Morgunblaðið - 22.11.2019, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. NÓVEMBER 2019
✝ Birgir ÖrnBjörnsson
fæddist á Akureyri
4. maí 1962. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
12. nóvember 2019.
Foreldrar Birgis
eru Björn Jóhann-
esson, f. 29. sept-
ember 1937, og
Lilja Guðmunds-
dóttir, f. 20. desem-
ber 1941. Systkini hans eru Jó-
hannes, f. 23. september 1957,
hann á fimm börn og ellefu
barnabörn; Gyða, f. 5. júní 1959,
maki Sigurður V.
Gunnarsson, f. 8.
júní 1959, þau eiga
þrjár dætur og þrjú
barnabörn; Bragi,
f. 9. desember 1963,
hann á þrjú börn og
eitt barnabarn;
Björn Þór, f. 16.
nóvember 1972.
Birgir kvæntist
Ingibjörgu Sæ-
mundsdóttur, f. 18.
maí 1957, hinn 16. júní 1984.
Útför Birgis fer fram frá Guð-
ríðarkirkju í Grafarholti í dag,
22. nóvember 2019, klukkan 13.
Elsku Biggi minn, ég sakna
þín, þú varst góður maður, ég
elska þig og ég veit að þú elskaðir
mig. Ég er alltaf að hugsa til þín
og tímans okkar saman, við vor-
um búin að vera saman í næstum
fjörutíu ár, það er langur tími og
margt sem ég get hugsað um.
Við töluðum saman oft á dag,
það er skrítið að heyra ekki í þér
lengur, ég gái ennþá á símann
minn þó að ég viti að þú sért far-
inn frá mér. Ég vona að þér líði
vel hjá guði.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar
þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Bless, ástin mín.
Þín
Ingibjörg (Ína).
Elsku Biggi minn, það verður
erfitt að vera án þín það sem eftir
er af þessu lífi, þú varst einstakur
maður, það vita allir sem kynnt-
ust þér, ég var alltaf stoltur af að
eiga þig sem bróður. Við gerðum
svo margt saman sem guttar,
seldum blöðin saman, fórum í
marga hjólatúra sem sumir voru
mjög langir. Barátta þín við veik-
indin var búin að vara lengi þó að
þú kvartaðir aldrei, Biggi minn.
Það verður erfitt og skrítið að fá
ekki símtölin frá þér lengur.
Elska þig, besti maður í heimi,
sakna þín mikið, er viss um að þér
líður vel núna.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Þinn bróðir
Bragi.
Birgir Örn, mágur minn, yfir-
leitt kallaður Biggi, var um margt
alveg einstök persóna sem
auðgaði líf okkar allra sem feng-
um að vera honum samtíða.
Í vöggugjöf fékk hann erfið og
flókin spil á hendi sem leiddu til
þess að líf hans var ekki neinn
dans á rósum. Veikindi í frum-
bernsku gerðu það að verkum að
hann gekk aldrei alveg heill til
skógar, hvorki andlega né líkam-
lega.
Það var hins vegar aðdáunar-
vert að sjá hvernig Biggi spilaði
úr sínum spilum og lengst af bjó
hann við hamingjurík lífsskilyrði
og var virkur þjóðfélagsþegn.
Þegar ég kom inn í fjölskyld-
una var hann ástfanginn upp yfir
haus af henni Ínu sinni og þeirra
æðsti draumur var að fá að gift-
ast, eiga sitt heimili og líf saman.
Stórfjölskyldan lagðist á eitt um
að láta drauminn rætast. Þau
giftu sig og hófu sinn búskap í
kjölfarið í kjallaraíbúð hjá Gyðu
systur hans og Sigurði mági sem
þau gátu ávallt leitað til.
Fyrir mig hefur verið dásam-
legt að fylgjast með þeim Bigga
og Ínu og þeirra einstaka sam-
bandi og þó að þeim hafi ekki ver-
ið ætlað að búa saman síðustu ár
að þá slitnaði aldrei þessi einstaki
strengur sem var á milli þeirra.
