Smári - 01.06.1929, Blaðsíða 3

S M A R I
19
I sumarleyfinu.
Kaupstaöardrengur:
Hvað djúpt eruð þið
látnir hneigja ykkur,
sveitadrengirnir, þegar
þið heilsið gestum:
Sveitadrengurinn:
Það skal jeg sýna
þjer. — Svo sem —
svona. —
(Hneigir sig.)
Kaupstaðardrengur:
Gott hjá þjer, Siggi! Þetta
getur vel gengið í sveitinni.
En svona hneigjum við okk-
ur í kaupstaðnum, sjerðu!
Farfuglinn.
(Brot.)
Þú Iitli fugl, sem langt um haf
á Ijettum vængjum flýgur,
þú hlakkar nú, er hafi af
mitt hvíta ættland stígur;
aö líta kaldan klakageim
þjer kæra unun veitir,
og til að komast hingað heim
þú hinstu krafta þreytir.
Þótt fagni þjer ei fögur blóm
á fölvum eyðisöndum,
og eyjan þín sje auð og tóm
og öllum fjarri löndum —
hún kannast samt við sönginn þinn
sem sumar er að boða
og vefur litla vænginn þinn
í vorsins morgunroða.
Þig fýsti út í auðan sæ
frá aldinblömgum ströndum
og sætum ilm og sælum blæ,
er sveif þar yfir löndum.
Hví gastu hvatt svo broshýr blóm,
er bærðust þar á grundum,
og skógardýrð og skæran hljóm
í skuggasælum iundum?
Og hennar bláa fjallafjöld
í fögrum sumarljóma,
mun heilsa þjer um heiðrík kvöld
og hlióð þín endurróma.
Og vjer, sem hún á brjósti ber
þinn blíða róminn kennum,
og upp til himins eftir þjer
vjer augum vorum rennum.
Þ. E.
^V&zid ttú sú'utd'&indinyu y-fiúaz!