Morgunblaðið - Sunnudagur - 13.07.2019, Qupperneq 17

og hann sé ekki sestur í stólinn eina í Downingstræti.
Major hótaði nú síðast að draga tilvonandi eftirmann
fyrir dómstóla reyndi hann yfirgefa ESB „án samn-
ings“. Major er að verða eins og sumir íslenskir dóm-
arar sem telja að fyrirvaralaus lagafyrirmæli um að
samningur sé ekki bindandi fyrir Ísland þýði einmitt
að það sé hann!
Það sem ekki er bindandi
verður ávanabindandi
Nú er vitað að stór lönd eins og Frakkland, Spánn,
Ítalía og Þýskaland í sumum tilvikum sem eru bind-
andi á alla klafa ESB sem hægt er að binda sig á en
þykjast þó fullvalda ríki(!) hlýða ekki úrskurðum eins
og sumum þeim sem koma frá Evrópudómstólunum
nema þau séu í sérstöku skapi til þess. Litlu ríkin
komast ekki upp með slíkt svínarí. Bent er á að yfir
100 dómsúrlausnir Evrópudómstólsins sem Frakkar
geri ekkert með. Bretar telja dagana þar til þeir
losna við vitlausasta dómstól þeirra allra, MD. En
sjálfsagt verður hægt að finna dómara í Bretlandi
sem munu finna það út að þá fyrst verði Bretar
bundnir MD þegar þeir verða fullkomlega lausir við
hann. Þetta ætti íslenski utanríkisráðherrann að
kanna sérstaklega þegar hann kemur næst frá Fil-
ippseyjum þar sem hann hefur slegið skjaldborg um
vopnaða dópsala og grúppur af svipuðu tagi en enn
betur vopnaðar og selja barnungar stúlkur í þræl-
dóm. Áður var það sérstakur útsendari Gaddafis sem
stjórnaði þessu Mannréttindaráði í kurteislegu sam-
starfi við útsendara frá Kúbu og Sádi-Arabíu. Þegar
Bandaríkin treystu sér ekki lengur að sitja eða borga
til þessarar starfsemi hljóp Ísland til, ullaði á Banda-
ríkin og tók upp merkið sem enginn annar gat hugsað
sér að taka upp. Skyldi hafa farið fram umræða um
þetta í ríkisstjórninni eða töldu ráðherrar að það væri
elítan af orkupakkinu sem sæti þarna í þessu heims-
furðuráði og þar væri okkar öndvegi? Það var jú angi
af þessum meiði sem úrskurðaði að íslenska kvóta-
kerfið bryti mannréttindi Sameinuðu þjóðanna og
fulltrúar Gadaffis og Bokassa forseta eða annarra
slíkra eðalmenna voru ekki í vafa um að íslenska
furðumennið með hattinn hefði hitt naglann á höfuðið
í gegnum hattinn í það sinnið.
Kannski kemur nú í hlut íslenska utanríkisráðu-
neytisins þegar það hefur afvopnað löggæslumenn
sem eru að abbast upp á dópsala með kalasnikoffa á
Filippseyjum að leggja niður kvótakerfið.
Það er sérstaklega tekið fram í íslenskum lögum
að niðurstöður Mannréttindadómstólsins séu ekki
bindandi fyrir Ísland. Slíkt ákvæði varð að vera í
þeim lögum því ella hefði þingið, ráðherrann sem í
hlut átti (og sjálfsagt nú excel-skjalið sem hefur tekið
yfir vald ráðherrans, en ekki ábyrgð hans!) og forseti
landsins verið staðin að því að brjóta stjórnarskrá
landsins. Og það hefði verið hreint ásetningsbrot sem
er sýnu verra en hin, sem látið er eins og menn hafi
gert af þekkingarleysi og eftir að hafa kokgleypt
barnalega upplogna fyrirvara og haldlausan áróður
utanríkisráðuneytisins sem er fyrir löngu gengið í
ESB eins og norska ráðuneytið.
Það var sett í ákvæði um EES-samning að við
málarekstur mætti leita álits EFTA-dómstólsins
vegna þess að ella hefði verið óheimilt fyrir dómstóla
að leita slíks álits. Auðvitað var þarna verið að nefna
undantekningartilvik sem gætu komið til fyrstu árin
á meðan landið væri að þreifa sig áfram. Eftir að
þingið hefur innleitt „tilskipanir“ (Stalín á höfundar-
réttinn á orðinu eins og orðinu kommissarar) verður
að gera ráð fyrir að til staðar sé í landinu þekking á
því hvað menn voru að ákveða í ráðuneytum og þingi,
þótt þeir geri það allir blindir og heyrnarlausir. Öll-
um er ljóst að þessi álit eru ekki bindandi, enda sér-
staklega áréttað. En þegar dómar sem þetta kemur
fyrir í eru lesnir verður ekki betur séð en að dóm-
ararnir leggi í raun þann skilning í málið, bæði ís-
lenska tungu og lagamálið, að þegar fram sé tekið að
eitthvað sé alls ekki bindandi þá þýði það einmitt hið
gagnstæða, eins og við erum að horfa upp á í síaukn-
um mæli varðandi MD.
