Morgunblaðið - 25.07.2019, Side 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 2019
✝ ÞorvarðurGeir Hösk-
uldsson fæddist í
Reykjavík 15.
september 1954.
Hann lést 15. júlí
2019.
Foreldrar hans
eru Höskuldur
Ólafsson, f. 7. maí
1927, og Þorgerð-
ur Þorvarð-
ardóttir, f. 5. nóv.
1925, d. 3. júlí 1981.
Bræður Þorvarðar eru
Ólafur Yngvi, f. 18. mars
1958, og Höskuldur Þór, f. 20.
apríl 1965.
Þorvarður giftist árið 1978
Hrönn Egilsdóttur, f. 1. jan-
úar 1955. Þau slitu samvistum
árið 1982. Sonur þeirra er
Egill, f. 27. mars 1978. Eig-
inkona hans er Hrefna Kristín
Jónsdóttir, f. 1. ágúst 1978.
Börn þeirra eru Tristan Elí,
Tómas Aron og Harpa Hrönn.
Sonur Þorvarðar er Magn-
ús Már, f. 16. september 1984.
Móðir hans er Erla Kristín
Magnúsdóttir, f. 30. ágúst
1956. Unnusta Magnúsar er
Elísabet Gunnarsdóttir, f. 9.
júlí 1985. Sonur þeirra er
Gunnar Nói.
Eftirlifandi
eiginkona Þor-
varðar er Kristín
Agnes Agnars-
dóttir, f. 24. maí
1955. Börn
þeirra eru Þor-
gerður Ýr, f. 13.
mars 1990, og
Höskuldur Agn-
ar, f. 1. október
1992, unnusta
hans er Hildur Marín Ævars-
dóttir, f. 16. maí 1995, dóttir
þeirra er Elma Lára. Börn
Kristínar eru: Sylvía Ósk, f.
2. desember 1975. Eigin-
maður hennar er Sveinn
Speight, f. 13. mars 1973.
Börn þeirra eru Leó Ant-
hony, Isabella Alexandra og
Lúkas Aron. Róbert Örn
Arason, f. 11. apríl 1978.
Dóttir hans er Viktoría.
Þorvarður útskrifaðist úr
Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1976. Hann starfaði sem
verkstjóri hjá P. Árnason
ehf. lengstan hluta starfs-
ævinnar en síðustu árin hjá
Eirbergi ehf.
Útför Þorvarðar fór fram í
kyrrþey 24. júlí 2019.
Á björtum sumardegi í upp-
hafi vinnuviku barst okkur sú
harmafregn að samstarfsfélagi
okkar Þorvarður G. Höskulds-
son væri fallinn frá.
Við minnumst Þorra með
þakklæti fyrir góð kynni, ljúf-
mennsku og trygglyndi undan-
farin tíu ár. Þorri var drengur
góður, einstakur félagi, vand-
aður og orðvar. Hann var með
eindæmum bóngóður og öll
störf hans einkenndust af ná-
kvæmni, reglufestu og góðu
skipulagi.
Þorri starfaði sem bílstjóri
við vörudreifingu hjá Eirbergi
ehf. og einnig systurfyrirtæk-
inu Stuðlabergi heilbrigðis-
tækni ehf. Störf hans og við-
horf einkenndust af
samviskusemi, hollustu gagn-
vart fyrirtækinu, samstarfs-
félögum og viðskiptavinum.
Það var ætíð metnaður hans að
sinna starfi sínu af vandvirkni,
festu og alúð, ekki síst gagn-
vart viðskiptavinum sem fengu
þjónustu heim að dyrum og
mynduðust þá oft góð tengsl og
gagnkvæm virðing.
Við fráfall Þorra er hugurinn
hjá fjölskyldu hans sem við
vottum okkar dýpstu samúð.
Megi blessun fylgja ykkur öll-
um og minningu Þorra.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Við þökkum Þorra fyrir vin-
áttu hans og hollustu og minn-
umst hans með söknuði og hlý-
hug.
Fyrir hönd samstarfsfólks,
Agnar H. Johnson,
Kristinn A. Johnson,
Rannveig Guðmundsdóttir.