Þau eyddu eins miklum tíma
saman og þeirra aðstæður gáfu
tilefni til eftir að heilsu Bigga
hrakaði og hann hætti að geta
keyrt.
Biggi var alveg einstakur fjöl-
skyldumaður sem vildi öllum vel
og fylgdist vel með. Hann vildi
engum illt og talaði ekki illa um
nokkurn mann. Hann hafði ein-
stakan og barnslegan hæfileika í
að lesa í mannlegan breyskleika
og lét sínar skoðanir í ljós á opinn
og einlægan hátt. Hann var mikill
húmoristi og gladdist ákaft ef
honum tókst að hrekkja sína nán-
ustu með allskonar fréttum af
sjálfum sér sem yfirleitt reyndust
platið eitt.
Biggi var mikill barnakarl og
fylgdist vel með systkinabörnum
sínum og síðar þeirra börnum.
Mér liður seint úr minni ástin og
aðdáunin sem þau Biggi og Ína
fengu á Snorra Guðlaugi, syni
okkar Jóhannesar. Hann var litli
sæti prinsinn þeirra og þau komu
í ófáar heimsóknir til að knúsa
hann Snóa sinn.
Eftir að við fluttum norður í
land fækkaði heimsóknum en
Biggi hringdi reglulega og stund-
um daglega til að fylgjast með líð-
an okkar, einnig kom hann
nokkrar ferðir norður til okkar
með Ínu, yfirleitt vegna ein-
hverra atburða í fjölskyldunni, en
ein heimsókn stendur upp úr að
mínu mati. Þá keyrði Biggi norð-
ur eins og herforingi með Ínu
sína með ofurlítilli tilsögn í gegn-
um síma alla leið til Dalvíkur. Þau
dvöldu í eina viku þar hjá mér þar
sem við gerðum margt og mikið
okkur til skemmtunar og sköpuð-
um minningar sem eru mér og
mínum afar dýrmætar.
Hvíl í friði, elsku karlinn minn,
og hafðu þökk fyrir allt, og nei,
Biggi, ég er ekki hætt að reykja
en það kemur að því.
Helga Ester Snorradóttir.
Í dag kveð ég mág minn og
góðan vin.
Fyrstu kynni mín af Birgi voru
þegar við Gyða systir hans fórum
að draga okkur saman fyrir 48 ár-
um. Vissi ég ekki þá að vinátta
okkar myndi vara í tæpa hálfa öld
því Birgir var ekki heill heilsu og
var vart hugað líf þegar hann
fæddist. Veikindi Bigga komu
niður á þroska hans. Á stundu
sem þessari koma upp margar
minningar tengdar Bigga til
dæmis þegar hann og Bragi bróð-
ir hans fóru niður í miðbæ að selja
Vísi og síðar Dagblaðið. Þeir
bræður voru alltaf saman, enda
mjög samrýmdir. Oft var talað
um Bigga og Braga í sama orð-
inu. Ég minnist einnig tíðra ferða
okkar á bílasölur bæjarins, en
Biggi hafði mikinn áhuga á bílum.
Hann var ávallt reiðubúinn að
skutla fólki hvert sem var, eftir að
hann fékk bílpróf og þótti Bjössa
pabba hans nóg um, þegar kíló-
metrastaðan á bílnum hans var
skoðuð. Áhugi hans á bílum var
mjög sýnilegur þegar litið var á
bílinn hans, gljáfægðan og flott-
an. Á þessum árum var ég einnig
með mikla bíladellu og naut ég oft
aðstoðar hans við þrif og bón í bíl-
skúrnum í Lækjarásnum, þar
sem hann og Ína æskuástin hans
hófu sinn búskap hjá okkur Gyðu.
