Morgunblaðið - 25.07.2019, Qupperneq 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 2019
vinstri meirihlutans. Í pólitískum
sviptivindum borgarmálanna
komu borgarstjórar og fóru. Á
sínum 30 ára ferli varð það hlut-
skipti Gunnars að vinna með 9
borgarstjórum með ólíkt pólitískt
litarhaft og hann átti í góðum
samskiptum við þá alla. Þeir voru
allir meðvitaðir um fagmennsku,
færni Gunnars og lagni hans í
mannlegum samskiptum.
Gunnar var góður félagi,
hreinskilinn, hress og skemmti-
legur. Við munum sakna hans nú
þegar hann er fallinn frá. Missir
Ásgerðar, barnanna og aðstand-
enda allra er mikill og við send-
um þeim samúðarkveðjur með
vinarþeli. Fyrir hönd danska
hópsins,
Ásmundur Stefánsson.
Ég kynntist Gunnari fyrst
þegar hann kenndi mér lögfræði í
menntaskóla. Hann vakti áhuga
minn á ýmsum þáttum lögfræð-
innar, ekki síst vinnurétti en á
þeim árum var hann einn af fáum
lögfræðingum sem sérstaklega
höfðu lagt stund á þá grein. Síðar
varð hann einn af okkar fremstu
lögfræðingum á sviði sveitar-
stjórnarréttar.
Samstarf okkar Gunnars hófst
þegar ég kom til starfa í borg-
arstjórn Reykjavíkur fyrir rétt
um aldarfjórðungi. Hann var þá
þegar einn af forystumönnum í
yfirstjórn borgarinnar sem skrif-
stofustjóri borgarstjórnar og bjó
að mikilli reynslu og þekkingu
sem var nýjum borgarfulltrúum
mikilvæg og hann var jafnan fús
að ausa af sínum viskubrunni.
Sérstaklega unnum við Gunnar
náið saman þegar ég var forseti
borgarstjórnar. Saman beittum
við okkur fyrir ýmsum umbótum
í starfsumhverfi borgarfulltrúa,
m.a. fundarsköpum borgar-
stjórnar, sem voru löngu tíma-
bærar þegar komið var inn í 21.
öldina. Meðal annars voru inn-
leiddar reglur um andsvör við
ræðum borgarfulltrúa, sem þá
þegar höfðu verið við lýði á Al-
þingi um nokkurt skeið. Jafnvel
þótt Gunnar hafi sjálfur sagt að
hann væri embættismaður af
gamla skólanum var hann engu
að síður opinn fyrir nýjungum og
hafði sjálfur ýmsar góðar tillögur
fram að færa í því sambandi.
Gunnar var vammlaus og
sanngjarn embættismaður, hafði
sínar skoðanir og kom þeim óhik-
að á framfæri og vann af heilind-
um að úrlausn mála, jafnt fyrir
meiri- og minnihluta í borgar-
stjórn á hverjum tíma. Þannig
hafði hann með rökum og reynslu
heilmikil áhrif óháð því hvort nið-
urstaðan að lokum yrði í sam-
ræmi við hans skoðanir eða ekki.
En Gunnar var líka prýðilega
skemmtilegur félagi. Hann var
kerskinn og launfyndinn og gat
verið hnyttilega kaldhæðinn. Ótal
sögur kunni hann af mönnum og
málefnum og var gaman og gef-
andi að hlusta á hann segja frá.
Og músíkalskur var hann eins og
hann átti kyn til, mikill djass-
áhugamaður og ágætur píanó-
leikari.
Að leiðarlokum er efst í huga
þakklæti til Gunnars fyrir gott
samstarf, margar góðar samveru-
stundir og fyrir hans mörgu góðu
ráð á vettvangi borgarstjórnar og
ég minnist hans með mikilli hlýju.
Ásgerði og fjölskyldunni allri
votta ég innilega samúð.
Árni Þór Sigurðsson.
Gunnar Eydal, skrifstofustjóri
borgarstjórnar, var næsti yfir-
maður borgarskjalavarðar og
tengiliður milli Borgarskjala-
safns og borgarráðs Reykjavíkur
í fjölmörg ár. Hann studdi safnið
með ráðum og dáð og hafði ríkan
skilning á mikilvægi þess. Hann
aðstoðaði við að afla fjárveitinga í
lagfæringar á húsnæði, studdi
fjölgun á starfsmönnum og að
keyptar væru tölvur og annar
búnaður sem til þurfti.
