Morgunblaðið - 27.07.2019, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 2019
Elsku mamma. Einhvern veg-
inn þó maður viti hvert leiðin okk-
ar allra liggur þá á maður aldrei
von á því að manns nánustu og
hvað þá hún mamma sem verið
hefur mér svo mikilvæg í lífinu
deyi. En hún elsku mamma mín
lést á Landspítalanum hinn 11. júlí
sl. eftir stutt veikindi. Þetta kom
allt of snöggt og var ég engan veg-
inn tilbúin að kveðja.
Þegar kemur að því að eiga að
segja í örfáum orðum eitthvað um
hana mömmu þá er vandi að velja;
á ég að segja frá æskuminningum
eða kannski hvað við höfðum það
oft skemmtilegt síðustu árin og
sérstaklega þegar hún kom í
heimsókn til okkar Þráins og Ást-
rósar Mirru út til Noregs?
Kannski skemmti hún sér alltaf
vel hjá okkur, því að þá var hún í
útlöndum, en henni fannst mjög
gaman að ferðast og gerði mikið af
því þrátt fyrir að tala ekkert ann-
að tungumál en íslensku.
Ein af mínum bestu minningum
síðustu árin er þegar systur mínar
tvær komu með mömmu út til
Noregs og við vorum allar fjórar
saman í nokkra daga í sól og blíðu
og dásamlegum félagsskap.
Við mamma gátum setið og
heklað borðtuskur með rússahekli
og spjallað heilu og hálfu dagana
um allt og ekkert en auðvitað var
alltaf gaman að fara aftur í tímann
og rifja upp gamlar minningar.
Ein af þeim minningum er mín
fyrsta utanlandsferð til London
með mömmu og systrum hennar
þegar ég var aðeins 11 ára gömul.
Að vera í útlöndum með mömmu
og fá að kaupa fullt af fötum og
fara út að borða var aldeilis upp-
lifun fyrir mig. En þetta var líka
fyrsta utanlandsferðin af mörgum
sem mamma fór í.
Mamma var töffari og kallaði
ekki allt ömmu sína. Hana langaði
alltaf í tattú og við töluðum um að
fara saman einhvern daginn.
Mamma lét ekki verða af því en ég
er komin með mitt fyrsta tattú og
fæ mér kannski annað fyrir
mömmu. Einnig langaði mömmu
alltaf að keyra mótorhjól en lét
ekki verða af því heldur þar sem
hún var kannski orðin of fullorðin
þegar hún talaði um þetta til að
geta gert það að alvöru.
Tvisvar hefur mamma flutt frá
mér, í fyrra skiptið þegar ég var
kornung og nýbyrjuð að búa í
Vestmannaeyjum en þá flutti
mamma frá Eyjum til Reykjavík-
ur. Ég þurfti oft á henni á að halda
þá en lærði fljótt að síminn var
betra en ekkert til að fá leiðbein-
ingar um margt sem ég átti eftir
að læra í lífinu. Hitt skiptið er
núna. Ég mun núna samt bara
finna mína leið til að halda áfram
að fá leiðbeiningar frá henni því
aldrei hættir dóttir að þurfa á
mömmu sinni að halda.
Elsku mamma, ég á erfitt með
að trúa því að ég sjái þig ekki aftur
og erfitt finnst mér að sjá hana
ömmu og mömmu þína syrgja þig.
Því þótt hún sé að verða 100 ára þá
er það bara þannig að enginn á að
sjá á bak barninu sínu yfir móðuna
miklu.
Þín dóttir,
Kristín Jóna.
Auður Anna
Konráðsdóttir
✝ Auður AnnaKonráðsdóttir
fæddist 28. desem-
ber 1940. Hún lést á
Landspítalanum 11.
júlí 2019.
Foreldrar Auðar
voru Laufey Sigríð-
ur Karlsdóttir, sem
lifir dóttur sína, og
Konráð Guðmunds-
son, sem lést árið
2007.
Auður lætur eftir sig fimm
börn, ellefu barnabörn og tvö
langömmubörn.
Jarðarförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hún mamma
mín er látin eftir
stutt veikindi, en
hún greindist með
krabbamein í októ-
ber sl. Þó að vitað
væri í hvað stefndi
þá er maður aldrei
tilbúinn fyrir loka-
kveðjuna.
Ég bjó bara
fyrstu 7 árin mín
hjá henni mömmu
en þá skildu foreldrar mínir.
Fyrstu 3 árin eftir það bjó ég hjá
móðurafa mínum og ömmu en svo
hjá honum pabba. Ég á samt
margar góðar minningar um hana
mömmu bæði frá þeim árum sem
ég bjó hjá henni en einnig eftir
það. Ein af mínum sterku æsku-
minningum er hvað mér fannst
alltaf lyktin af henni mömmu góð.
Eftir að foreldrar mínir skildu
þá vann mamma á tímabili sem
ráðskona í Þorlákshöfn og áttum
við systurnar mjög góðan tíma
með henni þar í leik og spjalli og
tölum við enn um þann besta felu-
leik lífs okkar sem átti sér stað þar
og mamma brilleraði í að finna
góða felustaði fyrir okkur.