Birgir var alltaf glaður, jákvæður
og barngóður. Hann hafði
áhyggjur ef eitthvað bjátaði á í
fjölskyldunni, en sleppti að segja
frá, ef honum leið ekki vel sjálf-
um. Birgir hafði ýmis áhugamál
og vil ég sérstaklega minnast á
símasafnið sem hann hafði komið
sér upp. Hann hafði þá vel púss-
aða og flesta hlaðna, raðaða eftir
tegundum í hillum uppi á vegg.
Hann var einnig duglegur að
hringja í fjölskylduna og fá fréttir
og skipti engu þó að við værum
stödd í útlöndum því hann vildi
vita hvort okkur liði ekki örugg-
lega vel. Ég hef sagt það áður að
ef fleiri hefðu svipaðan mann að
geyma og Biggi þá væri heimur-
inn örugglega betri. Blessuð sé
minning Bigga okkar.
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(J.Á.)
Sigurður Gunnarsson.
Elsku elsku Biggi minn. Lík-
aminn dofnaði allur þegar lækn-
irinn sagði að þú værir látinn.
Sjokkið var mikið en ég vona að
þú sért á góðum stað núna án
veikinda.
Það er skrítið að fara í gegnum
daginn og engin hringing frá
Bigga. Heyrðumst stundum oft á
dag. Þú varst alltaf að tékka á
fólkinu þínu.
Við Siggi litli áttum smá spjall
um daginn um þig. Sem mikill
áhugamaður um síma eins og þú
sjálfur velti Siggi því fyrir sér
hvernig símar væru í himnaríki;
hvort þeir væru eitthvað öðruvísi
eða hvort þér hefði verið afhentur
glænýr Iphone 11 við komuna
þangað. Þú varst svo hrifinn af
krökkunum mínum og þau af þér.
Ég á eftir að sakna þess að
koma í heimsókn til þín. Þú pass-
aðir alltaf upp á að bjóða okkur til
þín þegar Ína var líka svo að hún
gæti líka séð krakkana sem hún
er líka svo hrifin af. Þú hugsaðir
alltaf svo vel um hana Ínu þína og
nú tökum við við því. Ég lofa að
passa vel upp á hana og kíkja í
heimsókn til hennar.
Ætla að enda þessi orð eins og
við enduðum símtölin okkar:
Við heyrumst seinna Biggi.
Þín frænka,
Bryndís.
Elsku Biggi frændi hefur kvatt
þetta jarðneska líf og ég trúi því
að honum líði vel þar sem hann er
núna. Margs er að minnast. Ég
man þegar Biggi og Ína konan
hans bjuggu í sama húsi og ég og
fjölskylda mín, þá þáði maður oft
Cheerios því Bigga var alveg
sama hversu mikinn sykur ég
setti út í. Ég man þegar litla syst-
ir mín gat ekki sagt Biggi, sagði
alltaf Bíbí, og alltaf fannst Bigga
það jafn fyndið. Ég man alla rúnt-
ana okkar þar sem iðulega var
farið á Hlöllabáta, drukkið kók og
hlustað á Megas en kók, Megas
og gsm-símar voru það sem Biggi
hafði mest dálæti á. Ég man þeg-
ar við fórum í tívolí á hafnarbakk-
anum og ég plataði Bigga með
mér í svokallaða bolla, tæki sem
snýst hratt í hringi. Við hlógum
mikið eftir á yfir hversu ringluð
við urðum. Ég man hversu falleg
sál Biggi var, vildi öllum svo vel
og lét sig varða hvernig mér og
öðrum liði. Ég man hvað hann var
alltaf góður við mig og alla aðra.
Ég mun um ókomna tíð geyma í
hjarta mínu hjartahlýjuna,
gleðina, stríðnina, jákvæðnina og
einlægnina sem einkenndi elsku
Bigga frænda minn.
Elsku Biggi, takk fyrir allt.
Þín frænka,
Lilja Rós.
