Úti - 15.12.1931, Blaðsíða 30

28
i Ú.T I
hann flytja til Fidji-eyja. En það var eins
um lirfurnar og flugurnar, að þær gátu
aldrei komist lifandi alla leið. Þess vegna
reið á, að geta framleitt margar kynslóðir
af báðum skordýrategundunum á leiðinni.
Aðstoðarmaðurinn útvegaði sjer nokkur
ung pálmatrje, sem hann gróðursetti í 17
tómum bensíngeymum, og í pálmunum kom
hann fyrir tuttugu þúsundum fiðrildalirfa,
sem flugur höfðu verpt eggjum í. Geym-
unum var svo skipað út í gufuskip, sem
hjelt af stað til Fidji-eyja, en maðurinn
fylgdist með sem »barnfóstra«.
Ferðin var full af erfiðleikmn, en í sem
stystu máli sagt tókst að komá nokkrum
firfum til skila. Hófst þá næsti þáttur þessa
merkilega æfintýris, að framleiða nægilega
mikið af flugum, svo að komist yrði eftir
því fyrir víst, hvort þær herjuðu jafn kröftu-
lega á bláa fiðrildið á Fidji-eyjum, eins og
brúna frænda þess á Malakka..
Tothill prófessor útbjó nú sjerstakt skor-
dýrabúr, ljet í það lifandi. pálmablöð, og
slepti svo innflytjendunum lausum i þenna
tjlbúna pálmalund. Fyrst í stað gekk alt
vel. Nokkur Artona-fíðrildi gátu af sjer nýja
kynslóð, snjkjuflugurnar fengu þar nýja
næringu og gátu af sjer nýja kynslóð, sem
albúin var þess,> að jeta fiðrildalirfurnar.
Nokkrum vikum síðar leit þó fullkom-
lega út fyrir það, að öll fyrirhöfnin ætlaði
að verða til ónýtis. Einn góðan veðurdag
voru hjerumbil allar flugurnar dauðar. Til
allrar hamingju voru þó enn nokkrar flugu-
lirfui- innan í fiðrildalirfunum. Þeirra var
gætt með mestu nákvæmni og tilraunin
hafin á ný. bijí
En skömmu síðar kom nýtt áfall, alveg
samskonar. Þetta virtist vera dularfult og
óskiljanlegt, þangað til TothiII prófessor
tókst að komast fyrir leyndarmálið. Hann
veitti því athygli, að litla stund dagsins
skein sólargeisli inn í eitt horn búrsins.
Flugurnar runnu á ljósið, eins og venja
er skordýra, en það varð þeim dýrt gam-
an, því að skordýrafræðingarnir komust að
því, að flugurnar dóu, ef sól skein á þær,
þó ekki væri nema fáaf sekúrlitur. Þetta
var vafalaust því að kenna, að aldrei gat
minsti sólargeisli þrengt sjer niður i þjettu
Malakkaskógana, þar sem flugurnar höfðu
átt heima.
Eftir að kunn varð orsök hinna dular-
fullu flugnaláta, var sólargeislinn lokaður
úti, og fjölgaði nú flugunum óðum. Reynslan
í búrinu benti í þá átt, að tilraunin ætlaði
að hepnast. Svo rann sá dagur upp, að
Tothill prófessor slepti allmiklu af flugun-
um út á meðal kókóspálmanna, sem fiðrild-
in herjuðu. Árangurinn varð furðulegur.
Eftir fáa daga mátti finna smitaðar fiðrildar
lirfur, og eftir þrjá mánuði var farið að
bera minna á pálmaskemdum bláa fiðrildis-
ins. Eftir þrjú ár gátu skordýrafræðingarnir
tilkynt, að skemdunum væri haldið í skefj-
um. f !c ú ia .. rrsuS. . .....
Aðferðin, sem litla sníkjuflugan notar í
baráttu sinni við hin skaðlega fiðrildi, er
jafn einföld og hún er áhrifarík. Þegár kven-
flugan er komin að þvi, að verpaieggjum,
leitar hún uppi, með aðstoð þeffæra sinna,
eina litlu fiðrildislirfuna, þar sem hún sit-
ur jetandi á pálmablaði, og á sjer engis
ills von.- Flugan verpir einu eggi á bak
lirfunnar og festir það þar með límvökva,
Úr egginu kemur lítil, hvít lirfa og fer þeg-
ar að jeta sig inn í skrokkinn á gestgjafa
sínum. Annar endi hennar stendur þó alt-
af út úr, svo að hún*getur andað.
Flugulirfan skiftir um ham inni í skrokki
fiðrildislirfunnar, á skordýra vísu. *■— Fyrst
í stað verður fiðrildislirfan engis vör. Hún
heldur áfram að jeta, eins og ekkert hefði
í skorist, og birgir þannig hinn óboðna
gest sinn upp með fæðu. Loks kemur svo
»gesturinn« að áríðandi líffærum, og drep-
ur »matselju« sína með því að jeta þau. En
þá er flugulirfan komin að nýju stigi þró-
unar sinnar. Hún spinnur utan um sig púpu
og kemur úr henni sem fullþroska skordýr.
Vísindunum tókst þarna að vinna bug
á pálmaskemdum skordýranna, svo sem
bert er af framanritaðri frásögu. Já, Tothill
iu .r! , Framh. á bls. 40.
i