Þorvarður Geir
Höskuldsson
Mér voru að ber-
ast þær sorglegu
fréttir þar sem ég
dvelst í Gíneu-
Bissá að mín góða
samstarfskona Margrét Björns-
dóttir væri látin eftir erfið veik-
indi, langt fyrir aldur fram.
Margrét var vinnusöm og trú
þeim verkefnum sem henni voru
falin. Meðal þeirra var að vera
settur forstjóri Lýðheilsustöðv-
ar um hríð og síðan að leiða
sameiningu hennar og Land-
læknisembættisins ásamt mér,
nýskipuðum landlækni. Samein-
ingar stofnana eru ekki létt
verk, en Margrét gekk í það
verk af sömu alúð og einkenndi
öll þau störf sem hún tók að sér.
Við höfðum sameiginlega sýn á
mikilvægi þess að sameina þess-
ar tvær stofnanir með það að
markmiði að efla lýðheilsu á Ís-
landi og standa vörð um gæði
heilbrigðisþjónustunnar. Við
áttum gott samstarf við úrlausn
Margrét
Björnsdóttir
✝ MargrétBjörnsdóttir
fæddist 31. janúar
1956. Hún lést 1.
júlí 2019.
Útför hennar fór
fram 10. júlí 2019.
þeirra fjölmörgu
mála sem komu
upp í sameiningar-
ferlinu og bar þar
hvergi skugga á.
Hún var ávallt
tilbúin að ræða og
kryfja til mergjar
hvert það úrlausn-
arefni sem rak á
borð okkar. Það var
gott og skemmti-
legt að vinna með
Margréti, áhugi hennar var
smitandi og hún var ráðagóð
með áralanga þekkingu og
reynslu úr heilbrigðisráðuneyt-
inu. Þegar sameiningin hafði
gengið í gegn hélt samstarf okk-
ar áfram um margvísleg verk-
efni hins nýja og endurskipu-
lagða Embættis landlæknis. Þá
sem endranær var hún góður
hlustandi, sívökul og áhugasöm í
daglegum störfum.
Íslenskt heilbrigðiskerfi hef-
ur misst góðan liðsmann sem
brann fyrir málefnum lýðheilsu
og góðri heilbrigðisþjónustu fyr-
ir alla, en missir eiginmanns,
barna og fjölskyldunnar er
mestur. Ég sendi Jóni og börn-
um þeirra hugheilar samúðar-
kveðjur.
Geir Gunnlaugsson.
✝ Rögnvaldur A.Hallgrímsson
„veiðikló“ fæddist í
Reykjavík 19. febr-
úar 1965. Hann lést
5. júlí 2019.
Foreldrar hans
voru Ellen Svava
Finnbogadóttir, f.
25. okt. 1922, d. 23.
maí 2012, og Hall-
grímur Helgason, f.
24. jan. 1929, d. 9.
júní 2009. Systkini: Guðrún Mar-
grét Stefánsdóttir, gift Harrý
Lárussyni og eiga þau þrjú börn
og fimm barnabörn; Helgi Hall-
grímsson; Dagmar Sesselja
Hallgrímsdóttir, gift Guðlaugi
Eiríkssyni og eiga þau þrjú börn
og fjögur barna-
börn; Finnbogi Ing-
ólfur Hallgrímsson,
á hann þrjú börn og
fjögur barnabörn.
Með Sigurlínu
Guðbjörnsdóttur,
fyrrverandi sam-
býliskonu sinni,
eignaðist Rögn-
valdur tvö börn:
Guðbjörn Má, f. 12.
sept. 1991, d. 11.
sept. 2010, og Sylvíu Svövu, f. 3.
júlí 1995. Með Guðrúnu Hlöð-
versdóttur, fyrrverandi eigin-
konu sinni, eignaðist hann einn
son, Ragnar Helga, f. 27. júlí
2001.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Það er sárt að kveðja elsku
besta pabba minn og hans á eftir
að vera sárt saknað. Ég er þakk-
lát fyrir allan tímann sem ég fékk
með honum en get þó ekki hugs-
að um hvað ég hefði viljað hafa
hann lengur hérna hjá mér.
Pabbi minn stóð alltaf með mér í
öllum ákvörðunum sem ég tók og
var alltaf stoltur af mér fyrir að
gera alltaf það sem ég vildi með
líf mitt og standa alltaf á mínu.