Gunnar var embættismaður
fram í fingurgóma og bar hag
borgarinnar mjög fyrir brjósti.
Hann var vandvirkur og faglegur
í vinnubrögðum og kynnti sér
málin frá öllum hliðum. Hann var
einstaklega þægilegur í sam-
skiptum og skipti aldrei skapi,
stálminnugur og með góða kímni-
gáfu. Gunnar leitaði töluvert eftir
skjölum á safninu; hann þekkti
safnkostinn vel, hvað ætti að vera
til og í hvaða málaflokkum.
Þegar Gunnar fór á eftirlaun
var hans saknað. Hann var þó svo
sannarlega ekki sestur í helgan
stein, því hann hafði yfirburða-
þekkingu á málefnum borgarinn-
ar, ekki síst tengt kosningum, og
það var sótt í þekkingu hans ár-
um saman eftir að hann lét form-
lega af störfum. Í tengslum við
það þurfti hann oft að hafa sam-
band við Borgarskjalasafn að
leita eftir gögnum sem tengdust
ákveðnum málum.
Fyrir hönd starfsmanna Borg-
arskjalasafns Reykjavíkur kveðj-
um við Gunnar Eydal með virð-
ingu og söknuði og þökkum fyrir
góð kynni gegnum árin. Við send-
um Áslaugu eiginkonu Gunnars,
börnum og vandamönnum hans
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Svanhildur Bogadóttir og
Gunnar Björnsson, Borgar-
skjalasafni Reykjavíkur.
Gunnar Berg Eydal
✝ Stefanía Ragn-heiður
Pálsdóttir fæddist
á Litlu-Reykjum í
Hraungerðis-
hreppi 31. janúar
1931. Hún lést 14.
júlí 2019.
Hún var dóttir
hjónanna Páls
Árnasonar frá
Hurðarbaki, Vill-
ingaholtshreppi, f.
27.10. 1889, d. 24.6. 1975, og
Vilborgar Þórarinsdóttur
Öfjörð frá Austurhlíð í Gnúp-
verjahreppi, f. 12.2. 1892, d.
7.7. 1975. Systkini Stefaníu
voru: Árni Gunnar, f. 1920, d.
2006, Guðný, f. 1921, d. 1990,
Þórarinn, f. 1922, d. 2006, Guð-
rún, f. 1924, d 1983, og Ingi-
björg Guðrún, f. 1926, d. 1967.
Diljá. Barnsmóðir Linda Karls-
dóttir. 3) Ragnar, f. 1959, maki
Oddný Guðnadóttir, f. 1965.
Börn þeirra eru: a) Stefanía
Ragnheiður, b) Hallgerður, c)
Sverrir Arnar, en fyrir átti
Oddný Sigríði Þyrí. 4) Auður
Freyja, f. 1965.
Stefanía gekk í skóla í Þing-
borg í Hraungerðishreppi.
Stundaði nám í Leiklistarskóla
Ævars Kvaran í tvö ár. Hún
leikstýrði leikritum víða um
Árnessýslu og flutti einnig
víða kvæði við hin ýmsu tæki-
færi bæði fyrir austan og í
Reykjavík. Einnig stundaði
hún nám í myndlist hjá Hring
Jóhannessyni og leirmunalist
hjá Ragnari Kjartanssyni. Stef-
anía var fjölhæf listakona,
leiklist, myndlist, keramik,
glerlist og málmlist. Hún hélt
fjórar einkasýningar á verkum
sínum, tvær í Reykjavík og
hinar á Selfossi og Vestmanna-
eyjum.
Útför hennar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 25. júlí
2019, klukkan 15.
Stefanía giftist
eftirlifandi eigin-
manni sínum,
Sverri Arnari
Lútherssyni, f.
13.12. 1932, þann
20. ágúst 1954.
Foreldrar hans
voru Arnbjörg
Pálsdóttir frá Vet-
urhúsum Eskifirði,
f. 3.8. 1905, d.
29.12. 1932, og
Lúther Guðnason frá Rand-
versstöðum í Breiðdal, f. 31.10.
1895, d. 15.3. 1969. Börn Stef-
aníu og Sverris eru: 1) Jón
Arnar, f. 1955, maki Erla Sig-
urðardóttir, f. 1963. Börn
þeirra: a) Sigurður Hafsteinn,
b) Rakel Ragnheiður, c) Írís
Þórdís. 2) Sigurður Valur, f.
