem stendur fast
eftir í minni mínu og það er að fá
bleikan Porsche. Takk fyrir allt,
elsku amma.
Þinn
Guttormur Jón.
Þann 7. júní kom loks að deg-
inum sem ég hef hugsað um og
kviðið fyrir undanfarin ár. Síð-
astliðin 5 ár, eða síðan afi dó, hef
ég hugsað um hvað skyldi gerast
þegar ég myndi missa ömmu.
Mína stærstu fyrirmynd og
sterkustu stoð. Það er kannski
erfitt að átta sig á því hversu
mikil áhrif amma, ein mann-
eskja, hafði á mig en ég get
hreinlega ekki lýst því. Alveg frá
því ég var ungbarn var ég mikið
hjá ömmu og afa. Alltaf voru þau
bæði til staðar. Það er eiginlega
ótrúlegt að sama hvað maður
spurði um var ekkert mál að að-
stoða eftir fremsta megni. Ég
man að þegar afi dó ákvað ég að
reyna eins og ég gat að passa upp
á ömmu. Ég skrifaði meira að
segja í minningargreinina hans
afa: „Ég mun passa upp á ömmu
fyrir þig.“ Ég byrjaði að hringja
daglega bara til að spjalla og kom
í heimsóknir með það að leiðar-
ljósi að reyna að láta henni líða
betur eftir missinn. Það sem
gerðist var í raun alveg öfugt við
það sem ég hélt. Amma passaði
meira upp á mig en ég hana.
Daglegu símtölin voru held ég
miklu meira fyrir mig, að létta á
hjartanu heldur en fyrir hana,
þótt hún myndi segja annað ef þú
myndir spyrja. Það var amma
sem stóð mér næst á mínum erf-
iðustu tímum eftir að afi dó. Hún
hvatti mig að flytja til Danmerk-
ur, þótt það væri á sínum tíma
skyndiákvörðun. Hún kenndi mér
að með auðmýkt, æðruleysi og
ákveðni getur allt gerst. Og núna
þarf ég að gera það án daglegra
samskipta við hana. Ég veit ekki
hvernig næstu dagar eða ár verða
án ömmu. Að geta ekki komið inn
á Bjarkó, sest niður með kaffi og
bara talað, án fordóma eða gagn-
rýni. Ég veit að þrátt fyrir að
þetta sé erfiður tími og mér finn-
ist þetta mjög ósanngjarnt, þá er
ég líka innst inni ánægður. Ég er
ánægður með að hafa fengið að
alast upp á Bjarkó. Ég er ánægð-
ur að hafa verið svona mikið með
ömmu og fengið að kynnast henn-
ar sýn á lífið, sem allir vita að var
einstök. Hvort sem það voru
börn, bæjarvillingar eða banka-
stjórar þá talaði amma eins við
alla, algjörlega laus við dóm-
hörku. Ég er ánægður að hafa
fengið að kynna aðra fyrir ömmu,
því heimurinn er miklu betri með
fleirum eins og hún var. Ég er
einnig ánægður að hún hafi fengið
að fara eins og hún fór. Ég veit að
þetta er það sem hún vildi, hratt
og algjörlega í hennar stíl. Ég er
einnig ánægður að vita að einn
daginn mun ég heyra aftur: „Guð
gefi þér góðan dag“ er ég hitti
hana og afa aftur. Þangað til þá
mun ég lifa lífinu eins og hún
kenndi mér.
Þinn
Axel Máni.
Elsku hjartans amma mín. Ég
get með sanni sagt að þú hafir
alltaf verið ein af uppáhaldsman-
neskjunum sem ég hef kynnst.
Mig tekur það því gríðarlega sárt
að þurfa að sitja og reyna að setja
í orð hversu mikilvæg þú varst
mér.
Ég hef alltaf, frá fyrstu
bernskuminningum litið svaka-
lega upp til þín og afa, hvort sem
það var jákvæð sýn ykkar á lífið
eða þá erfiðleika sem við öll göng-
um í gegnum. Dugnaður ykkar í
einu og öllu eða sá einstaki eig-
inleika að hafa gaman af lífinu og
skapa góðar minningar úr hverri
dauðri stundu. Það hefur alltaf
skinið í gegn hversu mikið þú
elskaðir barnabörnin þín og höf-
um við fengið að njóta þess að
koma á Bjarkargrund hvenær
sem okkur lysti. Þar fengum við
að leika okkur í þeim ævintýra-
heimi sem þetta hús er og seinna
meir til þess að leysa lífsgátuna
yfir kaffibolla.
Elsku amma Milla, takk fyrir
þinn þátt í því að gera mig að
þeim manni sem ég er í dag og all-
ar okkar minningar saman, þín er
gríðarlega sárt saknað. Hvíldu í
friði, ég elska þig.