Mamma átti alltaf fallegt heim-
ili og það skipti hana miklu máli að
hafa það fallegt og snyrtilegt.
Mamma hafði sérstaklega mikið
dálæti á fallegum kristal og hef ég
fengið þann áhuga frá henni
ásamt dætrum mínum, enda þeg-
ar ég horfi á kristal þá minnir það
mig alltaf á mömmu.
Síðustu árin höfum við mamma
orðið meiri vinkonur en við vorum
áður og átt mjög margar góðar
stundir þegar ég kom til hennar
frá Vestmannaeyjum í helgar-
heimsóknir. Við gátum setið allan
daginn og spjallað um allt og ekk-
ert, en einnig elskaði hún að ég
færi út í búð að kaupa ný föt fyrir
hana þegar heilsan hjá henni
leyfði henni ekki að fara sjálfri.
Mamma tengdist hundinum
mínum honum Zorro alltaf dáldið
og þegar Zorro fór að veikjast á
sama tíma og hún sagði hún gjarn-
an við mig, ætli við Zorro fylgj-
umst ekki að sem og var, því ein-
ungis 2 vikur voru á milli þeirra.
Elsku mamma, ég sakna þín.
Þín dóttir,
Konný.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson)
Elsku mamma mín. Ferðalag-
inu okkar saman er lokið í bili. Nú
eruð þið pabbi aftur komin á sama
stað eftir nokkurra ára aðskilnað.
Veit það gleður ykkur bæði, þú
hefur saknað hans svo mikið síðan
hann kvaddi okkur.
Þótt við höfum báðar vitað
undanfarna mánuði í hvað stefndi
þá er það óendanlega sárt að vera
búin að kveðja þig. En líklega er
maður aldrei tilbúinn að kveðja
móður sína alveg sama hversu
gamall maður er. Ég er þakklát
fyrir tímann sem við áttum saman
og vona að þú kveðjir sátt. Sér-
staklega þakklát er ég að hafa get-
að staðið við bakið á þér síðustu
mánuði og stutt þig af fremsta
megni í veikindum þínum og verið
hjá þér á lokastundu.
Ég elska þig af öllu hjarta elsku
mamma mín og sakna þín óend-
anlega mikið. Góður guð geymi
ykkur pabba.
Þangað til næst.
Þín dóttir,
Klara Hrönn.
Þá hefur elskuleg tengdamóðir
mín verið lögð til hinstu hvílu í
Grafarvogskirkjugarði.
„Hvað ert þú að gera hér?“
sagði hún þegar ég hitti hana
fyrst. Þá var hún að koma á
sunnudegi í heimsókn til dóttur
sinnar en það var ég sem opnaði
fyrir henni þennan morgun á nátt-
sloppnum hennar Kristínar og
frekar syfjulegur. Utan við dyrnar
stóð þessi kona sem ég hafði aldrei
séð fyrr og starði á mig. Ég varð
hálfhvumsa við þessa spurningu
svona eldsnemma morguns, svar-
aði henni engu en hleypti henni
inn og hraðaði mér upp til Krist-
ínar sem var hálfsofandi og sagði:
„Ég held að mamma þín sé komin
í heimsókn.“
Þetta voru mín fyrstu kynni af
Auði og árið var 1982 og aðeins
byrjunin á okkar vinskap.
Auður var vinnuþjarkur og
vann með manni sínum við hellu-
lagnir fyrir utan að sjá um heimili
þeirra. Ég var þá að vinna hjá
bænum, aðeins 17 ára gamall, við
að slá fótbolltavellina og fleira.
Fljótlega fór ég svo að vinna með
þeim hjónakornum við hellulagn-
ingar og þá náði ég að kynnast
henni og þeim betur. Við Kristín
fórum svo að búa saman og Auður
kom oft í heimsókn bara til að
tékka á okkur. Ég náði nú oftast
að láta hana hlæja með einhverj-
um kjánalátum af minni hálfu og
ég minnist vatnsstríðsins í Dalsel-
inu, en bræður Kristínar höfðu
fengið rosaflottar vatnsbyssur í
sumargjöf. Þessar byssur voru
svo notaðar í mesta vatnsstríði
sem haldið hefur verið í Selja-
hverfinu þar sem allir sprautuðu á
alla. Auður lagði mig í einelti sem
ég svaraði af fullum krafti og allir
skemmtu sér vel og urðu vel blaut-
ir.
Ég gæti rifjað upp margt frá
þessum þrjátíu og sjö árum sem
ég þekkti hana Auði og mörgum
góðum minningum höldum við eft-
ir og minnumst Auðar af hlýjum
hug.
Elsku tengdamamma, þú varst
tekin frá okkur alltof snemma en
ég óska þér góðrar ferðar í sum-
arlandið og bið þig að skila góðri
kveðju á alla þá góðu engla sem
við þekkjum þar.
Þinn tengdasonur,
Þráinn Óskarsson.
Nú er bjartasti tími ársins og
náttúran skartar sínu fegursta.