1958, dóttir hans er Helena
Nú þegar ástkær móðir mín,
Stefanía Ragnheiður, hefur kvatt
okkur hrannast upp gamlar góð-
ar minningar í huga mér.
Móðir mín var listræn og mikil
áhugakona um náttúruna. Kunn-
átta hennar á kvæðum, gömlum
þulum, vísum og sögum var
óþrjótandi. Hún hafði ómælda
ánægju af því að flytja þau og
gerði það ávallt með miklum leik-
rænum tilþrifum. Til dæmis
gömlu þuluna sem henni var
mjög hugleikin og er fjölskyldu
minni mjög minnisstæð og ef-
laust fleirum. Hún hófst þannig:
„Hvað stóð á honum velli velli.“
Þegar við kveðjum ástvini okkar
skipta einmitt stundir sem við
áttum með þeim og sérstaklega í
einrúmi svo miklu máli þegar við
minnumst þeirra. Ég minnist
þess þegar ég var 5-6 ára og við
bjuggum í Álfheimum 48.
Mamma átti ákveðna þvottadaga
og þá sat ég oft hjá henni. Hún
hafði ofan af fyrir mér með því að
segja mér ævintýri og sögur sem
margar voru af henni sjálfri þeg-
ar hún var að alast upp á Litlu-
Reykjum í Flóa. Frásögn hennar
var svo skemmtileg og lifandi að
mér fannst ég vera inni í frásögn-
inni. Mörgum árum seinna, þegar
ég var kominn yfir tvítugt og
mamma búin að koma sér upp
leirkerabrennslu í Hrauntungu 6
í Kópavogi, áttum við nokkur
kvöld saman þar sem við hnoð-
uðum leir og mótuðum hugarefni
okkar í hann. Þarna áttum við
saman góðar stundir. Ég hafði þá
nýlega lokið við að lesa bókina
Hobbitann og var upprifinn yfir
sögunni. Ég hóf að segja henni
frá þessari sögu. Hún hlustaði og
hreifst með enda margt í sögunni
sem minnir á íslensk ævintýri
sem hún kunni svo vel og hafði
gaman af. Mamma elskaði garð-
inn sinn og blómin sín. Þessi
áhugi hennar á náttúrunni smit-
aðist til mín. Við áttum því oft
góðar samræður um náttúruna
og góðar samverustundir í garð-
inum.
Mamma minntist oft á okkar
góðu stundir. Öll þessi litlu
augnablik verða svo mikilvæg og
dýrmæt þegar við geymum minn-
ingu um ástvini í hjarta okkar.
Ég kveð því móður mína með
söknuði en góðum dýrmætum
minningum.
Jón Arnar Sverrisson.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund rifjast upp margar minn-
ingar um móður okkar, sem var á
margan hátt óhefðbundinn og lit-
ríkur persónuleiki með mikinn
drifkraft.
Hún bjó yfir miklum dugnaði
og ósérhlífni sem kom berlega í
ljós við byggingu Hrauntungu 6,
en þar handlangaði hún allt múr-
verkið í húsið. Bjó til verðlauna-
garð sem aðeins þremur árum
síðar var kosinn fallegasti garð-
urinn í austurbæ Kópavogs.
Skoðanalaus var hún ekki og
lét þær óspart í ljós, þrátt fyrir að
þær voru ef til vill á skjön við
aðra. Hún var miðpunkturinn í
samkvæmum og naut þess að
skemmta fólki, meðal annars með
ljóðaflutningi, sem hún flutti allt-
af með leikrænum tilþrifum og
blaðalaust, eða hélt gamansamar
ræður. Hún kunni ógrynni kvæða
og átti auðvelt með að læra þau
en oft var nóg fyrir hana að lesa
þau einu sinni til að muna þau.
Hún var auk þess hagmælt og gat
svarað fyrir sig í ljóðaformi ef
henni sýndist svo.
Ráðalaus var hún aldrei og var
sérlega hugmyndarík er kom að
því að skapa aukatekjur til heim-
ilisins. Meðal annars bjó hún til
blómamyndir með þurrkuðum
blómum sem seldust eins og heit-
ar lummur hjá einni húsgagna-
verslun í bænum. Seinna bjó hún
til leirmuni og málaði á rekavið.
