Doktorinn - 09.03.1928, Blaðsíða 3
DOKTORINN
3
♦
Viötal
við
Sigurð Eggerz bankastjóra.
—o---
„Doktornum“ þótti hlíða í tilefr.i af
liinum glæsilega sigri Sigurðar Egg-
erz í sjálfstæðismálinu að hafa tal af
honum og fór því að finna hann á
Hótel ísland, en þar tekur hann sér
hálftíma livild daglega, ef hann kem-
ur því við fyrir ös í íslandsbanka og
starfsönnum á Alþingi og við leikfé-
lag bankans, sem hann leiðheinir
endurgjaldslaust.
Vér hittum svoleiðis á, að banka-
stjórinn er að borða rjómakökn og
les i blaði sínu „íslandinu“.
„Komið þér sælir, bankastjóri. Vér
óskum yður hjartanlega til hamingju
fyrir síðasta verk vðar í þágu þessar-
ar þjóðar“.
Andlitið á hankastjóranum verður
stórt og' breitt og fagurt eins og 100
króna Islandshankaseðill i augum
manns, sem aldrei hefir eignast
nema 5 aura.
„Þetta er að eins eitt af verkunum,
sem mér hefir auðnast að vinna i
þágu þessarar þjóðar, og raunar ekki
það stærsta. — Það er sannfæring
nhn, að mesta verkið liafi ég unnið
þegar ég sagði „nei“ við kónginn
1915, þá var hornsteinninn lagður
undir sjálfstæði þessarar þjóðar“.
„Haldið þér að ísland verði kon-
ungsriki eða lýðveldi 1943?“
„Ég veit það ekki. Mér fyrir mitt
leyti er alveg sama hvort tignarsætið
ég Iilýt þá. Annars hef ég' aldrei lagt
mikið ii])]) úr titlum. Maðurinn og
verkin eru alt“.
„Hversu gamall maður verðið þér
1943?“
„Sjáum nú til“, segir bankastjór-
inn, og brosir vndislega, „ég man nú
aldrei liversu gamall ég er, nema því
aðeins að rifja upp stærstu áfangana.
Nú skulum vér athuga: 6 ára var
ég orðinn allæs og skrifandi, 10 ára
orti ég mitt fvrsta kvæði til þessarar
þjóðar, 12 ára fór ég upp á hæsta
tindinn og horfði yfir landið mitt,
14 ára var ég fermdur og sór þjóð
minni trúnaðareiða, tvítugur útskrif-
aðist ég úr Latínuskólanum, 24 ára
lauk ég emhættisprófi í lögum við
Kaupmannahafnarháskóla með lofi,
25 ára varð ég sýslumaður og tók
stjórn héraðsmálanna i mínar hend-
ur, 30 ára varð ég þingmaður fyrir
þessa þjóð og hélt uppi bláhvítum j
fána frelsisins og hreinskilninnnar, 35 !
| ára varð ég bæjarfógeti í landnáms- I
hæ Ingólfs, 40 ára varð ég æðsti mað-
j ur þessarar þjóðar, 43 ára afsalaði ég
mér völdunum, svo að aðrir fengju
j æfingu til að halda um stjórnar- j
j taumana, er mín misti við, 47 ára
bjargaði ég fjárhag þessarar þjóðar,
48 ára sagði ég „nei“ við kónginn, 49
I ára kom ég kenslu- og dómsmálum j
þjóðar vorrar í fast kerfi, 50 óra j
skipaði ég mig bankastjóra í Islands- j
banka til þess að hafa gát á Claes- j
sen og dönsku hluthöfunum, 54 ára
bauð ég mig fram í Dalasýslu og
sigraði. — Já, þetta stemmir. Ég er
j 55 ára nú, og sjáum nú til, nú er j
1928 til 1943 eru 15 ár. Ég stend þá
j akkúrat á sjötugu“.
„Þetta er dáðríkur og atliafnamik-
ill ferill. — Guð gefi að svona verði
margir synir þessarar þjóðar“, segj-
um vér.
Bankastjórinn stendur upp. Tekur
„Landið sitt“ með annari hendi,
lireiðir út faðminn og mælir undur-
hlítt:
„Þú álfu vorrar yngsta land,
mitt eigið lcind“.
(Jón Baldvinsson o])nar hurðina.
Danskur molluþeyr fer um salinn.
„Landið“ blaktar í liöndum banka-
stjórans).
Símfregnir.
—o---
Hafnarfirði G. mars:
Hér hefir lengi verið skortur á góðu
neysluvatni. Nú er ráðin bót á þessu á
undursamlegan hátt. Vatn flæðir inn