Þinn
Bárður.
Í dag minnumst við elskulegr-
ar systur okkar, Millu, sem
kvaddi þennan heim eftir bráð
veikindi.
Við vorum stór systkinahópur
og hún var númer fjögur í röðinni.
Milla var í eðli sínu leiðtogi og
kom það snemma í ljós. Hún var
okkar fyrirliði, var öllum góð og
átti auðvelt með að láta ást sína í
ljós. Við vorum alla tíð mjög sam-
rýndur systkinahópur og alin upp
við mikla ástúð og samkennd.
Milla fór ung í lýðháskóla til Dan-
merkur. Margt þar heillaði hana
og mótaði viðhorf hennar. Hún
eignaðist þar góða vini til lífstíðar.
Kunnátta Millu í dönsku kom
okkur og börnum okkar afar vel
og aðstoðaði hún mörg okkar í
baráttu við dönskuna.
Það var gæfa Millu þegar hún
kynntist eiginmanni sínum Gutt-
ormi Jónsyni eða Gutta. Þau voru
einstaklega samheldin hjón og
byggðu heimili sitt af fegurð og
hlýju. Börn þeirra og barnabörn
fengu einstaklega hlýtt og gott
uppeldi.
Börn okkar og barnabörn nutu
góðvildar Millu, hún var einstak-
lega umhyggjusöm, natin og úr-
ræðagóð.
Hún ræktaði sambandið við af-
komendur okkar, hérlendis sem
erlendis, af eldmóði og hafði
brennandi áhuga á lífi þeirra og
öllu sem þau tóku sér fyrir hend-
ur.
Í eigingirni okkar hefðum við
sannarlega viljað hafa hana leng-
ur hjá okkur, en við þessi óvæntu
endalok þökkum við fyrir að hún
þurfti ekki að takast á við þessi
veikindi lengur. Við höfum mikið
að þakka fyrir og minnast. Von-
andi berum við gæfu til að halda
gildum hennar á lofti.
Blessuð sé minning góðrar
systur.
Fyrir hönd systkinanna,
Bjarni Ó. Árnason.
Emilía Petrea
Árnadóttir
✝ SigurlaugBjörnsdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 3. júlí 1930.
Hún lést á Vífils-
stöðum 24. júní
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Guðfinna
Sigurðardóttir hús-
freyja, frá Ási í
Garðahreppi, f.
2.11. 1892, d. 28.1.
1978, og Björn Árnason, bif-
reiðastjóri í Hafnarfirði, f. 2.5.
1889, d. 14.7. 1979.
Sigurlaug var fjórða í röð
fimm systkina. Elst var Sig-
urlaug Sigríður, f. 19.1. 1920, d.
13.12. 1922, önnur var óskírt
stúlkubarn, f. 11.7. 1921, d.
11.7. 1921, og þriðja Guðlaug
skrifstofumaður, f. 28.12. 1925,
steinn Þórsson tölvunar-
fræðingur. Börn þeirra eru
Björn, f. 1992, Anna, f. 1997, og
Árni, f. 1999.
Sigurlaug gekk í Barnaskóla
Hafnarfjarðar. Eftir skóla-
göngu sinnti hún ýmsum störf-
um en árið 1954 var hún skipuð
talsímakona og starfaði hún á
Símstöðinni í Hafnarfirði þar til
hún fór á eftirlaun. Hún tók
þátt kórastarfi í fjölda ára, að-
allega með söngsveitinni Fíl-
harmóníu en einnig með Pólý-
fónkórnum. Eftir að hún fór á
eftirlaun sinnti hún sjálfboða-
liðastarfi hjá ABC-barnahjálp í
fjölmörg ár og styrkti börn til
mennta frá stofnun samtak-
anna. Sigurlaug var virk í
kristilegu kvennahreyfingunni
Aglow og sat um tíma í stjórn.
Hún ferðaðist reglulega með
eldri símamönnum og var auk
þess í félagsskap sundhópsins
Vatnaliljanna í Garðabæ.
Sigurlaug verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
3. júlí 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
d. 25.1. 2017. Bróð-
ir Sigurlaugar er
Sigurður óp-
erusöngvari, f.
19.3. 1932.
Eiginmaður Sig-
urlaugar er Björn
Pálsson ljósmynd-
ari, f. 19.6. 1933 á
Ísafirði. Þau gengu
í hjónaband 1.10.