Hélt einkasýningar á verkum sín-
um við miklar vinsældir. Á hverju
vori seldi hún fjölær blóm úr
garðinum og fjármagnaði öll
kaup á sumarblómum fyrir garð-
inn, sem var hennar stolt og
gleði. Allt sem hún gerði eða kom
að gerði hún til fullnustu og oft
með miklum yfirburðum og
frumleika. Eitt af því sem hún
tók sér fyrir hendur var að selja
Oriflame-snyrtivörur í heima-
kynningum, en þar litgreindi hún
konur og kenndi þeim einnig að
farða sig, sem varð til þess að hún
rokseldi og varð langsöluhæst á
landsvísu.
Hún var vön að sjá nýjar leiðir
til að gera hlutina og var óhrædd
við að láta vaða. Alltaf til í eitt-
hvert fjör eða sprell, til að mynda
hannaði hún búninga á fjölskyld-
una í Rocky Horror-stíl fyrir
hrekkjavökuball á Broadway,
sem skilaði sér í utanlandsferð;
verðlaun fyrir frumlegustu þátt-
tökuna.
Seinni árin átti veiðiskapur
hug hennar og voru foreldrar
okkar duglegir að fara á húsbíln-
um sínum að veiða við hin ýmsu
vötn. Þar undi móðir okkar sér
vel við að renna fyrir fisk og njóta
náttúrunnar. Þetta þýddi að hún
þurfti að verða sér úti um veiði-
maðka en þeim reddaði hún sér
úr görðum og meðal annars
kirkjugörðum að næturlagi. Við
systkinin fylgdum henni í þessa
leiðangra og höfðum gaman af.
Móðir okkar naut lífsins til
fullnustu. Sá fegurðina í ótrúleg-
ustu hlutum og kenndi okkur að
sjá og meta lífið á annan hátt en
gengur og gerist. Hún var gædd
náttúrukrafti og framkvæmda-
gleði sem smitaði út frá sér og
fékk alla til að taka þátt í. Við eig-
um henni að þakka að við öll höf-
um verið óhrædd við að láta vaða
og framkvæma. Við erum þakklát
fyrir þann tíma sem við fengum
með henni. Hún elskaði lífið og
kunni að meta það, en fannst það
bara of stutt.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður Valur Sverrisson,
Ragnar Sverrisson,
Auður Freyja Sverrisdóttir.
Það er með miklum söknuði að
við kveðjum ömmu í hinsta sinn.
Allir sem að þekktu til Stefaníu
ömmu vita að hún var sannarlega
einstök manneskja. Við hugsum
til allra dýrmætu minninganna
með miklum hlýhug.
Amma var mikill lífskúnstner
og var leikkona af lífi og sál. Hún
gat breytt hversdagslegum
stundum í stórkostlegar leiksýn-
ingar með dramatískum tilþrif-
um á augabragði. Við minnumst
áramótanna sérstaklega þar sem
amma og afi mættu ávallt í fullum
skrúða með partíhatta og glitr-
andi demanta. Þegar þau mættu
rétt fyrir miðnætti þá fyrst hófst
áramótagleðin þar sem þau döns-
uðu eins og þeim einum var lagið
og slógu okkur unga fólkinu öllu
við. Það myndaðist því mikið
tómarúm á áramótunum sem og á
öðrum stundum eftir að ömmu
Stefanía Ragnheið-
ur Pálsdóttir
✝ Nanna Jóns-dóttir fæddist
á Ísafirði 17. mars
1944. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 12. júlí
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Jóns-
son frá Hvanná, f.
9.7. 1910, d. 26.3.
1963, aðalbókari
og tónskáld, og
Rannveig Elísabet Her-
mannsdóttir, f. 12.11. 1916, d.
29.7. 1981, húsmóðir og síðar
skrifstofukona.
Systur Nönnu eru Kristín, f.
14.2. 1940, Elín, f. 20.2. 1941,
og Gunnþórunn, f. 28.1. 1946.
Nanna giftist 29.5. 1965
Valdimari Ólafssyni, f. 29.1.
1939, bókara. Foreldrar hans
entsprófi frá Mennta-
skólanum á Akureyri 1964.
Nanna fluttist til Reykjavíkur
og hlaut kennarapróf 1965.
Einnig stundaði hún nám við
Tónlistarskóla Reykjavíkur
1976-1979. Nanna kenndi við
Hlíðaskóla 1965-66 og Lang-
holtsskóla frá 1966, með hlé-
um, þar til hún fór á eftir-
laun. Að auki kenndi Nanna
stundakennslu við Hlíðaskóla
síðustu starfsár sín. Hún
sinnti einnig sjálfboðastarfi
hjá Rauða krossi Íslands í dá-
góðan tíma.
