Úti - 15.12.1931, Blaðsíða 12

10
Ú T 1
og leit í kringum sig, aðeins til þess að
geta byrjað aftur með endurnýjuðum
kröftum. En i hvert skipti, sem hann gerði
þetta, var verkstjóri — það var ekki sá
sami og hafði veitt honum vinnuna um
morguninn— kominn til lians og gaf hon-
um bendingu um, að hann ætti að halda
áfram. Maður þessi hreytti jafnvel i hann
ónotum: að hingað væri menn komnir
til þess að vinna, en ekki glápa upp í
loftið.
Drengurinn hætti að rjetta úr sjer. En
verkstjórinn gekk um með vindling í
munninum og hendurnar oftast djúpt
niður í vösunum.
Klukkan sex um kvöldið voru vinnu-
liættur. Morguninn eftir átti að halda á-
fram og búist var við, að þessi vinna
mundi endast fram á miðjan næsta dag.
Hreiðar flýtti sjer heim. Hann hlakk-
aði til að segja frá þvi, að hann hefði
unnið næstum allan daginn. Hann hálf-
hljóp inn dimma ganginn, sem lá að í-
húðarherbergi þeirra. Hann reif upp
hurðina og snaraðist inn. Honum brá.
Kona ein úr næsta húsi var þar stödd, og
hann sá það strax, að eitthvað alvarlegt
hafði komið fyrir.
Faðir lians liafði fengið hlóðspýting og
var mjög veikur.
Móðir Hreiðars var að taka upp mó
skamt innan við bæinn og nú varð hann
að sækja hana. Þó hann væri þrevttur.
hljóp liann alla leiðina.
Hreiðar lmgsar: Ef pahhi skyldi nú
deyja, áður en mamma kemur heim.
Mömmu þykir svo vænt um pabba. Hann
má ekki verða dáinn, þegar hún kemur.
Þau hljóta að þurfa að tala eitthvað sam-
an, áður en hann deyr.
Hreiðar lierðir lilaupið og hugsar:
Ef hann yrði nú samt dáinn ? Góði guð,
láttu hann pabha ekki deyja, áður en hún
mamma kemur heim. Góði guð, mömmu
þykir svo vænt um hann pabba, lofðu
lionum að lifa, þangað til hún er búin að
tala við hann. Gerðu það, guð, gerðu
það, góði guð.
Hreiðar lileypur eins og mest hann má.
Móðir lians sjer, að hann kemur hlaup-
andi. Hún veit á saina augnabliki, að
slæm tiðindi liafa gerst og hún hýr sig i
skvndi til heimferðar.
„Hann pabbi“, segir Hreiðar, þegar
hann kemur til hennar.
„Jeg veit það, vinur minn. Þú þarft
ekki að segja neitt“.
Þau hraða sjer heim.
Hreiðar hafði verið bænheyrður. Fað-
ir hans var lifandi,þegar þau komu heim,
en mjög var af honum dregið.
Hreiðar hjálpar mömmu sinni eins og
honum er unt. En hann fer snemma í
rúmið. Hann er þreyttur og á að vera
kominn til vinnunnar klukkan sex næsta
morgun.
Alt í einu man liann það, að hann á
eftir að þakka guði fyrir, að pahhi lians
var ekki dáinn. Hann gerir það. Siðan
hugsar hann til morgundagsins, ekki
með eftirvæntingu, heldur kvíða. Einhver
uggur hefir náð tökum á honum, og
Hreiðar sofnar án þess að hafa losnað
við hann — sofnar og hvílist, til þess að
geta vaknað óþreyttur til vinnunnar
næsta dag.
'Ck? í júlí í sumar var haldið
mjög fjölment skátamót
skamt frá Halsingborg í Svi-
þjóð. Hjeðan frá íslendi
fóru 4 eftirtaldir skátar á
mót þetta:
Ágúst Leos, frá Isafirði,
Baldur Jónsson hjeðan úr
Reykjavík, Halldór Magnús-
son frá Isafirði og Gunnar
Thorarensen úr Reykjavík,
sem jafnframt var foringi fararinnar.
íslensku skátarnir voru mjög ánægðir með
förina, móttökur ágætar og mótinu prýðilega
komið fyrir á landsvæði er Kulla heitir.