1960. Foreldrar
Björns voru Ásta
Ingveldur Eyja Kristjánsdóttir
húsfreyja og Páll Hannesson
skipstjóri. Börn Sigurlaugar og
Björns: 1) Páll, sagnfræðingur,
f. 1961, maki Ingibjörg
Sigurðardóttir, bókmennta-
fræðingur. Börn þeirra eru Sig-
urbjörn Ari og Sigurlaug Saga,
f. 2014. 2) Guðfinna, sjúkra-
þjálfari, f. 1964, maki Bjarn-
„Komdu sæll, kæri tengdason-
ur“ heilsaði tengdamóðir mín
mér oft á hátíðarstundum, eða
þegar eitthvað mikið stóð til.
„Þeir gerast ekki betri“ var svo
gjarnan hnýtt aftan við. Ennþá
man ég þegar mér var fyrst boðið
í mat í Víðilundinum, Bjössi úti á
verönd við grillið og Silla búin að
leggja á borð af mikilli natni.
Tengdasonurinn tilvonandi var
frekar taugaóstyrkur til að byrja
með, en hlýlegt og afslappað við-
mót Sillu sló fljótt á það. Ég fann
mig strax velkominn í fjölskyld-
una og myndaðist fljótt á milli
okkar mikið og traust kærleiks-
samband. Mér varð það fljótt
ljóst að „heima er best“ þegar
Silla átti í hlut. Þótt hún hefði
gaman af því að ferðast, bæði inn-
an og utan, leið henni alltaf best
heima í Víðilundinum, húsinu
sem þau höfðu byggt, og búið í
tæplega hálfa öld. Tengda-
mamma var mjög listræn og mik-
il hannyrðakona og vandaði
hverja flík sem hún gerði. Að
velja saman liti í flík er ekki létt-
vægt verk, og það kom fyrir að
hún boðaði dóttur sína á neyðar-
fund til að ákveða liti í teppi eða
peysu.
Kristin trú og tónlist skipuðu
stóran sess í hennar hjarta. Hún
var virk í kórastarfi, og þá sér-
staklega með Fílharmóníunni.
Hún var þátttakandi í kristilegu
trúarstarfi alla sína tíð, fyrst með
KFUK og síðar í Guðrúnarsöfn-
uðinum í Hafnarfirði, Veginum
fríkirkju og kvennahreyfingunni
Aglow. Eftir að hún fór á eftir-
laun starfaði hún sem sjálfboða-
liði hjá ABC barnahjálp um ára-
bil. Síðustu árin sótti hún
samkomur í Hörgshlíðarsöfnuð-
inum og þar sótti hún sína síðustu
samkomu á nýliðnum hvíta-
sunnudegi.
Silla hafði yndi af klassískri
tónlist og sótti tónleika reglulega
alla sína ævi. Mikil var gleði
hennar þegar barnabörnin henn-
ar eitt af öðru hófu nám í hljóð-
færaleik og byrjuðu að syngja í
kórum. Hún mætti á flesta tón-
leika sem þau komu fram á. Síð-
ustu tónleikarnir sem hún fór á
voru einmitt framhaldsprófstón-
leikar Björns, elsta barnabarns-
ins, í apríl síðastliðnum. Hún lifði
vel á þeirri upplifun.
Bestu stundir tengdamömmu
voru þegar öll fjölskyldan var
saman, hvort sem var í heimboð-
um eða á ferðalögum. Fjölskyld-
an fór þrjár utanlandsferðir sam-
an, til Spánar og Ítalíu á sjötíu og
fimm ára afmæli þeirra hjóna og
svo gullbrúðkaupsferð til Kaup-
mannahafnar, þar sem við sáum
uppfærslu á Nabucco í óperu-
húsinu. Ítalíuferðin 2008 var
hennar uppáhaldsferð, en þar átti
Sigurlaug
Björnsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn faðir okkar, afi
og langafi,
JENS INGI MAGNÚSSON
bifreiðarstjóri,
Merkigerði 10, Akranesi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi hinn
25. júní. Útförin fer fram föstudaginn 5. júlí
klukkan 13 frá Akraneskirkju. Þeim sem vilja minnast hans er
bent á AA-samtökin á Akranesi.
Anna Hannesdóttir
Unnar Eyjólfur Jensson
Anna Rós Jensdóttir
Guðjón Ingi Jensson
Garðar Kristinn Jensson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, tengdafaðir, sonur og afi,
SIGURJÓN ÞORGRÍMSSON
bifreiðarstjóri,
lést fimmtudaginn 27. júní á sjúkrahúsinu í
Stavanger. Útför hans fer fram frá
Húsavíkurkirkju laugardaginn 6. júlí klukkan 11.
Aðalbjörg Friðbjarnardóttir
Stefán Jarl Martin Árný Helgadóttir
Erla Sigurjónsdóttir Þorvaldur I. Björnsson
Helga Sigurjónsdóttir Bjarki Þór Kristinsson
Henrý Örn Magnússon Helga Bryndís Björnsdóttir
Guðlaug Sigríður Magnúsd. Toralv Moe
og barnabörn