Morgunblaðið - 25.07.2019, Side 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 2019
Í dag kveð ég
elskulegu tengda-
móður mína. Ég
kynntist henni á
frekar óvenjulegan
hátt, þar sem ég var viðstödd
þrjár jarðarfarir með henni, áður
en ég kynntist syni hennar, sem
síðar varð eiginmaður minn. En
hún jarðsöng ömmu mína,
ömmusystur og frænku. Ekki
grunaði mig þá að þessi góða og
yndislega kona ætti eftir að
verða tengdamóðir mín. Ég
hreifst strax af Ólöfu. Það fylgdi
henni einstök góðvild og hlýleiki.
Fljótlega komst ég að því að
þarna fór einstök kona. Það var
aldrei lognmolla í kringum Ólöfu.
Hún var svo lífsglöð og orkumikil
að það geislaði af henni. Það var
þessi lífsgleði hennar sem heill-
aði mig. Hún var líka ótrúlega
heilsuhraust og hugsaði vel um
heilsu sína. Alla sína ævi var hún
dugleg að stunda líkamsrækt
með vinkonum sínum, fara í sund
og göngutúra.
Það var gaman að koma í
heimsókn á fallega heimilið
hennar í Efstasundi. Hún tók
alltaf vel á móti okkur og oftar en
ekki skellti hún í sínar ljúffengu
pönnsur, ömmustráknum sínum
til mikillar gleði. Hún gaf sér
alltaf góðan tíma til að spjalla og
segja sögur. Hún var snillingur í
að segja skemmtilega frá og með
mikla frásagnargleði. Hún var
vel að sér og hafsjór af fróðleik,
enda las hún mikið eins og bóka-
kostur heimilisins bar með sér.
Hún var heimsborgari og var
dugleg að ferðast um heiminn.
Ég þreyttist aldrei á að hlusta á
ferðasögur hennar. Það var bæði
fróðlegt og skemmtilegt að heyra
um alla þá áhugaverðu staði sem
hún hafði heimsótt. Rússland,
Grikkland og Ísrael voru í miklu
uppáhaldi hjá henni.
Ólöf hafði næmt auga fyrir list
og fallegum hlutum. Hún var
fagurkeri og hafði mikinn áhuga
á tískunni, fatnaði, skarti og
skóm. Hún var ætíð vel til fara,
smekklega klædd og í alla staði
glæsileg kona, sem bar aldurinn
vel. Mér er minnisstætt þegar
hún varð áttræð og bauð í glæsi-
lega veislu í Iðnó. Hún var sér-
lega glæsileg og naut sín svo vel
innan um ættingja sína og vini,
enda sannur gestgjafi.
Efst í huga mér er þakklæti.
Ég á tengdamóður minni svo
Ólöf Ólafsdóttir
✝ Sr. Ólöf Ólafs-dóttir fæddist
23. október 1927.
Hún lést 10. júlí
2019. Útför Ólafar
fór fram 17. júlí
2019.
margt að þakka.
Hún tók dóttur
minni opnum örm-
um frá fyrstu
stundu sem einu af
barnabörnum sín-
um. Hún jarðsöng
ömmu mína af mik-
illi alúð og um-
hyggju. Ræða henn-
ar um ömmu var
einstaklega hjart-
næm og falleg. Mér
þykir einnig endalaust vænt um
það þegar tengdamamma gifti
okkur hjónin á sólríkum sumar-
degi í heimabæ móður minnar í
Suður-Þýskalandi. Við áttum fal-
lega litla athöfn í útikapellu við
hina fallegu Marien-Kirche. Hún
gaf okkur saman á persónulegan
og kærleiksríkan hátt, sem gerði
athöfnina að yndislegri og
ógleymanlegri stund. Síðast en
ekki síst er ég henni innilega
þakklát fyrir að hafa skírt son
okkar og fermt dóttur mína. Það
er ein fallegasta gjöf sem hún gat
gefið þeim.
Ég kveð elskulega tengda-
móður mína með virðingu og
þakklæti og bið góðan Guð að
blessa minningu göfugrar og
góðrar konu.
Hvíl í friði elsku Ólöf mín.
Þín tengdadóttir,
Esther Angelica
Óttarsdóttir.
Elsku amma Lóa. Eða amma
kisa eins og ég byrjaði að kalla
hana sem krakki. Ástæðan var
einföld; ég átti tvær ömmur sem
hétu Lóa og önnur amman átti
kött svo úr varð að ég fór að kalla
hana ömmu kisu við lítinn fögnuð
hennar. Hún lagði til að við fær-
um að kalla hana ömmu í Efsta,
enda bjó hún í Efstasundi alla
tíð.
