Smári - 01.06.1929, Blaðsíða 2
18
S M Á R 1
vinur, gát á sjálfum þjer, að þú eigi steytir bát þinn á þeim. Neyttu aldrei
víns nje tóbaks — og þú verður maður sælli en eigi vansælli. Hvar sem er
á landi voru, er tækifæri til að ganga í lið með bindindismönnum. Þeir hafa
göfugt starf með höndum, sem þarfnast ungra krafta. Komið því og vinnið
í þeim víngarði, og guð sjálfur mun gjalda verkalaunin í vaxandi þroska. —
Að vinna að framgangi góðra og göfugra mála, er yndislegasta æfintýrið í
þessum heimi. Er eigi einmitt slíkt æfintýr ykkar unaðslegi, duldi draumur?
Til heilla og hamingju, fermingarbörn!
Reglustarfsemin á Norðfirði.
Ný barnastúka.
En sú árgæska! Sumarrósir sprungn-
ar út um sumarmál!
Sunnudaginn 21. apríl s. I. stofn-
aði U.æ.t. br. Sigdór V. Brekkan
barnastúku að Skorrastað í Norð-
firði, og hlaut hún nafnið „Sumar-
rós“. Stofnendur 20 alls, fullorðnir
og börn. Gæslumenn: Jón Bjarnason
bóndi að Skorrastað og frú Kristjana
Magnúsdóttir s. st. Æ.t. Guðni Þor-
leifsson, Naustahvammi. V.t. Anna
Þorleifsdóttir, Hofi. F. æ.t. Guðlaug-
ur Friðriksson. Rit. Stefán Þorleifs-
son, Hofi. Kap. Stefán A. Þorleifs-
son, Naustahvammi. F.m.r. Sigfinnur
Karlsson. Við stofnunina naut U.æ.t.
aðstoðar nokkurra fjelaga úr stúk-
unni „Nýja öldin" og bst. „Vorperla".
— „Smári“ býður „Sumarrósina" vel-
komna í hópinnn. Það mun öllum
bindindismönnum gleðiefni, að stúka
skyldi stofnast að Skorrastað — á
heimili hins ágæta bindindis-frumherja
síra Magnúsar Jónssonar, og þá sem
næst á 100 ára afmælt hans (sbr.
„Srnári" II., 6).
Lofsvert er það, að gæslum. stúk-
unnar, br. Jón Bjarnason, skuli tak-
ast það starf á hendur: Hann fyllir
senn sjöunda tug œfiáranna. Br.
Jón er einn þeirra, sem trúir reyn-
ast fram í dauðann — einn þeirra,
sem heiðurinn ber. — Blómgist og
blessist stúkan „Sumarrós" í litlu,
fögru sveitinni inn milli fjallanna!
V.
Stökur.
Dagrenning.
Nóttin sjálfí felur flýr
felmtruð—það vjer sjáum—,
af því dagsins engill hýr
er á næstu stráum.
Sólin dái dauða frá
dregur smáu blómin.
öllu Iá*) og landi á
ljettir þá um róminn.
*) lá = sjór.
Eftir sjóvolk.
Guð á hæðum göfgiö þjer,
góðir bræður, ásamt mjer.
Mitt ei kvæðið máttugt er
að mikla’ hans gæði svo sem ber.
Jónas Þorsteinsson.