Hann hefur alltaf verið rosalega
mikill áhugamaður um fótbolta
og ég átti það til að skríða uppi
lazyboy-stólinn hans og sofna hjá
honum yfir fótboltanum þegar ég
var lítil og síðan hrökkva upp
þegar Manchester Unitied ann-
aðhvort skoraði eða klúðraði.
Núna seinni árin hef ég alltaf
sofnað á sófanum þegar pabbi
hefur verið að horfa á fótbolta,
sumt breytist ekki. Hann var
með rosalega skemmtilegan
húmor og fór létt með að láta
aðra hlæja að aulabröndurunum
sínum og átti það til að hringja í
mig til Svíþjóðar bara til þess að
segja mér brandara. Það var
aldrei leiðinlegt að vera með hon-
um og ég á eftir að sakna elda-
mennskunnar hans rosalega mik-
ið. Hann passaði alltaf upp á að
ég fengi íslenskan mat til Sví-
þjóðar og sendi mér alltaf pakka
með mat og nammi þegar hann
gat og þegar hann kom í heim-
sókn var ferðataskan hans oftast
full af mat. Alltaf þegar ég var í
vanda eða leið illa þá gat ég
hringt í hann og hann hresst mig
við eða gefið mér ráð. Frá því að
ég man eftir mér hefur hann allt-
af elskað veiði og ég hef farið í
100 veiðiferðir með honum.
Skemmtilegustu veiðiferðirnar
voru þegar við keyrðum út á land
og gistum einhvers staðar. Pabbi
minn hefur alltaf sagt við mig
hversu mikið hann elskar mig og
oft strítt mér á því hversu lík við
séum og þá sérstaklega með
þrjóskuna mína. Við pabbi minn
vorum mjög náin og höfum alltaf
verið. Ég á eftir að sakna hans al-
veg hræðilega mikið.
Hvíldu í friði, elsku besti pabbi
minn, ég elska þig, hef alltaf gert
og mun alltaf gera. Mundu mig,
ég man þig.
Þín dóttir,
Sylvía Svava Rögn-
valdsdóttir (Svabbó).
Elsku bróðir og frændi, það er
komið að kveðjustund í þessu lífi.
Það var erfitt að fá þær fréttir að
þú værir farinn og við staddar
hinum megin á hnettinum. Við
fylltumst sárri sorg og minning-
arnar um þig streymdu fram. Ég
sem stóra systir man það eins og
gerst hafi í gær þegar þú fæddist.
Þú fylgdir mér eins og skugginn
fyrstu æviárin og var ég alltaf að
passa þig. Þegar þú varst átta ára
eignaðist þú litla frænku og vor-
uð þið alltaf eins og systkini. Ég
litla frænka, leit svo upp til þín og
ég fór að æfa fótbolta, eina stelp-
an, því að þú varst í fótbolta og ég
fór að sjálfsögðu í ÍK eins og þú.
Ég var svo glöð þegar þú og mað-
urinn minn urðuð vinir og veiði-
félagar og tengslin milli okkar
enn sterk.
Að vera yngstur af fimm
systkinum þá er maður mikið
dekraður og var mikið látið með
þig bæði af okkur systkinunum
og foreldrum okkar. Þú fékkst
miklar gáfur og hæfileika í
vöggugjöf. Þú varst framúrskar-
andi fótboltamaður, afburðaveiði-
maður og mikill brandarakall og
vorum við alltaf stoltar af þér.
Það er sárt til þess að hugsa að
þú litli bróðirinn skyldir verða
fyrstur til að kveðja þetta líf. Líf-
ið var erfitt eftir að þú misstir
elsta son þinn, Guðbjörn en þú
lifðir fyrir Sylvíu og Ragnar og
varst þú alltaf stoltur af börnun-
um þínum. Við huggum okkur við
það að þú sért nú búinn að hitta
Guðbjörn, sem þú ert búinn að
syrgja og sakna síðan hann lést.
Trúum við því að þið feðgar séuð
nú saman á leið í góða veiðiferð.
Hve sæl, ó, hve sæl er hver leikandi
lund,
en lofaðu’ engan dag fyrir sólarlags
stund.
Um sólskin kvað fuglinn og sá hvergi
skúr,
þá sólin rann í haf, var hann kominn í
búr.