En hún amma mín var alveg
stórmerkileg kjarnakona. Of-
boðslega skemmtilegur og
skrautlegur karakter, ekki endi-
lega eins og flestar ömmur. Hún
ferðaðist ekki til Kanarí eins og
sumar ömmur heldur til fjar-
lægra landa eins og Rússlands,
klæddist sérkennilegum fötum
úr Spútnik, átti til skrýtið
nammi, gaf furðulegar gjafir og
drakk aldrei vatn eða aðra
drykki með mat sem mér fannst
alveg út í hött.
Heimili hennar var einn stór
ævintýraheimur og ekkert
fannst okkur barnabörnunum
skemmtilegra en að leika uppi á
háalofti í feluleik og í öðrum
leikjum enda var endalaust til af
gömlum leikföngum og öðru dóti
sem hún hafði varðveitt. Það var
aldrei lognmolla í Efstasundi 95
og alltaf mikil tilhlökkun að fara
þangað í heimsókn. Það lýsir
hennar karakter vel að á hverj-
um jólum hélt hún heljarinnar
jólaboð þar sem stórfjölskyld-
unni var boðið. Heimili ömmu
breyttist í veislusal þar sem allt
var skreytt í hólf og gólf og
svefnherbergið umturnaðist í
hlaðborð af alls kyns tegundum
af hangikjöti og öllu tilheyrandi.
Amma gerði ætíð allt af öllu
hjarta.
Hún var einnig mikill vinur og
kennari, kenndi okkur guðsorð
og falleg gildi sem ég lifi enn eft-
ir í dag. Mér þykir aðdáunarvert
að frá unga aldri talaði hún alltaf
við mig sem jafningja og var
reiðubúin að svara heiðarlega
spurningum um alvarlegar hliðar
lífsins, eins og dauðann. Hún
opnaði augu mín fyrir alls konar
óréttlæti í heiminum og reyndi af
fremsta megni að leggja sitt á
vogarskálarnar til að hjálpa þeim
sem minna máttu sín.
Hún hvatti okkur til náms og
studdi okkur ætíð í einu og öllu.
Þegar ég sagði henni að mig
langaði til að verða leikkona
fannst henni mikið til þess koma
enda sjálf mikill leikhúsunnandi,
og átti fastan miða í Þjóðleikhús-
ið frá stofnun þess. Hún tók okk-
ur krakkana oftar en ekki á sýn-
ingar í leikhúsunum og frumraun
mín sem leikkona var í jólaboð-
inu fræga hjá henni þar sem hún
fól mér það hlutverk að setja upp
helgileik ásamt bræðrum mínum
og frændsystkinum.
Einu sinni var ég í heimsókn
hjá henni og sagði henni frá því
hvað mér fyndist leiklistarskól-
inn erfiður og reyna mikið á.
Hún svaraði þá að það væri ekk-
ert gaman að hlutunum nema
þeir væru oft á tíðum erfiðir og
krefjandi. Ég skildi ekki endilega
hvað hún átti við þá en ég hugsa
oft til þessara spakmæla þegar á
reynir og hafði hún svo sannar-
lega rétt fyrir sér.
Hún var mikil fyrirmynd og
mun ég minnast hennar og sakna
alla tíð og segja mínum börnum
frá þessari virðulegu og glæsi-
legu kjarnakonu.
Hún sagði oft við mig að skiln-
aði: „Don’t do anything I wo-
uldn’t do.“ Því segi ég að skiln-
aði: „Nei amma mín, I wont do
anything you wouldn’t do.“
Elsku amma mín, megi Guð
geyma þig og við sjáumst aftur
seinna.
Þín
Kristín Pétursdóttir.
Í dag kveð ég vinkonu og sam-
starfskonu mína um árabil. Sr.
Ólöfu kynntist ég fyrir allmörg-
um árum á Hjúkrunarheimilinu
Skjóli þar sem ég hafði ráðið mig
sem læknaritara. Með okkur
tókst góð vinátta sem alltaf hélt.
Fallega litla kapellan í Skjóli var
á ganginum þar sem skrifstofur
okkar lágu saman. Við upphaf
hvers dags bauð sr. Ólöf sam-
starfsfólki sínu upp á bæna- og
kyrrðarstund fyrir þá sem það
vildu. Seinna áttaði ég mig á
hversu ómetanlegt það var að fá
að byrja daginn á sálgæslu, sem
fylgdi manni út í daginn. Sr. Ólöf
var glæsileg, greind og víðsýn og
því var aldursmunurinn sem á
okkur var lítill í stóra samheng-
inu, enda jafnvíg að nálgast unga
sem aldna og fyrir vikið fannst
mér afar gott að leita til hennar
og fá bæði hvatningu og góð ráð.
