Úti - 15.12.1931, Blaðsíða 15

Ú T I
13
sinni dýrð. í baksýn livíldi Langjökull,
bjartur og tignarlegur, og teygði hina
breiðu arma sina beggja megin Skriðu-
fells alveg niður í vatnið. En vatninu
liafði þótt jökullinn of nærgöngull og
liafði þverbrotið framan af lionum, og
skein i blágrænt sárið. Á vatninu syntu
jakarnir liægt og tignarlega og glitruðu
í sólskininu. Nær gaf að líta grösuga og
sljetta velli og stóð á beit. Brátt komum
við auga á sæluhús það, er Ferðafjelag
Islands ljet bvggja í fyrrasumar i Hvítár-
nesi. Fylgdarmennirnir og baggahestarn-
ir voru þegar orðnir nokkuð á eftir, en
nú ljetum við þá alveg eiga sig og þeyst-
um lieim að húsinu. Við sprettum af,
skoðuðiun hið reisulega liús og biðum
eftir hinum. Eftir þetta fórum við hægar.
Nú var yfir Fúlukvísl og Fróðá að fara,
og er hin fyrri varhugaverð veg'na sand-
bleytu. Lárus reið þar á undan og kom
okkur heilu og höldnu yfir. Undir kvöld
höfðum við fundið ágætan tjaldstað
skamt frá Karlsdrætti, sem er vík inn úr
Hvitárvatni fast við skriðjökul þann, er
gengur niður austanvert við Skriðufell.
Þegar við vorum húnir að tjalda og
borða, fórum við að skoða nágrennið.
Annars gerðum við ráð fyrir að vera
þarna allan næsta dag, til þess að skoða
okkur um og njóta náttúrufegurðarinnar,
og til þess að vera óþreyttir undir jökul-
gönguna. Þarna skildu fylgdarmennirnir
við okkur og fóru með alla hestana, og
beið okkar nú sá hluti ferðarinnar, sem
við gerðum okkur mestar vonir um.
Næsta morguil, þriðjudaginn 21, júlí,
vöknuðum við við svanasöng, og er við
litum út, syntu nokkrir svanir á vatninu,
rjett fyrir framan tjaldið. Veður var hið
yndislegasta. Við þvoðum okkur og
snyrtum á ýmsa vegu, hárum feiti á stíg-
vjelin o. s. frv. Seinna um daginn geng-
Um við yfir að Karlsdrætti og upp á skrið-
jökulinn til að skoða liann. Við tókum
þar margar myndir, en ekki leist okknr
skriðjökullinn girnilegur til uppgöngu.
Eftir þennan leiðangur ákváðum við að
fara heldur upp fjallshlíðina beint upp
af tjöldun uin, sem þó er nokkuð brött,
lieldur en að fara upp með skriðjökul-
röndinni, en það höfðum við ætlað okk-
Ur fvrst. Hugmynd okkar var að ganga
yfir jökulinn unl nóttina, því að þá viss-
um við, að færðin var best, en að degin-
um bræðir sólin það mikið af jöklinum,
að lijarnið verður gljúpt og' erfiðara yf-
irferðar. Síðari hluta þriðjudagsins fór-
um við því að búa okkur undir jökpl-
g'önguna. Fyrst smíðuðum við sleða úr
matvælakössunum, þá jöfnuðum við liin-
um sameiginlega farangri niður, svo að
við hefðum sem jafnast að hera og svo
var lagt af stað.
Fyrst fóru 4 okkar upp á fjallshrún
með sleðan og íiokkuð af lausum far-
angri. Þeir snjeru svo niður aftur, og'
fórum við svo allir upp með það, sem eft-
ir var af farangrinum. A hrúninni hvild-
um við okkur lítið eitt og nutum útsýn-
isins. Fjallsbrúnin er þarna 170 m. liærri
eú Hvítárvatn og útsýni ágætt. Frá brún-
inni er aflíðandi halli upp að sjálfum
jöklinum, sem er all-langt í burtu. Á
þeirri leið er ekkert annað en berar grá-
grýtisklappir, og snjóskaflar á víð og
dreif, er aukast eftir því sem ofar dregur.
Skamt frá f jallsbrúninni rákumst við á
stórt jarðfall, líklega um x/2 km. á breidd
og urðum við áð leggja krók á leið okk-
ar til að komast fram hjá því. Um mið-
nætti vorum við komnir áð sjálfum jökl-
inum. Hitinn var þá rúmlega 3 stig á
Celsius, en á fjallsbrúninni var hann 12
stig. Þarna fengum við okkur matarbita.
Svo lilóðum við á sleðann eins miklu
og verða mátti, settum upp mannbrodd-
ana og bjeldum svo út á ísinn.
Tveir drógu sleðan, aðrir tveir ýttu á
eftir, en liinir gengu lausir, nema hvað
við bárum allir bakpoka, sæmilega fulla.
Við skiftumst á að draga og ýta á eftir
og hjeldum allir hóp. Jökullinn var
þarna sljettur og greiðfær, og alveg