Doktorinn - 09.03.1928, Blaðsíða 5

DOKTORINN
5
ur að skrifa um „náðanir" betrun-
arhússfanganna í Reykjavík og er
Ilálf-súr á svipinn, eins og eðlilegt
er, því að þeim er slej)t út áður en
hjarta þeirra er sundurkramið, og ef
þeir Iiaga sér vel fær Astvaldur ekki
að tala við þá, en Ástvaldur vill hafa
soðinn mat en ekki hálfhráan, eins
og hverjum kristnum manni sæmir.
„Það cr hræðilegt að heyra þarna
frá Litlu-Þverá“, segjum vér og opn-
um hihlíuna, sem hr. Ástvaldur rétt-
ir oss er vér komum inn.
„Já, en við hverju er að húast. -
Þetta hefir fólkið upp úr þvi að lesa
„Morgun“. Ég hef sannfrétt að dreng-
irnir liafi verið sólgnir i að lesa
íiann“.
„Já, það má nú segja, að það er
mikið ábyrgðarleysi lijá Einari Kvar-
an og þessum spíritistum að sá þessu
sæði í hjarta fólksins. Ef réttlætið
hefði sinn gang ætti Einar að borga
kindurnar“.
„Iivað skyldi liann borga. Auðvit-
að vcrður aumingja fólkið að liafa
sinn skaða bótalaust. Þegar í óefni
er komið þj'kjast þessir náungar
hvergi Iiafa komið við, og svo kem-
ur Jiað á bak oss hinna að reyna að
umvenda þessu vesalings fólki. — Ég
liefi þegar sent siðasta árganginn af
„Bjarma" til þess og mun senda
meira bráðum, auðvitað án alls end-
urgjalds“.
„En hvernig litist yður á að Ólafur
Ólafsson kristnihoði væri sendur til
fólksins, því að sennilega hafið þér
ekki tíma til jiess að fara, sökum
kristniboðsstarfsemi yðar hér?“
„í hráðina held ég, að ekki sé vert
að stofna til svo mikils kosnaðar,
heldur híða og sjá hvernig „Bjarmi“
verkar. Ég liefi reynslu fyrir mér i
því liér úr hegningarhúsinu, að jafn-
vel forhertustu glæpamenn hafa hug-
asl þegar andskotinn var sýndur
þeim, eins og hann er í raun og veru,
og „Bjarmi“ fegrar ekki myndina af
honum. En annars er ein Ijósglæta i
þessu. Fólkið sýnist mjög trúað á
kraft bænarinnar, eftir frásögn Morg-
unblaðsins að dæma, því að enginn
trúlaus maður les 11 sinnum faðir
vor, krjúpandi á kné“.
„En hvað teljið þér skynsamleg-
„Þróun mannsins“.
(Metropolis).
ast að gert sé við drengina?“ spyrj-
um vér.
„Það hesta væri auðvitað að koma
þeim fyrir lijá trúuðu dönsku Heima-
trúboðsfólki, og ég mun leitast við að
gera það sem í mínu valdi stendur
til þes að það takist“.
Þegar hér var komið samræðunni,
kemur fangi úr hetrunarliúsinu inn
með (i árg. af „Bjarrna", slapandi nið-
ur af iðrun og samviskukvölum.
Vér kveðjum hr. Astvald og göngum
til
hr. Einars H. Kvaran.
Skáldið er að lesa hókina
„Spíritismi, Teosofi og nýguðfræði
contra
gamalguðfræði, lijátrú og þröngsýni“.
„Gerið þér svo vel, Doktor, og fáið
þér yður sæti. Er nokkuð nýtt?“
„Nei, ekki daut. En alveg er það
dæmalaust með unglingana þarna
á Litlu-Þverá“.
„Já, óneitanlega er það blát t áfram
liryllilegt að liugsa sér, að sálir barna
vorra skuli vera í þessu kolsvarta
myrkri mannvonskunnar á 20. öld-
inni, en sem betur fer eru öll líkindi
fyrir því, að hér séu sálir löngu fram-
liðinna manna að verki og óneitan-
lega sýnast mér aðfarir Sigurðar litla
vera líkar því sem Víga-Styr hefði
stjórnað höndum hans, en um það
erum við Sigurður Nordal líklega
ekki sammála, því að hann er einn af
dýrlingunum hans“.
„Vitið þér hvort drengurinn hefir
lesið grein Sigurðar um Víga-Styr?“
„Ég' veit það ekki, en mér þvkir
það ákaflega sennilegt og við það
hafi Styr átt þægilegra með að kom-
ast í drenginn".
„Hefir Sálarrannsóknarfélagið nokk-
uð hugsað sér að experimentera með
drenginn?“
„Eg hýst ekki við því að Sálarrann-
sóknarfélagið sjálft geri það, en mér
þykir það mjög sennilegt, að hæsta-
réttardómari Páll Einarsson liregði
sér norður, því að liann er specielt
að rannsaka hvaða not sagnfræðin
geti liaft af Spíritismanum, og væri
hægt að fá Styr til þess að gefa ná-
kvæma lýsingu á lífi og siðum for-
feðra vorra, væri það ómetanlegur
fengur".
„Vitið þér nokkuð um, á livaða
mentunarstigi fólkið þarna stendur?“
„Mér er sagt að það lesi „Bjarma“.
Vér kveðjum lir. Einar H. Kvaran
og höldum til
Sigurjóns Péturssonar.
„Hafið þér nokkurntíma vitað aðr-
ar eins helvítis gungur og þetta fólk
þarna norður frá“, segir Sigurjón,
jiegar vér komum inn lir dyrunum.
„Ef ég hefði verið þarna norður frá
hefði ég skotið alveg miskuimarlaust
inn í fjárhúsið og tóttina, strax og'
fyrsta kindin var dauð. — Þetta
hljóta að vera útlifaðir ræflar af tó-
baksnautn og víndrykkju og kvenna-
fari“.
„Já, þeir taka feiknin öll í nefið
þarna norður frá, og á 16. og 17. öld
var drykkjuskapur þar gífurlegur og
kvennamenn voru þar miklir um
átján hundruð“.
„Auðvitað, þetta hclvitis tóhak og
brennivín drepur alt. Eflið íslensk-
an iðnað! — Iðjan og gengið! —
Kaupið Álafossdúka!“ Sigurjón snar-
ast út.
Þegar vér höfðum áttað oss eftir
samtalið við Sigurjón göngum vér
upp í stjórnarráð til
Dómsmálaráðherrans.
Þægilegur þefur í forstofunni. —