Um sumardag blómið í sakleysi hló,
en sólin hvarf, og élið til foldar
það sló.
Og dátt lék sér barnið um dag-
málamund,
en dáið var og stirðnað um miðaftans
stund.
Svo örstutt er bil milli blíðu og éls,
og brugðizt getur lánið frá morgni til
kvelds.
En gott átt þú, sál hver, sem Guð
veitir frið,
þó gæfan þín sé hverful um veraldar
svið.
Um Guðs frið þú syngur og grætur ei
skúr,
þó geymi þig um sólarlag fanganna
búr.
Sem barn Guðs þú unir sem blómstur
við sól,
þótt brothætt sé sem reyrinn þitt
lukkunnar hjól.
Þó lukkan sé brothætt, þó ljós þitt
sé tál,
sá leitar þín, sem finnur og týnir
engri sál.
Hve sæl, ó, hve sæl er hver leikandi
lund,
og lukkan hún er eilíf, þótt hverfi
um stund.
(Þýð. M. Joch.)
Hinsta kveðja,
Dagmar og Ellen Svava.
Elsku kæri Diddi bróðir. Hvað
á maður að segja á stundum sem
þessari? Manni verður orða
vant enda kemur dauðinn sífellt
á óvart, enda ekkert sem benti
til þess að þú værir á förum 54
ára gamall. Þú varst búinn að
skipuleggja veiðitúr frá hádegi
á föstudag og inn í helgina.
Veiðidótið þitt var tilbúið og
nestið í ísskápnum. Þú varst
mjög hress þegar ég talaði við
þig daginn áður og hlakkaðir til
helgarinnar. En þessi föstudag-
ur var fljótur að snúast upp í
andhverfu sína þegar ég leit inn
til þín og sá að þú hafðir sofnað
svefninum langa í rúminu þínu.
Uppvaxtarárin í Selbrekk-
unni voru honum skemmtileg
og einkenndust af ýmsum leikj-
um og saklausum knyttum eins
og barna er siður. Síðan Diddi
minn tók fyrsta boltasparkið
varð ekki aftur snúið og þar var
hann á réttri hillu. Allt snerist
um boltann næstu árin og var
ÍK hans félag hér heima og
Manchester United í ensku. Ég
byrjaði að taka Didda bróður
með mér í veiði þegar hann var
smágutti og þar smitaðist hann
af veiðibakteríunni fyrir lífstíð
og veiddum við ævinlega saman
upp frá því. Diddi var fengsæll
veiðimaður og minnist ég þess
að hann veiddi hvern fiskinn á
fætur öðrum á meðan ég varð
ekki var. Fluguveiðarnar voru
líf hans og yndi og fallegar voru
flugurnar sem hann hnýtti.
Skemmtilegasta starfið hans
um ævina var að vera leiðsögu-
maður í laxveiðiám með erlenda
veiðimenn sem héldu tryggð við
hann fram á hinstu stund.
Diddi eignaðist þrjú yndisleg
börn, Guðbjörn Má, Sylvíu
Svövu og Ragnar Helga. Guð-
björn lést í svefni aðeins 18 ára
gamall og var öllum harmdauði
og náði Diddi sér aldrei eftir
það áfall. Og nú ert þú kæri
bróðir horfinn á braut og þið
feðgar sameinaðir á ný.
Elsku Sylvía og Ragnar,
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ég horfði í gegn um gluggann
á grafhljóðri vetraróttu,
og leit eina litla stjörnu,
þar lengst úti í blárri nóttu.
Hún skein með svo blíðum bjarma,
sem bros frá liðnum árum.
Hún titraði gegn um gluggann,
sem geisli í sorgartárum.
Og ef til vill sér þar einhver,
sem einn í þögninni syrgir,
móðurstjörnuna mína,
sem miðnæturdökkvinn byrgir.
(Magnús Ásgeirsson)
Þinn bróðir,
Helgi.
Rögnvaldur A.