Birgir Örn
Björnsson
✝ Ragna Hjart-ardóttir Hjartar
var fædd 3. júlí 1927
á Flateyri við Ön-
undarfjörð. Hún lést
á íknardeild Land-
spítalans 11. nóv-
ember 2019. For-
eldrar hennar voru
hjónin Friðfinnur
Hjörtur Hinriksson
sjómaður á Flateyri
og Guðríður Þor-
steinsdóttir. Ragna átti eina syst-
ur, Jónínu, gifta Kristjáni Hálf-
dánarsyni.
Ragna giftist 3. júlí 1947 Jóni
Friðrikssyni Hjartar íþróttakenn-
ara, f. 15. ágúst 1916, d. 31. maí
1996, og eignuðust þau þrjá syni.
Þeir eru: 1) Hjörtur, f. 11. júní
1948, d. 17. nóvember 2019,
rekstrarhagfræðingur. Kona
hans er Jakobína Sigtryggsdóttir.
Börn þeirra: a) Sigtryggur Klem-
enz, kvæntur Ragnheiði Guð-
fósturdótturina Erlu Gunnhild-
ardóttur, gift Arnari Sigurjóns-
syni. Börn þeirra: Auður Sólveig
og Sigurjón. Áslaug átti Jón
Kristinn Gunnarsson, d. 8. júlí
1995. Hans barn er Lísa Margrét.
Ragna lauk gagnfræðaprófi
frá Menntaskólanum á Akureyri
1944, var síðan á húsmæðraskóla
í Svíþjóð 1946-1947. Hún aflaði
sér frekari menntunar með
margskonar námskeiðum.
Ragna rak póstafgreiðsluna á
Flateyri 1947-1961. Hún gegndi
margháttuðum skrifstofustörfum
og lauk starfsferli sínum hjá
Landsbankanum, Laugavegi 77.
Hún bjó í Borgarnesi 1962-1973
er hún flutti til Reykjavíkur. Hún
var, ásamt Jóni, meðal þeirra
fyrstu sem fluttu að Sléttuvegi 11
og lét til sín taka við hússtjórn og
félagslíf íbúanna. Hún var virk í
félagsmálum, söng í kór eldri
borgara, spilaði golf og tók virk-
an þátt í starfi Oddfellowregl-
unnar.
Útför hennar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 22. nóv-
ember 2019, klukkan 15.
mundsdóttur. Börn
þeirra: Hjörtur Páll,
Herdís Helga, Hall-
dór Klemenz og Hel-
ena Kristín. b)
Ragna. Maður henn-
ar er Simon Reher.
Sonur þeirra er
Hjörtur S. Hjartar.
2) Friðrik, f. 8. októ-
ber 1951, prestur.
Kona hans er Anna
Nilsdóttir. Börn
þeirra: a) Jón Fjölnir, kvæntur
Rodicu Dinulescu Hjartar. Börn
þeirra: Isabella María, Daníel
Friðrik og Arnar Viorel. b) Krist-
rún, gift Arvind Gupta. Börn
þeirra Lukka Shakuntala og
Freyja Mridula. c) Steinunn
Ragna. Maður hennar er Sölvi
Sigurðsson. Börn þeirra: Sólon
Kári, Ragna Móey og Sóley Katla.
3) Rúnar, f. 27. september 1958,
vélvirkjameistari. Kona hans er
Áslaug Arndal. Hann á
Í dag kveðjum við Rögnu
Hjartar. Hún varð 92 ára göm-
ul. Ragna átti góða ævi, var
heilsuhraust og naut lífsins.
Hún var dugleg, ákveðin, með
sterkar skoðanir á mönnum og
málefnum, jákvæð, hjálpleg,
gjafmild, gestrisin, vandvirk,
skipulögð og svo var hún ein-
staklega glæsileg.
Hún var dugleg að hreyfa sig,
fór í göngutúra og spilaði golf
þar til hún náði níræðisaldri. Á
golfvellinum átti hún gæða-
stundir.