Blómin anga litfögur og hýr. Þá
var það að lit og blöð niðurlagði og
mannlíf endaði skjótt.
Elsku Auður mágkona mín lést
eina fagra sumarnóttina eftir
stutta en snarpa banalegu.
Hver mun nú hringja í mig og
spyrja: Hvernig ertu í hendinni?
Hvernig er augað? Við hringdum
oft hvor í aðra og skiptumst á
sjúkrasögum og batahorfum. Þær
voru misgóðar en alltaf var ein-
hver von nema undir það síðasta
hjá Auði. Hún bar þrautir sínar og
lífsvon af undraverðu æðruleysi.
Við upplýstum hvor aðra um
hagi fjölskyldunnar, stórtíðindi af
ýmsu tagi og alltaf kvöddumst við
eftir gott spjall léttari í bragði.
„Þangað til næst“ sögðum við en
nú verður ekkert næst. Oft hef ég
þessa daga ætlað að taka upp tólið
og hringja.
Auður var sterk og dugleg
kona, atorkusöm svo um munaði
og hreinskiptin með eindæmum.
Oft var það svo að ekki kunnu allir
að meta hreinskilni hennar og
móðguðust. Hún var fljót að fyr-
irgefa og erfði ekki neitt við nokk-
urn mann.
Nú er komið að leiðarlokum.
Við Heimir bróðir hennar þökkum
samfylgdina og vináttuna, ég í 47
ár en hann alla sína ævi.
Börnum hennar, tengdabörn-
um og afkomendum öllum flytjum
við samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að vaka yfir þeim,
styrkja og styðja.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Eyrún og
Heimir Konráðsson.
Sálm. 6.3
biblian.is
Líkna mér, Drottinn,
því að ég er
magnþrota,
lækna mig, Drottinn,
því að bein mín
tærast af ótta.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
RAGNAR JÓN JÓNSSON,
lést á Vífilsstöðum þriðjudaginn 23. júlí.
Hilmar Ragnarsson
Jón G. Ragnarsson Guðrún H. Ágústsdóttir
Ágúst Ragnarsson Bergljót Benónýsdóttir
Bjarni Ó. Guðmundsson Þórdís K. Einarsdóttir
Ólafur Ragnarsson Guðbjörg Pétursdóttir
Ragnar H. Ragnarsson Katrín Ragnarsson
Heiðrún Ragnarsdóttir Ragnar F. Magnússon
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BÁRA GUÐMUNDSDÓTTIR,
til heimilis að Túngötu 2, Eskifirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Hulduhlíð
miðvikudaginn 24. júlí.
Jóhanna Káradóttir Jónas Wilhelmsson
Árni Ólason Linda Kristinsdóttir
Ragnar Ólason Anna Sveinbjörnsdóttir
Matthildur Óladóttir
Harpa Óladóttir Sigurður Lárusson
Anna Magnúsdóttir
Guðmundur Ólason Elín Hauksdóttir
Hulda Óladóttir Andrés Steingrímsson
Þórey Óladóttir Marjan Cekic
Erla Óladóttir Davíð Helgason
Alda Óladóttir Haraldur Harðarson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær systir okkar, mágkona og frænka,
SIGRÍÐUR ÓSK JÓNSDÓTTIR,
Blikaási 1,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 22. júlí.
Útför hennar fer fram frá Ástjarnarkirkju í Hafnarfirði föstudaginn
16. ágúst klukkan 13.
Hansína Kolbrún Jónsdóttir Gunnar Már Gíslason
Kristinn Jónsson Sigurlaug Bjarnadóttir
Guðrún Halla Jónsdóttir
og fjölskyldur
Okkar ástkæri sambýlismaður, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
RÓSMUNDUR GUÐMUNDSSON
múrari,
ættaður frá Urriðaá í
Miðfirði, V-Húnavatnssýslu,
lést á Landspítalanum föstudaginn 5. júlí.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðný Þóra Böðvarsdóttir
Eyjólfur Rósmundsson
Elísabet Rósmundsdóttir Páll Viðar Jensson
Unnur Rósmundsdóttir Gissur Jónsson
Díana Sigurðardóttir Hörður Svavarsson
afabörn og langafabörn
Okkar ástkæri og yndislegi,
SIGURÐUR MAGNASON,
læknir,
lést á bráðamóttöku LSH, Fossvogi
sunnudaginn 21. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
María Sigurðardóttir
Lilja Sigurðardóttir
Magni Hjálmarsson
Anna Lilja Sigurðardóttir
Signý Sæmundsen
Borgar Magnason
Ástkær eiginmaður minn og faðir,
HELGI ÞÓR GUÐMUNDSSON
rafeindavirki,
Stakkhömrum 9, Reykjavík,
lést á Vífilsstöðum miðvikudaginn 17. júlí.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 31. júlí klukkan 15.
Salóme Guðný Guðmundsdóttir
Auður Helgadóttir
Elskuleg móðir, tengdamóðir og amma,
CARMEN RUTH VERNHARÐSDÓTTIR,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands
á Hólmavík sunnudaginn 14. júlí.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Aðstandendur