Vaxandi áhyggjuefni
Lagakennslu í landinu virðist hafa farið mjög aftur og
er það dapurlegt að horfa upp á. Þeir sem ætla sér
frama í dómstólum vita að þar skiptir mestu að koma
sér vel við og fyrir framan Excel lávarð skjalavörð,
sem enga ábyrgð ber en ræður þó öllu og er óskeikull
æðjót.
Dómsmálaráðuneytið hefur enga burði til að veita
neina leiðsögn og dansar ákaft með þótt taktleysið
jaðri við að vera fullkomið. Þegar litli ósýnilegi hóp-
urinn spanaði sig upp í nýjustu endileysu í MD og leit
á það sem hluta af valdasókn sinni sem menn munu
einhvern tíma manna sig upp í að stöðva, var látið
velta á óásjálegri nibbu sem tylla mátti tá á, væri
brotaviljinn nær stjórnlaus í þessum skemmdarverka
leiðangri. Nibban snerist um það hvort alþingismenn
mættu samhljóða samþykkja nöfn sem vitað var að
enginn ágreiningur var um í samræmi við áratuga
hefð í þjóðþinginu. Þingmenn voru sérstaklega
spurðir um það hvort þeir vildu í þetta sinn eins og
tugþúsundum sinnum áður beita þessari aðferð sem
ekkert er að. Á sama grundvelli hefðu klíkubræður
getað spanað sig upp í að senda allt lagasafnið til MA
og fengið allan lagagrundvöll landsins blásinn af á
einu bretti. Kannski hefði einhver, bara einhver þing-
maður þá haft manndóm í sér til að spyrja hvort þjóð-
þingið ætlaði virkilega að láta fara svona með sig.
Jafnvel yngsta lagadeildin af þremur á Grænuborg
hefði getað úrskurðað um að Ísland væri ekki bundið
af þessum niðurstöðum nema það kysi það. Það blasir
við að þessi dómstóll hefur verið spanaður upp í full-
komna endaleysu af fámennum hópi manna í er-
indagerðum og þeim ekki góðum, og auðvitað er til
fjöldi tilvika frá honum sem ríkuleg ástæða er til að
koma fyrir í skjalasafni ruslafötunnar, alveg neðst.
Og það undirstrikaði svo að vitleysan á sér engin
takmörk þegar upplýst var að einn dómarinn sem
skipaður var hefur nú sótt um starfið sitt sem dóms-
málaráðherrann hafði áður lagt til að Alþingi sam-
þykkti, sem Alþingi gerði ágreiningslaust og fékk
dómsmálaráðherrann til að undirrita og bera fulla
ábyrgð á, þótt búið sé að koma því svo fáránlega og
ólöglega fyrir að ráðherrann ber eingöngu ábyrgð á
annarra manna ákvörðunum. Sem auðvitað stangast
á við anda og orð stjórnarskrárinnar. Forseti Íslands
undirritaði skipunarbréfið og Hæstiréttur Íslands
staðfesti að allt væri með felldu! Samt sækir dóm-
arinn um starfið sem hann er í!
Ef dómarar eru orðnir svo langt leiddir að þeir eru
hættir að telja sér skylt öðrum fremur að gæta
stjórnarskrárinnar og virða Hæstarétt landsins þá
geta Íslendingar alveg eins sett örlög sín í hendur
skrípafyrirbærisins Mannréttindanefndar Samein-
uðu þjóðanna sem er vissulega enn meira delluverk
en MD en sjálfsagt fer sá munur hratt minnkandi.
Það væri hollt fyrir blindingjana í dómarastétt að
kynna sér sjónarmið danskra dómara í Hæstarétti
um þróun og framgöngu MD en þeir hafa tjáð sig af
virðingarverðri hreinskilni um þennan dómstól, án
þess að hafa áður fyllt munninn af ullarlagði, eins og
margir gera hér áður en þeir hefja umræðuna.
Þá er betra að sleppa henni.
Morgunblaðið/Eggert
14.7. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17