Nanna og Valdimar bjuggu
lengst af í Kleppsholti, fyrst í
Skipasundi, svo Kambsvegi
og síðar fluttu þau í Norður-
brún. Seinna fluttu þau í
Mörkina á Suðurlandsbraut,
þar sem þau bjuggu saman
síðustu ár Nönnu.
Útför Nönnu fer fram frá
Áskirkju í dag, 25. júlí 2019,
og hefst athöfnin klukkan 13.
voru Ólafur Frið-
bertsson, f. 24.8.
1910, d. 24.5.
1972, og Guðrún
Sigríður Valdi-
marsdóttir, f.
20.5. 1913, d.
21.1. 2001.
Börn Nönnu og
Valdimars eru: 1)
Jón Ólafur, f. 1.
júlí 1973,
skrifstofumaður,
maki Nathalie Monika Moser.
Jón Ólafur á eitt barn úr
fyrra sambandi; Gísla Erik. 2)
Þorvaldur Örn, f. 15. desem-
ber 1981, kerfisstjóri, maki
Eydís Benediktsdóttir og eiga
þau eitt barn; Benedikt Frey.
Nanna fæddist á Ísafirði og
ólst þar upp. Hún lauk lands-
prófi á Ísafirði 1960 og stúd-
Elsku Nanna, ég trúi varla að
þú sért farin. Ég man hversu
hlý og elskuleg mér þótti þú
vera þegar ég hitti þig fyrst. Þú
tókst mér alltaf svo vel og vildir
allt fyrir okkur Þorvald gera.
Mér leið alltaf vel í Norður-
brúninni og ávallt fannst mér ég
vera velkomin.
Ég á margar góðar minning-
ar frá því við fórum öll saman í
sumarbústað, á ættarmót og
margar skemmtilegar dagsferð-
ir um landið. Enda þótti þér af-
ar gaman að ferðast og þrátt
fyrir að veikindi gerðu þér
stundum erfitt fyrir á síðast-
liðnum árum léstu það ekki
aftra þér og gerðir hið besta úr
aðstæðum.
Þá tók ég fljótt eftir hversu
félagslynd þú varst og lést þig
sjaldan vanta í veislur og á hina
ýmsu viðburði. Benni minn
sagði við mig hversu leitt hon-
um þætti að nú gæti ekki amma
séð hann fermast, sem er svo
rétt, því ég veit að þú hefðir svo
sannarlega notið þín í þeirri
veislu.
Þér þótti afar vænt um
barnabörnin þín og gladdist
alltaf að hafa tvo fjöruga stráka
hjá þér. Þú, sem varst svo tón-
elsk, hvattir Benna okkar í pí-
anónámi hans. Einnig hvattir
þú mig í mínu námi og heyrði
ég ósjaldan hversu stolt og
montin þú værir af tengdadótt-
ur þinni, sem síðan fylgdi inni-
legt faðmlag. Það þótti mér
einkar vænt um.
Elsku Nanna, ég er svo
þakklát að hafa kynnst þér. Ég
veit að þú munt vaka yfir okk-
ur. Minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Enn syngur vornóttin vögguljóð sín.
Veröldin ilmar, glitrar og skín.
Kvöldsett er löngu í kyrrum skóg.
Öldurnar sungu sig sjálfar í dá.
Síðustu ómarnir ströndinni frá
hverfa í rökkurró.
(Tómas Guðmundsson)
Þín tengdadóttir,
Eydís.
Nanna frænka er dáin. Horf-
in er á braut yndisleg frænka,
falleg og góð kona. Hún lifir þó
í minningum okkar sem glæsi-
leg, listhneigð og litrík frænka
sem kom frá Ísafirði endur fyr-
ir löngu til að passa okkur
systkinin á Sauðárkróki. Yfir
Nönnu og systrum hennar fyrir
vestan var alltaf einhver æv-
intýraljómi, eldri frænkur sem
okkur fannst miklar dömur.
Nanna Jónsdóttir
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomulag
útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til samtals um
það sem er þér mikilvægast við lífslok þín. Viljayfirlýsing
þín verður eftirlifendum mikilvægt leiðarljós. Samtalið
og varðveisla upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Klettaskóli, Suðurhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is