Hún var hreinskiptin og kenndi
mér að sjá hlutina á þann hátt að
ég tók hana stolt mér til fyrir-
myndar. Ólöf hafði orðið fyrir
miklum og sárum missi, varð ung
ekkja þar sem maður hennar lést
skyndilega af slysförum. Þrátt
fyrir sorg og sáran missi með
þrjá unga drengi hélt kvenskör-
ungurinn Ólöf ótrauð áfram og
braust til áframhaldandi náms,
fyrst í kennaranám, en síðar þeg-
ar drengirnir voru uppkomnir lét
hún drauminn rætast þrátt fyrir
að vera komin um fimmtugt og
settist á skólabekk í Háskóla Ís-
lands og lærði til prests. Sr. Ólöf
fékk prestakall á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli og vann sinn
starfsaldur þar af mikilli kost-
gæfni enda var hún vakin og sof-
in yfir öldnum vistmönnum
hjúkrunarheimilisins og alltaf til-
tæk hvenær sem var með prests-
þjónustu eða sálgæslu, auk þess
að fá góða sjálfboðaliða til að
skemmta bæði vistmönnum og
aðstandendum þeirra. Ólöf var
menningarsinnuð og kölluðum
við borðið okkar í matsalnum í
Skjóli „menningarborðið“. Þar
var farið yfir hvað efst væri á
baugi í menningu og listum í það
og það skiptið og hvað væri
áhugavert að sjá eða heyra. Þessi
tími samvistanna í Skjóli eru
góðar minningar. Enginn kemst
frá örlögum sínum, en Ólöf fékk
heilablóðfall sem dró úr henni
alla gleði og mátt og náði hún sér
aldrei. Nú er hún laus við allan
krankleik og tilbúin til þjónustu
hjá æðri máttarvöldum.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Hulda R. Magnúsdóttir.
„Spurðu Ólöfu. Hún þekkir
bókina og veit, hvar hún er,“
sagði afgreiðslukonan við mig,
þegar ég kom inn í bókabúð
Snæbjarnar til að fá bók, sem við
í MR áttum að lesa á ensku. Þá
vissi ég ekki, að ég átti að tala við
sjálfan verslunarstjórann. Hún
var fljót að finna umbeðna bók,
og þannig var hún í hvert sinn
sem mér datt í hug að líta þar
inn. Það voru ekki bara enskar
bækur til sölu í búðinni, heldur
einnig bækur af öllum tegundum
og frá fleiri löndum en Englandi,
aðallega þó norrænar, þýskar,
franskar, spánskar og ítalskar
fyrir þá sem höfðu áhuga á þeim.
Ég hélt mig aðallega við þær
ensku og norrænu. Oft var Ólöf
ein í búðinni og við afgreiðslu
þegar ég kom þar inn. Við urðum
því nokkuð vel málkunnugar.
Þegar ég hóf svo guðfræðinám
mitt á árunum 1982 til 1983, þá
hitti ég hana þar. Þó að það hafi
verið liðinn alllangur tími síðan
ég heimsótti verslunina, þá
mundi hún vel eftir mér sem
gömlum viðskiptavini, og við átt-
um eftir að kynnast betur í deild-
inni. Það sópaði af henni, hvar
sem hún fór, og við samstúdent-
arnir bárum ómælda virðingu
fyrir henni, enda var hún elst af
okkur í þessum góða hópi, og lífs-
reynd eftir því. Nú vissi ég, að
hún stundaði námið meðfram
vinnu sinni í bókabúðinni, og ég
fékk að vita, að hún hafði stórt
heimili að auki. Ég átti því erfitt
með að skilja, hvernig hún fór að
því að komast yfir þetta allt sam-
an. Það var undravert.
Þegar foreldrar mínir létust,
þá vissi hún, hvað ég var að
ganga í gegnum, enda reynt það
sjálf. Það var því styrkur að
henni og að tala við hana, þegar
lífið reyndist mér erfitt. Hún
brýndi það fyrir mér að gefast
aldrei upp, hvað sem á bjátaði,
nokkuð sem ég hafði oft heyrt
áður heima hjá mér gegnum tíð-
ina af öðrum tilefnum, en það var
styrkur og hjálp í því að vera
minntur á það á erfiðustu stund-
um lífs síns og tímum mikilla
breytinga, þegar erfitt getur
reynst að halda áfram, eins og
ekkert hafi í skorist og finna aft-
ur taktinn í tilverunni.