Hún var dugleg að sækja alls
kyns menningarviðburði, tón-
leika, leikhús, óperusýningar og
myndlistarsýningar. Hún var
ótrúlega dugleg að finna ný við-
fangsefni. Hún sótti tungumála-
námskeið og margháttuð nám-
skeið í myndvefnaði, málaralist
og postulínsmálningu svo eitt-
hvað sé nefnt. Hún var einstak-
lega vandvirk á allt sem hún
gerði. Handavinnan hennar er
ótrúlega falleg og vel gerð. Síð-
ari ár prjónaði hún peysur,
sokka, vettlinga, teppi og ým-
islegt fleira á fjölskylduna. Þeg-
ar ég kynntist Rögnu saumaði
hún sér fatnað, oft eftir auganu.
Öll fjölskyldan hefur notið
góðs af myndarskap hennar og
gjafmildi.
Ragna vann alla tíð utan
heimilis. Hún átti fallegt heimili,
allt í röð og reglu enda skipu-
lögð í öllu. Hún var gestrisin og
oft mjög gestkvæmt á heimilinu.
Hún var myndarleg húsmóðir,
eldaði góðan mat og var hann
alltaf fallega fram borinn.
Við erum sammála um það
tengdadæturnar að hún var
snillingur að brjóta saman fatn-
að. Hún hafði eitthvað í fingr-
unum sem varð til þess að það
sem hún snerti varð eins og ný-
komið úr strauvél.
Hún starfaði í Oddfellowregl-
unni og var stolt af reglunni
sinni. Hún var stolt af framlagi
reglunnar til líknardeildar
Landspítalans þar sem hún háði
sitt dauðastríð og lést þar 11.
nóv. sl.
Hún sé Guði falin, en hennar
er sárt saknað.
Anna Nilsdóttir.
Það er óraunveruleg tilfinn-
ing að vera að skrifa minning-
argrein um hana ástkæru ömmu
Rögnu. Maður reiknaði ein-
hvern veginn með því að hún
yrði bara 110 ára og enn eins
hress og við sjötugt. Það vantaði
nefnilega aldrei kraftinn í hana
ömmu. Það er ekki hægt annað
en að bera virðingu fyrir því
sem hún hefur áorkað í gegnum
ævina, í gegnum súrt og sætt.
Margar af fyrstu minningum
okkar af ömmu eru frá Klepps-
veginum. Þegar við áttum erindi
í bæinn var oftar en ekki gist
hjá afa og ömmu undir góðri
leiðsögn í ólsen ólsen og grjóna-
grautur í matinn.
Við systkinin vorum aðeins
unglingar þegar hann afi fór frá
okkur. Það var sérstaklega erf-
iður tími fyrir fjölskylduna og
sérstaklega hana ömmu en
dugnaður hennar í kringum
veikindin hans var aðdáunar-
verður. En það var ekki síður
aðdáunarvert hvernig amma
tókst á við lífið eftir fráfall afa.
Hún fann sér ný verkefni,
áskoranir og var ákveðin í að
njóta lífsins, sem hún gerði svo
sannarlega: lærði að keyra bíl,
eignaðist nýja vini, fór að
ferðast og spila golf. Alltaf
ákveðin að búa heima hjá sér og
alltaf að læra eitthvað nýtt.
Læra á tölvuna, Facebook og
Facetime. Í rauninni allt nema
blessaða fjarstýringuna.
Amma var fyrirmynd okkar,
alvöru kvenskörungur og ætt-
arhöfðingi fjölskyldunnar, alveg
einstaklega sjálfstæð og ákveð-
in. Hún spilaði golf vel fram á
níræðisaldur og hún fór í ferða-
lag út á land í sumar þrátt fyrir
að vera verkjuð í mjöðminni.
Hún lét ekkert stoppa sig, það
var svo aðdáunarvert.