Hallgrímsson
Dyrabjallan
hringir en enginn
hefur boðað sig í
heimsókn. Lítil
skotta kallar: „Amma Bína er
komin!“ Og svo stóðst þú niðri
með stórt bros, flugbeitta
brandara og góð ráð, tilbúin að
koma í langa heimsókn stútfulla
af hlátri, spjalli og ást. Þú sagð-
ir stundum við okkur: „Þið
verðið bara að fyrirgefa en ég
ætla aldrei að hætta að skipta
mér aðeins af ykkur.“ Mikið
vorum við heppin að þér þótti
svona vænt um okkur að þú
gafst þér alltaf tíma til að
hlusta á áhyggjur okkar og ráð-
leggja okkur eftir bestu getu
sem og taka þátt í allri þeirri
Guðrún Hlín
Jónsdóttir
✝ Guðrún HlínJónsdóttir
fæddist 19. apríl
1963. Hún lést 14.
júlí 2019. Útför
Guðrúnar Hlínar
fór fram 22. júlí
2019.
gleði sem við feng-
um að upplifa og
þú með okkur. Og
þá sérstaklega þeg-
ar kom að stelpun-
um okkar, því þær
voru litlu ömmu-
stelpurnar þínar og
fyrir það verðum
við ævinlega þakk-
lát.
Þú sagðir alltaf
að ömmutitillinn
væri heiðurstitill, sem hægt
væri að vinna sér inn. Rosalega
voru stúlkurnar okkar heppnar
að þú varst tilbúin að vinna þér
hann inn hjá þeim því þá fengu
þær að njóta góðs af því að eiga
eina bestu ömmu sem sögur
fara af. Ef þær voru veikar
komstu með pez-kall, því öll
veik börn þurfa pez-kall. Þú
lagðir áherslu á upplifanir og
ævintýraferðir sem munu aldrei
gleymast.
Það er erfitt að hugsa til þess
að dyrabjallan muni aldrei aftur
hringja óvænt og amma Bína
standa fyrir utan. Það er erfitt
að hugsa til þess að við förum
aldrei aftur í ævintýraferð með
þér. Við lofum að halda áfram
að lifa eftir þeim gildum sem þú
ert búin að kenna okkur. Við
munum leggja áherslu á ævin-
týraferðir, muna að við erum
GÆSIR og að grasið er ekki
grænna hinum megin.
Sof, ástríka auga,
sof, yndisrödd þýð,
hvíl, hlýjasta hjarta,
hvíl, höndin svo blíð!
Það hverfur ei héðan,
sem helgast oss var:
vor brjóst eiga bústað,
– þú býrð alltaf þar.
Hið mjúka milda vor
sín blóm á þig breiði
og blessi þín spor.
(Jóhannes úr Kötlum)
Takk fyrir allt og allt.
Þín,
Eiríkur og Ingibjörg.
Mér fannst skemmtilegast
með ömmu Bínu í bústað. Við,
ævintýragengið. Það var gaman
í ísbíltúrum með þér. Það var
gaman í Stigahlíðinni. Það var
fyndið þegar Pálína sleikti á þér
nefið. Það var líka fyndið þegar
við fórum í hárpartí að raka af
þér hárið og þú varst að máta
allar hárkollurnar. Og þú mát-
aðir killer klovn. Það var fyndið
þegar Örk hitti þig í fyrsta
skipti og hún hoppaði á þig og
þú dast. Það var skemmtilegt
að fara með þér til útlanda,
tvisvar. Það var gaman í gisti-
partíi með ávaxtapartíi. Það var
gaman þegar þú renndir þér
niður rennibrautina með okkur.
Þú varst mjög hrædd í drauga-
húsinu, það var fyndið. Við fór-
um saman í söguhúsið við hlið-
ina á Aurora, það var gaman.
Þegar maður var veikur komstu
alltaf með powerade og nammi,
oftast kinderegg en alltaf pez-
kall. Það var líka gaman þegar
þú bjóst hjá ömmu Stellu, þá
horfðum við á bíómynd og spil-
uðum. Eurovision, það var gam-
an. Það var gaman þegar þú
sagðir okkur sögur af draugum
og draugagangi. Það var líka
gaman að hitta þig á líknar-
deildinni, og þú áttir ís.
Okkur finnst rosalega leiðin-
legt að þú dóst og við söknum
þín mikið.
Takk fyrir að vera þú.
Ævintýragengið –
Árni Hrafn, Ólafur Gunnar,
Ársól Ella, Jón Páll,
Elín Indra, Eyvör Emma
og Ragnhildur Stella