Ég hitti hana ekki oft eftir að
hún útskrifaðist úr deildinni og
vígðist sem prestur, en frétti ein-
stöku sinnum af henni.
Þegar ég kveð hana nú hinstu
kveðju bið ég henni allrar bless-
unar Guðs, þar sem hún er nú,
með kærum þökkum fyrir góða
viðkynningu, og votta sonum
hennar og öðrum aðstandendum
mína innilegustu samúð.
Blessuð sé minning sr. Ólafar
Ólafsdóttur.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Það er með sökn-
uði að við Svanir
kveðjum nú heiðurs-
félaga okkar Ey-
stein Guðmundsson, sem féll frá í
síðustu viku. Lúðrasveitin Svan-
ur hefur í nærri 90 ára sögu fé-
lagsins orðið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að njóta starfskrafta
fjölmargra drífandi einstaklinga
og óhætt er að segja að Eysteinn
hafi verið einn þeirra.
Eysteinn gekk í raðir Svansins
árið 1946 og starfaði samfleytt
með sveitinni til ársins 1971, sem
trompetleikari og einnig á alt-
horn. Mestallan þann tíma sat
hann einnig í stjórn félagsins, þar
af í 10 ár sem formaður allan 6.
áratuginn. Þetta voru tímar
stórra breytinga hjá félaginu, nýr
einkennisfatnaður var tekinn í
notkun og Jón G. Þórarinsson tók
við sem stjórnandi eftir áratuga
farsæla handleiðslu Karls O.
Eysteinn
Guðmundsson
✝ Eysteinn Guð-mundsson
fæddist 5. ágúst
1923. Hann lést 15.
júlí 2019.
Útför Eysteins
fór fram 23. júlí
2019.
Runólfssonar,
trompetkennara
Eysteins. Einnig
skal nefna að árið
1947 stóð Eysteinn
fyrir útgáfu á dú-
ettabók fyrir tromp-
etleikara sem nem-
endur dagsins í dag
geta enn gripið til
við tækniæfingar.
Eysteinn var gerður
að heiðursfélaga
Svansins árið 1990.
Síðari árin minnist ég helst
Eysteins í hópi vina sinna og heið-
ursfélaga Svansins, Jóns Sigurðs-
sonar og Gísla Ferdinandssonar.
Þá sátu þeir saman á tónleikum
sveitarinnar og það er ógleyman-
legt að hafa fengið að spjalla við
þá, bæði í hléi og eftir tónleikana,
um efnisval og spilamennskuna.
Allt var það á léttu nótunum með
kankvísan glampa í augum.
Um leið og Lúðrasveitin Svan-
ur kveður Eystein Guðmundsson
með þökk í hjarta fyrir ómetan-
legt framlag hans í sögu sveitar-
innar sendum við aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur. Fall-
inn er góður félagi.
F.h. Lúðrasveitarinnar
Svans, Snorri Valsson.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og vináttu
vegna andláts og útfarar ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ARNDÍSAR KR. MAGNÚSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk félags-
þjónustu, heimahjúkrunar og hjúkrunar-
heimilisins Ísafoldar fyrir góða aðstoð og umönnun.
Jóhanna Kr. Hauksdóttir Örlygur Örn Oddgeirsson
Magnús I. Stefánsson
Guðlaugur Stefánsson Kristjana Guðjónsdóttir
börn, barnabörn og barnabarnabörn
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Á góðu verði
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Opið: 10-17 alla virka daga
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur og afi,
ÞORVARÐUR GEIR HÖSKULDSSON,
Fýlshólum 3, Reykjavík,
lést mánudaginn 15. júlí.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Kristín Agnes Agnarsdóttir
Höskuldur Ólafsson Ingibjörg Eyþórsdóttir
Egill Þorvarðarson Hrefna Kristín Jónsdóttir
Magnús Már Þorvarðarson Elísabet Gunnarsdóttir
Þorgerður Ýr Þorvarðard.
Höskuldur A. Þorvarðarson Hildur Marín Ævarsdóttir
Sylvía Ósk Speight Sveinn Speight
Róbert Örn Arason
og barnabörn
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærrar móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HÓLMFRÍÐAR SIGURBJARGAR
GUNNLAUGSDÓTTUR,
Bólstaðarhlíð 62.
Innilegar þakkir til starfsfólks Múlabæjar
og Neðstulautar á Vífilsstöðum fyrir hlýlegt viðmót og frábæra
umönnun.
Grétar Sigurgeirsson Gunnvör Sverrisdóttir
Margrét Óskarsdóttir Steinar Guðlaugsson
Gylfi Óskarsson Guðrún Sigmundsdóttir
og ömmubörn