Amma var mjög vandvirk og
með mikla sköpunargleði. Íbúð-
in hennar var skreytt myndum
eftir hana sjálfa og postulíni
sem hún hafði málað sjálf, eins
og flísarnar í eldhúsinu, lamp-
arnir og stellið hennar. Hún
prjónaði svo fallega og vandað
alveg fram á síðasta árið, en þá
prjónaði hún á Hjört frænda svo
honum yrði ekki kalt. Amma fór
að semja vísur í seinni tíð og fór
oft með vísur eftir afa Jón. Hún
var með stórt safn af steinum
sem afi hafði safnað og fjölda
fíla sem hún hafði safnað á
ferðalögum sínum. Við bættum
öll í safnið, sem stækkaði mikið
síðustu ár. Hún var mjög
smekkvís og hlúði vel að öllu og
passaði að allt væri til fyrir-
myndar.
Amma var alltaf svo glæsileg.
Hún hafði sig alltaf vel til og
passaði að hún væri upp á sitt
besta fram á síðasta dag, sem
gat verið blekkjandi því hún leit
miklu betur út en henni leið.
Það er erfitt að hugsa til þess
að við förum ekki aftur í pönnu-
kökur, grjónagraut eða gallerí-
ferðir með ömmu. Eða að fá
ömmuknús sem var svo hlýlegt.
Amma var svo stolt af sonum
sínum og allri fjölskyldu sinni.
Henni var mjög umhugað um
Hjört, son sinn, í veikindum
hans og nú kveðjum við elsku
frænda okkar líka, sem mun
fylgja ömmu til hvíldar.
Elsku amma, hvíl í friði, nú
með afa Jóni og Hirti.
Fílar gleyma aldrei og við
ekki heldur.
Jón Fjölnir, Kristrún
og Steinunn Ragna.
Amma Ragna var einstök
kona. Ég minnist hennar með
opinn faðm, stórt, glaðlegt og
fallegt bros og klædda í sitt fín-
asta púss. Hún sýndi öllum og
öllu mikinn áhuga og fannst
gaman að fá sögur af fólki, sér-
staklega af litla smáfólkinu.
Sögur af barnabörnunum
glöddu hennar hjarta og henni
var umhugað um að þeim liði
vel. Amma var alltaf svo glöð,
jákvæð og góð við aðra að hún
fyllti hvert herbergi af gleði og
hlýju hvar sem hún var. Hún
var einstaklega flink í höndun-
um og var dugleg að gefa frá
sér alls konar handverk, hvort
sem það voru ullarpeysur, mál-
verk eða málaðir bollar. Hennar
fallega handverk fyllir heimili
okkar hlýju og góðum minning-
um.
Ég sakna þín, elsku amma.
Ég er þakklát fyrir alla þá hlýju
sem þú gafst okkur. Þín lífssýn
og gleði mun alltaf fylgja okkur.
Erla Gunnhildardóttir
og fjölskylda.
Ragna var meðal fyrstu íbúa í
húsi aldraðra á Sléttuvegi 11-13
sem Samtök aldraðra byggðu
árið 1992. Hún lét snemma til
sín taka í málefnum hússins og
gegndi störfum í stjórn hús-
félagsins um árabil, m.a. sem
formaður þess árin 2000-2002.
Þegar ég tók við því starfi vorið
2014 fann ég strax að til hennar
var hollt að sækja ráð og stuðn-
ing. Á þetta reyndi ekki aðeins í
viðfangsefnum húsfélagsins og
málefnum íbúa hússins, sem oft
voru viðkvæm og erfið viðfangs,
heldur einnig í baráttu okkar
fyrir óskertum rekstri þjónustu-
miðstöðvarinnar Selsins sem er
mikilvægust þeim sem erfiðast
eiga með að búa í eigin húsnæði,
vegna veikinda eða hás aldurs.
Ragna flutti mál okkar af slíkri
einurð að eftir var tekið. Hún
átti mikinn þátt í því að áfanga-
sigur vannst fyrir tveimur árum
og hún hefði viljað fylgja því
máli eftir á þessu ári ef heilsa
hefði leyft. Elli sækir alla heim
en Ragna hélt skýrum kolli til
hins síðasta. Við minnumst
hennar með þakklæti og sökn-
uði.
Sveinbjörn Björnsson.
Ragna H. Hjartar